Οι πιο σπουδαίες στιγμές στην ιστορία της March Madness

Δεν πρόκειται για το μήνα που τρέφει τους 11, πάντως ο Μάρτης είναι γνωστός στον αθλητικό κόσμο για τα νοκ άουτ του Champions League, τα τουρνουά τένις ΑΤΡ 1000 πέρα από τον Ατλαντικό, τις σπουδαίες διοργανώσεις καλλιτεχνικού πατινάζ και, φυσικά, τη Madness. Τις ειδούς του Μαρτίου για το κολεγιακό μπάσκετ, 'πρόσεχε τις Ειδούς του Μαρτίου', όπως είχε προειδοποιήσει ο οιωνοσκόπος Σπούρινας τον Ιούλιο Καίσαρα, λίγες μέρες πριν τις 23 μαχαιριές που δέθηκε από τους Συγκλητικούς.

Το Final 4 είναι εφεύρεση του κολεγιακού πρωταθλήματος και ήδη αναγνωρίζουμε πόσα ομαδικά σπορ έχει επηρεάσει ακριβώς αυτή η διαδικασία, που ακολουθείται στις ΗΠΑ εδώ και 80 χρόνια, από το 1939, όταν το Όρεγκον κατέκτησε την κορυφή στο Έβανστον του Ιλινόι, νικώντας 46-33 το Οχάιο Στέιτ, το κολέγιο, δηλαδή που παράτησε στον πρώτο χρόνο του ο πρόγονος του Τζοέλ Εμπίντ, ο Γκρεγκ Όντεν, ενώ είχε φτάσει στον τελικό παρέα με τον Μάικ Κόνλεϊ, για να πάει στο ΝΒΑ.

Πού να βρίσκεται, άραγε, ο Γκρεγκ Όντεν;

Η March Madness συγκαταλέγεται στις σπουδαίες στιγμές του μπάσκετ. Τα brackets συμπληρώνονται από άκρου εις άκρον των Πολιτειών, επί το πλείστον από ανθρώπους που δεν έχουν δει ούτε.. στιγμιότυπο από την κανονική περίοδο. Δεν είναι τυχαίο που στις ΗΠΑ αποκαλούν το κολεγιακό πρωτάθλημα εθνικό. Από αυτούς τους προπονητές-καθηγητές προήλθε η συντριπτική πλειοψηφία των συστημάτων και των plays που υπάρχουν στο μπάσκετ.

Ο Ντέιβιντ Μπλατ, προπονητής του Ολυμπιακού και με σπουδές στο κολέγιο του Πρίνστον, έχει ίδια εμπειρία από τη λεγόμενη 'Princeton Offence', την οποία έφερε στα τέλη της δεκαετίας του '30 ο Φράνκιν 'Κάπιν' Κάπον στο πανεπιστήμιο, την ενθάρρυνε και την έκανε κτήμα του ο Μπέρναρντ 'Ρεντ' Σάρατσεκ, τα 39 χρόνια που ήταν προπονητής του Γεσίντα και την οποία ανά διαστήματα χρησιμοποιεί και ο ίδιος ο τεχνικός των 'ερυθρόλευκων' στις ομάδες του.

Το γαρ πολύ των νοκ άουτ παιχνιδιών γεννά παραφροσύνη. Όπως τραγούδησαν κι οι Τρύπες, εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες, δεν πιάνουν οι ευχές. Από 4 περιφέρειες, την ανατολική, τη δυτική, τη νότια και τη μεσοδυτική, βγαίνουν οι 64 καλύτερες ομάδες με τα ρεκόρ. Πρώτα γίνονται μπαράζ, τις μέρες πριν αρχίσει το τουρνουά, ώστε να περάσουν και οι ομάδες που δεν έχουν εξασφαλίσει την είσοδό τους, ωστόσο δεν έχουν αποκλειστεί κιόλας. Είθισται εκείνες οι ομάδες με το κορυφαίο ρεκόρ στις περιφέρειές τους να περιμένουν το νικητή του μπαράζ.

