Lakers: Στη La La Land δεν έχουν πια γιορτή

Οι Λέικερς είναι ο μοναδικός οργανισμός στο ΝΒΑ που ανήκει στην ίδια οικογένεια τα τελευταία 40 χρόνια. Η οποία οικογένεια δεν υπάρχει απλά, αλλά διοικεί. Από το 1979 έως το 2013 αφεντικό ήταν ο αυτοδημιούργητος Τζέρι Μπας. Από το 2013 μέχρι σήμερα είναι η πρώτη του κόρη, Τζίνι. Και τώρα, ήλθε η ώρα για το γνωστό γνωμικό σύμφωνα με το οποίο “η πρώτη γενιά βγάζει λεφτά, η δεύτερη τα ξοδεύει και η τρίτη τα εξαφανίζει”.

Οι “Λιμνάνθρωποι” δεν έχουν περάσει στην τρίτη φάση και μεταξύ μας, όπως τα κατάφερε ο Dr. Μπας δύσκολα θα φτάσουν εκεί. Θα μείνουμε στη δεύτερη γενιά που ‘χει κάνει τους Λέικερς καθημερινό σίριαλ, για όλους τους λάθος λόγους.

Τους δυο τελευταίους μήνες προκύπτουν, καθημερινά, ιστορίες που θα προκαλούσαν την παραμικρή έκπληξη αν αφορούσαν ελληνική ομάδα. Ατυχώς έχουν να κάνουν με έναν εκ των πιο επιτυχημένων οργανισμών, στην ιστορία του ΝΒΑ. Μια ομάδα με 16 πρωταθλήματα, τα δεύτερα περισσότερα -μετά τους Σέλτικς των 17.

Στις έξι σεζόν που είναι αφεντικό η Τζίνι Μπας, οι Λέικερς έχουν υποστεί 239 ήττες και ισοφάρισαν το αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών, που κρατούσαν μόνοι οι Νικς. Αν ήταν μόνο αυτό το θέμα, θα ήταν ως μη γενόμενο.

Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, με την άφιξη του ΛεΜπρον Τζέιμς να ανήκει τον ασκό του Αιόλου και τους φαν των ‘Λιμνανθρώπων” να ‘χουν πάθει σύγχυση, αφού τη μια βρίζουν την ιδιοκτήτρια γιατί δεν δίνει υπερεξουσίες στον King και την άλλη επειδή δεν θέλει να γίνει απόλυτο αφεντικό ο Τζέιμς. Τι θέλει; Φώτα, λάμψη και επιτυχίες, σαν και αυτές που έζησε όταν ήταν στην κεφαλή ο αείμνηστος Τζέρι Μπας.

Ο άνθρωπος που εξέλιξε τους Λέικερς σε δυναστεία

Για να γίνει κατανοητό το κατάντημα των Λέικερς, είναι απαραίτητο να μάθουμε/θυμηθούμε πώς έγιναν δυναστεία. Δηλαδή, να ασχοληθούμε με τον Dr. Τζέρι Μπας.

Ο Gerald Hatten Buss ήταν αυτοδημιούργητος και ζωντανό παράδειγμα του “Αμερικανικού ονείρου”, μολονότι έζησε στα χρόνια της Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης (1929-1939). Γεννήθηκε (27/1/1933) και μεγάλωσε στο Σολτ Λέικ Σίτι, με τη διαζευγμένη -σερβιτόρα- μητέρα του, Jessie. Ο πατέρας του, Lydus ήταν λογιστής που δίδασκε στατιστικά στο Berkeley. Ο Τζέρι δεν τον γνώρισε ποτέ. Αυτό που γνώρισε ήταν οι ουρές για το συσσίτιο.

Το 1987 είχε πει στην The Boston Globe ότι “θυμάμαι ότι αγόραζα σοκολατούχο γάλα γιατί ήταν ένα σεντ πιο φθηνό από το άλλο”. Η Jessie του μάθαινε διάφορα παιχνίδια με χαρτιά, στον ελεύθερο χρόνο της. “Έπαιζα bridge στα 4. Βάζαμε στοίχημα σοκολάτες. Όταν τη νικούσα, αλλάζαμε παιχνίδι. Ένιωθε πολύ υπερήφανη για εμένα. Με βοήθησε να αποκτήσω αυτοπεποίθηση”.

Στα 9 ακολούθησε τη μαμά του στο Λος Άντζελες, όπου έζησαν τρία χρόνια. Ακολούθησε η μετεγκατάσταση στο Kemmerer, μια μικρή πόλη 2.292 κατοίκων του Wyoming -στα δυτικά των ΗΠΑ, με ανθρακωρυχείο. Από εκεί ήταν ο πατριός του.

Ως έφηβος δούλευε για το νέο σύζυγο της μητέρας του, ως υδραυλικός. Ξυπνούσε στις 04.30 για να σκάψει λάκκους σε παγωμένο έδαφος, για τρεις ώρες πριν πάει στο σχολείο, το οποίο εγκατέλειψε για να δουλέψει στο σιδηρόδρομο.

Στα 14, ανακαλυψα πως ημουν πιο ευφυης, πιο δημιουργικος και πιο ανταγωνιστικος απο την πλειοψηφια των ανθρωπων που συναναστρεφομουν

Ήταν τότε που έφυγε και από το σπίτι. Είχε εργαστεί και ως λοστρόμος, έξω από ξενοδοχείο της πόλης, ενώ κάποια στιγμή πρακτικά ζούσε σε μπιλιαρδάδικο. Ήταν 16 χρόνων όταν ένας δάσκαλος χημείας, ονόματι Walt Garrett τον έπεισε να επιστρέψει στα θρανία. “Αν δεν ήταν αυτός, θα ‘χα πάρει άλλη κατεύθυνση” είχε ομολογήσει. Ποια; “Θα γινόμουν απατεώνας ή προαγωγός. Έτσι φανταζόμουν τον εαυτό μου στα 17”.

Ο Γκάρετ κανόνισε να του δοθεί υποτροφία από το University of Wyoming. Είχε αποφασίσει πως οι σπουδές θα ήταν το διαβατήριο του για να φύγει από την πολιτεία. Στο campus γνώρισε την Joann, φοιτήτρια νοσηλευτικής, με την οποία παντρεύτηκαν.

Σε δυόμιση χρόνια (1953) πήρε πτυχίο και γύρισε στο Λος Άντζελες -με την Joann-, όπου φοίτησε στο University of Southern Carolina φυσικοχημεία. Πήρε διδακτορικό στα 24 και πέρασε ένα χρόνο στη Βοστώνη, ως σύμβουλος εταιρίας. Επέστρεψε στην “Πόλη των Αγγέλων” για εργαστεί στην αεροδιαστημική τεχνολογία.

