Τζέιμς Χάρντεν, ο πρώτος που έβαλε 30 πόντους σε όλους, την ίδια σεζόν
Από καταβολής ΝΒΑ, δεν υπήρξε ποτέ παίκτης που να σκόραρε τουλάχιστον 30 πόντους σε όλες -τις άλλες- ομάδες της λίγκας. Μέχρι τον Τζέιμς Χάρντεν της σεζόν 2018-19. Κάτι μας λέει πως θα προκύψουν κι άλλοι, στο εγγύς μέλλον.
Mέχρι τα ξημερώματα είχε σκοράρει τουλάχιστον 30 πόντους, στο καλάθι όλων όσων βρήκε φέτος μπροστά του. Πλην των Χοκς. Το καλύτερο που ‘χε κάνει ο Τζέιμς Χάρντεν εναντίον της Ατλάντα, φέτος ήταν οι 28 πόντοι.
Αυτό άλλαξε στο 121-105, όπου έδωσε 31 πόντους (4/7 δίποντα, 4/11 τριπ., 11/12 βολές), 10 ασίστ, 8 ριμπ., 1 τάπα, 1 κλέψιμο και 4 λάθη, σε 33 λεπτά συμμετοχής.
Από σήμερα το ‘μούσι’ κυκλοφορεί ως ο μόνος παίκτης της ιστορίας που ‘χρέωσε’ με τουλάχιστον 30 πόντους όλους τους αντιπάλους της παρέας του, κατά την ίδια αγωνιστική περίοδο.
Σύμφωνα με το ESPN, στην ίδια εμφάνιση ο Χάρντεν ανανέωσε και άλλες λίστες.
> Πέρασε πάνω από τον Στεφ Κάρι, στη λίστα ‘περισσότερες προσπάθειες για σουτ τριών πόντων, σε μια σεζόν’. Ο πρωταθλητής είχε 886 τη σεζόν 2015-16. Με τα οκτώ που δοκίμασε τα ξημερώματα ο 29χρονος έφτασε στα 887.
> Άφησε πίσω του και τον Ντιρκ Νοβίτσκι, στη ιστορική λίστα των εύστοχων τρίποντων. Πριν το ματς με την Ατλάντα, οι δυο τους μοιράζονταν την 11η θέση. Μετά το δεύτερο του Χάρντεν εναντίον των Χοκς, έφτασε τα 1.961. Παρεμπιπτόντως, στο Νο1 είναι ο Ρέιλ Άλεν, με 2.973.
Οι μέσοι όροι του για φέτος, είναι 35.8 πόντοι (με 43.5% στα σουτ και 35.5% στα τρίποντα), 7.7 ασίστ και 6.4 ριμπάουντ. Έχει βάλει 30+ πόντους σε 32 σερί ματς, από τα μέσα του Δεκέμβρη έως το τέλος του Φλεβάρη. Στη σχετική ιστορική λίστα απέμεινε από πάνω του μόνο ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν.
Κάτσε. Δεν τελειώσαμε εδώ. Έχουμε -όπως πάντα- μια όχι και τόσο σύντομη ιστορία.
O Kirk Goldsberry σπούδασε χαρτογράφηση και οπτικοποίηση δεδομένων -τα συμπαθή infographic. Μετά πήρε masters στη γεωλογία και ολοκλήρωσε, αλλάζοντας για πάντα τον τρόπο που βλέπουμε το μπάσκετ, μέσω καταγραφής μέσω καμερών (που υπήρχαν ήδη και κατέγραφαν τις κινήσεις παικτών), το προϊόν των οποίων επεξεργαζόταν πια η μηχανή με τη διαδικασία του deep learning (τεχνική κατά την οποία η μηχανή δεν ‘τρέχει’ συγκεκριμένο αλγόριθμο, αλλά μαθαίνει να διαχειρίζεται τα big data και να παρουσιάζει το αποτέλεσμα της όποιας ερώτησης μας).
Η έρευνα που του έδωσε δουλειά στο ΝΒΑ (Spurs) και στην USA Team (συν θέση αναλυτή στο Harvard) είχε να κάνει με το Courtvision, έρευνα που αφορούσε αναλυτικές τεχνικές, τις οποίες δημιούργησε και χρησιμοποίησε για να ποσοτικοποιήσει, να απεικονίσει και να ενημερώσει επί της σημασίας των χώρων στο ΝΒΑ ‘με πρωτοφανή ακρίβεια και σαφήνεια’. Παρεμπιπτόντως, έδειξε και σε ποια ‘περιοχή’ είναι καλύτερος ο κάθε παίκτης.
