Γιατί (πραγματικά) έμεινε ο Ρόντο στους Λέικερς
Ο Λευτέρης Ελευθερίου αναλύει τους λόγους που κράτησαν τον Ρόντο στο Λος Άντζελες, αλλά και την ιδιάζουσα περίπτωση του 33χρονου Ραζόν.
Αυτό που έχει αναγνωριστεί στον Ραζόν Ρόντο, η καριέρα του οποίου θα κριθεί πολύ μετά τη λήξη της, είναι ότι παίζει καλά όποτε το παιχνίδι που δίνεται είναι… εθνικής εμβέλειας. Ακόμα και την εποχή των Big 3 στη Βοστόνη, με τον Πολ Πιρς, τον Κέβιν Γκαρνέτ και τον Ρέι Άλεν, ο Ρόντο είχε αυτήν την παράλογη αυτοπεποίθηση να μη νοιάζεται για την προσπάθεια που έκαναν οι άλλοι στο παρκέ και την προπόνηση. Είναι κάπως περίεργο, διότι, παρακολουθώντας τον Πιρς να μιλάει τώρα, βάζοντας στην εξίσωση το μπρίο του Γκαρνέτ και πληροφορούμενος την περίληψη από την ένταση η οποία δημιουργήθηκε όταν ο Άλεν αποφάσισε να πάει στο Μαϊάμι και τους Χιτ, μαζί με τις περιμετρικές αντίκες του Κέντρικ Πέρκινς, αντιλαμβάνεσαι ότι οι Μπόστον Σέλτικς είναι ένας απίστευτα ισχυρός οργανισμός, που μπόρεσε να κρατήσει για όλη τη χρονιά μέσα στο φορτηγό που οδηγούνταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς την κορυφή ενός δύσβατου βουνού το φορτίο της νιτρογλυκερίνης η οποία θα μπορούσε να ανατινάξει τα πάντα σε ακτίνα 500 χιλιομέτρων.
Η εκκεντρικότητα, από την οποία σχεδόν όλη εκείνη η πεντάδα έπασχε (ή με την οποία ήταν προικισμένη), ουδέποτε εξέλειψε από τον Ρόντο. Όπως, άλλωστε, και το δώρο της αντίληψης, του απλώματος των προσόντων, που συνοδεύονται από τον πλήρη έλεγχο του σώματός του. Ο Ρόντο δεν είναι απλώς ένας δημιουργικός πόιντ γκαρντ, που ως προτεραιότητα έχει την πάσα η οποία θα φωτίσει όλα τα μπαλάκια στο έλατο των fundamentals, αλλά ένας αθλητής που έχει την επίγνωση πως διαθέτει σώμα. Αυτά τα προσόντα τον έχουν ακόμα στη γραμμή εκείνων των παικτών του μπάσκετ που βρίσκουν συμβόλαια σε ομάδες του ΝΒΑ, είτε έχουν είτε δεν έχουν στόχους. Κι εδώ που τα λέμε, ο Ρόντο λίγες χρονιές έχει ξεπέσει, σε βαθμό που να νιώσεις ότι η λίγκα είναι έτοιμη να τον ξεβράσει.
Η ανακοίνωση ότι ανανέωσε για ακόμα δύο χρόνια το συμβόλαιό του με τους Λος Άντζελες Λέικερς, τη στιγμή, μάλιστα, που οι ‘λιμνάνθρωποι’ (για να θυμηθούμε και το παρατσούκλι που καθόρισε τους πρώτους Έλληνες ρέκτες του ΝΒΑ τη δεκαετία του ’80) έκαναν ανταλλαγή με τους Νιου Ορλίνς Πέλικανς για τον Άντονι Ντέιβις και πήραν τον ΝτεΜάρκους Κάζινς από τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, είναι, όχι απλώς ισχυρή ένδειξη αλλά, απόδειξη ότι σε έναν οργανισμό που έχει τη δυνατότητα να κάνει επίδειξη ισχύος ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για να δείξει ότι είναι το Χόλιγουντ, με το φαίνεσθαι να πρωτεύει, ο Ρόντο θα είναι χρήσιμο εργαλείο.