Σε αυτήν την περίπτωση, το Ντιουκ, του τρομερού και επίδοξου νούμερου 1 στα ντραφτ του ΝΒΑ, Ζάιον Ουίλιαμσον, αλλά και των Αρ Τζέι Μπάρετ και Κεμ Ρέντις και φυσικά του λελογισμένου και κορυφαίου προπονητή όλων των εποχών στο κολεγιακό μπάσκετ, Μάικ Σιζέφσκι, στην ανατολική περιφέρεια, και το Γκονζάγκα στη δυτική. Από τη στιγμή που μπαίνουν οι ομάδες στη διαδικασία της τελικής φάσης, οι χάρες τελειώνουν. Όλα τα παιχνίδια είναι νοκ άουτ και για αυτό οι εκπλήξεις δεν συμβαίνουν απλώς, αλλά απαιτούνται από τους Αμερικανούς, ώστε να μπουν στο πνεύμα της Cinderella Story, δηλαδή στην ιστορία της Σταχτοπούτας.

Μερικές τέτοιες στιγμές έχουν σοκάρει τις Πολιτείες, σε βαθμό που να προκαλείται υστερία. Μόλις πέρυσι, η ομάδα του Λογιόλα-Σικάγο έφτασε στο Final 4 και το γούρι της, η Αδελφή Τζιν στην αναπηρική καρέκλα, που έβγαζε λόγους πριν από τα ματς και θεωρούνταν ο φύλακας-άγγελος της ομάδας, έγινε θέμα διεθνούς εμβέλειας. Μπορεί το Λογιόλα-Σικάγο να έχασε στον ημιτελικό από το Μίσιγκαν, το οποίο με τη σειρά του ηττήθηκε στον τελικό από το πανίσχυρο Βιλανόβα, που νίκησε τα έξι παιχνίδια του τουρνουά με διαφορά 17,6 πόντων ανά μέσο όρο, αλλά η παράνοια εκείνων των ημερών παραμένει αξιοσημείωτη.

Από αυτήν τη διαδικασία, επίσης, βγαίνουν μελλοντικοί σταρ του ΝΒΑ και παίκτες που, μην καταφέρνοντας να μπουν στα ντραφτ, έρχονται στην Ευρώπη για να παίξουν μπάσκετ, ου μην και, περισσότερο συχνά παρά όχι, στα ημέτερα. Ένα μικρό μέρος του κράματος θα γίνει προσπάθεια να καλυφθεί κάτωθι, με την παράθεση σπουδαίων στιγμών της March Madness.

Τζορτζτάουν-Πρίνστον 50-49, 17 Μαρτίου 1989

'The Game that saved March Madness', τιτλοφόρησαν ένα μεγάλο κείμενό τους οι Σον Γκρέγκορι και Αλεξάντερ Γουλφ στο Sports Illustrated. Το Τζορτζτάουν, με φόβητρο τον Αλόνζο Μόρνινγκ, ήταν από τα φαβορί για το Final 4. Το Πρίνστον ήταν ένα πανεπιστήμιο το οποίο έβγαζε ακαδημαϊκούς, γερουσιαστές, ακόμα και πρωθυπουργούς. Μία παράθεση ονομάτων πείθει: Γούντροου Γουίλσον, Τζέιμς Μάντισον, Άλαν Τούρινγκ, Φράνσις Σκοτ Φίτζεραλντ, Μπιλ Μπράντλεϊ, Μισέλ Ομπάμα. Ωστόσο, σε ό,τι αφορά το μπάσκετ ήταν μία ομάδα της Ivy League. Και οι ομάδες που είχε στείλει τις τρεις προηγούμενες χρονιές είχαν χάσει παιχνίδια με 40 πόντους διαφορά.