Το 1960 είχε αγανακτήσει που δεν υπήρχε κλιματισμός στα γραφεία. Διαμαρτυρήθηκε βγάζοντας παπούτσια, κάλτσες και μπλούζα. Προκοπή δεν είδε. Είδε την πόρτα της εξόδου, από την οποία αποφάσισε να περάσει -και να μη γυρίσει- κάποιους μήνες μετά. Ήθελε να προλάβει την απόλυση. Πέρασε σε άλλο εργαστήριο την επόμενη διετία και όταν του το επέτρεψαν τα οικονομικά του, παράτησε την επιστήμη. “Το μόνο που ακούγαμε ήταν για πολέμους, πυραύλους και καταστροφές. Δεν ήμουν εγώ για αυτά”.

Το 1958 είχε ρωτήσει ένα φίλο του και αεροναυπηγό, τον Frank Mariani αν θα ενδιαφερόταν να επενδύσουν κάποια χρήματα σε ένα μικρό κτίριο με 14 διαμερίσματα στο West Hollywood. O Mariani είπα “ναι” και από εκείνο το μήνα έβαζαν στην άκρη από 83.33 δολάρια μέχρι να συγκεντρώσουν το ποσό που θα τους βοηθούσε να εγκριθεί το δάνειο της αγοράς (100.000 δολάρια).

Το ένα κτίριο έγιναν δυο, τα δύο τρία και έως το 1962 ήταν εκατοντάδες. To 1976 η επένδυση είχε φτάσει να αξίζει 350.000.000 δολάρια. Το 1978 έδωσε 67.5000.000 δολάρια για να αγοράσει τους Los Angeles Lakers, τους Los Angeles Kings (NHL) και το Los Angeles Forum.

Αυτό που έκαναν οι συνέταιροι ήταν να αγοράζουν σπίτια και διαμερίσματα, που άνηκαν σε τράπεζες να τα ανακαινίζουν και να τα πουλούν ή ενοικιάζουν. Αγόραζαν και εκτάσεις. Παράλληλα, ο Dr. Τζέρι (δεν ήθελε να τον αποκαλούν κύριο. Ήταν ή Dr ή Τζέρι) δίδασκε και στο USC.

Στις αρχές του 1979, όταν η 17χρονη κόρη του Jeanie αναδείχθηκε Miss Pacific Palisades, στο διαγωνισμό της Miss America, η εταιρία της οποίας ήταν μέλος είχε τρία ξενοδοχείο, δυο κτίρια με γραφεία, 1.005 σπίτια και 4.000 διαμερίσματα. Η Mariani-Buss Associates είχε γίνει η ‘ομπρέλα’ για συνεργασίες με άλλους 400 επενδυτές.

“Δεν θυμάμαι πότε έβγαλα το πρώτο μου εκατομμύριο. Θυμάμαι όμως, πολύ καλά τις θυσίες που έκανα. Για δέκα χρόνια δούλευα σε μια part-time δουλειά τα Σάββατα και τα χρήματα που κέρδιζα τα επένδυα στα κτηματομεσιτικά. Περίμενα 15 χρόνια και μετά ήμουν εκατομμυριούχος”.

Σε συνέντευξη στο People, το 1980 είχε εξηγήσει ότι “οι περισσότεροι δεν έχουν την υπομονή να μην έχουν ελεύθερο χρόνια για 10 χρόνια και όταν βγάζουν 100.000 δολάρια είναι αδύνατο να προσπεράσουν την ευκαιρία να πάμε στη Χαβάη για δυο μήνες ή να πάρουν ένα ακόμα σπίτι. Έχει σημασία να ζεις με λιγότερα από αυτά που χρειάζεσαι. Όχι με περισσότερα. Να μη σπαταλάς χρήματα που μπορείς να επενδύσεις”.

Με τα χρόνια κατάλαβε ότι τα χρήματα δεν είναι το άπαν. “Σίγουρα είναι μια άνεση να ξέρεις πως ό,τι και αν συμβεί στα παιδιά σου, μπορείς να τα προσέξεις με τον καλύτερο τρόπο. Όπως και είναι θαυμάσιο να δίνεις στη μητέρα σου ως δώρο ένα διαμέρισμα με ενοίκιο 1000 δολάρια το μήνα, ένα νέο αυτοκίνητο, βάζα, κρύσταλλα και ασημικά. Φυσικά και αν θελήσω κάτι το αγοράζω. Αλλά δεν είμαι από αυτούς που θέλουν πράγματα. Είμαι πανευτυχής σε διαμέρισμα 200 δολαρίων το μήνα”.

Δεν ήταν μόνο λόγια. Στα μέσα της δεκαετία τους ’70 είχε ενοικιάσει ένα μικρό διαμέρισμα στη Santa Monica και πήγαινε στα μπαρ της περιοχής για μπιλιάρδο. Δεν το έκανε για να βεβαιωθεί πως δεν τον θέλουν για τα λεφτά του, αλλά γιατί περνούσε ωραία.

Ήταν η εποχή που ‘χε χωρίσει από την πρώτη του σύζυγο (1972) και μητέρα των Johnny (1957), Jim (1959), Jeanie (1961) και Janie (1964). Αργότερα απέκτησε άλλα δυο παιδιά, με τη φίλη του Karen Demel: τον Joey (1985) και τη Jesse (1988). Και επειδή είσαι εσύ καλός άνθρωπος, θα το πω εγώ: το βλέπεις το J παντού, έτσι; Με την πάροδο των χρόνων όλα τα βλαστάρια του εργάστηκαν στους Lakers.

Μετά το πρώτο διαζύγιο που λες, ο λάτρης των γυναικών, Τζέρι ζούσε με ένα πρώην κουνελάκι του Playboy. “Πηγαίναμε για φαγητό και δεν είχε ποτέ σεντ πάνω του. Πλήρωνα πάντα εγώ. Μου έλεγε πάντα πως είχε ξεχάσει το πορτοφόλι του. Αλλά πόσες φορές μπορείς να ξεχάσεις το πορτοφόλι σου;”.

Η Ronnie Huff κατέθεσε και ότι “είχε τεράστιες φιλοδοξίες. Ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο. Όχι μόνο να βγάλει λεφτά. Είχε δει πολλά, είχε περάσει πολλά ως παιδί και τα κουβαλούσε πάντα μέσα του”.

Επίσης, ντυνόταν πάντα με τζιν και καρό πουκάμισα. Σαν καουμπόι. Για αυτό και η Marlboro τον πλησίασε για να γίνει το πρόσωπο της σε διαφημιστική καμπάνια. Του έδινε 1000 δολάρια, για τρεις ημέρες δουλειάς. “Τα νούμερα δεν ήταν σωστά και είπα όχι”, είχε διευκρινίσει στους The New York Times, ενημερώνοντας παράλληλα “άλλοι άνθρωποι σκέφτονται με λέξεις. Εγώ με αριθμούς”.

