Ο LeVert δεν συμμάχησε ποτέ με την τύχη και 'σμπαράλιασε' τον αστράγαλό του

Στο βωμό του 'fast-food' πρωταθλητισμού οι Nets είχαν κάνει πολλά, χοντρά και αδιόρθωτα λάθη στο πρόσφατο παρελθόν. 'Θυσίαζαν' χωρίς φειδώ το μέλλον για το παρόν, ξόδευαν τα draft picks για την προσέλκυση αστέρων και εφήμερες επιτυχίες (που δεν ήρθαν ποτέ) και κατέστρεφαν άσκοπα την 'επόμενη ημέρα' τους.

Ο Caris LeVert δεν ήταν ένα εξ αυτών των λαθών. Ασχέτως, αν -στη θεωρία- η συμφωνία με τους Pacers για την παραχώρηση του Thaddeus Young έναντι του 22χρονου shooting guard και μιας μελλοντικής επιλογής στο ντραφτ έμοιαζε ασύμφορη.

Δεν ήταν. Παρόλο που, ως γνωστόν, θα έχανε το πρώτο κομμάτι της παρθενικής επαγγελματικής σεζόν του. Ο ίδιος ο απόφοιτος του Michigan πριν από τη διαδικασία της 23ης Ιουνίου στο 'Barclays Center' του Μπρούκλιν είχε απευθυνθεί στους GM των ομάδων, μέσω του The Players' Tribune, για να τους εξηγήσει πώς έχει η κατάσταση μέσα του. Αγωνιστικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά.

Αυτό που ανυπομονώ να δείξω στον κόσμο, όταν κάνω το ντεμπούτο μου στο ΝΒΑ, είναι ένας παίκτης που μπορεί να ελέγχει την μπάλα, να σουτάρει, να πηγαίνει με δύναμη στο καλάθι, να αμύνεται. Η ευελιξία μου είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά μου και φέρνω ένα μοναδικό σύνολο δεξιοτήτων στο παρκέ.

Θα έλεγες πως είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Δεν είχε. Εσωτερική δύναμη και αυτοπεποίθηση ήταν οι λέξεις που ταίριαζαν στην περίπτωσή του. Τον περιέγραφαν απόλυτα.

Ήταν βέβαια τυχερός που στο ιατρικό επιτελείο των Nets δούλευε εκείνη την περίοδο ο Dr. Martin O'Malley. Αυτός που τον είχε χειρουργήσει για τρίτη φορά σε διάστημα 22 μηνών! "Είχαν εσωτερική πληροφόρηση", έγραφε τότε ο αναλυτής του 'The Vertical', Bobby Marks, εξηγώντας γιατί οι Nets πήραν την απόφαση να ποντάρουν σ' ένα 'κουτσό άλογο'.

Δεν έπαψε να μάχεται

Γιατί δεν ήταν τέτοιο. Ο LeVert εισήχθη στο κολέγιο το καλοκαίρι του 2012 και υπό τις οδηγίες του κόουτς John Beilein άρχισε να εξελίσσεται σ' ένα αμυντικό εξολοθρευτή. Ως τέτοιος συστήθηκε αρχικά, αλλά σταδιακά άπλωσε στο παρκέ το πολυσύνθετο ταλέντο του, συνθέτοντας μαζί με τους επίσης πρωτοετείς Robinson και Stauskas ένα τρίδυμο που αλληλοσυμπληρωνόταν.

Ο LeVert είχε το potential να εξελιχθεί σ' ένα 'υπερόπλο' που με την ίδια άνεση που έκλεβε ή έκοβε στη μία πλευρά του παρκέ, έφτιαχνε και σκόραρε στην άλλη. Ως δευτεροετής στο Michigan έκανε το πρώτο double-double της κολεγιακής καριέρας του, αλλά τον Μάριο του 2014 άρχισε να τρίζει το έδαφος κάτω από τα πόδια του.