Η προσπάθεια του NCAA να κρατήσει στο τελικό τουρνουά 64 ομάδες φαινόταν να γκρεμίζεται. Οι ιθύνοντες είχαν χάσει την υπομονή τους. Το Τζορτζτάουν-Πρίνστον θα μπορούσε να είναι το τελευταίο τέτοιο ματς. Ο χρόνιος πεσιμιστής Πιτ Κάριλ, προπονητής του Πρίνστον, είχε πει πριν από αυτό το παιχνίδι ότι "η ομάδα μας έχει 1 στο 1 δισεκατομμύριο πιθανότητες για να κατακτήσει το πρωτάθλημα". Και συμπλήρωσε: "Για να νικήσει το Τζόρτζταουν, όμως, έχει μόνο 1 στα 450 εκατομμύρια".

Το Πρίνστον έχασε ένα πόντο από το φόβητρο που απειλούσε να εξαφανίσει τα μικρά μπασκετικά πανεπιστήμια. Η παράκρουση που επικράτησε και η θεαματικότητα, μαζί με τη συμφωνία που πέτυχε το CBS, 1 δισεκατομμύριο δολάρια για 7 χρόνια, απέρριψαν οριστικά την καρατόμηση.

Η προφητεία του Άτσα Νίκολιτς

Πολύ πριν το γιουγκοσλάβικο μπάσκετ γίνει αυτό που ξέρουμε, ένας προπονητής ταξίδευε στις ΗΠΑ για να μελετήσει το σπορ από την πηγή του. Ο προφέσορ Αλεκσάνταρ Νίκολιτς, πηγαίνοντας προς τους Ολυμπιακούς του Τόκιο, το 1964, βρισκόταν κάθε χειμώνα επί τρεις μήνες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον Φεβρουάριο εκείνου του έτους, όντας στο Λος Άντζελες, κλήθηκε από εκπροσώπους του Τύπου σε ένα γεύμα τους και ρωτήθηκε ποια ομάδα θα κατακτήσει το πρωτάθλημα. Ο Νίκολιτς δεν δίστασε:

"Το UCLA". "Αλήθεια; Γιατί", αναρωτήθηκε ένας δημοσιογράφος . "Είναι μικρή ομάδα, δεν έχει ψηλό, ούτε είναι επιθετική. Αλλά είναι ομάδα", απάντησε ο Νίκολιτς, έκανε μία γροθιά τα δάχτυλα του, τα έσφιξε και συμπλήρωσε με πάθος: "Ομάδα. Καταλαβαίνεις;". Μέχρι εκείνη τη χρονιά, το κολέγιο του Τζον Γούντεν δεν είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα. Με την αρχή να γίνεται το 1964, πήρε 10 πρωταθλήματα τα επόμενα 12 χρόνια.

UTEP-Κεντάκι 72-65, 19 Μαρτίου 1966

Το πανεπιστήμιο του Δυτικού Τέξας έγινε το πρώτο που έβαλε 5 Αφροαμερικάνους στην πεντάδα του. Το Κεντάκι, η ομάδα του Άντολφ Ραπ, ο οποίος θεωρούνταν ρατσιστής, αναπόδεικτα πάντως, βρέθηκε να εκπροσωπεί τη λευκή φυλή. Σε εκείνο τον τελικό του 'College Park' στο Μέριλαντ ήταν τα πρωτόλεια του μπάσκετ ως μία κατάσταση που θα μπορούσε να δώσει φαγητό στους μαύρους και να τους κάνει, αν και όχι να κερδίσουν σεβασμό, να μπορούν να είναι αξιοπρόσεκτοι.

Ουσιαστικά, όμως, ήταν το πλήρωμα του χρόνου, καθώς όλοι γνώριζαν τις ικανότητές τους, απλώς δεν επρόκειτο να τους αφήσουν να τις αναδείξουν, τουλάχιστον όχι χωρίς κάποια άσπρη δύναμη περιφρούρησης. Ο Ντον Χάσκινς, όμως, προπονητής της ομάδας του πανεπιστημίου, δεν επρόκειτο να κάνει έκπτωση ούτε στα όνειρά του ούτε στον ουμανισμό του.