Το έφερε βαρέως που δεν είχε πετύχει ο πρώτος του γάμος. Ήθελε να ξαναδοκιμάσει να ζήσει το till death do us part. Παντρεύτηκε το 1972 τη Veronica, αλλά δεν κατάφερε να της είναι πιστός.

Δούλευε 80 ώρες την εβδομάδα, κάτι που δεν διευκόλυνε την κατάσταση, έτρωγε έξω κάθε βράδυ και μετά πήγαινε στις discos. “Εκεί οι πιθανότητες ήταν με το να βρω μια νεαρά σύντροφο. Θα μπορούσα να πάω σε εκδήλωση εκκλησίας. Όντως. Αλλά με τον τρόπο που ζούσα, οι πιθανότητες ήταν να γνωρίσω πολύ νέους ανθρώπους. Το 90% αυτών με ρωτούσαν αν είχα κοκαΐνη”.

Η Λίντα Ράμπις, υπάλληλος των Λέικερς για δεκαετίες, από τον Τζέρι έως την Τζίνι, εξ απορρήτου -πια- της τελευταίας και σύζυγος του Κερτ Ράμπις τον θυμάται “να ‘χει μια ρουτίνα που ήθελε κάθε ραντεβού να αφορά την αγορά ενός φορέματος και ενός ζευγαριού παπουτσιών για την κοπέλα, για να τα φορέσει στο δείπνο που ακολουθούσε”. Η γραμματέας του, Σαρλίν Κένι είχε ομολογήσει ότι “ήταν πιο σημαντικά τα ραντεβού για τα δείπνα από τα επαγγελματικά. Τα προετοίμαζε, προσπαθούσε να βρει πάντα κάτι διαφορετικό. Κάτι καλύτερο”.

Τον είχαν χαρακτηρίσει σοβινιστή

Δεν δεχόταν την καταγγελία και εξηγούσε ότι αυτό αδικούσε το πιο λατρευτό πρόσωπο που ‘χε στη ζωή του: τη μητέρα του. Και τότε γιατί κρατούσε φωτογραφίες των κατακτήσεων του σε άλμπουμ; “Διότι το θεωρούσα προσβολή να βγω με μια γυναίκα 2-3 φορές και να μη ζητήσω μια φωτογραφία. Ούτως ή άλλως, οι περισσότερες ήταν μοντέλα ή ηθοποιοί. Εννοώ είχαν ήδη portfolio. Λατρεύω να τις γδύνω. Είναι σαν καλλιτεχνήματα. Ε, αν αυτό είναι σοβινιστικό, δεν μπορώ να πω τίποτα”.

Κάτι άλλο που δεν έκανε ήταν να ξεχνά υποσχέσεις. Δέκα χρόνια μετά την έξοδο του από το Ουϊσκόνσιν, επέστρεψε για να κάνει ένα δώρο στο δάσκαλο που τον έσωσε. Εκείνος το αρνήθηκε. Του είπε πως αν ήθελε να τον ευχαριστήσει, θα έκανε κάτι να βοηθήσει τους νέους της περιοχής. Έκτοτε έδινε χρήματα σε δίδακτρα για διάφορους φοιτητές. Βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη. Ακόμα και τύπους που συναντούσε στο δρόμο και δεν τους είχε ξαναδεί. Όπως μια γυναίκα που είχε φαινόταν χτυπημένη. Της αγόρασε ένα φλιτζάνι καφέ, της έδωσε δουλειά και τη στήριξε να δημιουργήσει τη δική της επιχείρηση.

Μια 18χρονη που είχε για σύντροφο του ‘χε πει ότι θα γίνει πόρνη, γιατί χρειαζόταν επειγόντως χρήματα. Της πλήρωσε τα δίδακτρα για να σπουδάσει επιχειρήσεις. Μετά τη χάρηκε ως ιδιοκτήτρια παιδικού σταθμού.

Τη δεκαετία του ’80 είχε στο όνομα του μια έπαυλη στο Bel Air, μια άλλη στο Del Mar, Rolls Royce αξίας 127.500 δολαρίων και σοφέρ. Aν τον ρωτούσες πιο ήταν το πιο πολύτιμο αγαθό που ‘χε αποκτήσει, θα σου έλεγε οι Λέικερς. Βασικά, αυτό είπε στην The Boston Globe, γιατί όπως εξήγησε “το να ελέγχεις τη μοίρα μιας ομάδας είναι ό,τι πιο συναρπαστικό μπορεί να ζήσει ένας φίλαθλος”.

H γέννηση του κυριολεκτικού Showtime

Το όνειρο του ήταν να κάνει τους Λέικερς συνώνυμο του Λος Άντζελες. “Πιστεύω ότι τα κατάφερα” είχε πει σε συνέντευξη του στο ESPNLosAngeles.com, το 2010.

Πηγαινα στο γηπεδο, εβαζα μια καρεκλα στο κεντρο του γηπεδου, αναβα ενα τσιγαρο, έπινα ένα κοκτειλ, κοιτουσα γυρω και σκεφτόμουν οτι αυτη ειναι ζωη. Πετυχα ο,τι ονειρευομουν

Στους Lakers είχε γύρω του ανθρώπους της εμπιστοσύνης τους, από τους οποίους είχε ζητήσει ένα πράγμα: να κάνουν ό,τι χρειάζεται ώστε όσοι πήγαιναν στο γήπεδο να ζούσαν ένα πλήρες διασκεδαστικό θέαμα. Έτσι γεννήθηκε το Showtime: το αγωνιστικό, το run and gun μπάσκετ, (που ‘πάτησε’ στις μοναδικές πάσες του Μάτζικ Τζόνσον και την ικανότητα του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ στο σκοράρισμα -με αμέτρητους αιφνιδιασμούς και πέντε τίτλους) και το γενικότερο.

Σημείωση: To Showtime το δανείστηκε, ως όρο, από ένα κλαμπ, στο οποίο ήταν θαμώνας (Τhe Horn), στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια. Λάτρευε τον ενθουσιασμό των πελατών, κατά το act που ‘άνοιγε’ το πρόγραμμα. Τα φώτα ‘έπαιζαν’ και ακολουθούσε η θεατρική εισαγωγή του τραγουδιού που αφορούσε τις λέξεις “It’s Showtime”. Όταν λοιπόν, έγινε αφεντικό των Λέικερς μετέφερε όλο αυτό το θέαμα σε μια μεγαλύτερη σκηνή (το The Forum).

