Η συνέχεια του Last Dance είχε μια απόλυση για τον Μάικλ Τζόρνταν
Ο Μάικλ Τζόρνταν δεν αποχώρησε (οριστικά) το 1998, αλλά πέντε χρόνια αργότερα. Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για τα δυο χρόνια του M.J στους Ουάσιγκτον Ουίζαρντς και τον τελευταίο αγώνα του στις 16 Απριλίου 2003, με γκεστ τον Ευθύμη Ρεντζιά!
Το Last Dance ολοκληρώθηκε με το τελευταίο έπος του Μάικλ Τζόρνταν και των Μπουλς. Την κατάκτηση του 6ου τίτλου (σε διάστημα οκτώ ετών) με την επικράτηση επί των Γιούτα Τζαζ. Τα δυο τελευταία επειδόδια, ίσως ήταν και τα καλύτερα, με την έννοια ότι επικεντρώθηκαν περισσότερο εκεί που ο Μάικλ ήταν ο καλύτερος όλων. Στο γήπεδο! Ο απολαυστικός ‘MJ’ σε ατάκες του στυλ (“κίνητρό μου ήταν ότι αναδείχθηκε MVP ο Καρλ Μαλόουν”, για τον τίτλο του 1997, ή “τον Μπράιον Ράσελ τον είχα βάλει στη μπλακ-λιστ από νωρίς”), το περίφημο flu-game που δεν ήταν από γρίπη αλλά από τροφική δηλητηρίαση, οι τρομερές μάχες με τους Ιντιάνα Πέισερς, οι πόνοι του Πίπεν στη μέση και το θριαμβευτικό φινάλε με το σουτ που έγραψε το 87-86 για τον τελευταίο χορό, για το τελευταίο πρωτάθλημα.
Το ντοκιμαντέρ του ESPN τελειώνει με τον Μάικλ να αποχωρεί από το πλάνο κι ενώ λίγο νωρίτερα ο Στιβ Κερ έχει μιλήσει για το περίφημο ποίημα που είχε γράψει στην τελευταία συγκέντρωση των Μπουλς. Ο Φιλ Τζάκσον, μετά από μια ιδέα της γυναίκας του Τζουν, κάλεσε τους παίκτες να γράψουν κάτι και να το διαβάσουν ενώπιον όλης της ομάδας, έτσι σαν αποχαιρετιστήριο μήνυμα μιας από τις μεγαλύτερες δυναστείες που γνώρισε το ΝΒΑ. Ο νταής, ειρωνικός, σχεδόν αφόρητος από συμπαίκτες και αντiπάλους, Τζόρνταν έγραψε ένα ποίημα, το οποίο έκανε τους περισσότερους να κλάψουν! Δυστυχώς δεν σώθηκε ούτε μια αράδα απ’ όσα είχε γράψει, γιατί όπως όριζε το πρωτόκολλο του Φιλ, ό,τι είχαν γράψει οι παίκτες έπρεπε να καεί σε ένα σιδερένιο κάδο.
Η υπόσχεση του νεαρού Τζόρνταν το 1984 ότι θα προσπαθούσε, με όλες του τις δυνάμεις, να μετατρέψει το κλαμπ, ισάξιο με τους Λέικερς, τους Σέλτικς και τους Σίξερς (τις παραδοσιακές δυνάμεις του ΝΒΑ δηλαδή), σε αντιπαραβολή με την τελευταία γιορτή στο Σικάγο για τον έκτο τίτλο, κλείνει ένα σπουδαίο αθλητικό ντοκιμαντέρ, από τα κορυφαία που μας έχει προσφέρει το ESPN τα τελευταία χρόνια.
Αν βέβαια κανείς δεν παρακολουθεί επισταμένως το ΝΒΑ, ή είναι πολύ μικρός για να θυμάται το Τζόρνταν, βλέποντας το Last Dance, μπορεί και να πιστέψει ότι το σουτ απέναντι στον Ράσελ (αφού τον έσπρωξε λίγο με το αριστερό χέρι, κι ας ισχυρίζεται ότι ο αντίπαλός του… έπεσε από την φόρα που είχε πάρει), που έδωσε στη νίκη και τον τίτλο στους Μπουλς ήταν πράγματι το τελευταίο του Μάικλ στο ΝΒΑ: “Θα είναι μεγαλειώδες, αν είναι αυτή η τελευταία εικόνα του” λέει ο σχολιαστής, αμέσως μετά το καλάθι κόντρα στους Τζαζ.