Ο Κάρι στο Ντέιβιντσον

Το σερί της ομάδας του άσημου κολεγίου Ντέιβιντσον στο τουρνουά του 2008 έχει ονοματεπώνυμο. Για την ακρίβεια, είχε στην αρχή πατρώνυμο, ποιος ήταν αυτός ο γιος του Ντελ Κάρι που σούταρε από το πάρκινγκ του γυμναστηρίου; Μόλις τελείωσε το τουρνουά, ο Στεφ Κάρι ήταν η ίσως πιο σημαντική ανάμνηση. Τέλος πάντων, μαζί με το τρίποντο του Μάριο Τσάλμερς στον τελικό, που επέτρεψε στο Κάνσας να ισοφαρίσει το Μέμφις του Ντέρικ Ρόουζ (και του Τζόι Ντόρσεϊ βεβαίως βεβαίως) και να κατακτήσει το τρόπαιο στην παράταση.

Το Ντέιβιντσον, ξεκινώντας από το νούμερο 10, απέκλεισε θηρία, πρώτα το Γκονζάγκα, έπειτα το Τζόρτζταουν και τέλος το Γουισκόνσιν, πριν χάσει από τους μετέπειτα πρωταθλητές 2 πόντους, με τον πολύ καλό φίλο του Κάρι, Τζέισον Ρίτσαρντς, να αστοχεί στο τελευταίο τρίποντο. Αυτή η διοργάνωση ήταν τα νάματα του πιο συναρπαστικού, εκτός των άλλων, σουτέρ που έχει παίξει ποτέ μπάσκετ.

Το αριστούργημα του Μπιλ Γουόλτον

Πρώτα ήταν ο Λιου Αλτσίντορ, που χρωστάει το ευ ζην του στον Τζον Γούντεν, μετά ο Μπιλ Γουόλτον, ο σέντερ που θα μπορούσε να λογίζεται ως ο κορυφαίος όλων των εποχών, αν τα γόνατά του δεν αποτελούνταν από κρύσταλλο. Ο κοκκινομάλλης που αργότερα θα γινόταν ντραφτ από τους Πόρτλαντ Μπλέιζερς και θα τους οδηγούσε στην κατάκτηση του μοναδικού πρωταθλήματός τους, το 1977, δεν μπορούσε να συγκρατηθεί από την άμυνα του Μέμφις Στέιτ στις 28 Μαρτίου 1973, στο Σεντ Λούις.

Το UCLA και το Μέμφις ήταν ισόπαλα στο ημίχρονο, αλλά στο τέλος η διαφορά ήταν 21 πόντοι και ο Τζον Γούντεν κέρδισε το όγδοο πρωτάθλημά του σε δέκα χρόνια. Ο Γουόλτον είχε 21 στα 22 σούτ (!) και τελείωσε το παιχνίδι με 44 πόντους, ενώ, όπως αφηγήθηκε ο ίδιος, ο κόουτς Γούντεν τον πλησίασε μετά τη λήξη του ματς και του είπε, "Γουόλτον, νόμιζα πως είσαι καλός παίκτης, μέχρι που έχασες εκείνο το σουτ".

