Η EuroLeague σκέφτεται ήδη την αντι-ΤΣΣΚΑ και έναν έλεγχο για τον Μπερτομέου

Η ανησυχία του Αντρέι Βατούτιν για την τύχη της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην EuroLeague κάθε άλλο παρά αβάσιμη είναι. Ο προβληματισμός στη διοργάνωση είναι έντονος, αφού τη δεδομένη χρονική στιγμή η επιστροφή της ρωσικής ομάδας μοιάζει αδύνατη. Δεν γίνεται λόγος καν για Ζενίτ και Ούνιξ, που έτσι κι αλλιώς έπαιζαν με wild card και ελέω Eurocup αντίστοιχα, άρα δεν τίθεται και θέμα συμμετοχής τους στην επόμενη σεζόν.

Μιλάμε μόνο για την ΤΣΣΚΑ, μία δηλαδή εκ των 11 μετόχων που διοικούν τη Λίγκα, με 4 τίτλους στην κατοχή της, 20 συμμετοχές στο Final Four (οι 17 από το 2002 και μετά, δηλαδή στην σύγχρονη εποχή της διοργάνωσης) και επένδυση πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Μπορεί το μερίδιο των Ρώσων στη συνολική αγορά του ευρωπαϊκού μπάσκετ να είναι σχετικά μικρό (όσον αφορά έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα, σπόνσορες κλπ), το ειδικό βάρος της ΤΣΣΚΑ ωστόσο παραμένει τεράστιο.

Αν δεν είναι η πιο πλούσια ομάδα της EuroLeague, σίγουρα έχει ξοδέψει τα περισσότερα χρήματα απ’ όλους. Ένα κλαμπ που από πίσω του βρίσκεται το βαθύ ρωσικό κράτος με το Υπουργείο Άμυνας πάντα από πίσω (μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι μιλάμε παραδοσιακά για την ομάδα του κόκκινου στρατού) και βέβαια την κορυφαία εταιρεία Νικελίου, Norilsk Nikel, βασική χρηματοδότρια όλα αυτά τα χρόνια.

Είναι επίσης το κλαμπ με την βαρύνουσα άποψη για τα τεκταινόμενα στη διοργάνωση. Μην ξεχνάτε ότι συμμετείχε ενεργά στις πρόσφατες διεργασίες για την “ανατροπή” Μπερτομέου, συμμαχώντας με άλλες πέντε ομάδες (έξι αρχικά) που εμφανίστηκαν σφόδρα αντίθετες με την πολιτική του Τζόρντι.

Ο Βατούτιν είχε πολλά δίκια σε όσα είπε για τις δυσκολίες συμμετοχής της ομάδας του στην EuroLeague της νέας χρονιάς. Ακόμη κι αν δεν υφίσταται τιμωρία των ρωσικών ομάδων σε αθλητικό επίπεδο, η οποιαδήποτε εμφάνιση της ΤΣΣΚΑ σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα είναι πιθανό να πυροδοτήσει αντιδράσεις.

Προφανώς ακόμη κι αν έχει λήξει ο πόλεμος, ουδείς θα θέλει να ταξιδέψει (αν μπορεί να το κάνει) μέχρι τη Μόσχα. Μια λύση για τη ρωσική ομάδα θα ήταν να δώσει τα παιχνίδια της σε ουδέτερο έδαφος. Ο Βατούτιν θυμήθηκε την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης όταν η ΤΣΣΚΑ έπαιζε τους αγώνες της με τη Μακάμπι που γίνονταν σε ουδέτερες έδρες.

Υπάρχει, βέβαια, και το παράδειγμα της Παρτίζαν Βελιγραδίου, η οποία -όταν το 1992 επιβλήθηκε εμπάργκο στην Γιουγκοσλαβία- πέρασε όλη τη χρονιά στην Φουενλαμπράδα, το γήπεδο της οποίας χρησιμοποίησε ως έδρα. Οι Ρώσοι θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν στο Βελιγράδι, που δεν διάκειται εχθρικά απέναντί τους. Το θέμα, ωστόσο, για τα εκτός έδρας ματς και τις αντιδράσεις που από πόλη σε πόλη θα ποικίλουν, εξακολουθεί να υφίσταται.

Ο Βατούτιν έκανε λόγο και για το οικονομοτεχνικό μέρος μιας τέτοιας μετακίνησης, αν δηλαδή συμφέρει εν τέλει την ΤΣΣΚΑ. Εκτός των άλλων, ακόμη κι αν ο πόλεμος τελειώσει σύντομα, οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας είναι αμφίβολο αν θα αρθούν άμεσα.

Η EuroLeague δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει τις ενέργειες των διεθνών ομοσπονδιών, άρα -όπως λέει και ο πρόεδρος της ρωσικής ομάδας- οι πιθανότητες επιστροφής της στη διοργάνωση είναι μηδαμινές.

Το τι σημαίνει ο αποκλεισμός ενός μετόχου και του χρόνου είναι ένα σοβαρό ζητούμενο για την ίδια την EuroLeague και το ρωσικό κλαμπ, με βάση τα συμβόλαια που έχουν υπογραφεί, αν και δε νομίζουμε ότι θα μπορούσε ποτέ να προβλεφθεί αποχώρηση μιας ομάδας λόγω πολέμου.