Το κάταγμα κοπώσεως τον έφερε για πρώτη φορά στο χειρουργείο, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός για 2,5 μήνες. Πήγε στην Ιταλία με το κολέγιο τον Αύγουστο, αλλά τα προβλήματα είχαν μόλις αρχίσει.

Φυσικά προτού αρχίσει η τρίτη χρονιά του στο NCAA ήταν σε κάθε λίστα που είχε συνταχθεί για τους μελλοντικούς αστέρες του ΝΒΑ. Όπου κι αν έψαχνες το όνομά του, ήταν μέσα. Στου ESPN, φερ' ειπείν, κατείχε τη 13η θέση στις προτιμήσεις των ειδικών. Έγινε υπαρχηγός των Wolverines και στις 6 Δεκεμβρίου πέτυχε ρεκόρ καριέρας με 32 πόντους. 40 ημέρες πριν από το δεύτερο τραυματισμό του και το δεύτερο χειρουργείο. Στο πόδι που είχε φτιάξει, χάνοντας όλο το υπόλοιπο της σεζόν. Μέχρι τον Απρίλιο δεν έβγαλε την μπότα που φορούσε στο αριστερό πόδι.

Η διαδικασία επανένταξης 'φρέναρε' την πορεία του, αφού επρόκειτο ν' αφήσει το κολέγιο για την επαγγελματική καριέρα. Δεν το έκανε, λέγοντας πως "δεν έχει νόημα να φύγω νωρίς από το σχολείο για να επιλεγώ στο δεύτερο γύρο". Είχε όνειρα, πίστευε πάβντα στον εαυτό του, υπό την προϋπόθεση ότι θα μπορούσε να στηριχθεί στα πόδια του. Βελτιώνοντας παράλληλα τις αποφάσεις του μετά από pick and roll καταστάσεις.

Η τελευταία σεζόν του στο Michigan τον βρήκε ξανά ενεργό. Πέτυχε 18 πόντους στην πρεμιέρα και τον Δεκέμβριο έγινε ο μόλις τέταρτος παίκτης του κολεγίου του με triple double, ξεπερνώντας παράλληλα τους 1.000 πόντους. Από τα τέλη του 2015 έπαιζε με πόνους, αλλά δεν παραπονιόταν. Είχε μάθει να τους αντέχει, να τους ξεπερνά, να επιστρέφει και να παίζει. Ως τον Μάρτιο του 2016. Όταν αποφασίστηκε πως ήρθε η στιγμή για ένα τρίτο χειρουργείο σε διάστημα 22 μηνών. Ήταν ο μόνος τρόπος για να γυρίσει υγιής.

"Εξακολουθεί να υπάρχει μια δυσφορία που δεν μου επιτρέπει να βοηθήσω την ομάδα με τον τρόπο που θέλω", έλεγε τότε.

Το έργο παιζόταν για τρίτη φορά σε επανάληψη. Μόνο που τώρα είχε αντίκτυπο. Αυτομάτως οι προβλέψεις των ειδικών τον έριξαν στο δεύτερο γύρο του draft.

Η ώρα της ανταμοιβής

Έπεσαν έξω. Οικτρά. Οι Nets τις διέψευσαν μία προς μία, το ίδιο ο LeVert. Ξανά. "Who?", ήταν η αντίδραση πλειάδας όταν ο Adam Silver ανακοίνωσε το όνομά του στο Νο20. Η συμφωνία Pacers-Nets είχε ήδη κλείσει.

Στις 14 Ιουλίου (του 2016) ο LeVert υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιό του και στις 4 Δεκεμβρίου έκανε το ντεμπούτο του. Έπαιξε 9 λεπτά και είχε 4 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα. Δεν βιάστηκε να πιέσει τον εαυτό του. Έκανε αυτό που πάνω απ' όλα ήξερε καλά: να παίζει άμυνα. Γρήγορα ανέκτησε την εμπιστοσύνη στο σώμα και στα πόδια του. Έτρεχε, πηδούσε, σκόραρε. Είχε 20 πόντους στις 6 Απριλίου και διεκδίκησε το βραβείο του rookie της σεζόν.

