Η φούρια της Εφές και η ‘τιτανομαχία’ Μεσίνα-Τρινκιέρι

Τα πλέι-οφ της Euroleague αρχίζουν απόψε με τα δυο πρώτα ζευγάρια, άρα μπαίνουμε στην τελική ευθεία μέχρι το Final Four της Κολωνίας, στο οποίο οι τέσσερις νικητές των προημιτελικών θα αναμετρηθούν (από 28 μέχρι 30 Μαΐου) για την ανάδειξη του πρωταθλητή Ευρώπης. Ό,τι μας έλειψε πέρσι επιστρέφει δριμύτερο εφέτος, σε μια σεζόν γεμάτη προβλήματα, που έφτασε ωστόσο κανονικά στην κορύφωσή της. Αν σκεφτούμε τι λεγόταν (και γραφόταν) για τη διοργάνωση τον προηγούμενο Οκτώβριο, όλοι τώρα θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι.

Πλέι οφ, λοιπόν, μετά από ένα χρόνο αναγκαστικής διακοπής λόγω του Covid-19. Το εισιτήριο για την τετράδα έρχεται στις 3 νίκες, άρα εδώ ισχύει απόλυτα ο καλύτερος κερδίζει. Το περιθώριο έκπληξης περιορίζεται πολύ, υπάρχει περιθώριο διόρθωσης ενός λάθους, γενικά όποιος -στη δεδομένη στιγμή- αισθάνεται καλύτερα και είναι ισχυρότερος παίρνει την πρόκριση. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζουμε, γιατί κατά καιρούς έχουμε δει και πολλές εκπλήξεις, ένα τεράστιο διπλό στο πρώτο ματς φέρνει τα πάνω-κάτω, αλλάζει και το αβαντάζ έδρας. Μια νίκη με μεγάλη διαφορά για τον γηπεδούχο στο πρώτο ματς μπορεί να τον αποπροσανατολίσει και να χάσει τον προορισμό του. Αλλά και το άγχος του φαβορί ενδέχεται να λυγίσει την καλύτερη ομάδα σε ένα τέταρτο ή πέμπτο ματς. Τα ‘χουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν, ώστε τα πλέι οφ να αποτελέσουν μια ξεχωριστή, όσο και συναρπαστική στιγμή της χρονιάς. Και μόνο, που επιστρέφει όλοι αδημονούν.

Θα ‘ταν πολύ καλύτερα να βλέπαμε τις δυο ελληνικές ομάδες, για πρώτη φορά όμως, όπως έχουμε γράψει, απουσιάζουν από το δεύτερο κομμάτι της χρονιάς και οι δυο μαζί. Μέχρι τώρα, είτε ο Παναθηναϊκός είτε ο Ολυμπιακός, μας έκαναν παρέα. Φέτος αμφότεροι οι ‘αιώνιοι’, σκεπτόμενοι και το μέλλον τους, θα παρακολουθήσουν τα ματς από την τηλεόραση. Τι θα δουν, ωστόσο; Εδώ έρχεται το Contra.gr, για να δώσει τα φώτα του και να κάνει την ανάλυση-πρόγνωση των προημιτελικών, ξεκινώντας από τους αγώνες της Τρίτης

Εφές-Ρεάλ: Με φόρα οι Τούρκοι

Η κορυφαία (κατά τη γνώμη μας) ομάδα της κανονικής περιόδου (ειδικά από την στιγμή που μαζεύτηκαν όλοι μαζί οι παίκτες του Αταμάν) περιμένει ένα από τα φαβορί πριν καν ξεκινήσει η σεζόν. Μόνο που η Ρεάλ Μαδρίτης χωρίς Καμπάτσο – Ντεκ, που ξελογιάστηκαν από το ΝΒΑ, και Ράντολφ, που τραυματίστηκε, δεν είναι ίδια ομάδα. Παρόλα αυτά δεν είναι και αμελητέα ποσότης, άρα οι Τούρκοι, που έρχονται με ορμή, θα χρειαστεί να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και να βρεθούν στο μάξιμουμ της απόδοσής τους.