Ποιοι θα τους αντικαταστήσουν;

Η ΤΣΣΚΑ, βέβαια, παίζει στην EuroLeague με το πολυετές συμβόλαιο που έχει δοθεί στους 11 μετόχους. Κανονικά από τη λίγκα VTB συμμετέχει και δεύτερη ομάδα (η καλύτερη βάσει κατάταξης) υπό την αίρεση να μην ήταν αυτή μέσα στις δυο που έπαιξαν στον τελικό του Eurocup, όπως συνέβη με την Ούνιξ.

Η EuroLeague έλυσε το πρόβλημα, επιλέγοντας τρίτο κλαμπ από τη Ρωσία και δίνοντας wild card στην Ζενίτ, με τον κολοσσό Gazprom βασικό ατού της ομάδας από την Αγία Πετρούπολη.

Από την άλλη, εφόσον μια ομάδα που προέρχεται από το Eurocup μπει στα playoffs της τρέχουσας EuroLeague παίζει οπωσδήποτε και του χρόνου. Άρα δε γίνεται να μπουν οι δυο φιναλίστ του Eurocup. Κάτι αρκετά πιθανό για φέτος αν προκριθεί, εν τέλει, στην οκτάδα η Μονακό.

Πάμε να δούμε τι πρέπει να σκεφτεί η EuroLeague εν όψει της νέας περιόδου.

Αν υποθέσουμε ότι η Μονακό θα περάσει στους “8”, δεν μπορεί να επιλέξει κατευθείαν τους δυο φιναλίστ του Eurocup (εκτός αν δημιουργήσει εξαίρεση στον κανόνα, λόγω έκτακτων συνθηκών). Η Βίρτους Μπολόνια, η Παρτίζαν και η Βαλένθια στη θεωρία είναι τα φαβορί να φτάσουν μέχρι τον τελικό.

Στην πράξη έρχονται κι άλλα κλαμπ από το Eurocup, όπως η Μπανταλόνα και η Γκραν Κανάρια σε πρώτο πλάνο, ή η γαλλική Μπουλόν του κόουτς Βενσάν Κολέ, η Μπούντουτσνοστ (του Κέντρικ Πέρι) και η Τσεντεβίτα-Ολίμπια Λιουμπλιάνας (μια ομάδα μετά τη συγχώνευσή τους) κατά δεύτερο.

Η EuroLeague, όπως έχει αποδείξει στο παρελθόν, μπορεί να ξεπερνάει με ευκολία ό,τι η ίδια έχει αποφασίσει και να δίνει wild cards εκεί που δεν γίνεται να εφαρμοστούν οι δικοί της κανονισμοί. Άρα η επιλογή των ομάδων που θα συμπληρώσουν την 18άδα της επόμενης χρονιάς δεν θα γίνει μόνο με αγωνιστικά κριτήρια. Ειδικά αν κάποια πάρει συμβόλαιο μεγαλύτερο του ενός έτους, ώστε προοπτικά να πάρει τη θέση της ΤΣΣΚΑ.

Είναι η Βίρτους Μπολόνια μια τέτοια περίπτωση, καθώς μιλάμε για ένα ιστορικό κλαμπ που έχει κάνει μια σοβαρότατη επένδυση τα τελευταία τρία χρόνια και είναι έτοιμη να αναβιώσει τους μύθους της δεκαετίας του ’90, με το ιταλικό μπάσκετ να ξαναμπαίνει δυναμικά στο προσκήνιο (η Αρμάνι έφτασε πέρσι στο F4, θα ‘ναι και φέτος διεκδικήτρια μιας θέσης στην κορυφαία τετράδα); Θα φανεί το καλοκαίρι…

Η θέση του Μπερτομέου κι ο έλεγχος

Το είχαμε γράψει και την προηγούμενη φορά ότι η όλη ιστορία με τον πόλεμο, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τις γενικότερες επιπλοκές στα σπορ άρα και στην Euroleague, μπορεί να φέρει ξανά στον αφρό τον Τζόρντι Μπερτομέου.

Αν η ΤΣΣΚΑ αποχωρήσει ξανά και δεν έχει λόγο στα κοινά της διοργάνωσης, το 6-5 εναντίον του προέδρου και CEO γίνεται αυτόματα 5-5, άρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια ισορροπία σε λεπτό σχοινί, κάτι που μπορεί να οδηγήσει την Ευρωλίγκα σε άλλες εξελίξεις.

Την ίδια ώρα, όμως, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε τι “έβγαλε” ο έλεγχος των οικονομικών δεδομένων της τελευταίας διετίας, ο οποίος ολοκληρώθηκε.

Τα ευρήματα του θα καθορίσουν και την τελική στάση της πλειοψηφίας των μετόχων για τον Μπερτομέου, που με βάση την απόφαση του χειμώνα, το καλοκαίρι πρέπει να παραδώσει την θέση του (και την εξουσία του) σε κάποιον άλλο. Λέγεται ότι έχουν βρεθεί λαβράκια, αλλά προφανώς δεν μπορεί να δώσει κανείς σημασία στη φημολογία, ειδικά όταν μιλάμε για τόσο λεπτά όσο και σημαντικά θέματα, όπως η συνολική οικονομική διαχείριση της κορυφαίας διοργάνωσης.