H απόλυτη αλήθεια για τον Αντετοκούνμπο και την Εθνική
Το SB Nation παρακολούθησε όλα τα παιχνίδια του Γιάννη Αντετοκούνμπο με την Εθνική και έγραψε -ψύχραιμα- τους λόγους που ο Greek Freak δεν έχει κάποιο λόγο να αγχώνεται για το status του, ως MVP του ΝΒΑ.
Όταν σε παρασύρει το συναίσθημα -ή η διάθεση να αναφερθείς καταστάσεις, χωρίς να είσαι και απολύτως ειλικρινής, μην τυχόν και παρεξηγεί κανείς- κάτι μένει στη σφαίρα του ανεξήγητου. Το SB Nation προφανώς και δεν είχε κάποιο θέμα με το να γράψει ό,τι είδε, σχετικά με την εμφάνιση του καλύτερου παίκτη του ΝΒΑ, Γιάννη Αντετοκούνμπο στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ως μέλους της Εθνικής. Και κάπως έτσι, πρέπει να διαβάσαμε το πιο πλήρες στόρι. Ο τίτλος ήταν ‘δεν θα έπρεπε ποτέ να περιμένουμε από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να κυριαρχήσει διεθνώς’. Tο lead (υπότιτλος, αν θες) έλεγε ‘η λαμπρότητα του είναι μοναδικά κατάλληλη για το ΝΒΑ, οπότε δεν υπάρχει λόγος να στενοχωριέστε που δεν οδήγησε την Ελλάδα στη δόξα’. Πριν προχωρήσω, να σου πω ότι ένα μέρος του κειμένου αφορούσε και αυτό που είχε γράψει ο Γιάννης Φιλέρης μετά τον αποκλεισμό, με τίτλο ‘ή Μπακς ή επί τας‘.
Στα του κειμένου του SB Nation, ο αρθρογράφος Mike Prada λέει κατ’ αρχάς τα βασικά (πως ο Greek Freak είναι ο MVP του ΝΒΑ, ότι θα κυριαρχήσει απόλυτα στη λίγκα στο προσεχές μέλλον και υποτίθεται πως θα οδηγούσε την Ελλάδα στο βάθρο -αντ’ αυτού η χώρα αποκλείστηκε στη δεύτερη φάση) και μετά προχωρά στο παρασύνθημα.
“Ο κόουτς της Ελλάδας, Θανάσης Σκουρτόπουλος δεν τον χρησιμοποίησε στην τέταρτη περίοδο του παιχνιδιού με την Team USA. Η επίσημη εξήγηση ήταν ότι ήθελε να τον κρατήσει φρέσκο για τη συνέχεια. Η Ελλάδα μείωσε εν τη απουσία του. Ένας αντίπαλος προπονητής (της Βραζιλίας) διατυμπάνισε πως ανακάλυψε τον τρόπο να σταματήσει τον Αντετοκούνμπο και ότι ήταν πιο ανήσυχος με το πώς θα περιορίσει δυο συμπαίκτες του. Δυο ομάδες που είχαν έναν NBAer (Τσεχία, Πολωνία) πήγαν πιο μακριά από τον Γιάννη, στη διοργάνωση. Γιατί ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, την περασμένη σεζόν ήταν τόσο φυσιολογικός στην κορυφαία διεθνή διοργάνωση; Υπάρχουν πολλές απαντήσεις σε αυτήν την ερώτηση. Όλες περιστρέφονται γύρω από το ίδιο θέμα: ο Αντετοκούνμπο δεν ‘φτιάχτηκε’ για να παίζει το στιλ του μπάσκετ της FIBA, που είναι πιο αργό, πιο σκληρό, πιο αυστηρό, με μεγαλύτερη πίεση και πιο πολλές επαφές. Οι λέξεις αυτές δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο των όρων που μπορείς να χρησιμοποιήσεις, για να περιγράψεις την λαμπρότητα του Αντετοκούνμπο. Ακόμα και η φυσική του δύναμη εκδηλώνεται με τον καλύτερο τρόπο όταν τρέχει, κάτι που δεν συμβαίνει στις διοργανώσεις της FIBA, όσο συχνά συμβαίνει στο ΝΒΑ.
Οι κανονισμοί της FIBA είναι διαφορετικοί και αυτό αποτέλεσε πρόκληση για τον Αντετοκούνμπο. Η FIBA δεν έχει παράβαση 3” στη ρακέτα, οπότε οι αντίπαλοι μπορούν να ‘ριζώσουν’ τον καλύτερο rim protector κοντά στο καλάθι, ώστε να μπλοκάρει τον πιο εύκολο δρόμο του Γιάννη για το σκοράρισμα. Συν την πιο ‘κοντινή’ περιφερειακή γραμμή και τους πιο χαλαρούς κανονισμούς στην άμυνα, ο Αντετοκούνμπο βρήκε πολύ μικρότερους χώρους σε κάθε play στο Παγκόσμιο από ό,τι όταν είναι με το Μιλγουόκι.