Η Εφές ήταν τόσο καλή στον δεύτερο γύρο που μέτρησε 11 νικες στα τελευταία 13 ματς της ρέγκιουλαρ σίζον, μεταξύ των οποίων το εντυπωσιακό 83-108 μέσα στη Μαδρίτη, όταν μετά το 42-41 υπέρ της Ρεάλ στο πρώτο ημίχρονο, η Εφές ‘αφήνιασε’, έβαλε 67 πόντους στα δυο επόμενα δεκάλεπτα, είχε 7/9 τρίποντα, επτά παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων σε ένα μοναδικό ρεσιτάλ. Δυο μέρες αργότερα η Εφές έπαιξε ακόμη καλύτερα, όταν νίκησε την Μπασκόνια 111-101 στην παράταση (κανονικό ματς 92-92) ίσως στο κορυφαίο παιχνίδι της χρονιάς, ως τώρα.

Αυτή η νίκη στη Μαδρίτη έδωσε στην Εφές το εισιτήριο για τους ‘8’. Το ρεκόρ της ήταν, εν τέλει, 22-12 με τις 9 ήττες στον πρώτο γύρο, όταν είχαν προκύψει απανωτά προβλήματα τραυματισμών, covid και ο Αταμάν ξεφυσούσε φουρκισμένος. Επιστρέφοντας ένας-ένας οι άσοι της Εφές ηρέμησαν τον πληθωρικό προπονητή τους και η τουρκική ομάδα πεισμωμένη από την περσινή σεζόν, όταν η πορεία της προς το τρόπαιο διακόπηκε βίαια λόγω του κορονοϊού, εμφανίζεται έτοιμη για όλα. Το δίδυμο των τρομερών γκαρντ Μίτσιτς και Λάρκιν συμπληρώνει ο καλύτερος έκτος παίκτης της διοργάνωσης (Ροντρίγκ Μπομπουά), υπάρχει πληρότητα μέσα και έξω από το καλάθι και φυσικά μια ομάδα η οποία σε ένα ολόκληρο δεύτερο γύρο έκανε μόλις 3 ήττες μοιάζει σχεδόν απίθανο να κάνει άλλες τόσες, σε μια besto of five σειρά πλέι οφ.

Ο Ντάνστον, ο Πλάις, ο Σιμόν και ο ‘Iron Man’ Κρις Σίνγκλετον (195 σερί ματς παίζοντας πέντε χρόνια χωρίς να λείψει ποτέ) αλλά και ο Σανλί, που κάνει τη χρονιά της ζωής του, με τον Μπαλμπάι και τον Χάμιλτον είναι έτοιμοι να δώσουν μεγάλες η μικρές βοήθειες στους δυο (συν ένας) μαέστρους της περιφέρειας.

Με τη Ρεάλ, βέβαια, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Ακόμη κι αν η ‘βασίλισσα’ κινδύνευσε στο τέλος και μπήκε χάρη στις δυο νίκες της επί Ολυμπιακού και Φενέρ (εκτός). Ο Πάμπλο Λάσο θα ‘χει να λέει για την εφετινή τρελή χρονιά, που αναγκάστηκε να δημιουργήσει τρεις ομάδες. Ο τραυματισμός του Ράντολφ του χάλασε για πρώτη φορά τα σχέδια. Η αποχώρηση του Καμπάτσο τον απορρύθμισε, καθώς είχε αργήσει ο Λαπροβίτολα να πάρει μπρος και το φευγιό του Ντεκ ουσιαστικά έμοιαζε με χτύπημα κάτω από τη ζώνη.

Παρόλα αυτά ο δαιμόνιος κόουτς δεν το έβαλε κάτω. Ανακάτεψε ξανά την τράπουλα, είδε τους βετεράνους (Γιουλ-Ρούντι) να επιστρέφουν από τραυματισμούς, έφτασε μέχρι τον άγουρο Τρίσταν Βούκτσεβιτς, που τον προετοίμαζε για του χρόνου αλλά τον έριξε άρον-άρον στα βαθιά, εμπιστεύτηκε ακόμη περισσότερο τους Αμπάλδε-Κοζέρ και με τον Λαπροβίτολα να εξελίσσεται πλέον σε ηγέτη της περιφέρειας πήρε μέχρι και το clasico κόντρα στην Μπαρτσελόνα.

Μην ξεχνάμε ότι έχει ακόμη στο ρόστερ παίκτες όπως ο Τρέι Τόμκινς, ο Τζέφρι Τέιλορ κι ο μπόμπερ Κάρολ με την τεράστια εμπειρία τους, η ο μικρός Ουσμάν Καρούμπα με το νεανικό του πάθος και κυρίως υπάρχει ο Γουόλτερ Ταβάρες, που μοιάζει με φόβητρο ακόμη και για μια ομάδα όπως η Εφές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι 67 πόντοι των Τούρκων μπήκαν στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα στη Μαδρίτη, όταν ο κορυφαίος σέντερ έβγαινε τραυματίας και καθόταν στον πάγκο.

