MVP, πεντάδα, ρούκι, βατόμουρο: τα βραβεία για την Euroleague

Η κανονική περίοδος της Euroleague ολοκληρώθηκε με τον αγώνα ΤΣΣΚΑ-Παναθηναϊκού, την ερχόμενη εβδομάδα (20/4) αρχίζουν τα πλέι οφ για το Final-4 με τις οκτώ ομάδες στη μάχη, αφού μετά την εκ των υστέρων νίκη της επί του 'τριφυλλιού' η Ζενίτ πήρε το εισιτήριο και ετοιμάζεται για τις μάχες με την Μπαρτσελόνα. Θα παίξουν ακόμα (στις 3 νίκες) ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Φενέρμπαχτσε, Εφές-Ρεάλ Μαδρίτης και Μιλάνο-Μπάγερν. Οι ελληνικές ομάδες, για πρώτη φορά οι δυο μαζί, βρέθηκαν εκτός οκτάδας και για πρώτη φορά μετά το 1992-93 θα παρακολουθήσουμε τη μάχη για την τελική τετράδα από την... τηλεόραση.

Τι είδαμε, όμως, στην κανονική περίοδο; Πως εξελίχθηκε αυτή η περίεργη λόγω covid-19 και άδειων γηπέδων χρονιά; Ποια πρόσωπα ξεχώρισαν, τι εντυπωσίασε και τι απογοήτευσε το μπασκετικό κοινό της Ευρώπης; Ο απολογισμός, συνολικά για τη διοργάνωση, είναι θετικός. Οι φόβοι που υπήρχαν πριν από το τζάμπολ ελέω κορονοϊού, ακόμη και η αμφιβολία για την ομαλή ολοκλήρωση της σεζόν εξανεμίστηκαν. Παρά τις αρχικές δυστοκίες, η διοργάνωση ολοκληρώθηκε κανονικά, χωρίς μάλιστα να χρειαστεί ν αλλάξει σύστημα διεξαγωγής όπως προτεινόταν τον περασμένο Οκτώβρη.

Η συνεργασία των κλαμπ με τους διοργανωτές και τις εθνικές κυβερνήσεις λειτούργησε τα χρονικά περιθώρια που είχαν τεθεί εξ αρχής βοήθησαν και όπως φαίνεται θα δούμε και... Final-4, σε μια εντυπωσιακή επιστροφή της διοργάνωσης, η οποία πέρσι όπως θα θυμάστε δεν τελείωσε ποτέ. Ας τα πάρουμε από την αρχή (οι εκτιμήσεις είναι προσωπικές, άρα δεκτή η οποιαδήποτε διαφορετική γνώμη).

Καλύτερη η Αναντολού Εφές

Ναι, η βαθμολογία λέει Μπαρτσελόνα και δεν έχει πολύ άδικο, αφού ο Σάρας Γιασικεβίτσιους στην πρώτη του χρονιά στη Βαρκελώνη έφτιαξε μια σούπερ ομάδα με ακριβά υλικά, αλλά και πολλή δουλειά. Η Μπάρτσα εμφάνισε το καλύτερο ρεκόρ έστω και στην ισοβαθμία με την ΤΣΣΚΑ και είχε σταθερή απόδοση σε όλη τη σεζόν, ωστόσο η καλύτερη ομάδα είναι και φέτος η Εφές.

Οι Τούρκοι έκαναν σχεδόν ένα γύρο να συνέλθουν από το σοκ της χρονιάς που διακόπηκε, αλλά και τα απανωτά προβλήματα που συνάντησαν από την αρχή με ασθένειες, τραυματισμούς και απουσίες, όπως αυτή του Σέιν Λάρκιν, που ενσωματώθηκε στην ομάδα ένα μήνα μετά την έναρξη της διοργάνωσης. Όταν η Εφές συγκεντρώθηκε όλη μαζί, βρήκε ξανά τους αυτοματισμούς της, έπαιξε και το καλύτερο μπάσκετ απ' όλους.