UNLV-Ντιουκ, 30 Μαρτίου 1991

Στις 2 Απριλίου του 1990, το τρομερό UNLV του υπέροχου Τζέρι Ταρκάνιαν, που έδινε ακόμα περισσότερη λάμψη, αν αυτό ήταν δυνατόν, στο Λας Βέγκας, είχε νικήσει στον τελικό της ‘McNichols Arena’ του Ντένβερ το Ντιουκ. Ο Μάικ Σιζέφσκι οδήγησε τους ‘Blue Devils’ του στο αμέσως επόμενο Final 4, μόνο που η παρέα των Λάρι Τζόνσον, Γκρεγκ Άντονι, Στέισι Όγκμον και Άντερσον Χαντ ήταν ακόμα πιο τρομακτική. Αήττητη όλη τη χρονιά και κάνοντας... παρέλαση, είχε φτάσει στην Ιντιάνα νικώντας με συνολική διαφορά 81 πόντων τα 4 πρώτα παιχνίδια της. Οι δύο βολές του Κρίστιαν Λέτνερ με 12,7 δεύτερα για τη λήξη και το χαμένο τρίποντο του Άντερσον Χαντ ολοκλήρωσαν τη μεγαλειώδη, τότε, έκπληξη. Δύο μέρες αργότερα, το 72-65 επί των Κάνσας ‘Τζέιχοκς’ έδωσε στο Ντιουκ και τον Σιζέφσκι τον πρώτο από τους πέντε τίτλους που μόνο μαζί έχουν κατακτήσει ως τώρα...

Το back2back του Μπάτλερ

Όταν ένα average κολέγιο, από εκείνα που αποκαλούνται δεύτερης κατηγορίας, καταφέρνει να πάει σε έναν τελικό, τότε πρόκειται για το θαύμα της Παράνοιας. Όταν το κάνει για δεύτερο φορά, είναι αξιοπρόσεκτο. Αλλά όταν το πετυχαίνει δύο διαδοχικές φορές, είναι άξιο μελέτης. Το Μπάτλερ δεν πήγε απλώς σε δύο τελικούς, το 2010 και το 2011, ήταν οι δύο πρώτοι τελικοί του στα δύο πρώτα Final 4 του στις δύο πρώτες Elite 8 του. Και έγινε με προπονητή έναν άνθρωπο που το 2000, όταν δούλευε σε φαρμακοβιομηχανία, του ήρθε μία επιφοίτηση ότι πρέπει να γίνει προπονητής στο μπάσκετ.

Άρχισε το 2001 ως βοηθός προπονητής του Μπάτλερ, ανέλαβε τον επόμενο χρόνο και εδώ και τρία χρόνια αυτή η απόφασή που είχε πάρει στο έμπα του Μιλένιουμ τον έχει φέρει απλώς στον πάγκο των... Μπόστον Σέλτικς. Ο Μπραντ Στίβενς μπορεί να είδε τον Γκόρνταν Χέιγουορντ να χάνει το πιο διάσημο buzzer beater που ποτέ δεν μπήκε, στον τελικό του 2010 στην Ιντιανάπολη με το Ντιουκ (όταν και σταμάτησε το σερί του Μπάτλερ στα 25 σερί νικηφόρα παιχνίδια) και την επόμενη χρονιά, δίχως τον νυν παίκτη του στους Σέλτικς αλλά με παραμένοντες τον Σέλβιν Μακ και τον απαράμιλλο Ματ Χάουαρντ, που το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς υπέγραψε στον Ολυμπιακό, να ηττήθηκε από το δαιμονισμένο, από τη στιγμή που άρχισε η Big East ως και τον τελικό Κονέκτικατ του Κέμπα Γουόκερ, ωστόσο παραμένει το μικρότερο κολέγιο στην ιστορία που έφτασε σε τελικό από το 1979.

Ποιο ήταν τότε;

Η πρώτη κόντρα Μάτζικ-Μπερντ

Τα νάματα της αλλαγής του ΝΒΑ έχουν στη ληξιαρχική πράξη γεννήσεώς τους, όχι τη χρονιά που ο Μάτζικ Τζόνσον και ο Λάρι Μπερντ μπήκαν στο πρωτάθλημα αλλά, τις 26 Μαρτίου 1979, ημερομηνία από την οποία σύντομα θα έχουν παρέλθει 40 ολόκληρα έτη, όταν το Μίσιγκαν Στέιτ του πρώτου και το άσημο Ιντιάνα Στέιτ του δεύτερου, ένα μικροσκοπικό κολέγιο στη σκιά του μεγάλου της Ιντιανάπολης, αντάμωσαν στον τελικό του ‘Special Events Center’στη Γιούτα.

