Μπάγερν-Ολυμπιακός: Το ξυπνητήρι δεν χτύπησε όσο δυνατά θα έπρεπε

Ο Αντρέα Τρινκέρι απαντούσε "μην με ξυπνάτε, μην ξυπνάτε", ερωτηθείς από τη ρεπόρτερ για το όντως απρόσμενο 4-1 της Μπάγερν στην Euroleague. Είχε μόλις προηγηθεί το 74-68 επί του Ολυμπιακού στο Μόναχο. Ήταν το πρώτο ταξίδι των 'ερυθρόλευκων' στη αλλοπρόσαλλη αυτή διοργάνωση και η πρώτη ήττα μετά από τρεις επιτυχίες στη σειρά: το μεγάλο διπλό στο ΟΑΚΑ και τις εντός έδρας νίκες επί Μιλάνο (με ανατροπή) και Μακάμπι (στο μηδέν).

Η ελληνική ομάδα έχει χάσει από τις δύο ομάδες που οδηγούν την κούρσα. Με τα δομικά προβλήματα που έχει, θα ήταν φυσιολογικό αυτό το 3-2 σε 5 ματς, αν αυτές που τον κέρδισαν δεν ήταν η Ζαλγκίρις στην πρεμιέρα και η Μπάγερν. Ομάδες που πριν από το πρώτο τζάμπολ της χρονιάς εμφανίζονταν μεταξύ των πιο 'αδύναμων' εκ των 18. Αν όχι, σίγουρα μεταξύ των πιο 'φτωχών' - συγκριτικά με το χρήμα που ξόδεψαν για να 'χτιστούν' ως την έναρξη της νέας σεζόν. Μόνο που σ' ένα τουρνουά άνευ σταθερών, σ' ένα τουρνουά που τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο, ούτε καν το καλεντάρι αφού εκκρεμούν πολλοί αγώνες πια, η ρευστότητα της κατάστασης οδηγεί την κάθε ομάδα από την μία άκρη στην άλλη: από τα ουράνια του buzzer beater στο βάραθρο της ανεπαρκούς εμφάνισης επί γερμανικού εδάφους. Όχι εφέτος, τουλάχιστον γι' αρχή, δεν ισχύει πλήρως το 'ό,τι πληρώσεις παίρνεις'.

Στο 'Audi Dome' της βαυαρικής πρωτεύουσας ο Ολυμπιακός δεν απέκτησε ποτέ ρυθμό. Με μικρές εξαιρέσεις ούτε ο Σλούκας ούτε ο Σπανούλης συνέβαλαν στην αντιστροφή της συνθήκης. Κουβαλώντας 6 λάθη στη στατιστική από την πρώτη περίοδο, οι 'ερυθρόλευκοι' σκόνταφταν διαρκώς στο ίσιωμα του παρκέ και ξόδευαν φάσεις ρουτίνας. Η Μπάγερν είχε αρχίσει με 7/10 εντός πεδιάς και 7 τελικές πάσες, ενώ στου δρόμου τα μισά είχε μαζέψει ήδη 6 επιθετικά ριμπάουντ, βρίσκοντας σκορ από δεύτερες επιθέσεις. Δεν ήταν όμως αυτό το θεμελιώδες πρόβλημα των Πειραιωτών. Ήταν η αποτυχία του επιθετικού πλάνου που δεν επέτρεψε τη διαχείριση του +1 (49-50), στο μοναδικό προβάδισμά τους. Οι γηπεδούχοι προσπέρασαν πολύ γρήγορα, απεγκλωβίστηκαν (πνευματικά πάνω απ' όλα) και δεν έχασαν άλλη φορά τον έλεγχο.

Το ενδιάμεσο σουτ του (πρώην 'ερυθρόλευκου') Μπόλντγουιν ήταν επιβλαβές έως ότου κουραστεί και πετάξει αρκετά εξ αυτών, αλλά με την Μπάγερν ήδη στο +11 (68-57) οι πιθανότητες επιστροφής για τον Ολυμπιακό είχαν μειωθεί αρκετά. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήθελε ν' ανταμείψει τον Τζένκινς για την προσπάθειά του ως τότε, αλλά τελειώνοντας το ματς χωρίς τον Σλούκα ή τον Σπανούλη είχε, σε μεγάλο βαθμό, διαλέξει το πώς θα χάσει, απλοποιώντας το αντίπαλο έργο στην άμυνα. Ιδίως τη στιγμή που ο Χάρισον δεν είχε το ταιριαστό σημάδι απ' έξω και ο ΜακΚίσικ βιάστηκε αναίτια να πάρει (και να χάσει) ένα κομβικό μακρινό σουτ, με το σκορ στο 72-68. Ένα σουτ που ομολογουμένως θα μπορούσε να βγει ύστερα από οργανωμένη επίθεση και όχι από κατάσταση τρανζίσιον στα 50 δεύτερα για το τέλος.

Ο Μπόλντγουιν ευστόχησε στις βολές που κέρδισε εύκολα από τον Μάρτιν στην επόμενη διείσδυση και ο Αντρέα Τρινκέρι πανηγύριζε δικαιολογημένα γι' αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο σ' αυτή τη φάση: το 'W' της νίκης. "Κι ας μην παίξαμε όπως μας αρέσει να παίζουμε". Ο Γερμανός είχε πατήσει το turn off της αφύπνισης και ο Ολυμπιακός δεν είχε ξυπνήσει ποτέ από τον λήθαργο τελειώνοντας ένα παιχνίδι με περισσότερα λάθη (15) απ' όσες οι ασίστ (13) και σούταρε με 21% από το τρίποντο (6/18), χάνοντας επίσης τη μάχη των ριμπάουντ (23 έναντι 27).