Ίσως κάτι τέτοιο να ήθελε ο καλός Θεός του μπάσκετ. Να φύγει ο Μάικλ, όπως συστήθηκε το 1982, με το σουτ που έδωσε τον κολεγιακό τίτλο στο Νορθ Καρολάινα, κόντρα στο Τζορτζ Τάουν. Κι όμως. Ο Τζόρνταν δεν αποχαιρέτησε το μπάσκετ το 1998, αλλά πέντε χρόνια αργότερα. Στις 16 Απριλίου 2003, σαράντα ετών πλέον, φορώντας τη φανέλα των Ουάσιγκτον Oυίζαρντς. Και δεν ήταν ένα σουτ, η τελευταία φάση του στο ΝΒΑ, αλλά μια… ελεύθερη βολή, στο καλάθι των Σίξερς.
Η σιωπή του Ράισντορφ
Ας τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά. Το καλοκαίρι του 1988 βρίσκει τους Μπουλς πρωταθλητές, με όλο το Σικάγο να απαιτεί από την ομάδα ν’ ανέβει στον 7ο ουρανό. Να συνεχίσει, δηλαδή, όπως ήταν και να διεκδικήσει το έβδομο πρωτάθλημα και την επόμενη χρονιά. Κάτι τέτοιο θα ανέτρεπε τις αποφάσεις που είχαν ληφθεί, δώδεκα μήνες πριν, όταν ο Τζέρι Ράισντορφ επανέφερε σχεδόν την τελευταία στιγμή τον Φιλ Τζάκσον στον πάγκο, ενώ λίγο νωρίτερα, είχε υπογράψει μονοετή συμφωνία με τον Μάικλ Τζόρνταν (έναντι 33 εκατομμυρίων δολαρίων).
Ο Τζέρι Κράουζ φρόντισε να ξεκαθαρίσει από την αρχή της σεζόν 1997-98, ότι θα ήταν η τελευταία του Τζάκσον ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, μια δήλωση που παραδέχθηκε χρόνια αργότερα ότι ήταν ένα από τα μεγάλα λάθη της καριέρας του. Ο Τζόρνταν είχε προειδοποιήσει ότι χωρίς τον ‘Ζεν Μάστερ’ Τζάκσον, δεν επρόκειτο να καθίσει στους Μπουλς.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ράινσντορφ, μετά την κατάκτηση του 6ου πρωταθλήματος, άλλαξε στάση. Κάλεσε τον Φιλ Τζάκσον σε τετ-α-τετ, προτείνοντάς του την παραμονή του για ακόμη ένα χρόνο στους Μπουλς. Όμως, ο προπονητής των ‘ταύρων’ είχε αποφασίσει πως όλα είχαν τελειώσει: “Δεν γίνεται, είναι κακό και για τον Τζέρι Κράουζ” είπε στον ιδιοκτήτη της ομάδας. Δεν αποδέχθηκε την τελευταία πρόταση του Ράινσντορφ, αφήνοντας τον Κράουζ να προχωρήσει στην αναδιοργάνωση των πρωταθλητών.
Ένα χρόνο αργότερα, άλλωστε, ο Τζάκσον θα ανακοίνωνε την συμφωνία με τους Λος Άντζελες Λέικερς. Παίρνοντας μαζί του και τον Τεξ Γουίντερ, τον εγκέφαλο της τριγωνικής επίθεσης, δηλαδή το βασικό παιχνίδι των Μπουλς, ήταν φανερό ότι μετέφερε την τεχνογνωσία της κατάκτησης των πρωταθλημάτων από το Σικάγο στο LA. Εντάξει δεν πήρε έξι σε οκτώ χρόνια, αλλά πέντε σε… δέκα!
Ειρήσθω εν παρόδω, ο Τεξ Γουίντερ από τα τέλη του 1997 ήταν επιφυλακτικός για το μέλλον των Μπουλς. Πίστευε ότι τα χρόνια είχαν βαρύνει τον βασικό κορμό της ομάδας, συν τα προβλήματα του Πίπεν με τους τραυματισμούς και το μυαλό του Ρόντμαν, που ταξίδευε αλλού. “Ακόμη και αν πάρουμε το πρωτάθλημα το 1998, πολύ δύσκολα θα τα καταφέρουμε τον επόμενο χρόνο” είχε εκμυστηρευτεί στον Τζάκσον. Ουσιαστικά συμφωνούσε με το πνεύμα της διοίκησης για ανανέωση.