Η Ρεάλ είχε νικήσει την Εφές εκτός έδρας (73-65) όταν η αντίπαλός της είχε προβλήματα κι εκείνη έτρεχε το δικό της σερί νικών. Είχε τότε 14/35 τρίποντα, δυο εκ των οποίων στο τελευταίο λεπτό από τον Κάρολ που έμοιαζαν με χαριστικές βολές…

✔ Η σύγκριση

✍ Η πρόβλεψη: Καλή, χρυσή, μαχητική η Ρεάλ, αλλά βλέπουμε Εφές με 3-1 νίκες στην Κολωνία.

Μιλάνο-Μπάγερν: Η μάχη των Ιταλών και άσπονδων φίλων

Το ζευγάρι Μιλάνο-Μπάγερν είναι ιδιαιτέρως αναζωογονητικό για την Euroleague. Πρώτα, βλέπουμε δυο ομάδες που δεν έχουμε συνηθίσει στα πλέι οφ. Η Αρμάνι επιστρέφει μετά το 2014, όταν απέναντι στη Μακάμπι με πλεονέκτημα έδρας, είχε αυτοκτονήσει στον πρώτο αγώνα. Η μοιραία δεύτερη χαμένη βολή του Κιθ Λάνγκφορντ, στην τελευταία φάση της κανονικής περιόδου, κράτησε το ματς ισόπαλο 87-87 (στις αρχές της τρίτης περιόδου ήταν 70-58 για τους Ιταλούς) και η Μακάμπι του Ντέιβιντ Μπλατ, με πρωταγωνιστές τους Χίκμαν (26π), Ράις (17π) και Σχορτσιανίτη (17π) έκανε το μπρέικ με 101-99, παίρνοντας στη συνέχεια την πρόκριση για το φάιναλ φορ του Μιλάνου (!), όπου θριάμβευσε κατακτώντας το τρόπαιο.

Από τότε το Μιλάνο θύμιζε αυτό που λέμε “όλο μέλι-μέλι κι από τηγανίτα τίποτα”. Ο Τζιόρτζιο Αρμάνι ξόδευε κάθε χρόνο δέκα-δώδεκα εκατομμύρια για να βλέπει την ομάδα του να έχει… ωραίες εμφανίσεις. Η άφιξη του Μεσίνα, πριν από ένα χρόνο, άλλαξε τα δεδομένα. Μαζί και ο Χρήστος Σταυρόπουλος, σε ρόλο τζένεραλ-μάνατζερ και η Αρμάνι, έφτασε φέτος να διεκδικεί με αξιώσεις την πρόκρισή της στο Final Four ύστερα από 29 χρόνια. Η τελευταία φορά ήταν το 1992 στην Κωνσταντινούπολη όταν τη φανέλα της φορούσαν ο μακαρίτης Ντάριλ Ντόουκινς, ο Τζόνι Ρότζερς, ο Ρικάρντο Πίτις και ο Αντονέλο Ρίβα στο τελείωμα της καριέρας του. Η (τότε) Αντέκο Μιλάνου είχε ηττηθεί στον ημιτελικό από την τρομερή Παρτιζάν του πρωτοεμφανιζόμενου κόουτς Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Το 1992 ο Μεσίνα ήταν μόλις 33 ετών, ωστόσο το όνομα του είχε γίνει ήδη γνωστό, καθώς ήταν κόουτς της Βίρτους Μπολόνια (την επόμενη σεζόν πήρε το πρωτάθλημα) και ετοιμαζόταν να καθίσει και στον πάγκο της Εθνικής Ιταλίας. Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά ο ‘Έκτορας’ έχει επιστρέψει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ μετά το πέρασμά του από τις ΗΠΑ και τους Σπερς, θέλει να ξανακερδίσει την κούπα, όπως έκανε μια φορά με τη Βίρτους και δυο με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Δεν είναι εύκολο, αν και το Μιλάνο ήταν μια σταθερή ομάδα εφέτος που ακολούθησε τις αρχές του Μεσίνα, στηρίχτηκε στην εμπειρία παικτών όπως ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ, ο Κάιλ Χάινς, ο Βλάντιμρ Μίτσοφ κι ο Τζίτζι Ντατόμε, βρήκε έκρηξη και σκορ από τον Κέβιν Πάντερ, έχει ταλέντο με τον Μάλκολμ Ντιλέινι και πάθος από τον Λαβόν Σιλντς. Της έλειψε ένας δεύτερος καλός σέντερ, αφού ο Ταρζέφσκι δεν έχει παίξει καλά, όμως η προσθήκη του Τζέρεμι Έβανς δίνει λύσεις.

