Η Μπούργος είναι μια ομάδα ελληνικής πατέντας με μια διαφορά

Μια φορά κι (όχι) έναν κι καιρό (αλλά το 1994) στο Μπούργος, πόλη σε μια εύφορη περιοχή της Καστίλης και Λεόν (εκ των αυτόνομων κοινοτήτων της Ισπανίας), ‘γεννήθηκε’ ένας μπασκετικός οργανισμός με το όνομα Μιραφλόρες. Κι επειδή το παραμύθι έχει, ως συνήθως, happy end αποφεύγοντας τον δράκο, την Κυριακή η Σταχτοπούτα του BCL ήταν εκείνη που με τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο της εξώθησε σε αποτυχία το εφήμερο σχέδιο της ΑΕΚ για την επανάκτηση των όσων είχε προ διετίας κατακτήσει.

Για να ‘μαστε ακριβείς, όπως χρόνια πριν κάναμε στην περίπτωση της (Σάσκι) Μπασκόνια και όχι Ταού ή Κάχα Λαμποράλ, αυτή ήταν η πραγματική φιναλίστ και θριαμβεύτρια του τελικού στο Final-8 που διεξήχθη στην Αθήνα. Η Σαν Πάμπλο Μπούργος είναι χορηγική εξέλιξή της. Ως Μιραφλόρες εγγράφηκε στα μητρώα της ισπανικής ομοσπονδίας πριν από 26 χρόνια και μ’ αυτήν την επωνυμία κυκλοφορούσε στα τοπικά πρωταθλήματα της πόλης (σαν να λέμε ΕΣΚΑ κι ΕΣΚΑΝΑ) μέχρι τον Αύγουστο του 2015 που επωφελήθηκε από μια ευνοϊκή, εντελώς μη αγωνιστική, συγκυρία για να συσταθεί η ολοκαίνουργια μορφή της και ν’ αποκτήσει επαγγελματική υπόσταση στο ισπανικό μπάσκετ.

Στην περίπτωση που η συμπολίτισσα Τιθόνα, ομάδα και πρωταθλήτρια της της LEB Oro (β’ κατηγορίας) στο φινάλε της σεζόν 2015-16, δεν δήλωνε αδυναμία συμμετοχής στην ACB, εξαιτίας έλλειψης πόρων, τίποτα απ’ όσα κατάφερε σε χρονικό διάστημα μιας 5ετίας θα είχε επιτευχθεί. Ήταν η τρίτη διαδοχική φορά που η καλύτερη ομάδα του Μπούργος δεν μπορούσε ν’ ανταποκριθεί στα κριτήρια ανόδου και σκορπούσε ό,τι είχε καταφέρει μέσα στη χρονιά. Η αναζήτηση ευθυνών ‘γέννησε’ διχασμό στα εσωτερικά του συλλόγου, ο επικεφαλής Μιγκέλ Άγχελ Μπεναβέντε παραιτήθηκε και η Τιθόνα όχι μόνο δεν προήχθη, αλλά απέσυρε και τη συμμετοχή της από το πρωτάθλημα της β’ κατηγορίας, εγκλωβισμένη στην εσωστρέφειά της.

Η ομοσπονδία όφειλε να βρει τη λύση για την πλήρωση του κενού στον πίνακα και προσκάλεσε όποια ομάδα της πόλης ήθελε, εφόσον φυσικά πληρούσε συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να καλύψει άνευ άλλων αγωνιστικών κριτηρίων την κενή θέση στη LEB Oro. Μια διαδικασία που αν σου θυμίζει ό,τι έχει συμβεί αρκετά συχνά στο ελληνικό μπάσκετ, δεν κάνεις κάποιος λάθος. Όχι φυσικά με αντίστοιχα γεωγραφικά κριτήρια. Εδώ ίσχυσε. Ήταν εκείνο το βράδυ που τέσσερις ανεξάρτητοι επιχειρηματίες της πόλης βρήκαν κοινό τόπο και συνεννοήθηκαν για μια εμπορική σύμπραξη με αθλητικό υπόβαθρο.

