Η φιλελεύθερη διατροφή του Μαρκ Γκασόλ είναι το μαγικό φίλτρο της μεταμόρφωσής του
Όλη η προσπάθεια του Μαρκ Γκασόλ για να ενταχθεί στο ΝΒΑ, να κατακτήσει το δαχτυλίδι με τους Ράπτορς και να φτάσει 13 χρόνια μετά να γίνει μέλος των πρωταθλητών Λέικερς.
Περασμένες 2:00, ξημερώματα Δευτέρας (για την Ελλάδα), ήταν όταν ο Έιντριαν Βοϊνιαρόφσκι ‘τιτίβιζε’ τη συμφωνία των Λος Άντζελες Λέικερς με τον Μαρκ Γκασόλ. Λίγα λεπτά αργότερα αναρτήθηκε από τον κορυφαίο insider η πληροφορία για το συμβόλαιο του 35χρονου Ισπανού, διάρκειας δύο ετών, και κατόπιν η ανταλλαγή με τους Κλίβελαντ Καβαλίερς για τον Τζαβέιλ ΜακΓκι (που είχε ενεργοποιήσει την οψιόν του συμβολαίου του) προκειμένου ν’ αδειάσει η θέση σε ρόστερ και (κυρίως) μισθολόγιο, αφού τα συμβόλαια των Αλφόνζο ΜακΚίνι και Τζόρνταν Μπελ που έλαβαν ως το άλλο σκέλος του deal δεν είναι εγγυημένα.
Μ’ αυτήν τους την κίνηση οι Πρωταθλητές του 2020 γύρισαν μεμιάς το ημερολόγιο 13 χρόνια πίσω. Τότε, Ιούνιος του 2007 ήταν, που επέλεγαν τον στρουμπουλό 22χρονο της Μπαρτσελόνα (δανεικός στην Ζιρόνα από το 2006 έως το 2008) στο #48 του draft. Σε μια κλάση με αρκετά ψηλά παιδιά ο μικρός αδερφός του Πάου, ο οποίος με 20.4 πόντους και 8.9 ριμπάουντ ήταν ήδη ο ηγέτης των Μέμφις Γκρίζλις, δεν γέμιζε το μάτι και κατρακύλησε στα τελειώματα του β’ γύρου, πολύ μετά από παίκτες που ούτε άγγιξαν τη δική του καριέρα. Κι αν ο Γκρεγκ Όντεν, ως το Νο1 της διαδικασίας, ήταν τρομερά άτυχος, δεν ίσχυσε το ίδιο για τον Ουκρανό Φεσένκο ή τον Κροάτη Μπάρατς, που τον πρόλαβαν ακούγοντας νωρίτερα το όνομά τους. Ούτε καν ο Τιάγκο Σπλίτερ ή Γιοακίμ Νοά εμφάνισαν τη συνέπεια του Μαρκ, ο οποίος παραμένοντας ακμαίος στα 35 του θα έχει τη δυνατότητα, στο ενισχυμένο ρόστερ των Λέικερς, να διεκδικήσει ένα δεύτερο δαχτυλίδι με δεύτερη ομάδα, ύστερα απ’ αυτό που φόρεσε ως μέλος των Τορόντο Ράπτορς το 2019.
Λίγους μήνες μετά, τον Φλεβάρη του 2008, ο Γκασόλ τζούνιορ γινόταν ‘θυσία’ για την επιτυχία του αδερφού του. Το trade μεταξύ Λέικερς-Γκρίζλις περιελάμβανε μεταξύ άλλων (Κουόμε Μπράουν, Τζαβάρις Κρίτεντον, Άαρον ΜακΚι, δύο μελλοντικά draft picks) τα δικαιώματα του 22χρονου σέντερ που θα έπρεπε να ξεχάσει τη λάμψη του Λος Άντζελες και να επιστρέψει για μόνιμη εγκατάσταση στο Μέμφις. Εκεί δηλαδή που ως έφηβος έμενε για δύο χρόνια, φοιτώντας στο λύκειο Λοζάν.
Μια συγκυρία πάντως που έμελλε να βολέψει και να ωφελήσει αμφότερους. Με διαφορετικό τρόπο βέβαια. Ο Πάου έγινε το alter ego του Κόμπε Μπράιαντ και μαζί κατέκτησαν δύο διαδοχικά πρωταθλήματα (2009, 2010), ενώ ο Μαρκ έφτασε να είναι ο καλύτερος αμυντικός (2013) και μέλος της καλύτερης πεντάδας (2015) της κορυφαίας λίγκας, ως βασικό γρανάζι μιας ομάδας που αναβίωσε, σ’ εκσυγχρονισμένη μορφή, το ‘Grit & Grind’, το στιλ του μπάσκετ που η πίεση στην αντίπαλη περιφέρεια είναι ασφυκτική και οδηγεί σε λάθη προς εκμετάλλευση στο ανοικτό γήπεδο. Μάικ Κόνλεϊ, Τόνι Άλεν και Ζακ Ράντολφ ήταν οι έτεροι κρίκοι μιας αλυσίδας από σκληρό ατσάλι. Οι ‘αρκούδες’ μπήκαν 7 διαδοχικές σεζόν στα playoffs κι έφτασαν ως τους τελικούς της Δύσης (2013).