Ήταν αυτός που εμφάνισε cheerleaders, τις Laker Girls, που έβαλε μουσική και θεάματα στα διαλείμματα, που σύστησε μπάντες οι οποίες έπαιζαν live μουσική στην προθέρμανση και έκανε έκανε προορισμό το Forum, τα βράδια που είχε αγώνα η ομάδα.

Ο Dr. Jerry Buss ήταν κι αυτός που τερμάτισε την έννοια και την ουσία του premium seating: δημιούργησε το Forum Club, ένα αποκλειστικό χώρο για celebrities για να πηγαίνουν να πιουν ένα ποτό και να τσιμπήσουν κάτι, πριν τα ματς. Έκανε τις θέσεις κοντά στο παρκέ τον κατ εξοχήν προορισμό, για όποιον μπορούσε να τις αποκτήσει.

Και ενόσω συνέβαιναν όλα αυτά, δημιούργησε και μια αγωνιστική δυναστεία. Φυσικά, τίποτα δεν έγινε ‘αναίμακτα’. Εννοώ τις έζησε τις κόντρες του. Και τις διαχειρίστηκε, γιατί προφανώς είχε την ‘τεχνογνωσία’ και τη ζύμωση που του επέτρεπαν να βγάλει άκρη, θυμίζοντας ποιος είναι το αφεντικό.

Αν δεν υπήρχε ο ΜακΚίνεϊ, δεν θα υπήρχε το Showtime

Πάμε λοιπόν, στο 1979 και στις ημέρες που προηγήθηκαν του περάσματος της ομάδας στον Μπας. Τότε που ήταν ακόμα ιδιοκτήτης ο Τζακ Κεντ Κούκι και η ομάδα είχε το Νο1 στο NBA draft.

Σημείωση: το 1979 η διαδικασία που επέλεγαν οι ομάδες τους παίκτες στο NBA draft αφορούσε το πέταγμα κέρματος, με τους δυο χειρότερους να διεκδικούν το Νο1. Οι Μπουλς διάλεξαν κορώνα, άρα οι Λέικερς πήραν τα γράμματα. Βγήκαν τα γράμματα.

Οι “Λιμνάνθρωποι” έπρεπε να αποφασίσουν μεταξύ του Μάτζικ Τζόνσον ή του Σίντνεϊ Μόνκριφ. Ο Κούκι ήθελε τον Μάτζικ -που όπως έλεγαν οι ειδήμονες της εποχής μπορούσε να παίξει από πόιντ γκαρντ έως φόργουορντ- γιατί του άρεσε ότι ο τύπος αυτός είχε πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη, συν φυσικά, όσων έκανε στο παρκέ.

Μετά ανέλαβε ο Μπας, ο οποίος ζήτησε από τον πρώτο προπονητή που προσέλαβε να παίζει η ομάδα up-tempo. Ο κόουτς που ήθελε ήταν ο Τζέρι Ταρκνάνιαν, του ULNV. Δεν κατάφερε να τον πείσει να εμπιστευτεί το όραμα του. Πήγε στη δεύτερη επιλογή: τον Τζακ ΜακΚίνεϊ, επί χρόνια ασίσταντ στο Μιλγουόκι και το Πόρτλαντ και κάτοχο ενός δαχτυλιδιού με τους Μπλέιζερς (1977).

“Όταν με πήρε πρώτη φορά τηλέφωνο, δεν ήξερα ποιος είναι”, είχε πει ο κόουτς. Πρώτα συναντήθηκε με τον GM Μπιλ Σάρμαν, ο οποίος έδωσε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και μετά με τον Dr. Buss. Ο οποίος Dr. Buss ‘πέταξε’ για την Ιταλία όπου ήταν ο ΜακΚίνεϊ, για ακαδημία μπάσκετ που είχε με τον Αλεσάντρο Γκάμπα, ομοσπονδιακό προπονητή των ‘ατζούρι’.

Σε αυτό το ραντεβού, ο προπονητής είπε πως ο Καρίμ μπορεί να γίνει καλύτερος ριμπάουντερ και shot blocker, ο Τζαμάλ Ουίλκς ο καλύτερος αμυντικός και με δυο πόιντ γκαρντ όπως οι Νίξον και Μάτζικ οι Λέικερς θα μπορούσαν να ‘τρέχουν’ τους αντιπάλους, μέχρι να τους εξοντώσουν. Το μόνο που έλειπε ήταν ένας δυνατός, επιθετικός πάουερ φόργουορντ -είπε.

Σημείωση: ο ΜακΚίνεϊ έκανε άσο τον Μάτζικ, μολονότι υπήρχε εκεί ο Νορμ Νίξον, εκ των καλύτερων της λίγκας και στις 8/11 το ρεκόρ των Λέικερς ήταν 10-4, με το Showtime να περνά από τα χαρτιά στο παρκέ.

“Επιστρέφαμε στο Λος Άντζελες για ένα εντός έδρας ματς. Είχαμε προσγειωθεί στις 2 τα ξημερώματα και αποφάσισα να κοιμηθώ όσο περισσότερο μπορούσα. Στις 9 με ξύπνησε το τηλεφώνημα του Πολ Ουέστχεντ. Μου είπε ‘Αction’ -το παρατσούκλι μου από μια ταινία της εποχής-, έχω ‘κλείσει’ ένα γήπεδο τένις για να παίξουν, στις 10. Έκανα ντους, πήγα στην κουζίνα να πιω έναν καφέ και όταν διαπίστωσα πως η σύζυγος μου, Κλερ έχει πάρει το αυτοκίνητο, άρπαξα το ποδήλατο του γιου μου για να πάω στο γήπεδο. Ήταν απόσταση μικρότερη του χιλιομέτρου”, μπορείς να διαβάσεις στο βιβλίο “Jack McKinney’s Tales from Saint Joseph’s Hardwood: The Hawk Will Never Die”.

Όπως πλησίαζε σε ένα Stop, μπλόκαρε η πίσω ρόδα κι εκείνος έκανε πτήση πριν προσγειωθεί με το κεφάλι στην άσφαλτο. Υπέστη σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Έφτασε στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση. Ήταν σε κώμα για τρεις εβδομάδες. Συνήλθε ανήμερα της Ημέρας των Ευχαριστιών. Δεν θυμόταν τι του ‘χε συμβεί. Είχε να διαχειριστεί το κάταγμα στον αγκώνα και να υποβληθεί σε πλαστική επέμβαση στο πρόσωπο. Έπειτα από ένα μήνα, επέστρεψε σπίτι. Για άλλους τέσσερις μήνες έκανε θεραπείες για να ξαναμάθει να χαμογελάει, να μιλάει και να περπατάει.

“Τον καιρό που χρειάστηκα για να επανέλθω, έχασα τη δουλειά μου στους Λέικερς”. Ο Μπας είχε προωθήσει στην πρώτη καρέκλα του πάγκου τον Ουέστχεντ.