Η διαφορά μετά του 65-100 στη Μόσχα και του 100-70 επί της ΤΣΣΚΑ στη Κωνσταντινούπολη δείχνει τη μεταμόρφωση της ομάδας του Αταμάν ή μάλλον της επιστροφής της στα περσινά δεδομένα, όταν έμοιαζε με ασταμάτητο τρένο μέχρι την κατάκτηση του τίτλου. Η Εφές, που στον πρώτο γύρο είχε ρεκόρ 8-9, έβαζε 76.9π και δεχόταν 77.5, βρισκόταν εκτός οκτάδας, μετατράπηκε σε υπερδύναμη που έκανε τις περισσότερες κατοστάρες απ' όλους. Βιλερμπάν-Εφές 80-102, Μακάμπι-Εφές 66-90, Φενέρ-Εφές 74-106, Εφές-Βαλένθια 99-83, Ρεάλ-Εφές 83-108, Μπασκόνια-Φενέρ 101-111.

Το ρεκόρ της στον δεύτερο γύρο ήταν 14-3. Έβαζε πλέον 90.3π στην επίθεση και δεχόταν, μόλις, 75.5 στην άμυνα. Νίκησε μέχρι και στο 'Παλαού Μπλαουγκράνα' όπου επιβλήθηκε της Μπαρτσελόνα 88-86.

Χορταστικό μπάσκετ από μια πεινασμένη ομάδα για να πάρει τον τίτλο. Πεινασμένη και πεισμωμένη να φτάσει μέχρι την Κολωνία και να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αν δεν αγχωθεί, λόγω της πίεσης του φαβορί, δύσκολα θα την σταματήσει η 'κουτσουρεμένη' Ρεάλ Μαδρίτης. Οι 'μπλάνκος' προκρίθηκαν μετά κόπων και βασάνων, αφού όμως πρώτα τους άρπαξε το ΝΒΑ Καμπάτσο και Ντεκ, τραυματίστηκε ο Ράντολφ (νοκ άουτ για όλη τη σεζόν) και κατά διαστήματα όλοι οι βετεράνοι της ομάδας. Θα 'ταν διαφορετικά τα πράγματα αν η Ρεάλ είχε όλους τους παίκτες που ξεκίνησαν τη σεζόν στη διάθεση του Λάσο, δεν τους έχει, όμως.

Θα μπορούσε να είναι η καλύτερη και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας - σε κάποιο σημείο της σεζόν ήταν. Η άκομψη αποχώρηση όμως του Μάικ Τζέιμς και ο σοβαρός τραυματισμός του Νίκολα Μιλουτίνοφ τής άλλαξαν εντελώς το πρόσωπο, αν και στα πλέι οφ ή στο Final-4 δεν θα 'ναι καθόλου 'αμελητέα ποσότης'.

Έκπληξη, η Μπάγερν

Πέρσι η Μπάγερν αγκομαχούσε και όταν τελείωσε, ή μάλλον διακόπηκε, η Euroleague μετρούσε μόλις 8 νίκες σε 27 αγώνες. Ήταν τελευταία μαζί με τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης. Και οι δυο βρίσκονται, πλέον, στα πλέι οφ, δείγμα της καλής δουλειάς που έκαναν ο Αντρέα Τρινκιέρι και ο Τσάβι Πασκουάλ. Η Μπάγερν, βέβαια, έσπασε όλα τα κοντέρ. Ο Ντανιέλε Μπαϊέζι, ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τη δημιουργία αυτής της ομάδας, μάλλον πρέπει να καμαρώνει για όλες τις επιλογές που έκανε το καλοκαίρι μαζί με τον Τρινικιέρι.

Στοιχήματα όπως ο Μπόλντγουϊν ή ο Ρέινολντς κερδήθηκαν με το καλημέρα και η Μπάγερν έφτασε μέχρι τα πλέι οφ με 13 νίκες περισσότερες σε σχέση με πέρσι και ετοιμάζεται για τις μονομαχίες με την Αρμάνι Μιλάνο, που κι αυτή μεταμορφώθηκε σε... ελληνοϊταλικά χέρια. Του Χρήστου Σταυρόπουλου από τη θέση του G.M και του κόουτς Έτορε Μεσίνα.

Η Μπάγερν έκανε μεγάλες νίκες, πήρε ματς στον πόντο, ακόμη κι αν στο τέλος χρειαζόταν ένα κόψιμο σαν του Γκιστ επί του Λάρκιν με την Εφές ή του Λούσιτς κόντρα στον Λοβ;eρν στο καθοριστικό παιχνίδι με την Ζαλγκίρις. Έδειξε χαρακτήρα, ψήθηκε μέσα σε αυτή την σπουδαία χρονιά και εκτός των άλλων πήρε και μόνιμο συμβόλαιο στην Ευρωλίγκα.