Για ν’ ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός τέτοιου συνόλου ο Μαρκ Γκασόλ έπρεπε ν’ αντέχει σωματικά. Στο λύκειο ήταν μεν ο ψηλότερος, αλλά ταυτόχρονα ο πιο βαρύς, ογκώδης και δυσκίνητος της μπασκετικής ομάδας. Η ζυγαριά έλεγε πως κουβαλούσε πάνω του περισσότερα από 150 κιλά και δεν ήταν μυϊκής μάζας, αλλά τα περισσότερα περιττού λίπους. “Πολύ κοντά στο σχολείο υπήρχε ένα εστιατόριο McDonand’s“, είχε θυμηθεί σε συνέντευξή του, συμπληρώνοντας γελώντας πως “είναι πολύ πιο όμορφο τώρα. Νομίζω ότι επένδυσα τόσα πολλά σε αυτό που τους επέτρεψα να βάλουν φώτα LED. Όλα είναι καινούρια“. Ο έφηβος Γκασόλ είχε μια έμφυτη ροπή στο έτοιμο food. Ήταν η ‘Δεξαμενή’ (tank). Έτσι τον φώναζαν στο λύκειο γιατί χωρούσε τα πάντα. Ενίοτε ‘Big Burrito’ λόγω καταγωγής.
“Είχα τις χειρότερες συνήθειες που μπορείτε να φανταστείτε“, ομολογούσε σε άλλη συνέντευξή του. “Πίτσα, μπέργκερς και γλυκά” ήταν καθημερινές κολασμένες απολαύσεις που δεν μπορούσε να καταπολεμήσει. Ή δεν ήθελε έως ότου αποφασίσει πως “θέλω να γίνω καλύτερος παίκτης“. Όπως λέει μέχρι σήμερα “πρέπει να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου“, να μην τον κοροϊδεύεις. “Διαφορετικά δεν θα ‘χεις το αποτέλεσμα που θέλεις“. Ήξερε ότι δεν θα ‘ναι ό,τι πιο εύκολο, διότι “υπάρχουν ημέρες που νιώθει σαν να περνάς μια κόλαση“, αλλά το ζητούμενο για τον Μαρκ ήταν να δείξει πειθαρχία και αφοσίωση στο στόχο. Έβλεπε από μέρα σε μέρα τις μετρήσεις και αποκτούσε “το κίνητρο για να κάνεις ακόμη περισσότερα“. Αντιλαμβανόταν, μιλώντας με ειδικούς, πως η βελτίωσή της σωματικής κατάστασής του θα βελτιώσει συνολικά την ποιότητα της ζωής του. “Ποιος δεν θέλει να ζήσει περισσότερο;“, ήταν το ρητορικό ερώτημα που έθετε διαρκώς στον εαυτό του. Πιέζοντάς τον να ‘χτίζει’ το κορμί του (στο γυμναστήριο) και μαζί να βελτιώνει τις αδυναμίες του, να εκτοξεύσει τα νούμερά του (19.5 πόντοι, 6.3 ριμπάουντ, 4.6 ασίστ το 2016-17).
Πέρασε από διαφορετικές φάσεις διατροφών. Αρχικά δοκίμασε τον χορτοφαγικό τρόπο και ακολούθως έγινε pescatarian. Σ’ αυτό το γκρουπ ανήκουν όσοι έχουν αφαιρέσει από τη διατροφή τους το κρέας, αλλά έχουν το ελεύθερο να καταναλώνουν ψάρι. Δεν την αποδέχονται οι vegetarians, αλλά είναι δημοφιλής.. Συνέχισε με τη δίαιτα ‘Paleo’, την οποία ενστερνίζονται όσοι επιλέγουν προϊόντα με τα οποία τρέφονταν οι άνθρωποι των σπηλαίων. Περιλαμβάνει μεν κρέας και ψάρι, αλλά σε μικρότερες ποσότητες από τα λαχανικά και καρπούς που αποτελούν τη βασική πηγή ενέργειας. Απαγορεύονται φυσικά οι επεξεργασμένες τροφές διότι έχουν συντηρητικά και έχουν περάσει από εργοστασιακή διαδικασία. Ο Γκασόλ δεν έμεινε πιστός σε κάποια. Επιλέγοντας την ευελιξία προσάρμοσε τη διατροφή του στις δικές του ανάγκες. Πρώτα απ’ όλα διέκοψε την αγαστή σχέση του με το ψωμί “που δυστυχώς το βρίσκεις παντού μπροστά σου“. Όπως επίσης τα ζυμαρικά και τη ραφιναρισμένη ζάχαρη. Μείωσε κατά πολύ το κόκκινο κρέας και τους υδατάνθρακες. Γι’ αυτές τις περιπτώσεις προτιμά τις γλυκοπατάτες και το ακατέργαστο ρύζι.