Οι κανονισμοί του ΝΒΑ ευνοούν την επίθεση, οπότε το να γεμίζει κορμιά η ρακέτα είναι αντίθετο στις τακτικές που είναι trend -εν αντιθέσει με τα τρίποντα από όσο πιο μακριά γίνεται. Οι κανονισμοί της FIBA για την επίθεση χρησιμοποιούν μικρότερο χώρο στο γήπεδο, από αυτόν που χρησιμοποιούν οι ομάδες του ΝΒΑ και οι παίκτες πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον, πολύ πιο συχνά. Όσο περισσότερες είναι αυτές οι επαφές, τόσα περισσότερα είναι και τα non-calls για αυτές και τόσο πιο δύσκολα αναγνωρίζεται μια επαφή ως παράβαση -συγκριτικά με το ‘ορθάνοιχτο’ ΝΒΑ.
Εναντίον της Βραζιλίας, ο 39χρονος Άλεξ Γκαρσία, ύψους 1.93 περιόρισε τον Αντετοκούνμπο σε προσπάθεια του τελευταίου για ποστάρισμα. Οι διαιτητές είδαν το χέρι του Γιάννη γύρω από τον Γκαρσία και έδωσαν επιθετικό φάουλ. Αυτό ήταν κάτι που μπορούσε να δει ο οποιοσδήποτε. Την ίδια ώρα έχασαν ή αγνόησαν κάτι άλλο: προηγουμένως, ο Γκαρσία είχε βάλει το χέρι του στα πλευρά του Αντετοκούνμπο. To σφύριγμα άλλαξε, αλλά και πάλι δείχνει κάτι. Είναι δύσκολο να πιστέψεις πως ένας διαιτητής του ΝΒΑ, ο οποίος βλέπει αυτού του είδους την επαφή πιο σπάνια σε ένα ματς, θα το έχανε.
Στα πιο σημαντικά, οι περιορισμένες αποστάσεις στις διοργανώσεις της FIBA σημαίνουν πως ο αντίπαλος έχει πιο εύκολη αποστολή στο να γλιστρήσει στις θέσεις που μπορείς να ‘κόψει’ τον Αντετοκούνμπο ή τουλάχιστον να το κάνει με τρόπο που να μη δει παράβαση ο διαιτητής. Το καλύτερο χαρακτηριστικό του Γιάννη είναι η ευελιξία του, τα μεγάλα, πλάγια Eurosteps που γίνονται highlights. Ο Αντετοκούνμπο πήρε την τελευταία σεζόν στο ΝΒΑ, 4.81 φάουλ σε σουτ δυο πόντων, ανά ματς. Ο δεύτερος της λίστας, Τζόελ Εμπίντ είχε 3.98. Ο μετρ του ‘κερδίζω φάουλ’ Τζέιμς Χάρντεν, είχε 1.5 λιγότερα. Ο Γιάννης είχε και 1.43 δίποντα συν 1 ανά αγώνα -με τον ΛεΜπρον Τζέιμς να είναι ο δεύτερος και τελευταίος παίκτης της λίγκας που ‘χε πάνω από 0.9. Αυτά τα plays ευεργετούνται και από το εξτρά μισό βήμα που κάνουν οι αμυντικοί στο ΝΒΑ, για να ‘κλείσουν’ τον Αντετοκούνμπο. Στη FIBA όμως, αυτά τα plays ολοκληρώνονται αλλιώς.
Το χειρότερο ήταν πως το ρόστερ της Ελλάδας και η στρατηγική της δεν ήταν κατά τρόπο που να παίρνουν το περισσότερο από τις ικανότητες του Αντετοκούνμπο. Ο μόνος άλλος starter της ομάδας, που είχε τουλάχιστον 36% στα τρίποντα ήταν ο Γιάννης Μπουρούσης, ο οποίος δεν έκανε πολύ αισθητή την παρουσία του στην Κίνα. Ο Νικ Καλάθης είχε 28.6%. Ο Έρικ Μπλέντσο, των Μπακς που δεν φημίζεται για την ικανότητα του στα σουτ, είχε 33%.
Οι αντίπαλοι της Ελλάδας ‘γέμιζαν’ τη ρακέτα και την προκαλούσαν να νικήσει με περιφερειακά σουτ. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει. Εναντίον της Team USA ο Αντετοκούνμπο πέρασε την μπάλα ουκ ολίγες φορές, για ελεύθερα τρίποντα, για να δει αυτά τα σουτ να καταλήγουν εκτός καλαθιού.
