Η αρχή του... τέλους των Ευρωμπάσκετ

Ένας λόγος για τον οποίο το 1987 θα είναι αξεπέραστο, πέραν όλων των άλλων παραμέτρων, είναι διότι η Ελλάδα έπαιξε με τους καλύτερους οι οποίοι ήταν πλήρεις κι ενωμένοι και τους κέρδισε.

Τα τελευταία χρόνια είναι λογικό να μετράμε απουσίες διότι το ΝΒΑ έχει πλέον κυριαρχήσει στη μπασκετική μας ζωή και ως αποτέλεσμα οι Ευρωπαίοι που αγωνίζονται εκεί δεν μπορούν να υπηρετούν τις εθνικές τους κάθε καλοκαίρι.

Καθώς περνούν τα χρόνια, οι καλύτεροι Ευρωπαίοι δεν θα προλαβαίνουν καν να αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα και θα έχουν συμβόλαια στο ΝΒΑ. Με την κρίση να τσακίζει την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία, ακόμα και ένα χαμηλό συμβόλαιο για τα δεδομένα του αμερικάνικου μπάσκετ, θα είναι τρομερά υψηλό για την Ευρώπη, οπότε οι αθλητές οι οποίοι μπορούν θα φεύγουν όσο νωρίτερα γίνεται.

Το φετινό Ευρωμπάσκετ είναι το πρώτο, από τα τρία που θα ακολουθήσουν, με τόσες απουσίες και αυτό αποτελεί την αρχική εντύπωση για τα όσα θα δούμε στην Σλοβενία. Από εδώ και πέρα, τουλάχιστον μέχρι να πάμε σε διοργανώσεις με απόσταση τετραετίας, όμως θα είναι ο κανόνας να λείπουν τα μεγάλα ονόματα. Γι' αυτό αποτελεί τεράστια ανάσα το γεγονός των πολλών αγώνων και των 24 ομάδων. Ναι, δεν θα έχουμε τους κορυφαίους, αλλά περισσότερα παιχνίδια και όλοι θα εξοικιωθούμε με αυτό το οποίο θα έχουμε: ομάδες οι οποίες θα κερδίζουν στηριζόμενες στην δουλειά τους και ίσως ίσως στην φιλοπατρία κάποιων παικτών θα προσπαθούν με... ευρωπαϊκή ζέση να κατακτήσουν την κορυφή.

Ξεκινάμε από φέτος. Γι' αυτό το λόγο και δεν γίνεται να υπάρχει σαφής πρόβλεψη. Σίγουρα τρεις ομάδες ξεχωρίζουν. Η Ισπανία, η Ελλάδα και η Γαλλία παρουσιάζονται ως οι πιο ισχυροί του Ευρωμπάσκετ. Μετά; Η Τουρκία με τους ψηλούς αλλά χωρίς κοντούς; Η Σερβία του Ντούντα και τα έμπειρα Σκόπια; Η Λιθουανία αν αντέξουν οι μικροί της; Μία διοργάνωση που είναι πολύ ανοικτή, πέραν της τριάδας με καινούργιες ομάδες και πολλά φρέσκα πρόσωπα.

Μία ευρωπαϊκή απόλαυση

Στο τέλος της ημέρας, ας το δούμε ως μία ευκαιρία να απολαύσουμε 18 ημέρες από το άθλημα που αγαπάμε με ένα στιλ περισσότερο ευρωπαϊκό. Διαφορετικές σχολές, καινούργιες ιδέες, παίκτες τους οποίους ίσως να μην βλέπουμε σε λίγο στα μέρη μας. Έχουμε όλο τον χειμώνα να απολαμβάνουμε το μπάσκετ στα καλύτερά του, τώρα αρχές του φθινοπώρου, είναι το μπάσκετ όπως μπορούμε να το παίξουμε. Με ένταση, με πάθος, με αυτοθυσία, σκληράδα, λιγότερο διασκέδαση περισσότερο μάχη. Για 18 ημέρες, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αρχή αλλά και... αρχή τέλους διότι μην ξεχνούμε ότι μετά το 2017 το Ευρωμπάσκετ θα διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια οπότε ουσιαστικά έχουμε τρεις διοργανώσεις ακόμα με την παρούσα μορφή. Μας μένουν δύο ή τρεις διοργανώσεις με τις χρυσές φουρνιές για πολλές χώρες, σε αυτές περιλαμβάνεται και η Ελλάδα. Τις καλύτερες που γνώρισε η γηραιά ήπειρος στην ιστορία της.