Οι λόγοι της απόφασης
Η ίντριγκα δεν εξέλειψε ποτέ από τους Λέικερς. Ο ΛεΜπρον Τζέιμς δεν πήγε στο Λος Άντζελες για να μην κάνει κουμάντο, διότι όλοι μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι βαθιά μέσα του αισθάνεται μεγαλύτερος από την ίδια τη ζωή. Από το Κλίβελαντ ως το Μαϊάμι, ξανά το Κλίβελαντ και τώρα το Λος Άντζελες, ο πιο σπουδαίος μπασκετμπολίστας της τελευταίας 10ετίας αναλαμβάνει να διαμηνύσει τους συμπαίκτες και τους προπονητές που ο ίδιος θέλει.
Κι ενώ δεν είναι στο απυρόβλητο, φαίνεται πως είναι μεγάλο το ποσοστό της εργασίας του τόσο για την ανταλλαγή με τον Άντονι Ντέιβις όσο και για τον Κάζινς, αλλά και την παραμονή του Ρόντο. Ο ΛεΜπρον είχε ξαναβρεθεί, το 2014, στη θέση να διαλέξει ποιον δρόμο επιθυμούσε. Ήταν τότε που οι Καβς είχαν πάρει στα ντραφτ τον Άντριου Γουίγκινς και ο ίδιος προτίμησε την ανταλλαγή με τον Κέβιν Λοβ στη Μινεσότα. Συμπερασματικά, κάποιος μπορεί πολύ άνετα να αποτυπώσει τα οφέλη για τους Καβαλίερς, αν και η συνεργασία του Λοβ με τον Τζέιμς δεν ήταν αγαστή, ειδικά τον πρώτο χρόνο.
Τώρα, ο Τζέιμς έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα και μπόρεσε, μέσω της Τζίνι Μπας, ιδιοκτήτριας των Λέικερς, και όλου του επιτελείου να κρατήσει μόνο τον παίκτη που ήθελε από τους νεαρούς, δηλαδή τον Κάιλ Κούζμα. Έπειτα από το κλείσιμο της συμφωνίας με τον Ντέιβις, σειρά πήραν ο Ρόντο και ο Κάζινς. Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι τα δύο τρελοκομεία και το αθλητικό φαινόμενο με το νούμερο 23 στη φανέλα είχαν συνεργαστεί στους Πέλικανς για σχεδόν ένα χρόνο, από τις 20 Φεβρουαρίου του 2017 ως τις 31 Ιανουαρίου του 2018, όταν ο ‘Μπούγκι’ έπαθε αχίλλειο.
Είναι, οπότε, ασφαλές να ειπωθεί πως ο ΛεΜπρον δεν ενήργησε μόνος του σε αυτές τις περιπτώσεις. Προφανώς δεν γίνεται λόγος για… σαπάκια, ωστόσο παρά την αναμφισβήτητη και κρυστάλλινη διάσταση που κάνει τους Λέικερς ξεχωριστούς, ο Τζέιμς και το… σαπόρτινγκ καστ στα γραφεία έπρεπε να σκεφτούν αν όντως ταιριάζουν μεταξύ τους. Κι έτσι, φαίνεται πως έβαλαν τον Ντέιβις στο κόλπο για δύο λόγους: ο πρώτος, για να νιώσει εξαρχής σημαντικός, ότι εκτός από το γεγονός πως είναι πολύτιμος ως οντότητα, υπολογίζεται ως παραλήπτης αποφάσεων. Ο δεύτερος, για να διαπιστωθεί πώς σκέφτεται για τους πρώην συμπαίκτες του, έχοντας πλήρη επίγνωση των χαρακτήρων του.
Άλλωστε, όταν ο ‘Μπούγκι’ βρέθηκε στη Νέα Ορλεάνη, δεν μπόρεσε κάποιος να καταλάβει αν ο Ντέιβις, ένας λιγότερο εξωγήινος Λέοναρντ στις τοποθετήσεις του, ήταν ευχαριστημένος από το σύστημα των ‘δίδυμων πύργων’, έστω κι αν επρόκειτο για έκδοση που δεν επανακυκλοφόρησε, παρ’ ότι μπεστ σέλερ. Γίνεται ηλίου φαεινότερον ότι ο Ντέιβις έδωσε το ‘ΟΚ’ τόσο για την ανανέωση του Ρόντο όσο και, πολύ περισσότερο, για την απόκτηση του Κάζινς.