Ο Τζόρνταν, μετά τον τίτλο του ’98, άρχισε να παίζει μανιωδώς γκολφ. Μια μέρα στην προσπάθεια του να κόψει ένα πούρο, έσχισε τον τένοντα του χεριού του. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το λοκ-άουτ του ΝΒΑ στο πρώτο μισό της σεζόν 1998-99 τού επέτρεπαν να μην ασχολείται με το μπάσκετ. Όταν τον Γενάρη του 1999, επήλθε συμφωνία μεταξύ ιδιοκτητών και παικτών, ο Τζόρνταν (στις 13/1) ανακοίνωσε ότι κατά 99,99% εγκαταλείπει οριστικά το μπάσκετ.
Λέγεται ότι περίμενε μια πρόταση από τον Τζέρι Ράινσντορφ ν’ αναλάβει νευραλγικό πόστο στο μάνατζμεντ των Μπουλς. Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση για κάτι τέτοιο, ωστόσο, καθώς έτσι θα τον έφερνε αντιμέτωπο με τον Κράουζ. Η σιωπή του ιδιοκτήτη των Μπουλς τον οδήγησε στο αντίο του 1999. Μόνο, που δεν ήταν οριστικό. Αυτό το 00.01% ενεργοποιήθηκε τρία χρόνια αργότερα!
Τίτλος στην Γουάσιγκτον Ποστ
Αφού βαρέθηκε να παίζει γκολφ, ο Μάικλ Τζόρνταν άρχισε να σκέφτεται το ΝΒΑ από την πλευρά του παράγοντα. Η φήμη ότι το 2000 του έκανε πρόταση ο Φιλ Τζάκσον να πάει στους Λέικερς δεν επιβεβαιώθηκε. Σύμφωνα με τον Ρόλαντ Λέιζενμπι, αρχικά σκέφτηκε να γίνει συνιδιοκτήτης των Μιλγουόκι Μπακς, σκέφτηκε να ανακατευτεί με τους Σάρλοτ Χόρνετς, τελικά όμως βρέθηκε στην πρωτεύουσα και στους Ουάσιγκτον Ουίζαρντς, μια από τις χειρότερες ομάδες του ΝΒΑ στις αρχές της νέας χιλιετίας.
Ο Έιμπ Πόλιν, ιδιοκτήτης των Ουίζαρντς (οι “μάγοι” είχαν αλλάξει όνομα, όταν το αρχικό Μπούλετς, δηλαδή σφαίρες, είχε θεωρηθεί ενθαρρυντικό για την εγκληματικότητα) προσπαθούσε να βγάλει την ομάδα του από την μετριότητα σχεδόν μιας 20ετίας. Το ότι είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα το 1975, αποτελούσε κομμάτι της προϊστορίας του ΝΒΑ. Η συμφωνία του με τον Τζόρνταν τον Γενάρη του 2000 (19/1), όπως και να’ χει, ταρακούνησε το αμερικάνικο μπάσκετ. Η Ουάσιγκτον Ποστ, ίσως η κορυφαία εφημερίδα των ΗΠΑ, κυκλοφόρησε την επόμενη με πρωτοσέλιδο τίτλο: “Ο Τζόρνταν φέρνει το παιχνίδι του στους Ουίζαρντς“.
Σύμφωνα με τον Λέιζενμπι, πάντως, από την αρχή της συμφωνίας υπήρχαν τριγμοί, καθώς ο Τζόρνταν που πήρε και ένα μέρος των μετοχών της ομάδας, είχε βάλει περίεργους όρους, όπως ότι δεν θα έβλεπε πάνω από πέντε-έξι ματς το χρόνο, ότι θα μπορούσε να παίζει όποτε ήθελε γκολφ και πως δεν θα συμμετείχε στην διαφημιστική προώθηση των ‘μάγων’. Πήρε πάντως στο σταφ αρκετό κόσμο από τους Μπουλς ή πρώην φίλους του (όπως ο Ροντ Χίγκινς), όχι όμως και τον Τζον Πάξον, ο οποίος αρνήθηκε να εγκαταλείψει το Σικάγο (είχε αναλάβει χρέη προέδρου).
