Μια πάσα μα ποια πάσα

Δεν είναι που χάνει ο Παναθηναϊκός. Πιο πολύ πληγώνει τους φίλους του η εικόνα του. Μια ομάδα παραιτημένη, που στην πρώτη αναποδιά πάνω στο παρκέ λιώνει σαν το βούτυρο, της λείπει η δύναμη να απαντήσει έστω με σκληράδα στον όποιο αντίπαλο και μοιάζει να αγνοεί οτιδήποτε άλλο πλην του hero ball, δηλαδή του παίρνει την μπάλα ο Μέικον και κάνει ,τι θέλει. Έτσι, όμως, δεν γίνεται να βγει η EuroLeague, οι "πράσινοι" χρειάζονται δραστικές κινήσεις ώστε να αποφύγουν την οριστική κατακρήμνιση τους στα τάρταρα. Ήδη αγγίζουν την τελευταία θέση της βαθμολογίας...

Να μην επαναλαμβανόμαστε για τον κακό σχεδιασμό, τις λανθασμένες στρατηγικές αποφάσεις όπως η παραμονή του "γυάλινου" Νεμάνια Νέντοβιτς που πυροδότησε μια σειρά ανορθογραφιών στο στήσιμο της ομάδας. Ο χρόνος για διορθωτικές κινήσεις υπάρχει, είναι εξόφθαλμο πλέον ποιοι μπορούν και ποιοι όχι να προσφέρουν υπηρεσίες. Το θέμα είναι αν υπάρχει πρώτα η διάθεση και ύστερα τα χρήματα για αλλαγές στο ρόστερ, ώστε να ξεφύγει ο Παναθηναϊκός από τον πάτο της EuroLeague.

Μπάσκετ, πάντως, χωρίς συνεργασίες, χωρίς ... πάσες, δε γίνεται. Πώς να μην πετύχει την πρώτη της νίκη η παθιασμένη να σπάσει το ρόδι Ζάλγκιρις, όταν στα πρώτα 10-15 λεπτά η μοναδική ασίστ που είχε γράψει για τον Παναθηναϊκό η στατιστική υπηρεσία, ήταν μία από τα χέρια του Οκάρο Γουάιτ.

Δε γίνεται να λαθεύουν σε άλει ουπ οι γκαρντ (όπως έκαναν δυο-τρεις φορές Πέρι και Μέικον) ή να... αιφνιδιάζεται ο σέντερ, όταν του έρχεται η μπάλα απλά για να σκοράρει ένα εύκολο καλάθι κι αυτός νομίζει ότι έσακσε βόμβα στα χέρια του (Φλόιντ).

Δεν μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχει έναν από τους κορυφαίους ψηλούς της Euroleague και να μην του δίνει την μπάλα. Είναι ζήτημα αν πήρε δυο σωστές πάσες ο Γιώργος Παπαγιάννης, που στην επίθεση μοιάζει πολλές με τον καλύτερο... θεατή των αγώνων του Παναθηναϊκού, απλά παρακολουθώντας την εξέλιξη του ματς.

Όχι ότι βρίσκεται σε δαιμονιώδη κατάσταση ο ψηλός του ΠΑΟ, αλλά είναι ο μοναδικός που μπορεί η ομάδα να ακουμπήσει πάνω του, ώστε να έχει το εύκολο καλάθι. Αλλιώς θα βολοδέρνει, απέναντι σε δυναμικές άμυνες όπως αυτή της Ζάλγκιρις, που τον υποχρέωσε να σουτάρει με λιγότερο από 41% δίποντα. Όσες φορές τροφοδοτήθηκε κοντά, ο Παπαγιάννης έβαλε την μπάλα μέσα, αλλά ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει κανένα παίκτη που να μπορεί να παίξει με πλάτη στο καλάθι, πλην του Παπαπέτρου, μόνο που ο αρχηγός συνηθίζει να πιβοτάρει μακριά από το καλάθι.

Το γύρω-γύρω όλοι του Ιωάννη Παπαπέτρου (2/13 σουτ ο αρχηγός) και τα έξυπνα φάουλ που κερδίζει ο Μέικον για να σουτάρει τρεις βολές δεν είναι η λύση του προβλήματος. Θα έλεγε κανείς ότι περισσότερο το επιτείνουν παρά το διορθώνουν. "Ήταν ελεύθερα σουτ, που δεν μπήκαν" είπε ο θαρραλέος στις δηλώσεις του, Παπαπέτρου. Αν ξαναδεί το ματς θα δει ότι ορισμένα από τα σουτ ήταν τραβηγμένα από τα μαλλιά, ότι υπήρχε δεξιά αριστερά κάποιος για μια έξτρα πάσα, που δεν έγινε ποτέ.

Σπουδαίος ο Μέικον, αλλά για τον εαυτό του

Είναι επίσης προφανές ότι ο Ντάριλ Μέικον Τζούνιορ προσπαθεί όσο μπορεί περισσότερο, ωστόσο, πρώτον δεν είναι σε καμιά περίπτωση πόιντ γκαρντ και δεύτερον πολλές φορές υπερβάλλει είτε επιτιθέμενος εναντίον όλων, είτε κάνοντας εύκολα λάθη, όπως τα έξι που του χρέωσε η στατιστική στο ματς της Zalgirio Arena. Εντάξει, ο Μέικον έχει εξασφαλίσει συμβόλαιο και του χρόνου στην Euroleague, δεν είναι όμως εκεί το θέμα.

