Last Dance επ. 9-10: Μόνο οι καλοί φεύγουν νέοι

Γράφεις ένα στίχο, μια σκέψη, σε ένα κομμάτι χαρτί και ύστερα βάζεις φωτιά. Ο καπνός από τις σκέψεις σου μπορεί και να γίνει τόσο δυνατός, που ακόμα και η μεγαλύτερη καταιγίδα θα κοπιάσει για να τον σβήσει. Ας θυμηθούμε τι έγινε στο φινάλε του 'Last Dance': Ακολουθούν οι καλύτερες, οι πιο αμφιλεγόμενες στιγμές και το αντίο.

Οι γραφικοί οπαδοί

Το απαραίτητο comedy relief για να συνεχίσουμε με πιο σοβαρά ζητήματα.

Όταν δουλεύεις με ανταγωνιστή τον κολλητό σου

Το ντοκιμαντέρ ασχολείται και με τους Ιντιάνα Πέισερς του Λάρι Μπερντ, μια αξιόμαχη ομάδα που κατάφερε να φέρει τους Σικάγο Μπουλς μπροστά στο φάσμα του αποκλεισμού από τους τελικούς NBA. Αλλά ο Μάικλ Τζόρνταν είχε διαφορετική άποψη. Κρατάμε το στιγμιότυπο της συνάντησης Τζόρνταν-Μπερντ στο πάρκινγκ, σε μια κλασσική στιχομυθία ζάπλουτων κολλητών φίλων στο σχόλασμα από τη δουλειά. Ανεκτίμητο.

Ο ανυπόφορος Ρέτζι Μίλερ

Σοβαρά τώρα Ρέτζι Μίλερ; 'Black Jesus'; 'Black Cat'; Θα συμφωνήσουμε όλοι στο γεγονός ότι ο Μίλερ υπήρξε ένας θρύλος για τους Ιντιάνα Πέισερς και για το NBA συνολικά, ένας παίκτης-αρχέτυπος του clutch shooter που πήρε την ομάδα του από το χέρι και είπε "Πάμε να αποκλείσουμε τους Σικάγο Μπουλς". Αλλά σαν άνθρωπος δείχνει πραγματικά ανυπόφορος, μιλώντας με νοσταλγία για τις εποχές που έπαιζε μόνο με τους αγκώνες και με κάθε άλλο αντιαθλητικό τρόπο κόντρα στον MJ.

O σπουδαίος Στιβ Κερ

Σε μια εποχή που το μπάσκετ βασιζόταν υπερβολικά στην κτηνώδη δύναμη των σέντερ και των πάουερ φόργουορντ, ο Στιβ Κερ αποφάσισε να γίνει ένα από τα αστέρια της 'συμμορίας' του Μάικλ Τζόρνταν. Ο παίκτης που δέχθηκε μπουνιά από τον Τζόρνταν, αλλά δεν έδειξε ποτέ να καταβάλλεται από τέτοια περιστατικά, έβαλε το ανάστημα του δίπλα στους Σκότι Πίπεν, Ντένις Ρόντμαν και έγινε πανάξια πρωταθλητής, για να εμπνεύσει στη συνέχεια, μια νέα γενιά νικητών στο Γκόλντεν Στέιτ. Πέρα από το 'σπουδαίος', ίσως μόνο το 'θρύλος' μπορεί να τον περιγράψει.

Το παιχνίδι της γρίπης ή το παιχνίδι της χαλασμένης πίτσας

Εδώ η αφήγηση αποκτά το στοιχείο της υπερβολής. Το περίφημο 'Flu Game' του Μάικλ Τζόρνταν, που οδήγησε σε νίκη τους Μπούλς κόντρα στους Γιούτα Τζαζ, γίνεται 'Bad Pizza Game'. Οι λεπτομέρειες για τον Τζόρνταν που ξαφνικά πείναγε πολύ, που κανείς δεν μπορούσε να βρει ανοιχτό μαγαζί και μόνο μια πιτσαρία υπήρχε εκεί κοντά και 'πέντε άνθρωποι έφτασαν στο ξενοδοχείο για να παραδώσουν την πίτσα' και 'έφαγε μόνο ο Τζόρνταν' μοιάζουν λίγο τραβηγμένες, Γίνεται σαφές ότι κανείς δεν έχει διάθεση να αποκαλύψει τι ακριβώς συνέβη πριν από εκείνο το παιχνίδι και οι προβολείς αξίζει να πέσουν στην εξωπραγματική απόδοση του άρρωστου Τζόρνταν, που απλά δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει.

