Το NBA θα ήθελε να ξεχάσει τη γροθιά που σχεδόν σκότωσε τον Ρούντι Τομγιάνοβιτς

Το NBA στα 70s ήταν μια ρωμαϊκή αρένα. Οι εποχές όπως η σημερινή, που το μακρινό σουτ και τα θεαματικά επιθετικά plays είναι τα στοιχεία που δίνουν μαγεία στο παιχνίδι, δεν υπήρχαν ούτε ως όνειρο στη μεταβατική εποχή από το ασπρόμαυρο στο χρώμα. Οι παίκτες ήταν πιο άτεχνοι, ‘σκυλιά του πολέμου’ και οι μάχες για τη διεκδίκηση ενός ριμπάουντ συχνά θύμιζαν στιγμιότυπα πυγμαχίας. Στις 9 Δεκεμβρίου 1977, μια τέτοια διεκδίκηση μέσα σε έναν όμιλο παικτών των Λέικερς και των Ρόκετς, κατέληξε σε μια γροθιά, με ένα αποτέλεσμα ολέθριο, που λίγο έλειψε να στοιχίζει τη ζωή ενός εκ των παικτών.

Μια διεκδίκηση ενός ριμπάουντ ανάμεσα στον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ των Λέικερς και τον Κέβιν Κανέρτ των Ρόκετς, επέφερε μια ανταλλαγή από γροθιές και αγκωνιές. Ο Κέρμιτ Ουάσιγκτον που παρακολουθούσε το περιστατικό, τράβηξε το σορτς του Κανέρτ για να τον εμποδίσει να επανέλθει γρήγορα στο παιχνίδι, ο Κανέρτ απάντησε στον φόργουορντ των Λέικερς με μια δυνατή αγκωνιά, ένας όμιλος παικτών και των δυο ομάδων κλήθηκε αμέσως σε ενισχύσεις κι ένα συνηθισμένο νταϊλίκι εξελίχθηκε σε πόλεμο. Ο Ουάσινγκτον, σεληνιασμένος όπως ήταν, προσπαθούσε να ξαναβρεί τον Κανέρτ για να απαντήσει. Δευτερόλεπτα πέρασαν και μια γνώριμη φάτσα βρέθηκε μπροστά του -ή μήπως δεν ήταν και τόσο γνώριμη;- τα νεύρα πολλαπλασιάστηκαν πιο γρήγορα από τους παλμούς και η γροθιά που προσγειώθηκε στο πρόσωπο του άτυχου παίκτη ακούστηκε μέχρι τα δημοσιογραφικά θεωρεία.

Η σιωπή που απλώθηκε μέσα στο γήπεδο δεν ήταν μόνο από τρόμο για τη δύναμη με την οποία είχε χτυπήσει τον αντίπαλο του ο Ουάσινγκτον. Η διαπίστωση πώς ο φόργουορντ των Λέικερς δεν είχε χτυπήσει τελικά τον Κανέρτ, αλλά τον Ρούντι Τομγιάνοβιτς, διπλασίασε αμέσως τον τρόμο εντός κι εκτός των παρκέ. Ο Τομγιάνοβιτς προσπάθησε να αμυνθεί και έπεσε κάτω, προσπάθησε να σηκωθεί και να επανέλθει στην πραγματικότητα, αλλά η αιμορραγία στο σαγόνι του ήταν ακατάσχετη και η ζαλάδα στο κεφάλι του ακόμα χειρότερη και όταν ανέκτησε τις αισθήσεις του, νόμιζε πως είχε πέσει πάνω του ο πίνακας του σκορ.

Ο Τζαμπάρ, μαζί με το υπόλοιπο γήπεδο, παρακολούθησε το περιστατικό και σύγκρινε τη γροθιά με “τον ήχο που κάνει ένα πεπόνι, όταν πέφτει πάνω σε τσιμέντο” και ο Τομγιάνοβιτς, παραδόξως, κατάφερε να συνεχίσει να παίζει. Στο τέλος του αγώνα, ο νεαρός γκαρντ διακομίστηκε αμέσως στο νοσοκομείο κι οι γιατροί έμειναν άφωνοι μόλις είδαν το σχεδόν παραμορφωμένο πρόσωπό του, με το πώς είχε καταφέρει να σταθεί όρθιος.

Ο Τομγιάνοβιτς είχε διαλύσει το σαγόνι του, τη μύτη του και είχε υποστεί σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ήταν επιβεβλημένη μια σειρά από εγχειρήσεις ώστε το εσωτερικό του εγκεφάλου του να μη θυμίζει θρυμματισμένο αυγό.

Οι ζωές και των δυο αθλητών έγιναν κόλαση. Η τιμωρία του Ουάσιγκτον με αποκλεισμό 60 ημερών από την αγωνιστική δράση, η μεγαλύτερη μέχρι τότε στη λίγκα, φάνταζε πολύ μικρή μπροστά στα εκατοντάδες γράμματα μίσους και απειλών που δεχόταν από φανατικούς οπαδούς. Ο παίκτης των Λέικερς έχασε 26 παιχνίδια, έχασε τον σεβασμό των συμπαικτών του, έχασε χρήματα σε αγωγή που του έκανε ο Τομγιάνοβιτς μερικούς μήνες μετά κι έγινε το ‘μαύρο πρόβατο’ του NBA.

Ο Τομγιάνοβιτς όχι μόνο επανήλθε στους αγωνιστικούς χώρους έπειτα από περίπου 5 μήνες, αλλά κατάφερε να παίξει ακόμα και σε All-Star Game. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν ο ίδιος, τα στατιστικά και το πάθος του για το παιχνίδι ήταν σε ελεύθερη πτώση και ποτέ δεν κατάφερε να ξαναβρεί τον εαυτό του. Το περιστατικό αυτό λειτούργησε τελικά ως ένα διδακτικό μάθημα για το NBA, καθώς οδήγησε στην καθιέρωση ενός έξτρα ρεφερί με αρμοδιότητες ως προς την πειθαρχία των παικτών και την αυτόματη επιβολή τιμωρίας σε ‘ταραχοποιούς’ που ζεσταίνουν τις γροθιές τους.