Οι 'Σπάρτανς' του Μάτζικ νίκησαν 75-64 τους 'Σίκαμορς' του Μπερντ, αλλά αυτό ήταν απλώς σκηνές από ταινία προσεχώς. Όταν οι δυο τους θα αντάμωναν σε τελικούς, πέντε χρόνια μετά, θα μετέτρεπαν εντελώς το μπάσκετ και θα καθιστούσαν το ΝΒΑ οικουμενική υπόθεση.

Ο Τζόρνταν δεν ήταν καν ο καλύτερος παίκτης του Νορθ Καρολάινα τη σεζόν 1981-82

Ο Τζέιμς Γουόρθι ήταν ο ηγέτης του και ακολουθούσε ο Σαμ Πέρκινς. Το 'The Shot', όμως, ήρθε από τα χέρια του, στις 29 Μαρτίου 1982 στο 'Superdome' της Λουιζιάνα. "Η αυτού Αερότης. Ο Ερ Τζόρνταν. Πριν ο Μάικλ Τζόρνταν γίνει κάτι από αυτά, πριν γίνει ο πιο αναγνωρίσιμος αθλητής στον κόσμο, ήταν ο Μάικ Τζόρνταν, ο πρωτοετής από το Νορθ Καρολάινα. Τότε έβαλε το νικητήριο καλάθι στο παιχνίδι τίτλου του εθνικού πρωταθλήματος το 1982 και ο Μάικ έγινε ο Μάικλ Τζόρνταν, που έγινε όλα τα παραπάνω", έγραψε ο Πάουελ Λάτιμερ πριν την είσοδο του Τζόρνταν στο Hall of Fame to 2009.

Η πάσα έγινε από τον Τζίμι Μπλακ και, με το Τζόρτζταουν να μαρκάρει ασφυκτικά τους Γουόρθι και Πέρκινς, ο υπέροχος Ντιν Σμιθ, λίγο πριν κατακτήσει τον πρώτο τίτλο του, έδωσε την εντολή στον Τζόρνταν να σουτάρει αν είναι μόνος. Με 17’’ από την αριστερή πλευρά πέτυχε ένα τζαμπ σουτ αξέχαστο και μετά ήρθε η γκάφα ολκής του Φρεντ Μπράουν, που, αν είναι δυνατόν, μπέρδεψε με συμπαίκτη του τον Τζέιμς Γουόρθι.

Το φάουλ που έγινε στον τελευταίο έφερε μία ανεξήγητη απόφαση από τον κατά τα άλλα σημαντικό Τζον Τόμπσον: να πάρει το τελευταίο τάιμ άουτ του πριν τις βολές. Ο φόργουορντ του Νορθ Καρολάινα έχασε και τις δύο, μόνο που το Τζόρτζταουν δεν μπόρεσε να εκδηλώσει επίθεση. Το 63-62 παρέμεινε ως τη λήξη ενός τελικού που είναι ο μόνος ο οποίος είχε τρεις παίκτες, τον Τζόρνταν, τον Γουόρθι και τον Πάτρικ Γιούιν, που 14 χρόνια μετά, στο All Star Game του 1996, ήταν στους 50 κορυφαίους τα 50 πρώτα χρόνια του ΝΒΑ. Και μια και ο λόγος γίνεται για γκάφες...