Μόνος του

Ο Γκας Λετ, η μητέρα του, οι σωματοφύλακες και τέλος. Η ζωή του Μάικλ Τζόρνταν μετά τη λήξη των αγώνων έβρισκε καταφύγιο σε δωμάτια με ημίφως που συνόρευαν με την πίσω πόρτα του United Center για να μπορεί να φυγαδεύεται εύκολα, αφού προηγουμένως είχε μιλήσει με τους -ελάχιστους- ανθρώπους που εμπιστευόταν πραγματικά. Τουλάχιστον υπήρχε και ο Σκοτ Μπαρέλ κάπου εκεί, για να δεχτεί το απαραίτητο bullying. Σκοτ Μπαρέλ, χαιρόμαστε που παραμένεις ένας ισορροπημένος ψυχικά μεσήλικας.

Το επόμενο ντοκιμαντέρ του Netflix τούς ανήκει

'Jordan's Best Friends': Έβλεπα οτιδήποτε είχε έναν τίτλο σαν αυτόν.

Σκότι Πίπεν - Ντένις Ρόντμαν: Υπόκλιση και αυλαία

Ακούγεται έντονα πως ο Σκότι Πίπεν έχει παράπονα από τον τρόπο που παρουσιάστηκε ο χαρακτήρας του από το 'Last Dance', χωρίς να έχει διατυπωθεί κάτι επίσημα. Παρ'όλα αυτά, το ντοκιμαντέρ ρίχνει φως στον τιτάνιο άθλο του Πίπεν, που έπαιξε ολόκληρο τον έκτο τελικό της σεζόν 1997-98 με τρομακτικούς πόνους στη μέση, με ενέσεις, με παυσίπονα, με το "σε χρειάζομαι στο παρκέ, όχι στα αποδυτήρια" του Μάικλ Τζόρνταν. Μαθαίνουμε και για την κοπάνα του Ντένις Ρόντμαν για να παίξει wrestling, σε ένα σενάριο που μοιάζει με ιστορία μέσα από τραγούδι των Motley Crue ή πλοκή του 'Californication' που κόπηκε στο μοντάζ. Δεν βγάζει το NBA τέτοιους παίκτες πια. Ας το παραδεχτούμε.

Ο 'Man With the Iron Mask' Λεονάρντο Ντι Κάπριο

Μαγική συνάντηση ανάμεσα σε έναν GOAT του μπάσκετ και έναν ανερχόμενο -τότε- σταρ του Χόλιγουντ που προετοιμαζόταν για την απόλυτη καταξίωση. Η συνάντηση τους έρχεται μετά την κατάκτηση του έκτου πρωταθλήματος των Μπουλς, σε μια στιγμή αμοιβαίας αναγνώρισης ταλέντου και σκληρής δουλειάς.

Η περηφάνια των Γιούτα Τζαζ

Δεν υπάρχουν αρκετά memes, αρκετά gifs για τη συμμετοχή του Τζον Στόκτον στο 'Last Dance', που έτσι κι αλλιώς έτεινε προς το να μην υπάρξει ποτέ. Όμως έστω και αυτή η ολιγόλεπτη παρουσία του, αυτό το "δεν με ένοιαζε ποιος ήταν ο Τζόρνταν και ποιοι ήταν οι Μπουλς, εγώ ήθελα μόνο να τους κερδίσω", είναι η πιο περιεκτική, η πιο δωρική περιγραφή του σκοπού για τον οποίο βγαίνει ο κάθε αθλητής εκεί έξω να παίξει μπάσκετ, χωρίς να κοιτάζει τον αντίπαλο. Εντούτοις, η απουσία των Καρλ Μαλόουν-Μπράϊον Ράσελ 'φωνάζει' πως αυτές οι ήττες πονάνε ακόμα.

