Η τρομερή Σπανουλιάδα και οι ανοιχτές πληγές

Τι άλλο να ‘κανε ο Βασίλης Σπανούλης στην Αγία Πετρούπολη; Από τα νεύρα του, έσκισε μέχρι και τη… φανέλα του. Πόσο να τον βοηθούσαν ακόμα, οι άλλες δυο ‘παλιοσειρές’; Ο Γιώργος Πρίντεζης και ο Κώστας Παπανικολάου. Όσους κι αν έβαζαν οι 3 παίκτες (71 από τους 87 πόντους της ομάδας), δύσκολα ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε. Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι η Ζενίτ, αν χρειαζόταν, θα έβαζε ένα παραπάνω και θα… κέρδιζε.

Ο Ολυμπιακός, το γράφαμε και τις προάλλες στην ανάλυση των πεπραγμένων πριν από την 21η αγωνιστική, επιθετικά δεν είναι κακός. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η πολύ ευάλωτη, σχεδόν ξεχαρβαλωμένη άμυνα. Γράφαμε ότι οι αντίπαλοί του σουτάρουν με… 41% τρίποντο. Κάθε σουτ από μακριά μοιάζει με πέναλτι, γιατί συνήθως υπάρχει ανισορροπία στην άμυνα. Ένας περιφερειακός των αντιπάλων έχει περάσει εύκολα το προσωπικό μαρκάρισμα κι έχει έτοιμη την πάσα για ένα ελεύθερο σουτ. Αρκετά τέτοια έκανε και η Ζενίτ, που απλά δεν ήταν τόσο εύστοχη (όχι ότι το 36.4% που είχε ήταν τόσο κακό). Από την άλλη, οι παίκτες του Χοάν Πλάθα έπαιρναν όπως ήθελαν (στο 2ο ημίχρονο κυρίως) το επιθετικό ριμπάουντ ή εκμεταλλεύονταν τα παιδαριώδη λάθη των ‘ερυθρολεύκων’. Γκάφες, όπως λάθη σε επαναφορές. Υπερβολική χαλαρότητα στην πάσα, για να κλέβει μπάλες ο Αντριού Αλμπισί. ‘Ντούπου-ντούπου’ με την μπάλα, χωρίς νόημα, ακόμη και σε κρίσιμες επιθέσεις όπως στο -3, το οποίο είχε έρθει με υπερπροσπάθεια, αλλά ο Γουέιντ Μπόλντγουιν έκανε επίθεση με το μυαλό πάνω από το κεφάλι του.

Μην την πολυψάχνουμε. Με τέτοια άμυνα, αλλά και με τόσα εύκολα λάθη, είναι ευτύχημα ότι η διαφορά έμεινε, εν τέλει, στο -4 (91-87). Οι αδυναμίες είναι δεδομένες. Τις ξέρει καλύτερα ο Γιώργος Μπαρτζώκας, που προσπαθεί να αλλάξει την αμυντική τακτική (παίζει χωρίς αλλαγές), ενώ την Παρασκευή έβαλε στο ρεπερτόριό του και προσαρμογές, ώστε να κρύψει Τέιλορ Ρότσεστι και Σπανούλη. Δεν είναι εύκολο, ειδικά σε μια ομάδα που από την αρχή λείπει το αμυντικό ‘σπίρτο’, αλλά και στη δεδομένη χρονική στιγμή τα κουκιά του ροτέισον είναι μετρημένα. Δέκα παίκτες μάχιμοι (ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος δεν υπολογίζεται, προς το παρόν) είναι λίγοι. Λογικά θα έρθουν άλλοι δυο, καθώς ο Ολυμπιακός έχει εντοπίσει στόχους και θέλει να έχει ολοκληρώσει τις κινήσεις του σύντομα. Και πάλι, όμως, είναι αμφίβολο πόσο θα βελτιωθεί η αμυντική ικανότητα μιας ομάδας που από την αρχή της σεζόν, βλέπει τους αντιπάλους της να τη φορτώνουν με πόντους!