Βελτίωση στο παρκέ δεν υπήρξε, ο κόουτς Λέναρντ Χάμιλτον τσακωνόταν με τους παίκτες, ενώ ο Τζόρνταν προσπαθούσε να βρει τρόπο να ξεφορτωθεί βαριά συμβόλαια παικτών, όπως ο Ροντ Στρίκλαντ. Με την ομάδα ν’ αποτυγχάνει γενικώς (ρεκόρ 19-63, μόνο οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς με 17-65 και οι… Σικάγο Μπουλς με 15-67 ήταν χειρότεροι) άρχισε να στριφογυρίζει στο μυαλό του, το ενδεχόμενο… μιας ακόμη επιστροφής.
Στο κάτω-κάτω δεν τον είχαν πάρει τελείως τα χρόνια. Ήταν 37, απλά είχε πάρει μερικά κιλά. Πίστευε ότι με την καθοδήγηση του προσωπικού του γυμναστή Τιμ Γκρόουβερ πολύ γρήγορα θα έβρισκε τη φόρμα του και θα μπορούσε να ηγηθεί των Ουίζαρντς. Στην αρχή, μάλιστα, έφερε και τον Μπάρκλεϊ να προπονείται μαζί του, μάλλον όμως ο ‘Σερ-Τσαρλς’ είχε πάρει περισσότερα κιλά. Όταν τελικά αποφάσισε ότι θα επέστρεφε στα γήπεδα, συμφώνησε προφορικά (με τον Έιμπ Πόλιν) πως θα ξανάπαιρνε το μερίδιο των μετοχών του μόλις εγκατέλειπε (τελεσίδικα) τη δράση.
“Αμα πέσω έπεσα…”
Πριν ξαναφορέσει τη φόρμα του, ο πρόεδρος Τζόρνταν προσέλαβε τον Νταγκ Κόλινς στη θέση του προπονητή και προχώρησε (μαζί με τον Ροντ Χίγκινς) σε μια αμφιλεγόμενη επιλογή στο Νο1, που είχαν από την λοταρία οι Ουίζαρντς. Η ομάδα της Γουάσιγκτον διάλεξε τον Κουόμε Μπράουν, ένα γυμνασιόπαιδο που δεν έπαιξε ποτέ σε κολέγιο και είχε πει στον Νταγκ Κόλινς “αν με επιλέξετε, δεν θα το μετανιώσετε“. Δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες, ενώ αργότερα είδε τον Τζόρνταν, που τον είχε επιλέξει, να τον αποκαλεί “αδερφή” σε μια από τις προπονήσεις της ομάδας κι ενώ ο μικρός τόλμησε να ζητήσει ένα φάουλ, σε ένα από τα συνηθισμένα σκληρά μαρκαρίσματα του Μάικλ στους συμπαίκτες του.
Λέγεται ότι ο Μπράουν, ο πατέρας του οποίου ήταν στη φυλακή, δεν ξεπέρασε ποτέ το μπούλινγκ του Τζόρνταν, αν και έπαιξε στο ΝΒΑ πάνω από δέκα χρόνια, χωρίς πάντως να πετύχει κάτι σπουδαίο.
Παρά τον τραυματισμό του (έσπασε δυο πλευρά) στην προετοιμασία, ο Τζόρνταν είχε αποφασίσει να επιστρέψει. Η 11η Σεπτεμβρίου και η επίθεση στους ‘Δίδυμους Πύργους’ τον υποχρέωσαν να ανακοινώσει την μεγάλη επιστροφή του λίγες μέρες αργότερα. Την 1η Οκτωβρίου 2001 ανακοίνωνε ότι επιστρέφει “στο άθλημα που λατρεύει” θα έπαιζε ξανά και θα δώριζε το μισθό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων στα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων. Κάπως έτσι έγινε ο πρώτος πρόεδρος-παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ.
Στις επισημάνσεις ότι μπορεί αντί για όρθιος να… πέσει, ο Τζόρνταν απάντησε με μια κλασική ατάκα: “Άμα πέσω, έπεσα. Αλλά όποιος πέφτει, σηκώνεται και συνεχίζει“.