Ο Παναθηναϊκός δεν τον πήρε για αυτό τον λόγο. Θέλει το παιχνίδι του Αμερικανού να συνδυάζεται και με τις νίκες του ΠΑΟ. Θα ρωτήσει κανείς, μα φταίει ο Μέικον γι αυτό; Δεν φτάνει που πήρε μόνος του ένα ματς με τους 34π εναντίον της Εφές. Μήπως όμως είναι κι αυτό ένα πρόβλημα του φετινού Παναθηναϊκού; Ότι με τόσο καλό τον προερχόμενο από την ΑΕΚ, Αμερικανό γκαρντ, του είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει;

Λέγαμε πριν για τις αλλαγές. Μία τέτοια έκανε, νωρίς-νωρίς ο Παναθηναϊκός, φέτος. Πήρε τον ΝΒΑερ Γιόγκι Φερέλ. Ουσιαστικά, όμως, πήρε ένα παίκτη παρόμοιο με αυτόν που είχε. Σε τι διαφέρει δηλαδή ο κοντόσωμος Αμερικανός από τους Πέρι και Μέικον, έχοντας μάλιστα το μειονέκτημα ότι δεν γνωρίζει καν τις ομάδες που αντιμετωπίζει και αγνοεί την πραγματικότητα της Ευρώπης;

Ποιος ο λόγος να πάρει έναν τέτοιο γκαρντ ο Παναθηναϊκός και να μην προσπαθήσει να βρει ένα κανονικό οργανωτή, που θα παίζει άμυνα και θα μπορεί να βάλει τους συμπαίκτες του σε μια τάξη μέσα στο παρκέ; Πολύ λογικά, ο Φερέλ παίζει τρίλεπτα και τετράλεπτα, χωρίς να μπορεί να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια.

Δεν βάζει και τα μεγάλα σουτ

Κάτι μας λείπει, είπε μετά το ματς ο Δημήτρης Πρίφτης εντοπίζοντας στην έλλειψη σωστών αποφάσεων στις κρίσιμες στιγμές και μιας μεγάλης άμυνας, ή ενός αντίστοιχου σουτ, που θα αλλάξει τη ροή του αγώνα. Έχει δίκιο. Οι ομάδες, λένε, φαίνονται πως αντιδρούν μετά από ένα τάιμ άουτ. Ο Παναθηναϊκός σπανίως καταφέρνει να ακολουθεί το σχέδιο του προπονητή.

Παράδειγμα τρανό, η φάση 1:23 πριν το τέλος. Ο Παναθηναϊκός με το σκορ στο 74-67, έχει την μπάλα για ολόκληρη επίθεση, ο Μέικον που είχε βγει για ελάχιστα δευτερόλεπτα, ξαναμπαίνει, με τον Πρίφτη να έχει δώσει οδηγίες στο τάιμ άουτ. Αποτέλεσμα; Ο Αμερικανός κρατάει την μπάλα στα χέρια του, μπερδεύεται και ο χρόνος της "πράσινης" επίθεσης εκπνέει.

Αντίθετα μεγάλα σουτ έβαλε η Ζάλγκιρις και κυρίως έβγαλε, έστω και με περισσό άγχος, κάποιες συνεργασίες που έπιασαν την άμυνα του Παναθηναϊκού στον ύπνο. Οι 19 ασίστ που έδωσε μπορεί να μην προϊδεάζουν για μπάσκετ υψηλής ποιότητας, είναι όμως πολλές περισσότερες από τις 13 που είχε ο Παναθηναϊκός.

Το ματς πολύ νωρίς πήγε στα μέτρα των Λιθουανών, είτε με τον 20χρονο Μπλάζεβιτς στο "5", είτε με τα ελαφριά σχήματα που εμπιστεύτηκε κατά κόρον ο Γιούρι Ζντοβτς, το πρόσωπο του οποίου πρόδιδε τεράστια αγωνία για την πρώτη νίκη στην φετινή σεζόν. Φυσικά η Zalgirio Arena ήταν γεμάτη, ο κόσμος δεν σταμάτησε στιγμή να υποστηρίζει την ομάδα, όπως έκανε και σε μια πρόσφατη επίσκεψη στην προπόνηση, με την φίλαθλη κουλτούρα να είναι τελείως διαφορετική.

Ναι, μόνο που η Ζάλγκιρις δεν έχει... υπηρεσιακή διοίκηση, με επιστρατευμένες δυο παλιές δόξες της ομάδας, ούτε είναι προς πώληση όπως ο Παναθηναϊκός. Η διαφορά είναι μεγάλη και σε αυτό το επίπεδο.

Οι "πράσινοι" μετράνε 19 ήττες στους 20 τελευταίους εκτός έδρας αγώνες τους στην Ευρωλίγκα, το 2-8 τρομάζει εν όψει της συνέχειας και στο Μόναχο, κόντρα στη Μπάγερν την Πέμπτη το βράδυ αναζητούνται αντοχές, κότσια και ανάκαμψη, γενικώς.