Η Euroleague πρέπει να τελειώσει τη σεζόν, αλλιώς θα καταστραφεί

Σε γενικές γραμμές, τα λεφτά είναι αυτά που φέρνουν την ευτυχία στην Euroleague από την ημέρα που προέκυψε ως διοργάνωση, μέχρι σήμερα. Δηλαδή, όποιος έχει τα περισσότερα είναι και κατά 90 με 95% αυτός που χαίρεται περισσότερο, κάθε χρονιά. Στον πίνακα που ακολουθεί, μπορείς να θυμηθείς τις πρωταθλήτριες της 20ετιας. Ήταν οκτώ ομάδες.

Μέσα σε δυο δεκαετίες οι ισορροπίες άλλαξαν πολλάκις, όπως και οι δυναμικές των οργανισμών. Αυτό που δεν άλλαξε ήταν η ικανότητα της διοργάνωσης να αυξήσει τα έσοδα (από επενδυτές και χορηγίες), ώστε να μη ‘κρέμεται’ φέτος από μια κλωστή. Και η κυριαρχία αυτών που είχαν λεφτά -ενίοτε είχαν και την ιδέα να ‘χτίζουν’ πολυετή πλάνα πάνω σε κορμούς και να δικαιώνονται. Ας δούμε την αλλαγή των ισορροπιών μέσω των ομάδων που έφτασαν κάθε χρόνο στο Final Four.

Ενώ στην αρχή οι ιταλικές ομάδες ήταν στα φόρτε τους, πλέον είναι εξαφανισμένες, με τη χώρα να εκπροσωπείται μόνο από την Αρμάνι. Της ελληνικής εποχής ακολούθησε η ρωσική και η τουρκική και συνολικά σε 19 σεζόν με Final Four (αφού αν θες να το δούμε επί της ουσίας, η μη ολοκλήρωση της τελευταίας χρονιάς έχει αφήσει το κοντέρ στα 19 χρόνια -ή αν θες στα 19 1/2- χρόνια) στο τέλος της διαδρομής έφτασαν συνολικά 17 διαφορετικές ομάδες. Αντιλαμβάνεσαι πως οι μετέχουσες ήταν πολλαπλάσιες.

Οι πρωταθλήτριες ήταν 8 στο σύνολο, εκ των οποίων οι 6 πήραν περισσότερους από έναν τίτλο. Στο Νο1 είναι ο Παναθηναϊκός και η ΤΣΣΚΑ που έχουν από τέσσερις κατακτήσεις. Οι ‘ερυθρόλευκοι’ σε 6 συμμετοχές και οι Ρώσοι σε 16. Ακολουθεί η Μακάμπι με 3 (τελευταίος το 2014), μετά είναι οι Ρεάλ και Μπαρτσελόνα (έχουν από δύο) και οι Βίρτους και Φενέρμπαχτσε σήκωσαν από μια φορά την κούπα. H Φενέρ έζησε την ολοκλήρωση, στην πέμπτη σερί συμμετοχή. Σημασία θα μου πεις, έχει το αποτέλεσμα. Πάμε παρακάτω.

Η γενική οδηγία για φέτος είναι ότι ‘πρέπει να αρχίσει και να ολοκληρωθεί η σεζόν, αλλιώς καταστραφήκαμε’ (καθώς δεν υπάρχει αποθεματικό να σώσει την κατάσταση -σε επίπεδο προσέλευσης κοινού η οδηγία είναι να παρακολουθείται ό,τι συμβαίνει σε κάθε χώρα και να ακολουθείται πάραυτα) ας δούμε πώς θα στηθούν στην αφετηρία της αγωνιστικής περιόδου 2020-21 οι 18 μετέχοντες -ανάλογα με τα χρήματα που έδωσαν για παίκτες.

Σημείωση: ο υπολογισμός των μπάτζετ είναι έως και αδύνατος, αν θες ακρίβεια. Αφενός γιατί οι ομάδες δεν είναι υποχρεωμένες να δημοσιεύουν τα στοιχεία τους (είναι υποχρεωμένες να τα στέλνουν στην Euroleague -με όλες τις σημειώσεις να έχουν δίπλα ένα ερωτηματικό, καθώς δεν υπάρχει επίσημος ελεγκτικός μηχανισμός), αφετέρου διότι οι φορολογίες -μαζί και η ικανότητα σύλληψης ψευδούς δήλωσης στοιχείων- διαφέρουν όχι μόνο από χώρα σε χώρα, αλλά και από πόλη σε πόλη (βλ. Ισπανία). Xρειάστηκε η επικοινωνία με συναδέλφους σε όλα τα έθνη που ‘χουν ομάδες στη διοργάνωση και τα προσωπικά τους ρεπορτάζ, για να προκύψει αυτό που θα δεις. Ναι, επικοινώνησα και με Έλληνες ρεπόρτερ των ομάδων.

Σύμφωνα με το έγγραφο που είχαν υπογράψει από πέρυσι παίκτες και διοργάνωση, οι πρωταγωνιστές του παιχνιδιού μπαίνουν στη σεζόν με εγγυημένο το 90% των απολαβών τους. Άρα οι οργανισμοί είναι αυτοί που θα απορροφήσουν όλη την πίεση, σε όλα τα επίπεδα. Μη ξεχνάς πως ο ηγέτης της Euroleague έχει απαιτήσει από τους οργανισμούς να τακτοποιήσουν τα πώς και τα γιατί της διεξαγωγής αγώνων επί των εδαφών τους -μεταξύ πολλών παράλογων, άλλων, με τις πτήσεις να ανήκουν στη λίστα.