Ο… γέρος αντέχει, αλλά είναι και παράξενος
Ο γερο Τζόρνταν έπαιξε δυο χρόνια στους ‘μάγους’. Στην πρώτη του σεζόν αυμμετείχε σε 60 ματς, έχοντας μ.ο 22.9π και ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας, μπροστά από τον Ριτσαρντ (‘Ριπ’) Χάμιλτον (20π), με τον οποίο πλακώθηκε πάντως στα μέσα της χρονιάς. Η περίεργη ομάδα της Ουάσιγκτον που είχε ακόμη παίκτες όπως Κρις Γουίτινι, ο Κρίστιαν Λέτνερ αλλά και ο Τάιρον Λου (ναι, ο αγαπημένος προπονητής του ΛεΜπρον Τζέιμς) δεν πήγε μεν στα πλέι-οφ, έκανε όμως 20 νίκες παραπάνω από την προηγούμενη χρονιά και έδωσε άλλο χρώμα στο μπάσκετ της πρωτεύουσας.
Οι Ουίζαρντς που διαφήμιζαν τους αγώνες τους προβάλλοντας τα ονόματα των αντιπάλων τους (“ελάτε να δείτε τον Κόμπε Μπράιαντ“) έβαλαν μπροστά τον Τζόρνταν και έπαιζαν σε σολντ-άουτ αρένα! Υπολογίζεται ότι αυτή τη διετία μόνο από τα εισιτήρια οι “μάγοι” έβγαλαν 20-30 εκατομμύρια δολάρια, σε μια μεγάλη απόσβεση της χασούρας των προηγούμενων ετών.
Ο γέρος, όμως, ήταν και παράξενος. Πονούσαν πολύ τα γόνατά του, δεν μιλούσε σχεδόν σε κανέναν, ήταν απρόσιτος και πολύ περίεργος. Παρόλα αυτά ήταν ικανός να σκοράρει 51 πόντους εναντίον των Σαρλότ Χόρνετς, ενώ είχε κλείσει τα 39 του χρόνια και στο αμέσως προηγούμενο παιχνίδι με τους Πέισερς κόλλησε στους 6π, το πρώτο ματς με μονοψήφιο αριθμό πόντων μετά από 866 αγώνες.
Ταυτόχρονα αντιμετώπιζε το διαζύγιο που είχε ζητήσει η σύζυγος του Χουανίτα (θα του στοίχιζε μόλις 150 εκατομμύρια δολάρια) και την άποψη (στη δεύτερη σεζόν) ότι έπρεπε να κάθεται στον πάγκο και να παίζει λίγο. Σιγά μην το δεχόταν αυτό ο Μάικλ, που έπαιξε και στους 82 αγώνες της κανονικής περιόδου, έχοντας 20π, 6.1ρ και 3.8 ασίστ. Για έναν σαραντάρη που είχε διαλυμένα γόνατα (αλλά έπαιξε και για 14η φορά σε ολ-σταρ γκέιμ) οι αριθμοί ήταν σχεδόν μαγικοί.
Ο κανονικός τελευταίος χορός με γκεστ τον Ευθύμη Ρεντζιά
Η ύστατη χρονιά του Μάικλ στο ΝΒΑ είχε έντονο συναισθηματικό χρώμα. Καθώς οι Ουίζαρντς δεν προλάβαιναν να μπουν στα πλέι-οφ, κάθε πόλη που επισκεπτόταν έλεγε αντίο στον μεγαλύτερο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών. Στις 16 Απριλίου 2003 στο ‘First Union Center’ της Φιλαλντέφια ήταν προγραμματισμένος ο τελευταίος αγώνας εναντίον των Σίξερς.
Νωρίτερα στις 24 Ιανουαρίου του ίδιου έτους, ο ‘Μ.J’ αποχαιρέτησε το United Center και τους φανς των Μπουλς. Για τρία λεπτά το κοινό χειροκροτούσε όρθιο στην παρουσίαση του, με τον Μάικλ να παίρνει το μικρόφωνο και να ευχαριστεί για την συμπαράσταση και την αγάπη.
Κάπως έτσι φτάσαμε και στο πραγματικά τελευταίο ματς της ζωής του. Ο ‘Ντόκτορ Τζέι‘ και ο Μόουζες Μαλόουν, οι δυο θρύλοι των Σίξερς, αλλά και διάφροι σελέμπριτις όπως ο Μπιλ Κόσμπι και ο Σπάικ Λι ήταν εκεί για τον αποχαιρετισμό.