Για την ακρίβεια, οι άλλοι Έλληνες παίκτες ήταν πολύ λιγότερο επικίνδυνοι από το τρίποντο, από όσο δείχνουν οι αριθμοί τους. Ο Μπουρούσης που θα μπορούσε να γίνει ό,τι είναι ο Μπρουκ Λόπεζ για τον Γιάννη στους Μπακς, σουτάρει μόνο από τα δεξιά και έχει αργή εκτέλεση -ενώ ο Λόπεζ έχει γρήγορη από παντού. Ο Μπουρούσης δεν ήταν πάντα σίγουρος για το πού έπρεπε να βρίσκεται, οπότε συχνά έμπαινε στη μέση της διαδρομής του Αντετοκούνμπο.
H εκτέλεση του Νικ Καλάθη χρειάζεται μια αιωνιότητα, ενώ ο φόργουορντ Κώστας Παπανικολάου επέλεγε συχνά το drive, από το μακρινό σουτ. Συνολικά, οι αποστάσεις της Ελλάδας ήταν κακές, στα post-ups του Αντετοκούνμπο.
Οι αργές εκτελέσεις σε συνδυασμό με τους μικρότερους χώρους, επέτρεψαν στους αντιπάλους του Γιάννη στη FIBA να ‘γεμίζουν’ τη ρακέτα και να κερδίζουν την κατοχή της μπάλας από την περίμετρο. Αυτό δεν ‘πείραξε’ μόνο την παραγωγικότητα του Αντετοκούνμπο, αλλά ελαχιστοποίησε τη δυνατότητα του κάνει αλλιώς δουλειά. Το να έχεις τον Γιάννη ως απειλή σε drive προς το καλάθι αχρηστεύεται όταν οι άλλοι παίκτες χρειάζονται πολύ ώρα για να σουτάρουν. Έτσι δεν ‘ανοίγει’ το γήπεδο και δεν ταλαιπωρούνται οι αντίπαλοι αμυντικοί.
Το τεχνικό τιμ της Ελλάδας άκουσε πολλά, για αυτά τα προβλήματα. Κάποια ήταν δίκαια. Ο Αντετοκούνμπο πέρασε πάρα πολύ ώρα με την πλάτη στο καλάθι, κάτι που έκανε πολύ εύκολο το έργο κοντών παικτών, όπως του Γκαρσία ή του Μάρκους Σμαρτ, να τον ‘σβήσουν’. Η επίθεση της Ελλάδας στο μισό γήπεδο παραήταν αργή και δεν έβαλε τον Αντετοκούνμπο σε θέση να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο, όπως κάνουν οι Μπακς. Κυρίως γιατί οι φόργουορντ δεν βοήθησαν.
Με εξαίρεση το δεύτερο ημίχρονο εναντίον της Νέας Ζηλανδίας, η Ελλάδα εμπιστεύτηκε πολύ τον Καλάθη στο να ‘τρέξει’ τις επιθέσεις, όταν το να δώσει την μπάλα στα χέρια του Αντετοκούνμπο φαινόταν να είναι μια πολύ καλύτερη ιδέα.
Είναι δύσκολο να δούμε πώς ένας διαφορετικός προπονητής της FIBA θα μπορούσε να ‘χει κάνει περισσότερα με αυτό το ρόστερ και το μικρό χρόνο που ‘χε στη διάθεση του ο Σκουρτόπουλος, για να κάνει δουλειά. Ο Αντετοκούνμπο έγινε MVP, όταν οι Μπακς αξιοποίησαν κάθε μέλος του ρόστερ προς αυτήν την κατεύθυνση και έφτιαξαν στρατηγική που ήταν δομημένη πάνω του. Όταν οι Μπακς έπαιρναν ένα ριμπάουντ, οι παίκτες τους ήταν μαθημένοι στο να δίνουν την μπάλα στον Αντετοκούνμπο και να τρέχουν προς όλα τα σημεία της περιφέρειας -κανείς δεν έμπαινε στη ρακέτα. Η Ελλάδα δεν είχε αρκετό χρόνο να δημιουργήσει τέτοιες συνήθειες. Αν έκανε κάτι η Ελλάδα ήταν να μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε τη δουλειά του Μάικ Μπαντενλχόζερ στο Μιλγουόκι, ακόμα περισσότερο.
Σε ό,τι αφορά τον Αντετοκούνμπο, δεν υπάρχουν πολλά που να προβληματίζουν σχετικά με τη σύντομη έξοδο από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Σίγουρα υπάρχουν τομείς στους οποίους πρέπει να βελτιωθεί, αλλά τα όσα συμβαίνουν στη FIBA είναι πολύ διαφορετικά από την πραγματικότητα του στο ΝΒΑ, για να σταματήσουν την υπεροχή του”.