Η γκάφα του Κρις Γουέμπερ

Μπορεί ο Φρεντ Μπράουν να έκανε την απίθανη γκάφα, αλλά τίποτα δεν ξεπερνά αυτό που έκανε ο Κρις Γουέμπερ στις 5 Απριλίου 1994, πάλι στη Λουιζιάνα. Το Νορθ Καρολάινα ήταν απέναντί του και προηγείτο 73-71 με 19 δευτερόλεπτα να απομένουν. Οι Μίσιγκαν Γούλβερινς είχαν ακόμα τους Fabulous Five, τους Τζέιλεν Ρόουζ, Τζίμ Τζάκσον, Τζίμι Κινγκ, Τζουάν Χάουαρντ και Κρις Γουέμπερ, που την προηγούμενη χρονιά είχαν καταστήσει το Μίσιγκαν την πρώτη ομάδα στην ιστορία που ξεκίνησε παιχνίδι με πέντε προπονητές στην πεντάδα του. Οι Fab Five, εκτός των άλλων, έφεραν τις μακριές βερμούδες και τα μαύρα παπούτσια με τις μαύρες κάλτσες στη μόδα.

Ο Γουέμπερ πήρε το ριμπάουντ από μία χαμένη βολή και γλίτωσε από το να χρεωθεί με βήματα, τα οποία καταφανώς έκανε, κατέβασε την μπάλα και πήγε προς τη δεξιά γωνία. Εκεί οι παίκτες του Ντιν Σμιθ του έκαναν double team και, παρ’ ότι ήξερε ότι είχαν ολοκληρωθεί τα τάιμ άουτ για την ομάδα του, ένα μέλος του τιμ τού έκανε νόημα να πάρει. Αυτό έγινε, χρεώθηκε με τεχνική ποινή και το Νορθ Καρολάινα νίκησε 77-71, αφήνοντας τους Γούλβερινς χωρίς τον τίτλο, αλλά με πολύ περισσότερη δόξα από τους αντιπάλους τους τα επόμενα χρόνια ως και τις μέρες μας.

Το πρωτάθλημα των Γούλβερινς το 1989

Tο παιχνίδι απέναντι στο Σίτον Χολ, στις 3 Απριλίου, στο ‘Kingdome’ του Σιάτλ, πλήγωσε περισσότερο από όσο μπορεί να φανταστεί κάποιος το ελληνικό μπάσκετ. Αν ένας άνθρωπος υπήρχε ξύπνιος στο Μόναχο, όπου την επόμενη μέρα θα γίνονταν οι ημιτελικοί του τρίτου Final 4 (το 1966 και το 1988 τα προηγούμενα) στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, ήταν ο Νίκος Γκάλης. Ο Άρης ήταν ισχυρός, είχε παίξει ένα χρόνο νωρίτερα στη Γάνδη και ήταν έτομος να ανταμώσει με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στον ημιτελικό. Ο Γκάλης, όμως, ως απόφοιτος του Σίτον Χολ είχε δεθεί με το κολέγιό του. Όταν ο Ρούμιαλ Ρόμπινσον του Μίσιγκαν, με το σκορ στο 79-78 υπέρ των ‘Πάιρατς’, στήθηκε στη γραμμή των βολών μετά το φάουλ που του έκανε ο Τζέραλντ Γκριν, απέμεναν τρία δευτερόλεπτα για τη λήξη της παράτασης. Πέτυχε και τις δύο βολές, οι Γούλβερινς κατέκτησαν τον τίτλο και την επόμενη μέρα ο άυπνος και στενοχωρημένος Γκάλης ήταν σαν ζόμπι, με αποτέλεσμα, μαζί με τον τσακωμό του Γιαννάκη με τον Μαγκί, ο Άρης να ηττηθεί από τη Μακάμπι η οποία, με τη σειρά της, έπεσε θύμα έκπληξης από τη φοβερί και τρομερή Γιουγκοπλάστικα.