Η έδρα των Σίξερς φημίζεται για την εχθρική ατμόσφαιρα στους φιλοξενούμενους. Είναι πολύ φασαριόζοι οι οπαδοί της θρυλικής ομάδας της Φιλαλντέφια και αποδοκιμάζουν τους πάντες. Αυτή τη φορά όμως σηκώθηκαν όρθιοι πρώτα απ’ όλα να αποθεώσουν τον Τζόρνταν στην παρουσίασή του και στη συνέχεια να απαιτήσουν εν χορώ το “θέλουμε τον Μάικ” (we want Mike), λίγο πριν τελειώσει ο αγώνας (2:35 για το φινάλε)
Ο M.J δεν είχε διάθεση να ξαναμπει, καθώς είχε αποχωρήσει 4:13 πριν τελειώσει η τρίτη περίοδος, έκανε όμως το χατίρι του κόσμου και ο Ερικ Σνόου 1:44 πριν από το τέλος του έκανε (επίτηδες) φάουλ για να τον στείλει στη γραμμή του φάουλ. Η τελευταία φάση του Μάικλ Τζόρνταν είναι αυτές οι δυο εύστοχες ελεύθερες βολές στο καλάθι των Σίξερς. Ήθελε αυτούς τους 2 πόντους για να έχει μέσο όρο, σε ολόκληρη τη χρονιά, 20π. Ο 64χρονος ρέφερι Τόμι Νιούνιεζ που μετά από 30 χρόνια, ολοκλήρωνε και αυτός την καριέρα του στο ΝΒΑ, του έδινε χαμογελαστός την μπάλα.
Αμέσως μετά, ο Νταγκ Κόλινς τον αποσύρει για το… τελευταίο χειροκρότημα. Όλο το γήπεδο, όλο το ΝΒΑ δηλαδή (και όλος ο κόσμος του μπάσκετ) χειροκροτάει τον μεγαλύτερο αθλητή που έπαιξε ποτέ μπάσκετ. Που ξεπέρασε το ίδιο το σπορ, όπως σωστά είπε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα. Στον πάγκο των φιλοξενουμένων ο Άλεν Άιβερσον (35π σε αυτό το παιχνίδι), οι υπόλοιποι Σίξερς χειροκροτούν. Πάνω στο παρκέ βρίσκεται και ένας Έλληνας ο δικός μας Ευθύμης Ρεντζιάς, που έχει να λέει ότι ήταν παρών στον τελευταίο αγώνα του ιερού τέρατος του μπάσκετ. Έπαιξε 4 λεπτά, χωρίς να σημειώσει πόντο.
Ο Τζόρνταν είχε αγωνιστεί 28 λεπτά, σκοράροντας 15 πόντους (6/15 σουτ, 3/4 βολές), έχοντας ακόμα 4 ριμπάουντ και 4 ασίστ, σηκώθηκε σαν σχολιαρόπαιδο, δυο και τρεις φορές για να ευχαριστήσει τους φιλάθλους που δεν έλεγαν να σταματήσουν να χειροκροτούν. Λίγο αργότερα δήλωνε στους δημοσιογράφους: “Είναι ώρα να προχωρήσω. Μπορώ πλέον να το δεχθώ πιο εύκολα, γιατί το ένιωσα στο σώμα μου. Ήρθε το τέλος της καριέρας μου…” . Mε 32.292 πόντους (μ.ο 30.1), 6.672 ριμπάουντ (6.2) και 5.633 ασίστ (5.3). Α, και 6 πρωταθλήματα, ισάριθμα MVP σε τελικούς ΝΒΑ, άλλα πέντε στην κανονική περίοδο και 14 ολ-σταρ γκέιμ…
Ο Μάικλ πίστευε ότι απλά θα επέστρεφε στην θέση του προέδρου και θα ανακτούσε το ποσοστό των μετοχών του, όπως είχε συμφωνήσει προφορικά με τον Έιμπ Πόλιν. Ο 79χρονος τότε ιδιοκτήτης των Ουίζαρντς (απεβίωσε το 2009) άλλαξε γνώμη. Καθώς δεν υπήρχε γραπτή συμφωνία, συναντήθηκε με τον Τζόρνταν και του ανακοίνωσε ότι τον απολύει από πρόεδρο. Του πρόσφερε, μάλιστα, αποζημίωση 30-40 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Μ.J σηκώθηκε και έφυγε, πριν ο Πόλιν ολοκληρώσει την πρότασή του.