Θα μπορούσε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του πικραμένος. Τουναντίον, διάβασε τι είχε πει -στο βιβλίο Showtime: Magic, Kareem, Riley, and the Los Angeles Lakers Dynasty of the 1980s.

Η ζωη δεν ειναι παντα δικαιη. Ειμαι ΟΚ με το πως εξελιχθηκαν τα πραγματα. Με αγαπουν. Αλλα, δεν ειναι παντα δικαιη η ζωη

Η χρονιά τελείωσε με 60 νίκες και το δαχτυλίδι με τον Μάτζικ να αναδεικνύεται MVP. Στον έκτο τελικό είχε παίξει στη θέση του -τραυματία- Καρίμ. Είχε δώσει 42 πόντους, 15 πόντους και 7 ασίστ. Τη σεζόν 1980-81 ο Μάτζικ έμεινε εκτός για το μεγαλύτερο διάστημα -λόγω γονάτου.

Όταν ο Μάτζικ έπαθε ΛεΜπρον

Στο έκτο ματς της σεζόν 1981-82 ο Μάτζικ άρχισε να λέει στα media πως θέλει να γίνει ανταλλαγή, γιατί ήταν δυστυχισμένος παίζοντας υπό τις οδηγίες του Ουέστχεντ. Είχε πει “δεν διασκεδάζω στο σύστημα του. Δεν είναι θέμα χρημάτων”. Είχε μόλις υπογράψει για 25 εκατ. και 25 χρόνια και άρα στο μυαλό του ενδεχομένως να ‘χε γίνει το αφεντικό.

“Ο τρόπος που παίζουμε είναι σαν να πρόκειται για δουλειά. Χωρίς high fives, χωρίς αλληλεγγύη χωρίς τίποτα. Δεν περνάμε καλά. Είμαστε τέσσερις που το μόνο που μας νοιάζει είναι να πασάρουμε σε έναν”. Ο ένας ήταν ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ. “Γυρίζουμε την μπάλα, χωρίς να κουνιόμαστε. Ο Καρίμ είχε εξαιρετική χρονιά. Όλοι οι άλλοι όχι. Δεν υπάρχει επικοινωνία με τον προπονητή και έχουμε γίνει προβλέψιμοι για τους αντιπάλους μας”.

Ακολούθησε η απόλυση του κόουτς (ο Καρίμ ήταν ο πρώτος που έσπευσε να τον παρηγορήσει) και οι αποδοκιμασίες του έθνους, για τον παίκτη που -όπως έλεγαν και έγραφαν- έκανε ό,τι ήθελε. Τον γιουχάιζαν όπου κι αν έπαιζε. Τον άφησαν κι εκτός All Star Game. “Kάποιοι πιστεύουν ότι είμαι κακός. Αυτό με ‘πλήγωσε’ στη ψηφοφορία για το All Star”, δήλωσε στους The New York Times, όπου ο Μπας επιχείρησε να ‘ξεπλύνει’ τον σταρ του. “Οι Λέικερς έχουν το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ, μετά την αλλαγή του προπονητή και παίζουν όπως θέλω”, είχε εξηγήσει.

Είχε προωθήσει τον μέχρι τότε ασίσταντ των Λέικερς, Πατ Ράιλι και στην πρώτη χρονιά του έβαλε δίπλα τον Τζέρι Ουέστ -τυπικά αυτός ήταν ο head coach. Στα 20 επόμενα ματς, η ομάδα πανηγύρισε 17 φορές. Στην εξέλιξη της φάσης ήταν που ο Ράιλι απέκτησε το παρατσούκλι “The Emperor”. Όχι για το στιλ, αλλά για το διδακτορικό της διοίκησης του. Η οικογένεια Μπας βλέπεις, έλεγχε πλήρως τον οργανισμό και δεν άφηνε περιθώρια για σταριλίκια.

Ο Ράιλι καθιέρωσε το σύστημα “freedom offense”, το οποίο ο Μάτζικ είχε περιγράψει ως εξής: “Είμαστε ελεύθεροι, αρκεί να είμαστε ελεγχόμενοι. Μπορούμε να εκφραστούμε, αλλά δεν κάνουμε ό,τι θέλουμε. Κάνουμε ό,τι θέλει ο Πατ Ράιλι. Δηλαδή, κάνουμε ό,τι ήθελε ο Πολ Ουέστχεντ και αυτό είναι το πρόβλημα μου”.

Ο Καρίμ είχε εξηγήσει ότι “ο Πολ είχε ως προτεραιότητα τον αιφνιδιασμό. Ο Πατ έβαλε πιο σύνθετα plays, σχεδιασμένα για το ταλέντο μας, για να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί βάσει των ικανοτήτων μας. Αλλά πήραν ό,τι ήθελαν”. Οι ποιοι; “Οι παίκτες και ο ιδιοκτήτης. Ήθελαν έναν νέο προπονητή και τον πήραν”.

Ναι, όλοι πίστευαν πως ο Ράιλι θα ‘φάει’ το κεφάλι του. Εκείνος επέμεινε πως “ο Καρίμ θα παραμείνει το σημείο αναφοράς αυτής της ομάδας. Όλα τα χρόνια που έπαιζα με τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν και έβλεπα τι έκανε ο Μπιλ Ράσελ για τους Σέλτικς, κατάλαβα ότι πρέπει να ‘χεις στο επίκεντρο τον καλύτερο παίκτη”.

“Θα κάνω ό,τι ξέρω να κάνω και θα είμαι αυτός που είμαι. Ξέρω το παιχνίδι και για δυο χρόνια ήμουν βοηθός του Πολ. Έμαθα πολλά. Ο Μάτζικ έγινε το θύμα της κατάστασης που δημιούργησε ο ίδιος. Δεν είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος που ζητά ανταλλαγή. Όπως δεν είναι η πρώτη φορά που ‘χουμε θέματα στην ομάδα. Απλά τις προηγούμενες δεν το έμαθε κανείς -όπως συμβαίνει σε όλες τις ομάδες”.

Ο Ράιλι αύξησε τα δαχτυλίδια και ο Μπας έχτισε μια αυτοκρατορία που θα αποκτούσε διαστάσεις θρύλου. Κάποιοι έχουν μείνει εκεί.

Μετά τον Dr. Buss υπήρξε το χάος

Διάβασες ήδη πως ο πατέρας εμπιστεύτηκε όλα τα παιδιά του, δίνοντας τους πόστα στον οργανισμό. Να σου πω όμως, και κάποια πράγματα για αυτά τα παιδιά: κατά βάση ζούσαν χωρίς τον πατέρα τους, που είχε πάντα δουλειές -όπως έχουν πει όλα, σε συνεντεύξεις τους.