Ο Ρόντο, ξεκάθαρα παίκτης κινήτρου, με μία καριέρα προσδιορισμένη από μεγάλα ματς και σειρές play off μεγαλειώδεις, όπως οι τελικοί της Ανατολής το 2011, ασχέτως αν οι Σέλτικς αποκλείστηκαν από τους Μαϊάμι Χιτ στο έβδομο ματς, δεν είναι μόνο ο χειριστής των πιονιών στο σκάκι, είναι και τα ίδια τα τετράγωνα. Ένας γκαρντ σούπερ εγκεφαλικός, με γνώση της γεωμετρίας που αφορά στο χώρο και το χρόνο, που μόνο η ιδιορρυθμία του δεν τον άφησε να ματσάρει τις προσδοκίες, αν και τέσσερις φορές All Star, και να μη λογίζεται ως εκ των μελών της κρεμ ντε λα κρεμ των πλέι μέικερ (και μάλιστα παλιάς κοπής) στο ΝΒΑ.
Γίνεται να υποτεθεί, λοιπόν, ότι, παρά τη στατιστική ακολουθία, που πρέπει να μας ωθήσει να ρέπουμε πως ζει στο δικό του κόσμο και αυτό αποκλείεται να αλλάξει, ο Ρόντο έχει αποκτήσει ένα κίνητρο τόσο ισχυρό, ανάμεσα σε ανθρώπους που συμπαθεί και που, αν και προφανώς δεν γίνεται να αποκλειστεί το συγκρουσιακό του χαρακτήρα τους στην καθημερινότητα, μπορεί να είναι ο εαυτός του, μαζί με την εκτίμηση πως ακόμα και έτσι, στα 33 του, τον εκτιμούν σε τέτοιο βαθμό που του ανανεώνουν το συμβόλαιο για δύο χρόνια, εξασφαλίζοντάς του τουλάχιστον μία διετία και δείχνοντας ότι υπολογίζουν πως αυτό το χρονικό διάστημα θα μπορέσει να παίξει μεστωμένα και να φτάσουν οι Λέικερς στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Αν όχι το 2020, σίγουρα το 2021.
Δεν είναι ασφαλές στοίχημα, και πρέπει να το σκεφτείς διπλά και τρίδιπλα για να το βάλεις, αλλά ο Ρόντο έχει τη δυνατότητα να ανεβάζει την απόδοσή του όσο πιο μεγάλο είναι το ποσό που βρίσκεται στο τραπέζι. Δεν είναι θαμπές, δα, οι στιγμές στα play off του 2018, όταν απέναντι στον Ντέιμιεν Λίλαρντ, ο οποίος ένα χρόνο μετά, κόντρα στον Ράσελ Γουέστμπρουκ, δημιούργησε ένα από τα πλέον υπέροχα meme στην ιστορία του μπάσκετ, ήταν τόσο κυριαρχικός, που ο πόιντ γκαρντ των Μπλέιζερς δεν ήταν σε κανένα από τα 4 ματς, που που οι Πέλικανς διέλυσαν την ομάδα του Πόρτλαντ εις τα εξ ων συνετέθη, πρώτος σκόρερ, ενώ μόνο στο πρώτο και το τέταρτο προπορεύθηκε στις ασίστ, με 7 και 6, το διάστημα που ο Ρόντο έδωσε συνολικά 53!
Οδεύοντας προς μία τιτανομαχία με τους Κλίπερς, ο πόιντ γκαρντ που κάποτε κοίταζε στα μάτια τον Πιρς, τον Γκαρνέτ και τον Άλεν, ακόμα και ως… ψάρακλας στη Βοστόνη, θα είναι το χαρτί των Λέικερς, όταν τα πυρηνικά όπλα των δύο ομάδων αλληλοεξουδετερωθούν. Γι’ αυτό και από την πρώτη χρονιά δεν μπορεί να αποκλειστεί μία ‘κίτρινη’ επικράτηση στο Λος Άντζελες απέναντι σε μία αμυντική μηχανή, με τον Καουάι Λέοναρντ και τον Πολ Τζορτζ να αναλαμβάνουν τα επιθετικά ηνία (αλλά και τον Λου Γουίλιαμς, που θα έχει με αξιώσεις την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα), ωστόσο και να σφίγγουν, παρέα με τον Πάτρικ Μπέβερλι, την αμυντική μέγγενη στο λαιμό του αντιπάλου.