Ο Φέλιξ Σάντσο, ιδιοκτήτης κατασκευαστικής εταιρίας, ήταν ο ένας εκ των βασικών μετόχων ανέλαβε να τρέξει το πρότζεκτ. Η αρχή βέβαια ήταν γεμάτη αγκάθια. Παρά το γεγονός πως στο Μπούργος το κατά κεφαλήν εισόδημα ξεπερνά κάμποσο το μέσο όρο της Ισπανίας, υπήρξε δυσπιστία για το όλο εγχείρημα. “Ξεκινήσαμε μια περιπέτεια για τη δημιουργία μιας ομάδας από το μηδέν. Χωρίς προκαθορισμένο μπάτζετ ή κάτι άλλο χειροπιαστό. Δεν γνωρίζαμε ποιους χορηγούς θα είχαμε, ποιους παίκτες θα βρίσκαμε ή αν θα υπήρχε ανταπόκριση από τον κόσμο. Οι σπόνσορες απέφυγαν αρχικά τη νέα προσπάθεια“.

Πού βρήκαν, εν τέλει, χρήματα; Πέραν των ποσών που οι τέσσερις μέτοχοι μάζεψαν ως αρχικό κεφάλαιο, “πήραμε χρήματα από το Δημοτικό Συμβούλιο του Μπούργκος“, είχε πει ο 40χρονος σήμερα επιχειρηματίας, με αποτέλεσμα κατά την πρώτη σεζόν “να φτάσουμε να έχουμε προϋπολογισμό 700.000 ευρώ“. Ήταν ένα από τα πρώτα 5-6 ανώτερα μπάτζετ της κατηγορίας, αφού βέβαια συνέβαλε το ταμείο της πόλης σε αυτό. Χρήματα που στην πορεία αποδείχθηκαν αρκετά προκειμένου η Σαν Πάμπλο Μπούργος, όπως είχε μετονομαστεί, να στήσει ένα ανταγωνιστικό, για τα δεδομένα της, ρόστερ. “Σε μια εβδομάδα στήσαμε την ομάδα. Την ώρα που όλοι οι άλλοι τέλειωναν την προετοιμασία τους, εμείς κλείναμε τηλεφωνικώς 6 παίκτες από εστιατόριο της Μαδρίτης“.

Πρόλαβαν πάντως. Όχι μόνο να δομηθεί ένα ποιοτικό σύνολο. Όχι μόνο να εξασφαλιστεί η παραμονή στην κατηγορία, αλλά και να έρθει η συμμετοχή στα πλέι οφ ανόδου. Ο αποκλεισμός στα προημιτελικά από την Πένιας Ουέσκα ήταν ένα πλήγμα, αλλά ο πήχης είχε ανέβει. Όπως και το μπάτζετ που την επόμενη χρονιά υπερέβη το 1 εκατομμύριο ευρώ κατά 200.000 ευρώ. “Γνωρίζαμε ότι οι κανονισμοί πρόσβασης στην ACB θα είναι πιο ελαστικοί την επόμενη και αποφασίσαμε να επενδύσουμε κάτι παραπάνω“, είχε εξηγήσει ο Σάντσο.

Το φινάλε τη βρήκε στην τρίτη θέση και με ρεκόρ 9-0 στη διαδικασία των πλέι οφ ακολούθησε τη Χιπουθκόα στην ελίτ. Ήταν η ιστορικότερη στιγμή της. Ως την επόμενη. Που ήταν η πρώτη νίκη σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας. Μετά από ένα σοκαριστικό 0/7 στο ξεκίνημα που υπέστη ως πρωτάρα. Είχε ηττηθεί διαδοχικά από Τενερίφη, Μάλαγα, Μπαρτσελονα, Εστουδιάντες, Ομπραντόιρο, Ρεάλ Μαδρίτης, Βαλένθια. Από ‘μπλαουγκράνα’ και ‘μερένγκες’ είχε δεχθεί 100 πόντους!

