Η επιστροφή, το όχι σε Μπάρτσα-Ρεάλ και το κίνητρο του Κώστα Σλούκα

Η επιστροφή του Κώστα Σλούκα στον Ολυμπιακό είναι μια από τις πιο σημαντικές ειδήσεις του φετινού μπασκετικού καλοκαιριού. Η οριστική επιβεβαίωση της μπορεί να καθυστερεί τυπικά (βάσει δημοσιευμάτων στην Τουρκία, συμφώνησε και έμεινε ελεύθερος από την Φενέρμαχτσε), δεν πρόκειται ωστόσο, σε καμιά περίπτωση να χαλάσει. Ή μάλλον υπήρχε ένα ενδεχόμενο, όταν η Φενέρμπαχτσε πλεύρισε τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ο Λιθουανός προπονητής θα έκανε ο,τι περνούσε από το χέρι του για να ακυρώσει την συμφωνία του διεθνή άσου με τον Ολυμπιακό.

Ακόμη όμως κι αν ο Σάρας προσπαθούσε να ανατρέψει τα δεδομένα, στο τέλος της ημέρας θα μετρούσε πιθανότατα η σφοδρή επιθυμία του Σλούκα να γυρίσει στα πάτρια εδάφη και να ξαναφορέσει τα ‘ερυθρόλευκα’.

Δεν σκέφτηκε καν τις όποιες εναλλακτικές λύσεις υπήρξαν, που σύμφωνα με το ρεπορτάζ δεν ήταν και αμελητέες. Οι δυο κορυφαίες ισπανικές ομάδες, για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι, τον πλησίασαν. Πέρσι, για χάρη της Φενέρ, είχε απορρίψει μια σπουδαία προσφορά της Μπάρτσα, που του έδινε τριετές κλειστό συμβόλαιο με 2.5 εκατομμύρια ευρώ. Μαζί είχε κλείσει και την πόρτα στον Ολυμπιακό, που ήθελε να τον επαναπατρίσει. Ένα χρόνο πριν δεν ήθελε να έρθει σε αντιπαράθεση και με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Ενδιαφέρον είχε εκδηλώσει και η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία φέτος προσπάθησε να τον δελεάσει με ποσά που ξεπερνούσαν την τελική προσφορά του Ολυμπιακού.

Όμως ο 30χρονος άσος είχε αποφασίσει ευθύς εξ αρχής. Θα επέστρεφε στην Ελλάδα, θα γινόταν ξανά μέλος της ομάδας με την οποία κέρδισε τις δυο πρώτες Ευρωλίγκες της καριέρας του (το 2012 και το 2013, την τρίτη την πήρε με την Φενέρ) θα ξανάβλεπε από κοντά την οικογένειά του, ό,τι δηλαδή θα κάνει από δω και πέρα στη ζωή του. Αν όλα κυλήσουν όπως τα σκέφτεται, το πιθανότερο είναι να συνεχίζει να παίζει στον Ολυμπιακό και μετά το τέλος της συμφωνίας που έκανε φέτος. Εκτός των άλλων εξέλιπε και το όνομα του Ζοτς από τα αποδυτήρια της Ούλκερ Αρένα, οπότε ο μονόδρομος της επιστροφής τριβέλιζε το μυαλό του.

Το έκανε γιατί έχει και στόχο

Δεν είναι εύκολο να λες όχι σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, ωστόσο, ο Κώστας δεν το έκανε γιατί διαπνέεται από φλογερά ‘ερυθρόλευκα’ συναισθήματα, ήταν Ολυμπιακός από μικρό παιδί κλπ, κλπ. Φυσικά και δέθηκε με την ομάδα που τον ανέδειξε, την αγάπησε, όμως πάνω απ’ όλα είναι επαγγελματίας και ένας παίκτης πρώτης γραμμής στην Ευρωλίγκα.

Η επιλογή του, πέρα από το συναίσθημα που σίγουρα υπάρχει, πέρα από το τι θα βρει έναν προπονητή τον οποίο εκτιμά ιδιαίτερα, αλλά και καλούς φίλους που τον περιμένουν πως και πως, έχει να κάνει και με αγωνιστικά κίνητρα.

Ναι, με τη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα είναι πιο εύκολο να φτάσεις στο φάιναλ-φορ και να το κατακτήσεις (ειδικά με τη Ρεάλ, που τα τελευταία χρόνια είναι υπερδύναμη της διοργάνωσης). Να προσθέσεις και μερικούς ακόμη τίτλους, σε εθνικό επίπεδο στο παλμαρέ. Όμως αυτή την αίσθηση ο Σλούκας την έχει δοκιμάσει στην καριέρα του. Δεν του λείπουν ούτε τα τρόπαια (3), ούτε τα φάιναλ-φορ (8).