Είχαν μια αυτονομία, μια ανεξαρτησία και είχαν και χρήματα να κάνουν ό,τι θέλουν. Συναισθηματικά είχαν κάποια θέματα, που κορυφώθηκαν όταν ο νεαρότερος γιος -από τον γάμο του-, Jimmy ‘έχασε’ τον καλύτερο φίλο του και λίγο αργότερα την κοπέλα του. “Δεν ήξερα πως η οικογένεια μας δεν έχει την παραμικρή επαφή με το συναίσθημα, μέχρι να ζήσω την τραγωδία”, είχε ενημερώσει.

Ο Johnny είχε αποτυχημένο γάμο και αποτυχημένη θητεία ως πρόεδρος της ομάδας futsal των Lakers, η Jeanie επίσης πήρε διαζύγιο και όταν ανέλαβε ως αντιπρόεδρος του οργανισμού, δεν είχε πια χρόνο για οτιδήποτε άλλο πέραν της δουλειάς της. Όσο για την Janie, παντρεύτηκε, απέκτησε παιδιά και έζησε μακριά από τη φαμίλια “γιατί ήθελα να βεβαιωθώ ότι δεν θα στερήσω από την οικογένεια μου, όσα στερήθηκα”.

Τότε ο Τζέρι θεωρούσε ως θετό γιο του τον Μάτζικ Τζόνσον. Όταν αυτός ανακοίνωσε πως έχει HIV και ότι θα αποσυρθεί από το μπάσκετ, το αφεντικό έκλαψε. “Ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που είδα τον πατέρα μου να κλαίει” είπε η Jeanie, με τον Μάτζικ να προσθέτει “είδα στα μάτια του και άκουσα στη φωνή του το πόσο είχε πληγωθεί”.

Η ομάδα πάλι, άρχισε να ‘χει προβλήματα και ο Τζέρι ζήτησε τη βοήθεια της οικογένειας του για να περάσει τους “Λιμνανθρώπους” στην επόμενη εποχή. H Τζίνι, όπως είπαμε ήταν η αντιπρόεδρος. Ο Τζίμι έγινε ο βοηθός GM, ο Johnny πρόεδρος των Sparks του WNBA και η Τζέινι υπεύθυνη του φιλανθρωπικού οργανισμού των Λέικερς. Ήταν τότε που εμφανίστηκαν οι Κόμπε Μπράιαντ, Σακίλ Ο Νιλ και Φιλ Τζάκσον και ο οργανισμός επέστρεψε στην ορθή πορεία.

Ακολούθως, η κόρη του Τζίνι έγινε ζευγάρι με τον Φιλ Τζάκσον. Το σχόλιο του πατέρα της ήταν “έχω την αίσθηση πως η εκτίμηση των μεγαλύτερων σε ηλικία ανδρών, από νεαρότερες κυρίες συνεισφέρει στην υγεία της σχέσης”. Προφανώς, δεν θα μπορούσε να πει κάτι άλλο. Η Jeanie πάλι, είχε εξηγήσει ότι “οι άνδρες που ξέρω θέλουν να γίνουν ο πατέρας μου και οι γυναίκες να βγουν μαζί του”.

O Dr. Μπας πέθανε τον Φλεβάρη του 2013. Άφησε στα έξι παιδιά του από μια -ίση- ψήφο, στη διαχείριση της περιουσίας που άφησε. Σε αυτή άνηκε και το 66% στους Λέικερς και η ομάδα στην αναπτυξιακή λίγκα. Τα πόστα είχαν ως εξής:

> Τζόνι (62): executive vice president of corporate development

> Tζιμ (59): head of basketball operations -για 19 χρόνια μέλος της διοίκησης και για 12 στην ίδια θέση και κάτοχος του 11% των μετοχών των Λέικερς.

> Τζίνι (57): president -για 4η σεζόν και 18 χρόνια στον οργανισμό.

> Τζέινι (55): director of charitable services

> Τζόι (34): D-Fenders president

> Τζέσι (31): Assistant GM and director of scouting -για δεύτερη σεζόν.

Η Τζίνι έγινε -και παραμένει- η πιο ισχυρή γυναίκα στο ΝΒΑ και ενημέρωσε ότι “δεν θεωρώ τίποτα από όσα έχω ως δεδομένο. Αναγνωρίζω ότι είχα μοναδικές ευκαιρίες και αυτό που με ενδιέφερε πάντα είναι να παραμείνω ταπεινή και ευγνώμων”. Μόνο που ήταν το ‘κεφάλι’ μιας επιχείρησης που έπρεπε να είναι επικερδής. Μιας ομάδας που ο κόσμος είχε συνηθίσει να διακρίνεται.

Το 2010 είχαν ρωτήσει την Τζίνι την αντιπροσωπεύουν οι Λέικερς. Είχε απαντήσει με μια λέξη: winning.

Το -διοικητικό- σύστημα ρόλαρε έτσι έως το Μάρτιο του 2017, όταν η Τζίνι απέλυσε τον αδελφό της, Τζιμ. Τον ίδιο μήνα παρουσίασε τους Ρομπ Πελίνκα (πρώην ατζέντη αθλητών) και Μάτζικ Τζόνσον ως επικεφαλής του οικοδομήματος. Για τέταρτη σερί χρονιά οι Λέικερς δεν είχαν πάει στα playoffs και κάτι έπρεπε να αλλάξει.

Η στιγμή που αναφώνησες ‘δεν μπορεί, τα κάνουν επίτηδες’

Ο Πελίνκα αντικατέστησε τον μακροβιότερο GM του ΝΒΑ, Μιτς Κάπτσακ (έμεινε 17 χρόνια στο πόστο και 30 στην ομάδα) και ο Τζόνσον πήρε τη θέση του απολυμένου Τζιμ. Κανείς δεν είχε σχετική προϋπηρεσία. Αμφότεροι μίλησαν για την έναρξη μιας νέας μεγάλης εποχής. Για τους Lakers 2.0.

“Ο οργανισμός έχει 200 με 250 υπαλλήλους. Δουλειά μας είναι να διασφαλίσουμε ότι όλα τα μέλη λειτουργούν σαν καλολαδωμένη μηχανή”, είπε ο Πελίνκα.

Τα πρώτα λόγια του Μάτζικ ήταν “θα δούμε αν έχουμε τους καλύτερους. Ελπίζουμε πως τους έχουμε. Αλλιώς θα τους βρούμε και θα τους φέρουμε”. Είπε και ότι δεν θα δεχθεί δικαιολογίες και λάθη (“δεν κάνω λάθη, άρα δεν τα δέχομαι”) και όσοι δεν θα συμφωνούσαν με όσα θα γίνονταν, θα ήταν χρήσιμο να φύγουν.