Η ευελιξία του να παίζει από το 1 ως το 4 ευνόησαν την ανέλιξή του. Το καλοκαίρι του 2017 δούλεψε για μία εβδομάδα με τον Kevin Durant, σεμινάριο για τον ίδιο. Έγινε ο εφεδρικός point guard των Nets και είχε πλέον πείσει τον Kenny Atkinson ότι δικαίως είχε μια θέση στο ΝΒΑ. Οι μικροτραυματισμοί δεν τον πτόησαν, έπαιξε σε 71 παιχνίδια (10 ως starter) και είχε 12.1 πόντους με 4.2 ασίστ και 3.7 ριμπάουντ. Το τρίποντο είχε βελτιωθεί, κάθε κίνησή του είχε αποτέλεσμα.

Για τη νέα σεζόν είχε αποδεχθεί πλέον το ρόλο του ηγέτη. Στην πρεμιέρα πέτυχε 27 πόντους και δύο ημέρες αργότερα 28 με νικητήριο καλάθι.

"Αν συνεχίσει έτσι, θα μιλάμε για ένα μνημειώδες άλμα στην εξέλιξή του. Θα μπει μεταξύ των 20-30 κορυφαίων παικτών της λίγκας. Παίζει εξαιρετικά στην επίθεση, είναι εξίσου καλός στην άμυνα. Καταλαβαίνει το ρυθμό, ξέρει πότε να τρέξει και πότε να τραβήξει φρένο", έλεγε ο προπονητής του μετά το τρίτο ματς της εφετινής σεζόν.

Ο ίδιος εξέφρασε μια επιθυμία στις 17 Οκτωβρίου. "Θα ήθελα να παίξω όσα περισσότερα παιχνίδια γίνεται. Σαν ένα στίγμα να με περιβάλλει, το στίγμα του μονίμως τραυματία. Θέλω να το διώξω και να παίξω περισσότερα από 71 - 72 παιχνίδια".

Όχι πάλι...

Πρόλαβε μόνο 14. Ο χρόνος σταμάτησε γι' αυτόν 3.7'' πριν από τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου του αγώνα με τους Timberwolves στη Μινεάπολη. Έκανε μια τυπική προσπάθειά του να κόψει τον Okogie. Προσγειώθηκε απότομα, γύρισε τον αστράγαλό του, τον διέλυσε.

Στην απόλυτη σιγή που απλώθηκε στο γήπεδο, μονάχα προσευχές από 'κει και πέρα. Για ταχεία ανάρρωση και επιστροφή στα παρκέ. Ο χιλιοταλαιπωρημένος Derrick Rose γνώριζε. "Είναι κάτι πολύ σκληρό να βλέπεις κάτι τέτοιο", σχολίασε σοκαρισμένος.

Ο LeVert χτύπησε όντας ο πρώτος σε λεπτά συμμετοχής, ο πρώτος σκόρερ, ο τέταρτος ριμπάουντερ, ο τρίτος πασέρ και ο καλύτερος 'κλέφτης' των Nets. "Είναι η καρδιά και η ψυχή του προγράμματος μας. Είναι ένα πολύ σκληρό, πολύ σκληρό πλήγμα για μας", υποστήριξε ο Atkinson, μην μπορώντας να πιστέψει τι είχε συμβεί.

Ο 24χρονος θα ήθελε να είχε μαζί του τον πατέρα του. Τον είχε χάσει το 2010. Θα ήθελε να έχει δίπλα του τη μητέρα του. Τουλάχιστον την έχει φυλακτό και παράδειγμα προς μίμηση. Τη σκεφτόταν όταν έσφιγγε τη γροθιά του. Δασκάλα στο επάγγελμα και πρότυπο μάχης, αφού παλεύει χρόνια με τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Ο γιος της θα δώσει άλλη μία δική του.