J-Will, η ΝΒΑ εκδοχή του πόιντ γκαρντ με επικάλυψη λευκής σοκολάτας

Όχι, η λευκή σοκολάτα δεν είναι ό,τι πλησιέστερο στη γνήσια μορφή της. Ούτε καν στη γάλακτος. Είναι μια κεκαλυμμένη παραδοχή ενός λάθους στην επεξεργασία που δεν ήταν δυνατόν να διορθωθεί και ταυτόχρονα η αγωνιώδη προσπάθεια να επιβληθεί στην αγορά η 'διαφορετικότητά' της, καθώς δεν περιέχει κόκκο από στερεό κακάο.

Μία και μόνο εξαίρεση είναι αποδεκτή στην κοινωνία των γλυκών εδεσμάτων. Ο Τζέισον 'White Chocolate' Γουίλιαμς. Ο τύπος που 'δίδαξε' τη θέση του πόιντ γκαρντ από μια εναλλακτική σκηνοθετική προσέγγιση. Από μια τέταρτη διάσταση πολύ πριν αυτή γίνει αντικείμενο επιστημονικής έρευνας.

Ο λευκός περιφερειακός των 185 εκατοστών από το Μπελ της Δυτικής Βιρτζίνια υπήρξε μια αυθεντία της θέσης, μολονότι η φήμη του δεν διαδόθηκε όσο άξιζε στη σπανιότητα του ταλέντου που κουβαλούσε στα χέρια του. Παρέμεινε στη σκιά ενός άλλου Τζέισον, του Κιντ, όπως και του Στιβ Νας. Ωστόσο η 'χειραγώγηση' της μπάλας σε συνδυασμό με τη σταυρωτή ντρίμπλα του κάθε φορά που συναντούσε ένα ανθρώπινο εμπόδιο και το 'φονικό' σουτ ως μια ιδανική συνέχεια αυτής σε μια ελκυστική, σε καμιά περίπτωση στιλιζαρισμένη, αλληλουχία κινήσεων, παρείχαν στο κοινό, που 'διψούσε' για θέαμα, ένα συνδυασμό που ούτε στη σύγχρονη εποχή απαντάται. Μια μοναδική έκδοση 'άσου' που η φήμη του παρέμεινε εγκλωβισμένη στα στενά όρια της χώρας.

Πάσες με ρίσκο και ενδεχομένως επιπολαιότητα. Πάσες που έβρισκαν απροετοίμαστους τους συμπαίκτες του. Πάσες υπό εξεζητημένες συνθήκες. Μα πάσες που ήταν ασύγκριτες στη γεωμετρία τους, αψεγάδιαστες και φινετσάτες, μονίμως στο κατάλληλο timing.

Τα μόλις 2 χρόνια του στο κολεγιακό πρωτάθλημα, λόγω των διαδοχικών μεταγραφών από ίδρυμα σε ίδρυμα (από το Πρόβιντενς στο Μάρσαλ κι από 'κει στο Φλόριντα), ήταν μια μικρογραφία των 12 σεζόν του στο ΝΒΑ. Αφού πρώτα έγινε draft στο Νο7 του 1998 από τους Κινγκς, ένα μήνα μετά τη συμφωνία ανταλλαγής των Γουίζαρντς για τα μάτια του Κρις Γουέμπερ. Την ίδια περίοδο το Σακραμέντο του Ρικ Έιντελμαν αποκτούσε στο σέρβικο δίδυμο των Βλάντε Ντίβατς (ως ελεύθερο) και Πέτζα Στογιάκοβιτς (από τον ΠΑΟΚ), οικοδομώντας ένα σύνολο που τρία χρόνια μετά (με τον πιο κοντρολαρισμένο Μπίμπι αντί του φαντεζί Γουίλιαμς στο '1') θα διεκδικούσε, χάρη στο 61-21 της κανονικής περιόδου την πρόκριση στους Τελικούς του πρωταθλήματος χάνοντας 4-3 από τους Λέικερς, στην παράταση του έβδομου αγώνα και ενώ είχε προηγηθεί στο έκτο ματς η πιο αμφιλεγόμενη διαιτησία της τελευταίας 20ετίας.

Ήταν η χρονική περίοδος που ο Γουίλιαμς χάριζε στους Γκρίζλις (που λίγες εβδομάδες αργότερα άφησαν το 'ψυχρό' Βανκούβερ για το πιο φιλόξενο Μέμφις) ό,τι δεν είχαν: λάμψη, φαντασία, ποικιλία. Στα 27 του μάλιστα 'έγραψε' τα καλύτερα νούμερα της καριέρας του (14.8 πόντους, 8 ασίστ) και μολονότι τα λάθη του ήταν περισσότερα από 3 ανά αγώνα 'ζωντάνευε' τις προϋποθέσεις για την πρώτη 'έκρηξη' του οργανισμού, η οποία οδήγησε στα playoffs το 2005.

Η ανταμοιβή του; Η συμμετοχή του σ' ένα γιγαντιαίο trade 5 ομάδων και 13 παικτών - άλλο τέτοιο δεν έχει υπάρξει στα χρονικά της λίγκας που τον έστειλε στο Μαϊάμι. Για να ζήσει την κορυφαία στιγμή της καριέρας του: την κατάκτηση του τίτλου με τους Χιτ. Ήταν ο βασικός πόιντ γκαρντ της ομάδας του Πατ Ράιλι, παίζοντας 59 αγώνες στην κανονική περίοδο και 23 στην postseason, αλλά είχε (για πρώτη φορά) συμβιβαστεί, ως όφειλε για να καρπωθεί την επιτυχία, με το β' ρόλο της περιφέρειας. Πίσω φυσικά από τον Ντουέιν Γουέιντ. Ακόμη κι έτσι πάντως, στο έκτο και τελευταίο ματς της τελικής σειράς ήταν καθοριστικός με 7 τελικές πάσες!

Ο Τζέισον Γουίλιαμς αγωνίστηκε άλλες 4 σεζόν στο ΝΒΑ, αφού για 5 μήνες είχε εγκαταλείψει τη δράση (Σεπτέμβριος 2007-Φεβρουάριος 2008), πιστεύοντας ότι εξαιτίας των τραυματισμών του δεν μπορεί πια ν' ανταποκριθεί στα όσα ο ίδιος στοιχημάτιζε με τον εαυτό του. Επέστρεψε, έδωσε πράγματα στους Μάτζικ και σταμάτησε στο μέρος που όφειλε να το κάνει: στο Μέμφις.

Από τη Δευτέρα ο 'White Chocolate' είναι 44 ετών. Αν δεν έχετε ιδέα περί τίνος πρόκειται, θαυμάστε...