"Μπράβο" στον Γιώργο Βασιλακόπουλο!

Θα μπορούσε να ήταν το πιο επιτυχημένο αθλητικό πείραμα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Αν γινόταν ως μια κεντρική απόφαση, θα εισέπραττε το μπάσκετ τα μεγαλύτερα οφέλη από το 1987. Ατυχώς όμως η εθνική του 2017 δεν αποτελεί το προϊόν μιας πειραματικής σκέψης.

Ο Γιωργος Βασιλακόπουλος ως άλλος Dr Stein, του γνωστού τραγουδιού, αν ακολουθούσε επί τούτω το σκεπτικό αρκετών εθνικών οι οποίες αυτό το καλοκαίρι ουσιαστικά πειραματίζονται ενόψει των προκριματικών, θα πετύχαινε κάτι μοναδικό: θα αποδείκνυε πόση ευθύνη υπάρχει σε όλους μας παρά το γεγονός πως εδώ και πολλά χρόνια κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο.

Το τι θα συμβεί αγωνιστικά με την εθνική μας το Σάββατο και τις επόμενες ημέρες, έχει μεγάλη σημασία μόνο για το γόητρο. Και η αξία του γοήτρου παραμένει μεγάλη διοτι μιλάμε για την εθνική Ελλάδας, ένα μπασκετικό κολοσσό. Το ταλέντο ακόμα και σε αυτή την παράδοξη συγκυρία ειναι επιπέδου μεταλλίου, αλά ακόμα δεν υπάρχει ομάδα. Αν…βρεθεί στις επόμενες ώρες, θα μας οδηγήσει σε καλό μπάσκετ καταρχάς. Ίσως ίσως να φέρει και μια επιτυχία. Και μετά;

ΣΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΑΛΛΗ ΕΘΝΙΚΗ

Την συγκεκριμένη παρέα παικτών λογικά δεν θα την ξαναδούμε ως το καλοκαίρι του 2019 αν η Ελλάδα με άλλους αθλητές προκριθεί στο Μουντομπάσκετ. Ίσως κάποιοι να αγωνιστούν στα τέλη Ιουνίου στο 5ο κι 6ο παιχνίδι της 1ης φάσης ίσως και στα 2 πρώτα τον Σεπτέμβριο του 2018, στην δεύτερη φάση.

Ο Κωστας Μίσσας λογικά δεν θα έχει καμία επαφή με την εθνική ανδρών με το τέλος του Ευρωμπάσκετ, έχοντας αναλάβει πόσο στις γυναίκες του Ολυμπιακού. Το εγγύς μέλλον αναζητείται καθώς στις 20 Νοεμβρίου έχουμε την πρώτη συγκέντρωση για τα προκριματικά του παγκόσμιου.

Ολα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και όλους όσοι ασχολούμαστε με αυτό, μοιάζουν με πείραμα. Ενα πείραμα πως ως σκοπό έχει να βγάλει τον χειρότερο εαυτό όλων. Παραγόντων, προπονητών, αθλητών, δημοσιογράφων φιλάθλων.

Φυσικά δεν επιμερίζεται το ίδιο η ευθύνη, αλλά μαθαίνουμε αρκετά αυτό το καλοκαίρι, τόσα ώστε να καταλάβουμε πως στο να καταλήξουμε να μας κάνει δίκαιη πλάκα ο κάθε Κόπονεν, άπαντες έβαζαν και βάζουν το λιθαράκι και την κοτρώνα τους.

Τα λάθη του αφεντικού του ελληνικού μπάσκετ, διότι αυτό είναι, γνωστά. Αυτή η εθνική κουβάλησε και κουβαλά πολλά. Από την ρατσιστική παράνοια μιας χούφτας μόνο σκουπιδιών, μέχρι προσωπικά των παικτών, τον κόσμο που σε έναν βαθμό άρχισε να χωρίζεται σε πράσινο-κόκκινο με φόντο γαλανόλευκο, τους βωβούς αθλητές, προπονητές, δημοσιογράφους για κάποιο αόριστο κοινό καλό. Οχι, τα πάντα φέτος αφορούν ίδιον όφελος. Και αυτό καταδεκνύουν όλα όσα συμβαίνουν.