Όπως εξήγησαν -ανώνυμα- κάποιοι στο ESPN ” το ύφος της πρώτης του τοποθέτησης ήταν και αυτό της διετίας που ήταν στη θέση του”. Δηλαδή, έκανε μπούλινγκ για να επιβληθεί.

Κάτσε όμως, να δούμε πώς πήγε η φάση στους πρώτους μήνες των Λέικερς με αυτούς τους δυο ως υπεύθυνους: διάστημα μικρότερο του ενός χρόνου δέχθηκαν 3 επιπλήξεις από το ΝΒΑ για tampering.

> Ο Μάτζικ είχε πάει στο “Jimmy Kimmel Live!” τον Απρίλιο του 2017 και έκανε σχόλια για τον Πολ Τζορτζ, που είχε συμβόλαιο με τους Πέισερς.

> Τον Αύγουστο του 2017 οι Πέισερς έκαναν καταγγελία για tampering, με στοιχεία που αποδείκνυαν πως ο Πελίνκα ήταν σε επικοινωνία με τον ατζέντη του Τζορτζ. Το ΝΒΑ χρέωσε 500.000 δολάρια πρόστιμο στους Λέικερς, το μεγαλύτερο που ‘χε επιβληθεί ποτέ για αυτόν τον λόγο, στην ιστορία της λίγκας.

> Τον Φλεβάρη του 2018 το ΝΒΑ επέβαλε πρόστιμο 50.000 δολαρίων, για παράβαση των ίδιων κανονισμών, όταν ο Μάτζικ μπήκε σε συζήτηση που αφορούσε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, σε συνέντευξη του στο ESPN.

> Τον Φλεβάρη του 2019 ο Τζόνσον δήλωσε ότι “ο Μπεν Σίμονς με αναζήτησε, όχι άμεσα, για να μάθει αν μπορεί να έλθει το καλοκαίρι στους Λέικερς”. Ο Σίμονς έχει συμβόλαιο με τους Σίξερς, το ΝΒΑ έκανε έρευνα, αλλά δεν βρήκε στοιχεία που να αποδεικνύουν παράβαση κανονισμών.

Η παραίτηση του Μάτζικ και ο σκιώδης πρόεδρος

Στις 9 του περασμένου Απρίλη ο Μάτζικ συγκάλεσε συνέντευξη Τύπου, που διήρκεσε 45 λεπτά. Ανακοίνωσε πως παραιτείται γιατί τον μαχαίρωσαν πισώπλατα και μιλούσαν διαρκώς πίσω από την πλάτη του. Είπε και ποιος ηγήθηκε αυτού του κινήματος: ο Πελίνκα “ο οποίος με μείωνε εκτός και εκτός οργανισμού. Έλεγε πως ήμουν μονίμως απών και ότι δεν έκανα τίποτα”. Η Τζίνι έμαθε την αποχώρηση από την τηλεόραση.

Η πραγματικότητα θέλει τον Μάτζικ να επιδίωξε την απόλυση του Πελίνκα -δίχως επιτυχία- και να είναι ο υπεύθυνος για το ρόστερ της ομάδας την περασμένη αγωνιστική περίοδο. Ήταν και αυτός που σκέφτηκε ότι ήταν φανταστική ιδέα να προτείνει ΟΛΟΥΣ τους νέους παίκτες στη Νέα Ορλεάνη, για να την πείσει να δώσει τον Άντονι Ντέιβις.

Το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων δημοσιεύτηκε και δεν υπήρχε “Λιμνάνθρωπος” που να ‘χει τη διάθεση να ‘σκιστεί’ για αυτήν την ομάδα. Η αντίδραση του Μάτζικ ήταν “σταματήστε να τους φέρεστε σαν να είναι μωρά”.

Για να καταλάβεις το ποιον του τύπου που επέλεξε η Τζίνι για να ηγηθεί των νέων Λέικερς, αρκεί αρκεί να διαβάσεις μια -από τις εκατοντάδες- ιστορία, που αφορούσε τον φίλο του και επί 18 χρόνια πελάτη του, Κόμπε Μπράιαντ.

“Μια εποχή, ο Κόμπι θα ερχόταν να παίξει στο Madison Square Garden. Είχε μόλις δει το ‘The Dark Knight’. Μου ζήτησε να του ‘κλείσω’ ραντεβού με τον προταγωνιστή, Χιθ Λέτζερ γιατί είχε λατρέψει το ρόλο και ήθελε να μάθει πώς τον προσέγγισε πνευματικά”. Υπήρχε ένα πρόβλημα στην ιστορία: η ταινία προβλήθηκε τον Ιούλιο του 2008, επτά μήνες μετά το θάνατο του Λέτζερ. Ναι, η Τζίνι έκανε αυτόν τον τύπο GΜ. Και δύσκολα δεν είδε μέσα στα χρόνια πόσο ακατάλληλος είναι.

Αλλά ας πούμε κάτι και για την τεράστια επιτυχία της Τζίνι να βάλει CC τον Μάτζικ στα emails που αντάλλαζε με τον Πελίνκα, στα οποία έγραφαν πόσο άχρηστος είναι ο πρόεδρος.

Στα CC φαίνεται ποιοι λαμβάνουν τα emails -εκεί βάζεις διευθύνσεις ανθρώπων που είναι χρήσιμο να είναι ενήμεροι για ό,τι στέλνεις, αλλά δεν είναι ο κύριος αποδέκτης. Στα BCC είναι που δεν φαίνονται. Και κάπου εδώ σκέφτεσαι πως δεν μπορεί να είναι τόσο χαζοί.

Το σχόλιο του Πελίνκα ήταν “η δουλειά μου δεν είναι να ανησυχώ για την κριτική που μου ασκούν ως ανθρώπου, αλλά να κάνω την καλύτερη δουλειά για τον οργανισμό. Εκεί επικεντρώνω”. Ασχολίαστο.

Έχει σημασία να ξέρεις πως το Δεκέμβρη, ενώ είχε αρχίσει η μουρμούρα του ΛεΜπρον για τον Ουόλτον, ο Μάτζικ είχε συνταχθεί. Και το πλήρωσε.

Πάμε τώρα, στο μεγαλύτερο θέμα των Λέικερς: τον ΛεΜπρον. Στις 26/6 του 2018 ο Μάτζικ είχε πει “θα φέρουμε έναν μεγάλο παίκτη στην πόλη. Αν δεν το κάνω, θα παραιτηθώ. Δεν θα περιμένω να με απολύσει η Τζίνι. Πώς θα το κάνω; Είμαι ο Μάτζικ Τζόνσον”.