Την απελευθέρωσε το 89-86 επί της Μούρθια με 31 πόντους στην τελευταία περίοδο. Το σημείο μηδέν. Ως το τέλος βρήκε άλλες 12 νίκες και δεν κινδύνευσε με υποβιβασμό. Κοίταζε πλέον ψηλότερα. Είχε ήδη αλλάξει έδρα, πηγαίνοντας στο ‘Κολοσσαίο’ και πουλήσει 8.000 διαρκείας. Το ντόπιο στοιχείο τη στήριζε φανατικά πλέον. “Ήταν στόχος μας να φτιάξουμε έναν πυρήνα οπαδών. Αν είχαμε γήπεδο 15.000 θέσεων, κάθε φορά θα είχαμε τουλάχιστον 12.000 οπαδούς“, έλεγε ο Σάντσο που είχε εκπληρώσει έναν άλλο στόχο του: να δει τη Ρεάλ, ως παραδοσιακός φαν των Μαδριλένων, στο Μπούργος.

Σταδιακά ο κόουτς Ντιέγκο Επιφάνιο απομακρύνθηκε κι έδωσε τη σκυτάλη στον Χοάν Πεναρόγια “για να δούμε πόσο μακριά μπορούμε να πάμε“. “Αυτή ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που έπρεπε να πάρω“, θα συμπλήρωνε ο πρόεδρος. Μέχρι βέβαια οι 13 νίκες της πρώτης σεζόν να γίνουν 15 τη δεύτερη και να έρθουν η πρόσκληση να συμμετάσχει για πρώτη φορά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της FIBA. Από τα προκριματικά, ναι. Αλλά ήταν τιμή. Απέκλεισε την Κίεβ και μπήκε στους ομίλους. Έπεσε με δύο φαβορί (Χαποέλ, ΑΕΚ, Μπαντίρμα). Εντός έδρας νίκησε τους πάντες πλην της Ορτέζ, εκτός βρήκε δύο διπλά.

Νοικοκυρεμένη οικονομικά, δεν επηρεάστηκε πολύ. Μόνο το 10% των απολαβών των παικτών χρειάστηκε να περικόψει για να βγάλει τη χρονιά. Μπήκε 10η στα δύο τουρνουά της επανεκκίνησης. Προκρίθηκε στα ημιτελικά κι έχασε από την Μπαρτσελόνα. Το μπάτζετ της ήταν 5 εκατομμύρια, όσες πάνω-κάτω οι ετήσιες απολαβές του Νίκολα Μίροτιτς. Δούλευε ήδη το πλάνο για το Final-8 του BCL. Ταξίδεψε στην Αθήνα ως αουτσάιντερ. Ισοπέδωσε τη Χάποελ, έκανε συντήρηση με την Ντιζόν και μετά τη δεύτερη περίοδο δεν άφησε περιθώρια αντίδρασης στην ΑΕΚ. Είχε κι αυτή βετεράνους (Κουκ, ΜακΦάντεν, Ρένφρο), αλλά περισσότερη ταχύτητα, πιο αποτελεσματικό σχέδιο, πιο δυνατή φροντ λάιν.

Το Μπούργος ύστερα από το 1990, όταν η ποδοσφαιρική ομάδα έπαιξε για πρώτη φορά στα σαλόνια της Primera Division προτού υποβιβαστεί το 1993 και εξαφανιστεί σχεδόν, είχε μια ομάδα να ‘ζεσταίνει’ τις καρδιές των ντόπιων μέσα σ’ ένα ψυχρό κλίμα που φωλιάζει στο υψόμετρο των 856 μέτρων. Η εκτόξευση της Μιραφλόρες άρχισε όντως ως το αποτέλεσμα μιας ελληνικότατης πρακτικής που δια της πλαγία οδού επιτρέπει σε ομάδες να εμφανίζονται σαν κομήτες και κατόπιν να σβήσουν (παραχωρώντας ΑΦΜ ή θέσεις), αλλά στην πρώτη 5ετία της επαγγελματικής ύπαρξής της δεν παρασύρθηκε ούτε έχτισε το οικοδόμημα πάνω σε σαθρές βάσεις, οι οποίες στο πρώτο φύσημα ενός ισχυρού ανέμου καταποντίζονται. Μάλιστα οι ίδιοι άνθρωποι μπήκαν στο τμήμα χάντμπολ και κατέθεσαν πρόταση εξαγοράς της ποδοσφαιρικού κλαμπ. Όραμα λέγεται αυτό.