Οι συγκεκριμένοι χάρτες που υπάρχουν πια παντού, ήταν δικής του έμπνευσης.
Οι οπτικοποιήσεις παικτών, ομάδων και θέσεων βοήθησαν το λαό, αλλά και τις ομάδες να κατανοήσουν ποιος είναι ο πιο πολύτιμος παίκτης σε κάθε θέση.
Ακολούθησε το 2014 άλλη έρευνα για την πρόβλεψη πόντων και την αξιολόγηση των αποφάσεων, σε πραγματικό χρόνο, μέσω φυσικά ειδικού -οπτικού- προγράμματος.
Φέτος, στις 30 του Απρίλη θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του, με τίτλο “ SprawlBall: A visual tour of the new era of the NBA” , για να εξηγήσει απλά και κατανοητά πώς φτάσαμε στον πιο φρενήρη ρυθμό της σύγχρονης ιστορίας.
Στις σελίδες θα βρούμε ‘εικόνες’ που θα αποκωδικοποιούν το σύγχρονο ΝΒΑ -θα εξηγούν ποιος σουτάρει από πού και πώς, με έμφαση στα σουτ, τις αποστάσεις και τις πάσες. Έχει περιλάβει ιστορίες από τα παρασκήνια και fun facts από την εποχή που προστέθηκε η γραμμή τριών πόντων στο μπάσκετ ( που θα έχει πάντα το πάνω χέρι), μέχρι σήμερα.
Υπάρχουν κεφάλαια με τίτλο “The Geography of the NBA”. “The Interior Minister” (είναι για τον ΛεΜπρον Τζέιμς), “The Evolution of Steph Curry” και “The Investor” που είναι για τον Τζέιμς Χάρντεν. Και κάπως έτσι επιστρέφουμε στο θέμα μας.
Στο λογαριασμό του Γκόλντσμπερι στο Twitter αναρτήθηκε αυτό που βλέπεις από πάνω, λίγα λεπτά αφότου το “μούσι” έγινε ο πρώτος παίκτης της ιστορίας που σκόραρε τουλάχιστον 30 πόντους, εναντίον όλων των άλλων οργανισμών, στην ίδια σεζόν.
Για να δείξει ο άνθρωπος μας πόσο έχει αλλάξει το παιχνίδι, έκανε ‘χάρτη’ τα σουτ του Άλεν Άιβερσον, για τη σεζόν 2005-06, όταν είχε 33 πόντους ανά αγώνα (με μόλις 3 πόντους από τρίποντα κάθε βράδυ) και αυτόν του Χάρντεν φέτος, δηλαδή των 35.9 πόντων, με τους 14.1 να προέρχονται από την περιφέρεια.
Βλέπεις επίσης, πόσο ‘απλωμένος’ ήταν ο Answer -σηκωνόταν από παντού και δη μέσα από το τρίποντο- και πόσο ‘άδειος’ είναι σε αυτό το κομμάτι του γηπέδου ο Χάρντεν.
Τα σχόλια που έκαναν οι followers του ειδικού κάτω από το ποστ, επικεντρώθηκαν στον αριθμό των σουτ που βάζει ο Χάρντεν μέσα από το τρίποντο. Λίγοι πίστευαν πως είναι τόσα πολλά, με τον Γκόλντσμπερι να έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι η προτίμηση στα σουτ από μέση απόσταση ανήκουν στην παλαιολιθική εποχή, παρουσιάζοντας το πώς έγινε ο Κόμπι Μπράιαντ πρώτος σκόρερ της σεζόν 2005-06.
Υπάρχει άνθρωπος που επισήμανε ότι την εποχή του Άιβερσον δεν υπήρχαν μεγάλοι σουτέρ (φυσικά, υπήρχαν εξαιρέσεις) και για αυτό όλοι κατέφευγαν στο πιο εύκολο σουτ.
Μόνο που η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική, αφού το σουτ από μέση απόσταση θεωρείται το πιο ιδιαίτερο: από κοντά έχεις τεράστιες πιθανότητες να αφήσεις την μπάλα στο καλάθι, από το ελεύθερο τρίποντο έχεις επίσης, ένα μεγάλο ποσοστό επιτυχίας, από το σουτ όμως, που γίνεται συνήθως υπό φρούρηση ούτε από κοντά, ούτε από μακριά, δεν έχεις και τεράστια τύχη αν δεν έχεις κατακτήσει την ‘τέχνη’.
Photo: Associated Press