Μια εβδομάδα μετά, ανακοινώθηκε ο ΛεΜπρον Τζέιμς “ως υπέρτατη ένδειξη του τι προσπαθούμε να χτίσουμε εδώ” είχε πει ο Πελίνκα. Ξεκάθαρα όλοι ήξεραν τι θα ακολουθήσει. Ενδεχομένως όχι όσοι πήραν την απόφαση για τους Λέικερς, αλλά όλοι οι άλλοι.

Ο Τζέιμς έκανε ό,τι είχε κάνει στο Κλίβελαντ και το Μαϊάμι. Δηλαδή, δεν υπάρχει κάποιος που να εξεπλάγη από το χειριστικό του και την επιρροή που προσπαθεί να ασκήσει. Αυτή είναι η άλλη όψη του νομίσματος του να θες να κάνεις δουλειές με έναν εκ των καλύτερων όλων των εποχών.

Γύρω του τοποθετήθηκαν ιδιαίτεροι βετεράνοι (Ρόντο, Στέφενσον, Μπίσλι, ΜακΓκι), κατόπιν σχετικής συζήτησης που ‘χε γίνει με τους διοικούντες και τον ΛεΜπρον. Οι οποίοι διοικούντες δεν επέλεξαν τον Λουκ Ουόλτον, αλλά τον βρήκαν εκεί. Παρ’ όλα αυτά, τον χαρακτήρισαν “το σωστό άνθρωπο στη σωστή θέση” και τον στήριξαν στο ξεκίνημα, πριν γίνει ο πρώτος καβγάς 13 μέρες πριν το τζάμπολ της σεζόν. Που φυσικά δεν έμεινε κρυφός. Όπως δεν έμεινε κρυφή η δυσαρέσκεια των ανθρώπων του ΛεΜπρον για τον προπονητή, που προστέθηκε στη λίστα με αυτούς που ‘χει ‘φάει’ ο King.

Ο όχι και τόσο ιδεώδης τρόπος που λειτουργεί ο οργανισμός να γίνεται ξεκάθαρος στο πώς χειρίστηκαν την αναζήτηση του αντικαταστάτη του. Δηλαδή, έψαχνε τον έκτο head coach της τελευταίας οκταετίας.

Οι φήμες θέλουν τον ΛεΜπρον Τζέιμς να είχε επιλέξει τον Τάιρον Λου, προπονητή που ‘χε στους Καβς. Δηλαδή, προπονητής που καθόταν στον πάγκο του Κλίβελαντ, όταν ήταν ο Τζέιμς και οδήγησε την ομάδα στο δαχτυλίδι. Σε αυτήν την πορεία, η κάμερα έπιασε τους δυο άντρες να τσακώνονται -ουκ ολίγες φορές- και τον σούπερ σταρ να κάνει ό,τι γουστάρει. Εν πάση περιπτώσει, εκεί που όλα έδειχναν πως υπάρχει συμφωνία, προέκυψε ένα ‘δεν τα βρήκαν στα λεφτά’ (πληροφορίες ήθελαν τον Λου να μη θέλει να πάει στο Λος Άντζελες), με τον οργανισμό να ανακοινώνει τον Φρανκ Βόγκελ.

Για τον Φρανκ Βόγκελ αποφάσισε ο Κερτ Ράμπις, γνωστός και ως ‘σκιώδης πρόεδρος’ των Λέικερς. Ήταν κι αυτός που πρότεινε για assistant τον Τζέισον Κιντ.

Αν κάνεις περίπου… 30 page up θα βρεις την ατάκα της γυναίκας του Ράμπις για τον Dr. Μπας. Θέλω να σου πω ότι ο Κυριάκος Ραμπίδης (όπως αναφερόταν, όταν έπαιξε στην Ελλάδα, για την ΑΕΚ) υπήρχε κοντά στους Λέικερς από όσο θυμόταν τον εαυτό του, με τη σύζυγο του να έχει τον τίτλο “executive director of special projects”. Στην ουσία είναι η καλύτερη φίλη της Τζίνι και αυτή που εμπιστεύεται περισσότερο από τον καθένα. Για αυτό και κυκλοφορεί στην πιάτσα ως “shadow owner” (σκιώδης ιδιοκτήτρια).

Όταν ο Μάτζικ εγκατέλειψε το πλοίο, ο Πελίνκα κάλεσε τον πρώην παίκτη/ασίσταντ των Λέικερς και συνεργάτη του Μάτζικ από τον περασμένο Σεπτέμβρη, να βάλει πλάτη. Δηλαδή, να πάρει τις αποφάσεις. Για ό,τι αφορούσε όσα γίνονται στο παρκέ.

Να μη ξεχάσω να σου πω ότι ο Ράμπις είναι φίλος του Φιλ Τζάκσον, πρώην κόουτς των Λέικερς και πρώην αρραβωνιαστικού της Τζίνι.

Η Τζίνι πιστεύει πως όλα είναι γραμμένα στη μοίρα

Στην αναδρομή που έκανε το ESPN στο χάλι των Λέικερς αναφέρθηκε και στην πίστη της Τζίνι Μπας στη μοίρα. Σύμφωνα με το αφεντικό, ήταν μοιραίο να αναλάβει το πόστο που ανέλαβε ο Τζόνσον. Ήταν μοιραίο να αναλάβει το πόστο που ανέλαβε ο Πελίνκα και ήταν μοιραίο να γίνει “Λιμνάνθρωπος” ο ΛεΜπρον. Επίσης, ήταν μοιραίο να φύγουν από τον οργανισμό όσοι δεν είναι πια εκεί.

Η Τζίνι αποφεύγει τα τετ α τετ με τα media (έκανε εξαίρεση όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο της, με τίτλο ‘Laker Girl’, το Νοέμβριο του 2010), με τους ανθρώπους που δουλεύουν για εκείνη να επιμένουν πως ξέρει ό,τι συμβαίνει στον οργανισμό, τα οποία της μεταφέρουν δικοί της άνθρωποι. Κυρίως τα αδέλφια της και φυσικά ο Πελίνκα με τον Ράμπις.

Οι έχοντες γνώση επισημαίνουν τη ‘μοναδική φύση των Λέικερς που ανήκουν σε μια οικογένεια, η οποία ‘τρέχει’ τον οργανισμό’ και όμοια της δεν υπάρχει άλλη στη λίγκα. Αυτή η μοναδική φύση είναι ο λόγος των συνεργασιών με ανθρώπους που ‘χουν ιστορία στους Λέικερς και από ό,τι αποδεικνύεται είναι το ελάττωμα και όχι το προτέρημα του οργανισμού. Αυτοί που γνωρίζουν πράγματα, θεωρούν απίθανο να αλλάξει αυτή η τακτική. Εκτός και αν γίνει παρέμβαση που θα αλλάξει τη μοίρα.