Η Μπάγερν του Αντρέα Τρινκιέρι δεν έχει παίξει ποτέ σε πλέι οφ. Είναι η ομάδα-έκπληξη της χρονιάς. Η σταχτοπούτα των ‘8’. Μην τα ξαναλέμε. Όλα τα στοιχήματα που πήρε με αρκετή δόση ρίσκου το καλοκαίρι, της βγήκαν. Ο Γουέιντ Μπόλντγουιν έγινε ένας από τους κορυφαίους γκαρντ της λίγκας, ο Τζανέλ Ρέινολντς κράτησε τις εκρήξεις του για μέσα στο παρκέ, άλλοι όπως ο Σίσκο έγιναν οι αμυντικοί καμικάζι για να εξολοθρεύουν τους καλύτερους παίκτες των αντιπάλων και ο Βλάντιμιρ Λούτσιτς ο κρυφός MVP της διοργάνωσης.

Αν έλειπε κάτι από τη Μπάγερν ο Τρινκιέρι το βρήκε στο πρόσωπο του Τζέιμς Γκιστ. Ο άλλοτε ‘πράσινος’, εμφανίστηκε γεμάτος διάθεση και κέφι από τα μέσα της χρονιάς και παρότι είναι πλέον 35 ετών, έχει ακόμη την ικανότητα να καθορίζει ματς με την πείρα και τις… καίριες παρεμβάσεις του.

Η Μπάγερν έκανε το ίδιο ακριβώς ρεκόρ με το Μιλάνο (21-13), τερμάτισε όμως στην 5η θέση, άρα θα έχει μειονέκτημα έδρας (δεν παίζει και τόσο ρόλο φέτος σε άδειες εξέδρες), γιατί στα μεταξύ τους έχασε δυο φορές. Στην πρεμιέρα, μέσα στο Μόναχο, την είχε εκτελέσει 3” πριν από το τέλος της παράτασης, με τρίποντο, ο Λαβόν Σιλντς (81-79), ενώ στο Μιλάνο το Γενάρη, η Αρμάνι την υποχρέωσε σε αρνητικό ρεκόρ πόντων (75-51) και δεύτερη ήττα.

Στη συνέντευξη Τύπου, ο Μεσίνα βαρέθηκε να περιμένει τον Τρινκιέρι (δεν έχουν και τις άριστες των σχέσεων) και άρχισε να μιλάει για το ματς. Τότε εμφανίστηκε ο εκπρόσωπος Τύπου της Μπάγερν, κάνοντας παράπονα. Ο κόουτς της Μιλάνο τού είπε ότι περίμενε ένα 20λεπτο και του ευχήθηκε… με ιδιαίτερο τρόπο καλή επιστροφή. Δεν χρειάζεται μετάφραση, νομίζω.

Η μονομαχία των δυο Ιταλών προπονητών είναι ένα ξεχωριστό ενσταντανέ μιας κι εκφράζουν διαφορετικές φιλοσοφίες. Ο Μεσίνα πήγαινε πάντα με δυνατά ρόστερ, με παίκτες ακτινοβολίας και μεγάλα μπάτζετ, ο Τρινκιέρι προτιμά τα ρίσκα, τζογάρει σε παίκτες και σίγουρα κοουτσάρει ομάδες με μικρότερους προϋπολογισμούς. Οι δυο ομάδες μοιάζουν ως προς την σκληράδα τους, δεν χάνουν εύκολα, ποιοτικά ξεχωρίζει η Αρμάνι, που σουτάρει με υψηλό ποσοστό στα τρίποντα (το δεύτερο καλύτερο, 41.5%) και κάνει τα λιγότερα λάθη απ’ όλες τις ομάδες της λίγκας.

Η Μπάγερν έχοντας προκριθεί στα πλέι-οφ θα παίζει χωρίς άγχος και ενδεχομένως να θυμίσει την Ζαλγκίρις του 2018. Θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της.

✔ Η σύγκριση

✍ Η πρόβλεψη: Όσο κι αν παλέψει η Μπάγερν, ακόμη κι αν χρειαστεί πέμπτο ματς, θα περάσει το Μιλάνο (με 3-2)

Αύριο Τετάρτη, η ανάλυση και οι προβλέψεις για τα άλλα δύο ζευγάρια, ΤΣΣΚΑ-Φενέρ και Μπαρτσελόνα-Ζενίτ.