Απογοήτευση, Χίμκι

Άνευ συναγωνισμού. Ακόμη και ο Ερυθρός Αστέρας ή ο Παναθηναϊκός, που είχαν το αμέσως χειρότερο ρεκόρ, κάτι προσπάθησαν μέσα στη χρονιά. Οι Ρώσοι από τα περίχωρα της Μόσχας όχι μόνο απογοήτευσαν, αλλά έμοιαζαν με παραφωνία ολκής από το ξεκίνημα της σεζόν. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αδικήθηκαν γιατί πλήρωσαν τους αρχικούς, πολύ σκληρούς, κανονισμούς περί covid-19, οι οποίοι αναθεωρήθηκαν στη συνέχεια. Δεν δικαιολογείται ωστόσο αυτή η παρατεταμένα άσχημη πορεία. Φθίνουσα, μάλιστα, αφού η ρωσική, άλλοτε πολύ δυνατή και εύρωστη οικονομικά, ομάδα ξέφτιζε σιγά-σιγά, χάνοντας έναν-έναν τους παίκτες της.

Με απολογισμό 4 νίκες σε 34 αγωνιστικές, η Χίμκι έχει κάνει τη χειρότερη εμφάνιση που είδαμε ποτέ από ουραγό και από τη σεζόν 2016-17, όταν άλλαξε και το σύστημα διεξαγωγής και πήγαμε σε ενιαίο πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών. Μια νίκη περισσότερη είχε κάνει η Νταρουσάφακα (το 2018-19), αλλά σε 30 αγώνες. Ήταν τραγική η εικόνα της Χίμκι, ειδικά στα τελευταία παιχνίδια, όπου έμειναν μόνο οι Ρώσοι και ο ΜακΚόλουμ.

MVP, ο Βασίλιε Μίτσιτς

Θα μπορούσε να είναι σίγουρα ο Νίκολα Μίροτιτς, μακράν ο κορυφαίος παίκτης της Μπαρτσελόνα φέτος. Αν ο Μάικ Τζέιμς δεν έκανε τις τρέλες του στη Μόσχα, με τη σεζόν που είχε, θα έθετε υποψηφιότητα. Ο Γιαν Βέσελι, από την πλευρά του, στήριξε όλο το παιχνίδι και τη γενική ανάκαμψη της Φενέρμπαχτσε στον δεύτερο γύρο (13-4). Φέτος, ωστόσο, βλέπουμε τον καλύτερο Βασίλιε Μίσιτς που σταδιακά, εδώ και μερικά χρόνια, κάνει βήματα προς την κορυφή.

Ο 'παίζω δεν παίζω' γκαρντ της Μπάγερν, που δεν έπιασε στον Ερυθρό Αστέρα, άρχισε να προοδεύει από την στιγμή που πάτησε το πόδι του στην Τουρκία και φόρεσε τη φανέλα της Τόφας Μπούρσα. Ο πιτσιρικάς Σέρβος, άρχισε να γίνεται άντρας και τώρα στα 27 του μοιάζει πανέτοιμος να κατακτήσει την Ευρώπη. Η κανονική περίοδος που έκανε στη διοργάνωση ήταν φανταστική. Για κάποιο διάστημα τράβηξε την Εφές και μόνος του, αφού ο Λάρκιν βρισκόταν στις ΗΠΑ, παίζει ασταμάτητα από πέρσι, αλλά κάθε φορά γίνεται και καλύτερος.

Έχει ντράιβ, έχει σουτ, παίζει άμυνα, είναι ηγέτης. Ο γκαρντ που ζητάει κάθε προπονητής για την ομάδα του, φτιαγμένος μέσα στην τραχύτητα, τη σκληράδα της Euroleague, με πολλή προσωπική δουλειά και ακόμη περισσότερο πάθος να φτάσει ψηλά τόσο σε συλλογικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο.

Με 16.1π (56.4%δ, 35.3%τρ, 85.6%β) 3.6ρ, 5ασ και 1.2 κλεψίματα κατά μέσο όρο τρομάζει και με τους αριθμούς του, αν και πιο απολαυστικός είναι μέσα στο γήπεδο με το εντυπωσιακό στιλ του, την αποφασιστικότητα του. Στην βραδιά του μπορεί να 'σκοτώσει' όπως έκανε με την συμπολίτισσα Φενέρμπαχτσε, όταν τελείωσε το ματς με 37 πόντους, 6/6 τρίποντα (κι ακόμη 4/6δ και 11/11β) ζαλίζοντας αντιπάλους, μπορεί και συμπαίκτες!