Τον εξιτάρει πάρα πολύ, του δημιουργεί ένα τεράστιο κίνητρο να γίνει ο ηγέτης του Ολυμπιακού στην προσπάθεια των “ερυθρολεύκων” να ξαναγίνουν ομάδα της ελίτη της Ευρωλίγκας και κάποια στιγμή, βέβαια, να επιχειρήσουν ξανά να βρεθούν στις τέσσερις κορυφαίες.

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου είχε γράψει προ ημερών ότι ο Σλούκας επιστρέφει στον Ολυμπιακό για να παραλάβει την σκυτάλη από τον Βασίλη Σπανούλη σε μια συμβολική σεζόν επανεκκίνησης και συνύπαρξης του εμβληματικού αρχηγού, με τον επόμενο παίκτη που θα σηκώσει την ομάδα στους ώμους του.

Δεν θα ‘ναι ο Σπανούλης, αλλά ο Σλούκας

Εδώ χρειάζεται μια διευκρίνηση, γιατί πολλοί μπορεί να περιμένουν τον Σλούκα να μπαίνει … ολότελα στα παπούτσια του Σπανούλη. Όχι, αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ για δυο λόγους.

Πρώτον γιατί… Σπανούληδες στα γήπεδα, βγαίνουν μια φορά στα είκοσι-τριάντα χρόνια (εκτός αν οι γιοι του Βασίλη έχουν αντίθετη γνώμη!) και δεν μπορούν να αντιγραφούν. Το καλούπι είναι ξεχωριστό, έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεση, την αγωνιστική νοοτροπία και εν τέλει την κλάση του μεγάλου αυτού μπασκετμπολίστα.

Και δεύτερον γιατί ο Σλούκας, μπορεί να έχει πρότυπο, να μεγάλωσε μαζί με τον Σπανούλη, έχει όμως και αυτός μια ξεχωριστή προσωπικότητα την οποία θέλει να αναδείξει στην απόλυτη ωριμότητά της. Είναι 30 χρονών, έτοιμος να παίξει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του, έχοντας πίσω του, πλέον, μια πολύ καλή προϋπηρεσία και διάφορους ρόλους στους οποίους αντεπεξήλθε με απόλυτη επιτυχία.

Στον Ολυμπιακό ήταν ένας ανερχόμενος νέος με πολύ ταλέντο, που μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδι. Ένας τέλειος game changer, που λέγαμε και στα χωριά μας. Στη Φενέρ, ο Ομπράντοβιτς τον μετεξέλιξε. Τον έκανε να κρατάει την μπαγκέτα μιας καλοκουρδισμένης ομάδας, έχοντας πάντα ένα σπουδαίο σκόρερ δίπλα του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όταν χρειάστηκε δεν έκανε αυτός τον “βάλτα όλα”. Υπάρχουν αρκετά ματς, ειδικά σε εκείνα που η Φενέρ είχε απώλειες, που ο Σλούκας έκανε… τα πάντα.

Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, ήταν ο κουμανταδόρος μιας πολύ καλής ομάδας, ειδικά αυτής που κατέκτησε την Ευρωλίγκα, η οποία και ικανοποίησε τα υψηλά στάνταρ του Ομπράντοβιτς.

Το λέει η καρδιά του

Το τρίτο κεφάλαιο της καριέρας του γράφει ξανά Ολυμπιακός, όμως ο Κώστας δεν θα είναι ο Σλούκας, που ξέραμε. Θα προσδιορίσει τον ηγετικό του ρόλο μέσα από το σχέδιο του Μπαρτζώκα και τη δική του βεβαίως ποιότητα πάνω στο παρκέ. Στην πενταετία του στη Φενέρ έχει βελτιώσει τα πάντα στο παιχνίδι του.

Άμυνα, σουτ, ντράιβ, ακόμη και το κορμί του που δεν έχει καμιά σχέση με το πως ήταν πριν από πέντε-έξι χρόνια, είναι βελτιωμένα στο έπακρο.

Τώρα θα χρειαστεί να δείξει και τις ηγετικές ικανότητες, που θα απαιτήσει απ’ αυτόν ο Ολυμπιακός, το συμβόλαιο που υπέγραψε, ο θόρυβος που δημιουργήθηκε, μέχρι και η μακρά αναμονή των οπαδών της ομάδας για το φινάλε του σίριαλ. Το λέει η καρδιά του, ωστόσο. Γι αυτό, όπως είπαμε, αποφάσισε ευθύς εξ αρχής να συζητήσει με τους Πειραιώτες και να σκεφτεί αποκλειστικά τον δρόμο και τον τρόπο της επιστροφής του.

Ήταν, συν τοις άλλοις, και η προσέγγιση του Ολυμπιακού κάπως διαφορετική. Πιο ξεκάθαρη, πιο ρεαλιστική, με προοπτική. Με ένα όραμα, που εν τέλει εμπνέει και τον ίδιο…