Ντιουκ-Κεντάκι, 28 Μαρτίου 1992, 'Σπέκτρουμ', Φιλαδέλφεια

Όλα τα κολέγια μισούσαν τον Κρίστιαν Λέτνερ. Μισούσε τον Μάικ Σιζέφσκι. Οι περισσότεροι μαύροι κολεγιόπαιδες μισούσαν τον Γκραντ Χιλ, ένα παιδί από μία εύπορη οικογένεια μαύρων. Το Ντιουκ ήταν ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Δεν έδινε υποτροφίες. Την προηγούμενη χρονιά είχε κατακτήσει το τρόπαιο. Και στο ματς της Elite 8 με τους Γουάιλντκατς του Κεντάκι, όλα τα παραπάνω γιγαντώθηκαν. Ένα από τα πιο θεαματικά ματς στην ιστορία του κολεγιακού μπάσκετ τελείωσε με τον πιο παραμυθένιο τρόπο. Οι ‘Γουάιλντκατς’ του Ρικ Πιτίνο, με το καλάθι του Σον Γουντς 2,1 δευτερόλεπτα για τη λήξη, πήραν το προβάδισμα, 103-102.

Η παρέα του Τζαμάλ Μάσμπερν ήταν έτοιμη να πετάξει έξω τους πρωταθλητές, μόνο που ο Πιτίνο είχε δώσει εντολή να εξαντληθεί ο χρόνος και δεύτερα παρέμεναν στο ρολόι. Ο Χιλ βρήκε τον Λέτνερ, που ντρίμπλαρε και έστριψε προς τα αριστερά του για το fade away shot, σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες σκηνές στην ιστορία των σπορ, το οποίο χάρισε τη νίκη στο Ντιουκ. Οι ‘Μπλε Διάβολοι’ πήγαν στο Final 4 και κατέκτησαν, για πρώτη φορά μετά το UCLA του Τζον Γούντεν, το τρόπαιο. Το μίσος προς το Ντιουκ, όμως, μόνο γιγαντώθηκε τα περισσότερα χρόνια και στο Κεντάκι ούτε να ακούνε θέλουν για αυτό το ματς...

Νoρθ Καρολάινα Στέιτ-Χιούστον, 4 Απριλίου 1983, Αλμπουκέρκη

Όποιος δεν θέλει να διαβάσει την ιστορία της μεγαλύτερης έκπληξης, ας διαβάσει αυτό: "Τα δέντρα θα χορέψουν κλακέτες, οι ελέφαντες θα οδηγήσουν στο Ίντι (ράλι Ιντιανάπολις) και ο Όρσον Γουέλς δε θα φάει μεσημεριανό πριν το Νορθ Καρολάινα Στέιτ βρει τρόπο να νικήσει το Χιούστον στο ματς πρωταθλήματος εκείνη τη Δευτέρα". Αυτό είχε γράψει ο Ντέιβ Κίντρεντ στη Washington Post και ο προπονητής των 'Wolfpack', Τζιμ Βαλβάνο, το είχε κολλήσει στον τοίχο πάνω από το γραφείο του στην Αλμπουκέρκη.

Το Χιούστον, με Χακίμ Ολάζουον και Κλάιντ Ντρέξλερ είχαν το πολύ κουλ παρατσούκλι 'Phi Slamma Jamma', από τα καρφώματα που έκαναν τα καλάθια να τρίζουν. Το Νορθ Καρολάινα Στέιτ, που είχε νικήσει με συνολική διαφορά 4 πόντων τρία από τα πέντε παιχνίδια του ως τον τελικό, είχε τον Τζιμ Βαλβάνο και τον... Θερλ Μπέιλι, που έπαιξε στον Πανιώνιο. Η απίθανη έκπληξη, 54-52, που ήρθε με το κάρφωμα του Λορέντζο Τσαρλς στο μηδέν, μετά το τελείως άστοχο τρίποντο του Ντέρεκ Γουίντερμπερκ, λογίζεται ως η κορυφαία στην ιστορία του εθνικού πρωταθλήματος, που μπαίνει, για δύο εβδομάδες, στο καθεστώς πλήρους παράνοιας, γνωστής ως March Madness.

(φωτογραφίες: AP Images)