Κι οι άλλοι τέσσερις της κορυφαίας πεντάδας

Ο MVP Μίτσιτς θα μπει, φυσικά, στην κορυφαία πεντάδα της κανονικής περιόδου. Ποιοι άλλοι θα τον πλαισιώσουν. Επαναλαμβάνουμε, οι κρίσεις είναι πάντα υποκειμενικές, οπότε μπορείτε να έχετε και αντιρρήσεις. Αλλά οι δικοί μου καλύτεροι πέντε είναι ο Μίτσιτς και οι:

✎ Κέβιν Πάντερ. Ο δαιμόνιος γκαρντ του Μιλάνου, ανέλαβε φέτος το ρόλο που του πηγαίνει γάντι. Έγινε ο πρώτος σκόρερ όχι του Ερυθρού Αστέρα, η μιας ομάδας Eurocup, αλλά της φιλόδοξοης Αρμάνι Μιλάνου, που ήθελε και τελικά πήρε την πρόκριση για τα πλέι οφ και μάλιστα με πλεονέκτημα έδρας. Δεν ενδιαφέρεται να κάνει πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο, είναι, ωστόσο, ικανός να βομβαρδίσει ανηλεώς το αντίπαλο καλάθι, όλο το βράδυ. Στα κάτι περισσότερο από 25 λεπτά που τον άφηνε ο Μεσίνα μέσα στο γήπεδο, σκόραρε κατά μέσο όρο 15π με 53%δ, 40.1%τρ, 88.5%β, έχοντας ακόμη 1.4 ρ και 1.6 ασίστ. Δεν δημιουργεί πολύ, σκοράρει όμως με μεγάλη ευχέρεια, ανεξαρτήτως αντιπάλου και χρόνου

✎ Βλάντιμιρ Λούτσιτς. 'Ενας ακόμη Σέρβος. Πολύ βελτιωμένος και ο κορυφαίος παίκτης, ο ηγέτης της Μπάγερν σε αυτή την σπουδαία πορεία της φετινής χρονιάς. Ένας σύγχρονος γκαρντ-φόργουορντ που παίζει στο '3', είναι ταυτόχρονα όμως και ένα καλό δυάρι, αλλά και υπό προϋποθέσεις και τεσσάρι. Είναι ο παίκτης που εμπιστεύεται περισσότερο απ' όλους ο Τρινκιέρι και εκφράζει μέσα από το παιχνίδι του, όλο το πάθος και τη δίψα της Μπάγερν για διάμκριση. Με 13.8π (61.6%δ, 39.1%τρ, 95.8%β) 6.3ρ, 1.3 ασίστ, τα κάνει όλα και συμφέρει, είτε σε επίθεση, είτε σε άμυνα.

✎ Νίκολα Μίροτιτς. Έχοντας μαζέψει 'όλο το χαρτί' από τη μεταγραφή του στην Μπαρτσελόνα, ο κορυφαίος παίκτης Μπαρτσελόνα οδηγεί τους 'μπλαουγκράνα από τη μία νίκη στην επόμενη. Το χέρι του δουλεύει στην εντέλεια, είναι ένας φόγουορντ που παίζει το ίδιο καλά, είτε στο '3' είτε στο '4', στη μέρα του πολύ δύσκολα σταματιέται. Μπορεί να μην κάνει τα περσινά 'όργια', είναι όμως το πρώτο βιολί στην καλοκουρδισμένη ορχήστρα του Γιασικεβίτισιους. Με 16.9π (65.3%δ, 41.8%τρ, 86.1%β) 6.3ρ, 1.7ασ, 1.2κλ είναι έτοιμος για όλα. Πιο πολύ για την κατάκτηση του τίτλου.