Κάπως έτσι, ήρθε ακόμη μια αποτυχία. Ο Ολυμπιακός, όπως σωστά επισήμανε ο Παπανικολάου (έκανε ρεκόρ πόντων για τη σεζόν) δεν μπόρεσε ξανά να ζευγαρώσει νίκες στη σειρά, δεν έδειξε ότι διψάει για τη νίκη και επανέλαβε για πολλοστή φορά τα ίδια αστεία λάθη. Ο Μπαρτζώκας είναι ήρεμος, γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ελπίζει στις προσθήκες και ότι σε κάποια στιγμή θα μπορέσει η ομάδα του να ανταποκριθεί στο αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού.

Τα θαύματα του Σπανούλη

Κι όλα αυτά ενώ γίναμε μάρτυρες μιας απίστευτης… σπανουλιάδας. Ο 37χρονος αρχηγός έδωσε ένα μοναδικό ρεσιτάλ, κάνοντας πράγματα και θαύματα πάνω στο παρκέ. Όπως έγραψε και ο Γιάννης Ψαράκης, ο ‘ερυθρόλευκος’ κάπτεν έγινε ο πρώτος παίκτης άνω των 37 ετών που σημειώνει πάνω από 30 πόντους. Ένα άτυπο ρεκόρ, που κατείχε μέχρι τώρα ο 39χρονος Άρβιντας Σαμπόνις από το 2004 με 29π.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Σπανούλης έπαιξε για 250ή φορά σε αγώνα Ευρωλίγκας, ξεκινώντας στην πεντάδα. Κι αυτό ρεκόρ. Πέτυχε 31 πόντους, τους περισσότερους που έχει πετύχει τα τελευταία 6 χρόνια. Ήταν η δεύτερη κορυφαία επίδοση της καριέρας του στην Ευρωλίγκα, μετά τους 34π που είναι το ρεκόρ του στη διοργάνωση, από το 2014.

Να κι ο πίνακας με τα 10 κορυφαία παιχνίδια του μέγιστου άσου στην Ευρωλίγκα

Ο Σπανούλης των 37 ετών και των… 6 παιδιών παίζει καλύτερα ακόμη κι από τότε που ξεκινούσε τη θητεία του στην Ευρωλίγκα, σε ηλικία 24 ετών, με τον Παναθηναϊκό. Είναι ένας απίστευτος τύπος, που διδάσκει πόσο αφοσιωμένος πρέπει να είναι ένας αθλητής υψηλού επιπέδου σε αυτό που κάνει, σε αυτό που αγαπάει. Έχουμε δει τους κορυφαίους παίκτες των τελευταίων 30 ετών. Έπαιζαν με την ίδια σπίθα, με το ίδιο πάθος. Κανείς τους, όμως, δεν είχε διατηρήσει τη… νεότητά του, τόσο πολύ όπως ο τρομερός Λαρισαίος. Αυτά που κάνει φέτος, εκμεταλλευόμενος πρώτον την καλή προετοιμασία του και δεύτερον τη συμμετοχή του Ολυμπιακού μόνο στην Ευρωλίγκα, δεν υπάρχουν. Μεταξύ μας, αν τον ρωτήσετε, θα ήθελε πολύ να παίζει και το… Σαββατοκύριακο. Τόσο ‘άρρωστος’ είναι με το μπάσκετ. Είναι από τους παίκτες που θα μνημονεύουμε για πολύ καιρό ακόμη, όταν αποχωρήσει από τα γήπεδα και όσοι τον είδαν να αγωνίζεται θα νιώθουν τυχεροί. Του χρωστάει πολλά ο Ολυμπιακός, όπως και το αντίστροφο, βέβαια. Αυτό που θέλουν όλοι είναι να τον δουν να τελειώνει την καριέρα του με τον τρόπο που αρμόζει. Και όχι μετρώντας τις ήττες, τη μία πίσω από την άλλη, όπως συμβαίνει φέτος στην πιο αλλοπρόσαλλη σεζόν του ‘ερυθρόλευκου’ μπάσκετ.