ΗΠΑ-Γαλλία: Τα παιδιά της πατρίδας έληξαν τον πόλεμο των δύο κόσμων

Allons enfants de la Patrie. Le jour de gloire est arrivé. Τούτη την ώρα, εξ αφορμής της καθαρής και ξάστερης επικράτησης των Γάλλων επί των Αμερικανών στον τρίτο προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου και της πρόκρισης στην τετράδα, η 'Μασσαλιώτιδα', το πολεμικό εμβατήριο που υιοθετήθηκε ως ο εθνικός ύμνος της χώρας, ακούγεται από τη Βρετάνη και τη Νορμανδία ως την Προβηγκία και την Κυανή Ακτή.

"Εμπρός παιδιά της Πατρίδας, η μέρα της δόξας έφθασε", έγραφε στις πρώτες δύο αράδες ο μηχανικός -και αξιωματικός του γαλλικού στρατού- Ρουζέ ντε Λιλ την ημέρα της κήρυξης του πολέμου με την Αυστρία (τον Απρίλιο του 1792) και δύο αιώνες αργότερα το συμπαγές 'στράτευμα' του Βενσάν Κολέ πανηγύριζε την 'πτώση' (όχι της Βαστίλης αλλά) της αμερικανικής κυριαρχίας, η οποία για 5 διεθνείς διοργανώσεις στο χρονικό πέρασμα 13 ετών από το Παγκόσμιο του 2006 είχε διαιρέσει τον πλανήτη σε δύο μέρη. Της άτρωτης Team USA και όλων των άλλων. Ο πόλεμος των δύο αυτών κόσμων είχε πια τελειώσει, το κάστρο είχε γίνει συντρίμμια ύστερα από 58 παιχνίδια δίχως ήττα σε τουρνουά, οι Αμερικανοί, που κατά τον Γιάννη Δημητρέλλο χρειάζονται ένα ρεπό, είχαν συνθηκολογήσει. Ιστορικό, ο τίτλος της Equipe.

Ήταν όντως το τελικό 89-79. Όχι όμως μια εξέλιξη αναπάντεχη. Η βεβαιότητα ωστόσο απείχε της όποιας εκτίμησης για τη διαφορά που (δεν) χώριζε τις δύο ομάδες: σε επιλογές, σε μέγεθος, σε προσωπικότητα. Ιδίως όσο ο κόουτς Πόποβιτς έπλαθε μέρα με τη μέρα τη ύλη που είχε στα χέρια του και έσωνε -σε πρώτη φάση- τη φήμη της, αυξανόταν η πίστη στο πρότζεκτ που προέκυψε αναπόφευκτα μέσα από τις 43 απουσίες των παικτών της πρώτης και δεύτερης βαθμίδας. Κατά την τέταρτη περίοδο του αγώνα στην Ντονγκουάν έγινε κατανοητό πως οι Γάλλοι ήταν πιο λειτουργικοί ως σύνολο από ένα μείγμα παικτών που δεν γνώριζαν ο ένας τον άλλον. Παλιότερος όλων ο Νικολά Μπατούμ, ήταν ο λοχαγός. Ο Εβάν Φουρνιέ είχε -κλασικά- το ρόλο του πυροβολητή (4/8 τρίποντα), ο Φρανκ Ντιλικινά έγινε ο αλεξιπτωτιστής που έπεσε ουρανοκατέβατος (11 πόντοι μ' ένα μεγάλο σουτ για το 82-76), ο Ρούντι Γκομπέρ μετεβλήθη σε τεθωρακισμένο άρμα μάχης (21 πόντοι, 16 ριμπάουντ, 3 κοψιμάτα, αναρίθμητες αλλοιώσεις) και ο Νάντο Ντε Κολό κατέληξε ο διαβιβαστής του μηνύματος (ευστοχώντας στις βολές που όρισαν την τύχη της αναμέτρησης).

Οι Αμερικανοί είχαν περισσότερες ασίστ (17 έναντι 14) και λιγότερα λάθη (11 έναντι 12) όταν ολοκληρώθηκε ο αγώνας. Ένα τέλος που τους βρήκε στο -10 και αποκλεισμένους (να παίζουν με τους Σέρβους για το 5-8). Είχαν επιστρέψει από το -10 (53-43) και είχαν προηγηθεί 74-67, στα 7'39'' πριν από τη λήξη. Το μομέντουμ τούς ανήκε. Έφυγαν με σκυμμένο κεφάλι διότι δεν είχαν ολοκληρώσει την αποστολή για την οποία ταξίδεψαν στην Κίνα: ένα μετάλλιο -αν όχι το χρυσό. Το μόνο που είχαν ήδη πετύχει ήταν η εξασφάλιση του ολυμπιακού εισιτηρίου άνευ έξτρα διαδικασίας. Για όσους δεν ήταν εκεί. Πήραν λιγότερα φάουλ, αλλά είχαν πετάξει 7 βολές, τις 4 όταν έπρεπε να ευστοχήσουν από τη γραμμή, σουτάροντας χειρότερα απ' όσο ένας μέσος Έλληνας διεθνής. Ο Ντόνοβαν Μίτσελ είχε εγκλωβιστεί στους 29 πόντους των πρώτων τριών περιόδων και δεν σημάδεψε σωστά έκτοτε. Ο Κρις Μίντλετον ξόδεψε τις φάσεις που ανέλαβε να τελειώσει.

Το 'allez les blues' έγινε το σύνθημα των διεθνών Γάλλων που περνούσαν πάνω, κάτω, δίπλα από τους αντιπάλους και στα τελευταία 8 λεπτά σημείωσαν 17 περισσότερους πόντους. Είχαν καταφέρει με το αύθαδες και χωρίς κόμπλεξ παιχνίδι τους να μπουν στο μυαλό των Αμερικανών και να το διαταράξουν. Σε τέτοιο βαθμό που οι παίκτες του 'Pop' κατέρρευσαν πριν από την τελική ευθεία. Βέβαια θα ήταν αδύνατο ο Μπράουν (ή τον Μπαρνς) να μαρκάρει τον Γκομπέρ των 7 επιθετικών ριμπάουντ κοντά στο καλάθι. Την ίδια στιγμή, βέβαια επέμειναν κακώς να πηγαίνουν στα πόδια τον Γάλλο σέντερ και να κόβονται στην προσπάθεια για λέι απ. Ούτε μύγα δεν άφησε να περάσει ο δις κορυφαίος αμυντικός του ΝΒΑ.

Η Γαλλία κέρδισε το δικαίωμα να θεωρείται πια το φαβορί για το χρυσό μετάλλιο. Επίτευγμα που δεν έχει καταφέρει ποτέ. Διότι αφενός νίκησε την ομάδα που δεν είχε ηττηθεί ποτέ μετά το ελληνικό κατόρθωμα της Σαϊτάμα. Αφετέρου έπαιξε απέναντι στην Team USA μπάσκετ πρωτοβουλίας, γεμάτο αυτοπεποίθηση. Όπως τότε οι Έλληνες.

Allons enfants de la Patrie.