✎ Γιαν Βέσελι. Αν τελείωνε τη χρονιά ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, μπορεί να ήταν αυτός ο καλύτερος σέντερ. Σαφώς ξεχώρισε και φέτος ο τεράστιος Ταβάρες. Δύσκολα, πάντως, δεν θα έβαζα τον Γιαν Βέσελι στην κορυφαία πεντάδα της χρονιάς. Ο Τσέχος ήταν καταπληκτικός φέτος. Η επιρροή του στο ξεπέταγμα της Φενέρ και στον καταπληκτικό δεύτερο γύρο, πολύ μεγάλη. Τα χέρια του, σαν κλαδιά, πετάγονταν παντού, είτε να κλέψουν μπάλες είτε να κόψουν τους αντιπάλους του. Ένας σύγχρονος σέντερ, δυναμικός, με άψογα τελειώματα και σίγουρα εξαιρετική αίσθηση του γηπέδου και του παιχνιδιού γενικότερα. Δείτε τις ασίστ και θα καταλάβετε. Με 13.2π (67.2%δ, 76%β) 5.3ρ, 0.9κλ και 2.8 ασίστ ως απολογισμό ήταν σχεδόν τέλειος. Εφόσον δεν επανέλθει από τον τραυματισμό του, η Φενέρ θα έχει μεγάλο πρόβλημα. Μαζί με μια θέση στην πεντάδα του δίνουμε και τον τίτλο του αμυντικού της χρονιάς

Ρούκι της χρονιάς, ο Ντάισον Πιέρ

Δεν είναι πάντα ένας μικρός ο ρούκι της χρονιάς. Ειδικά σε μια επαγγελματική λίγκα όπως η Euroleague, όπου μπορεί να ντεμπουτάρουν ακόμη και βετεράνοι. ον Ντάισον Πιέρ, βέβαια, δεν τον έχουν πάρει τα χρόνια. Ο απόφοιτος του Ντέιτον είναι 29 ετών και φαίνεται ότι η τριετής παραμονή του στην Σάσαρι τον προετοίμασε κατάλληλα για το επόμενο (μεγάλο) βήμα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Έχοντας περάσει και από την γερμανική Μπραουνσβάιγκ είναι η κλασική περίπτωση ενός Αμερικανού που ξέρει ότι δεν θα βγάλει τα εκατομμύρια του ΝΒΑ, θα κάνει μια όμως μια αξιοπρόσεκτη καριέρα στην Ευρώπη, ειδικά αν έχει χρονιές όπως η φετινή. Ο Πιέρ προσαρμόστηκε (μετά από τις πέντε-έξι πρώτες αγωνιστικές) άμεσα στα δεδομένα της δύσκολης διοργάνωσης και ήταν από τους πιο σημαντικούς παίκτες της Φενέρ στην τρομερή πορεία της στον δεύτερο γύρο.

Τελείωσε την κανονική περίοδο με 9.2π έχοντας 61.4%δ, 42.9%τρ, 87.3%β κι ακόμη 3.3ρ, 2 ασ και 0.5 κλεψίματα. Για ένα πρωτοεμφανιζόμενο φόργουορντ, σε μια ομάδα μάλιστα που τελικά έφτασε στα πλέι οφ είναι σπουδαίοι αριθμοί. Τον προτιμήσαμε από τον Μπεν Λάμερς τον 26χρονο σέντερ της Άλμπα (10π, 4ρ) ή τον 29χρονο Γουόλτεν του Ερ.Αστέρα (10.5π, 1.8ρ, 2.3ασ), γιατί ο Πιέρ ήταν πρωταγωνιστής σε μια ομάδα από το πάνω ράφι.

Πιο βελτιωμένος, ο Γουέιντ Μπόλντγουιν

Ούτε ο ίδιος δεν θα φανταζόταν ότι στο τέλος της σεζόν, θα ήταν ο πιο βελτιωμένος παίκτης της χρονιάς. Κι όμως ο μπερδεμένος, σχεδόν φοβισμένος, γκαρντ του περσινού Ολυμπιακού μετατράπηκε σε υπερόπλο της Μπάγερν και σχεδόν εξαιρετικός σε όλα του. Προφανώς, κάποια από τα προσόντα του είχαμε διακρίνει και όταν έπαιζε στον Πειραιά, όχι όμως σε αυτό το βαθμό.

Ο Μπόλντγουιν παίρνοντας την μπάλα από τον Τρινκιέρι έγινε σιγά-σιγά, ένας πόιντ γκαρντ που αποφάσιζε για τις τύχες του γερμανικού κλαμπ με σχεδόν απεριόριστη ελευθερία. Βάζοντας τους τριπλάσιους πόντους απ' ό,τι στον Ολυμπιακό, ο εύθραυστος ψυχολογικά, αλλά και ιδιαίτερα ταλαντούχος μπασκετμπολίστας απέδωσε τα μέγιστα: 15.2π (49%δ, 30%τρ, 73.9%β) 3.1ρ, 3.9 ασ, 1.2 κλεψίματα. Από ένα παίκτη που πέρσι φοβόταν και την σκιά του, η εξέλιξη είναι αλματώδης. Ο Μπόλντγουϊν έγινε ένας από τους κορυφαίους της ομάδας του και όλης της διοργάνωσης.