Από το 2014 διαθέτει στην Ισπανία τις δικές του εγκαταστάσεις καλλιέργειας κοντά στη θάλασσα. Μεσογειακό το κλίμα της Βαρκελώνης. Με ντοματιές, αγγουριές, κολοκυθιές, διάφορους βολβούς και πολλά άλλα, ανάλογα με την εποχή που πρέπει να φυτευτούν. Του άρεσε πάντα η κηπουρική, αγάπη που κληρονόμησε από τους γονείς του. Όταν δεν είναι εκεί για να περιποιείται ο ίδιος το μποστάνι του, έχει ανθρώπους που δουλεύουν γι’ αυτόν. “Αν εσύ καλλιεργείς το φαγητό που τρως, είναι πάντα πιο γευστικό. Τα λαχανικά εποχής μεγαλώνουν την κατάλληλη περίοδο. Είναι όσο φρέσκα απαιτείται“. Είναι μια επιλογή ζωής που υιοθέτησε απ’ όταν έκανε οικογένεια. “Ήταν η πηγή έμπνευσής μου γιατί πρέπει να είσαι ο καλύτερος που μπορείς για να έχουν ένα παράδειγμα στο σπίτι. Θέλεις να τους παρέχεις το καλύτερο φαγητό. Άρα ταυτόχρονα ήταν καλό για μένα“.
Σ’ όλη αυτήν την προσπάθεια βοηθήθηκε πολύ από τον Έρικ Όετερ, επιστημονικό συνεργάτη των Γκρίζλις, ο οποίος συνέταξε “ένα καλύτερο σχέδιο” για τον Ισπανό σέντερ. Του πρότεινε νηστεία τις πρωινές ώρες. Πριν από σχεδόν 2 χρόνια μιλούσε σε podcast για τα οφέλη της διατροφής 16/8. Μια διαλειμματική νηστεία, κατά την οποία δεν λαμβάνεις τροφές για 16 ώρες και τρως άφοβα τις υπόλοιπες 8 της ημέρας. Του τη είχε συστήσει ο Τιμ Ντάνκαν προκειμένου να διατηρήσει το σώμα του σε άριστη κατάσταση. Ο πρώην ψηλός των Σπερς συνέχισε να παίζει ως τα 40 του, διατηρώντας σε μεγάλο βαθμό την πλαστικότητά του. Αντίστοιχα συμβαίνει με τον Λούις Σκόλα που ακολουθεί μια τέτοια παραλλαγή. Τον Γενάρη ο Γκασόλ θα κλείσει τα 36 και βάσει συμβολαίου θέλει να παίζει τουλάχιστον ως τα 37,5 χρόνια του.
Πριν από τους αγώνες τρέφεται πάντα. Μετά την προθέρμανση (shootaround) η μερίδα του περιέχει 100 γραμμάρια χωρισμένα σε τρεις μορφές στοιχείων: 25 γραμμάρια υδατανθράκων, 25 γραμμάρια πρωτεΐνης και 50 γραμμάρια από πράσινα λαχανικά. Για σνακς τού αρέσουν τα ανάλατα αμύγδαλα ή κάτι παρεμφερές με μη κορεσμένα λιπαρά και μια μικρή δόση πρωτεΐνης. Συνιστά φυσικά μπάρες, με την προϋπόθεση να ‘ναι απαλλαγμένες από γλουτένη.
Γενικά ο Ισπανός περιγράφει τη διατροφή του ως ημι-χορτοφαγική και φιλελεύθερη. Γιατί στόχος τους δεν είναι πάντα η απώλεια του βάρος, αλλά ο υγιής οργανισμός και η ευεξία. Να νιώθει καλά ο ίδιος με τον εαυτό του. Αυτό ακριβώς έχει καταφέρει. Είτε είναι 115 κιλά, όπως σήμερα, είτε όχι. “Υπάρχουν πράγματα που δεν μου άρεσαν και τώρα μου αρέσουν πολύ, σε αντίθεση με άλλα φαγητά που μου άρεσαν και δεν τα σκέφτομαι πια, διότι δεν ταιριάζουν στους διατροφικούς στόχους μου“.