Η υστεροφημία του Τζέρι Ρέινσντορφ

Ο Τζέρι Κράουζ παίρνει ένα συγχωροχάρτι' από τον Σκότι Πίπεν, που τον αναφέρει ως 'the best GM' , όμως τι γίνεται με το Μεγάλο Αφεντικό της Δυναστείας των Μπούλς; Ο ιδιοκτήτης της ομάδας αποκαλύπτει πως μετά την κατάκτηση του έκτου πρωταθλήματος, προσπάθησε να κάνει το δικό του διοικητικό 'Hail Mary shot' και να κρατήσει τον Φιλ Τζάκσον για μια ακόμα χρονιά, ως συνδετικό κρίκο της ομάδας που σάρωσε τους τίτλους στο πέρασμα της. Όμως ο τρόπος που περιγράφει τους παίκτες γύρω από τους Τζόρνταν, ως 'γερασμένους', ως καλοπληρωμένους λεγεωνάριους που βάδιζαν προς την σύνταξη, είναι τουλάχιστον υποτιμητικός και μειώνει το οικοδόμημα που ο ίδιος έκτισε. Επίσης, η βύθιση των Μπουλς στην ανυποληψία, κατά την μετά-Τζόρνταν εποχή, είναι το πιο σαφές απότοκο του περίφημου 'rebuild' για το οποίο χύθηκε τόσο μελάνι. Ο Φιλ Τζάκσον κλείνει κάθε συζήτηση για το αν θα μπορούσε να υπάρξει μέλλον σε εκείνη την ομάδα λέγοντας: "Πέρασα πολύ καλά, πετύχαμε σπουδαία πράγματα, είχε έρθει η ώρα να φύγω". Οι καλοί πρέπει να φεύγουν πάντα πριν επέλθει η φθορά. Με το κεφάλι ψηλά, μόνο.

Εκείνο το Σουτ

Εξαντλημένος, με το μυαλό να είναι το τελευταίο ζωτικό όργανο που τον υπακούει μέσα στο γήπεδο, σηκώνεται και παίρνει το τελευταίο σουτ. Μέσα. Πρωτάθλημα Ξανά. Σεβασμός στον Κορυφαίο Όλων.

Ένα κάποιο τέλος

You can spend your time alone redigesting past regrets

Or you can come to terms and realize

You're the only one who can forgive yourself oh yeah..

Makes much more sense to live in the present tense...

Ας μην περιγράψουμε τι άλλο συνέβη στο 'Last Dance'. Ας κρατήσουμε αυτή την συλλογική εμπειρία παρακολούθησης ενός ντοκιμαντέρ εν μέσω πανδημίας ως μια όμορφη ανάμνηση, καθώς η ζωή μας εισέρχεται σε ένα Παράξενο Τώρα, σε ένα 'Present Tense' που θα ήθελε να λέγεται 'Κανονικό', αλλά δεν είναι. Η 'κανονικότητα' είναι μια λέξη που ακούγεται πια σαν παρωδία και αυτή η βουτιά στην πιο ένδοξη ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ, έδρασε για τους περισσότερους εξ'ημών ως ένα ενισχυμένο παυσίπονο-παυσίλυπο. Επιστροφή στο Σήμερα λοιπόν, που δεν εγγυάται ασφάλειες και ρουτίνες, έχοντας ως καύσιμο μια όμορφη μπασκετική ιστορία. Προχωράμε. Με Το Κεφάλι Ψηλά.

*Ο τίτλος του κειμένου αποτελεί παράφραση του τραγουδιού 'Only The Good Die Young' του Μπίλι Τζόελ.