Πρόσφερε, πόντους, ουσία, θέαμα και σίγουρα δυο-τρεις από τις καλύτερες φάσεις που είδαμε στα γήπεδα εφέτος. Όπως αυτό το εντυπωσιακό κάρφωμα.

Κόουτς της χρονιάς, ο Αντρέα Τρινκιέρι

Κανονικά προπονητής της χρονιάς ανακηρύσσεται αυτός που παίρνει την κούπα. Εμείς θα δώσουμε τον τίτλο του κορυφαίου κόουτς της κανονικής περιόδου στον Αντρέα Τρινκιέρι, που κάποτε είχε αποκληθεί ειρωνικά στην Ελλάδα 'εθνικός σταρ'. Συνηθίζουμε στην Ελλάδα να λοιδορούμε ανθρώπους από την εμφάνισή τους, τα γυαλιά, το μαλλί ή δεν ξέρω και τι άλλο ακόμα.

Σπανίως εμβαθύνουμε ή διαβάζουμε για αυτόν που... δεν μας κάθεται καλά λόγω της φάτσας ή του αγωνιστικού στιλ, αν πρόκειται για παίκτη. Ο Τρινκιέρι είναι εδώ και χρόνια ένας από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη, με κύριο χαρακτηριστικό την ανάδειξη παικτών, που ενδεχομένως άλλοι να μην πίστευαν καν. Στα δικά του χέρια γίνονται πρωταγωνιστές, όπως ο Κάιλ Χάινς τον οποίο έπεισε να μετακομίσει από την Αμερική στην άσημη Βερόλι, τρώγοντας μπέργκερ στο περιθώριο του σάμερ λιγκ στο Λας Βέγκας, ή ο Νικολό Μέλι και ο Ντάνιελ Τάις, που έκαναν όνομα στην Μπάμπεργκ και βρέθηκαν μέχρι το ΝΒΑ.

Η μάζωξη που επιχείρησε φέτος στο Μόναχο, με στοιχήματα όπως οι Μπόλντγουιν, Ρέινολντς και Τόμας, με παίκτη κλειδί τον Βλάντιμιρ Λούτσιτς, ένα... σκυλί σαν τον Γιούρι Ζντοβτς στην άμυνα (Ζοάν Σίσκο), τον αθόρυβο, αλλά τόσο χρήσιμο Πολ Τσίπτσερ, τον πρωτοεμφανιζόμενο Γουίλερ Μπαμπ, πέτυχε απόλυτα. Η Μπάγερν έπαιξε μπασκετάρα, πήρε το εισιτήριο για τους '8' με το σπαθί της και ο κόουτς Τρινκιέρι, μπορεί να αποκαλύψει πλέον τα μυστικά της ... καλής πίτσας, μαζί με τον συνεργάτη του Αντριάνο Βερτεμάτι!

✍ Οι άδειες εξέδρες, λόγω του Covid-19, έφεραν στις οθόνες μας (γιατί στο γήπεδο δεν μπορούσαμε να πάμε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και μόνο με μάσκες, αντισηπτικά κλπ) μια άκρως ανταγωνιστική διοργάνωση. Αποτέλεσμα οι πολλές εκτός έδρας νίκες, οι περισσότερες από ποτέ, αφού η απουσία του κόσμου, αφαίρεσε την επιρροή και την πίεση των φιλάθλων για το αποτέλεσμα. Σίγουρα θα μας λείψουν από τους '8' οι δυο ελληνικές ομάδες, αν και εδώ που τα λέμε, υπήρχαν άλλες όπως η Μπασκόνια που έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ, αλλά επίσης έμεινε εκτός πλέι-οφ. Το όριο πρόκρισης στην οκτάδα, ανέβηκε πάρα πολύ (20 νίκες), αλλά είπαμε, φέτος όλα ήταν διαφορετικά!

Στο τέλος είδαμε μέχρι και... παρασυνάντηση για κριτική στον Τζόρντι Μπερτομέου. Τρομερά πράγματα!