ΦΙΛΟΙ ΓΙΩΡΓΟΥ - ΕΧΘΡΟΙ ΓΙΩΡΓΟΥ

Οι δημοσιογράφοι εμφανώς χωρισμένοι σε φίλους Γιώργου-εχθρούς Γιώργου τόσο ώστε θα δινόταν ένα εξαιρετικό φιλικό για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Οι παίκτες μας έπαιξαν επισήμως γροθιές μια φορά, ενώ ακούγονται και φήμες για αρκετές στιγμές αδικαιολόγητης έντασης με αφορμή μια λάθος ατάκα ή χρόνο συμμετοχής ή μια δήλωση. Βρίσκονται μαζί δυο μήνες και χρειάστηκε να βάλουν όλα τα τρίποντα για να δείξουν ομαδικότητα. Μέχρι την Πολωνία επέτρεπαν σε όλους ΔΙΚΑΙΩΣ να υποθέσουν τα πάντα.

Ο κόσμος στα σόσιαλ μίντια έβγαλε πρώτη φορά τόση ένταση στην κόντρα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Ευτυχώς ήρθε η στιγμή της απόλυτης καταστροφής και η συντριπτική πλειοψηφία ενώθηκε για να αποδειχθεί πως ακόμα και στα επουσιώδη όπως ο αθλητισμός, έχουμε ανάγκη έναν κοινό εχθρό για να πιάσουμε ο ένας το χέρι του άλλου. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση παρουσιάζουμε τις πιο γελοίες κόντρες.

Οσο για τους προπονητές; Την επαγγελματική τάξη που εξευτελίστηκε όσο καμία; Ουδέν πρόβλημα. Ουδεμία ευθιξία. Ουδεμία αντίδραση. Οπως συνολικά το ελληνικό μπάσκετ από τα χρόνια της απόλυτης ευμάρειας ως τα χρόνια της απαξίωσης και τώρα της μερικής ανάτασης. Άπαντες λαλίστατοι εν στενώ οικογενειακώ κύκλο, αλλά …Μαρίες της σιωπής στην ώρα της κρίσης. Οπότε…

ΤΩΡΑ ΞΕΚΙΝΑ ΤΟ... ΜΠΑΣΚΕΤ

Οπότε μακάρι όλο αυτό να ήταν ένα πείραμα του Γιώργου Βασιλακόπουλου που παραγοντικά, παραγοντίστικα πιο σωστά, μας θέλει όλους για πρωϊνό. Ο λευκός Πελέ, που λέγανε για έναν καλό του φίλο πολιτικό.

Οσο δεν αλλάζουμε οι υπόλοιποι, δεν θα αλλάξει αυτός. Και όταν κάποια στιγμή σε πολλά χρόνια αποχωρήσει, ο διάδοχος θα είναι και χειρότερος. Γιατί; Διότι με την ανοχή και την σιωπή θα τον έχουμε υποστηρίξει άπαντες. Ούτε φυσικά θα διαθέτει το μέγεθος και την ευθυκρισία που είχε ο συγκεκριμένος στα 80ς κυρίως.

Η επιτυχία ή η αποτυχία της εθνική μας το Σάββατο δεν συνδέεται με το παρόν και το μέλλον του μπάσκετ στην χώρα μας. Αυτό το καλοκαίρι άπαντες ζύγιστήκαμε και βρεθήκαμε στην καλύτερη ελλιποβαρείς. Με το τέλος του Ευρωμπάσκετ, οπότε είναι, ξεκινά ο πραγματικός αγώνας για το ελληνικό μπάσκετ κι εκεί τα …πειράματα τέλος.

Διότι από την στιγμή που αποκτάς πελατειακές σχέσεις με την Φινλανδία ή θεωρείς βουνό την Σλοβενία, έχεις πάρει άσχημη κατηφόρα καθώς ως μπάσκετ επενδύσεις τα 10πλάσια, στο σπορ ,από αυτές τις χώρες.

Photo Credits: Eurokinissi