Εκπληκτικοί, αλλά όχι "όνειρο"

Τα γενέθλια τους απέχουν μόλις μια μέρα κι αν φερ’ ειπείν σήμερα ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον καλέσει τον Πάτρικ Γιούιν να γιορτάσουν παρέα, ένα πράγμα είναι σίγουρο ότι θα αναπολήσουν και θα τους στενοχωρήσει: Πως στα χρόνια της ακμής τους, δεν υλοποίησαν ποτέ το όνειρο του πρωταθλήματος, αλλά αντίθετα έβλεπαν συνεχώς μπροστά τους, ένα άλλο.

Αυτό από την Νιγηρία που μονίμως τους επισκίαζε… Τουλάχιστον ο «ναύαρχος» κατάφερε να γλιτώσει τον… εφιάλτη, όταν βρέθηκε στο πλευρό του ο Τιμ Ντάνκαν, αλλά ο Γιούιν έχει μέχρι τώρα μαράζι ότι δεν φόρεσε ποτέ το ακριβοθώρητο δακτυλίδι. Ως ένα βαθμό, βέβαια, φαντάζει άδικο για αυτούς τους δύο εκπληκτικούς σέντερ των 80s και των 90s, να μνημονεύονται την μέρα των γενεθλίων τους, για την… υποταγή τους στον Χακίμ «the dream» Ολάζουον, πλην όμως αποτελεί την σκληρή πραγματικότητα .

Η μοναδική νίκη

Αμφότεροι, πάντως, έχουν «χρυσώσει» το «χάπι» της πίκρας τους, σε διαφορετικά σημεία της καριέρας τους. Ο Γιούιν ως κολεγιόπαιδας, νίκησε τον Ολάζουον στον τελικό του φάιναλ-φορ του 1984. Το Τζορτζτάουον, μάλιστα, είχε θεωρηθεί ως το αουτσάιντερ του φάιναλ-φορ του Σιάτλ , καθώς το Χιούστον ναι μεν είχε χάσει τον Κλάιντ Ντρέξλερ, αλλά είχε τον Ολάζουον, και τους μετέπειτα αστέρες στην Ευρώπη Μάικλ Γιανγκ και Ρίκι Ουίνσλοου σε εντυπωσιακή φόρμα.

Άλλωστε μια χρονιά νωρίτερα είχε χάσει από την απόλυτη Cinderella του Νορθ Καρολάινα Στέιτ με τον αλησμόνητο Τζιμ Βαλβάνο στον πάγκο και γνώριζε καλά τα κατατόπια. Φυσικά και οι «Χόγιας» του Τζον Τόμπσον ήταν… περπατημένοι, καθώς είχαν χάσει τον τελικό του 1982 από το πρώτο «the shot» του Μάικλ Τζόρνταν με το Νορθ Καρολάινα, αλλά το ρόστερ τους δεν ήταν ανάλογα ποιοτικό.

Ο Γιούιν, δεν είχε παίξει καλύτερα από τον Ολάζουον (10-15 οι πόντοι τους), αλλά είχε περισσότερη βοήθεια από τους συμπαίκτες του, με αποτέλεσμα να πάρει το πρωτάθλημα, το οποίο έμελλε να είναι το τελευταίο της σπουδαίας καριέρας του.

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΑΚΙΜ

Κι αυτό διότι όταν στο ΝΒΑ έφθασε στην πηγή, ο Ολάζουον δεν τον άφησε να πιει νερό. Στους τελικούς του 1994, ανάμεσα στους Νικς και τους Ρόκετς, ο Χακίμ (αφού πρώτα είχε επισήμως προσθέσει το «χ» στο όνομα του, κατόπιν) του έκοψε την όρεξη. Η κυριαρχία του στην σειρά ήταν καθολική, έστω κι αν χρειάστηκε η σειρά να φθάσει στο έβδομο παιχνίδι μέσα στο (τότε) «Σάμιτ» για να πανηγυρίσουν οι Ρόκετς.

Ο Ολάζουον ήταν και στα επτά παιχνίδια καλύτερος από τον Γιούιν, ο οποίος δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί ως ηγέτης της ομάδας της Νέας Υόρκης. Μάλιστα στο έβδομο ματς είχε παραχωρήσει τα ηνία στον Τζον Σταρκς, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα των οκτώ πόντων με 2/18 σουτ… Ο Νιγηριανός είχε μετρήσει 25 πόντους, 10 ριμπάουντ, επτά ασίστ (!) και τρία κοψίματα, ενώ ο αντίπαλος του είχε περιορισθεί σε 17 πόντους και 10 «σκουπίδια»…

Όταν ο "ναύαρχος" πήγε στο… ΝΝΑ

Το 1995, ήταν η χρονιά που ο Ολάζουον εδραίωσε την κυριαρχία του απέναντι στους άλλους δύο σούπερ-σέντερ της εποχής. Για την ακρίβεια απέναντι στους τρεις, καθώς στους τελικούς είχε περιποιηθεί τον… νεανία Σακίλ Ο Νιλ των Ορλάντο Μάτζικ. Πριν, όμως, από το τελικό «σκούπισμα», είχε φροντίσει να στείλει στο… ΝΝΑ τον «ναύαρχο». Ο τελευταίος προερχόταν από μια ονειρεμένη κανονική περίοδο στην οποία είχε οδηγήσει τους Σπερς στο καλύτερο ρεκόρ, ενώ ο ίδιος είχε αναδειχθεί MVP!

Δίπλα του ο Ρόμπινσον, είχε τους Έιβερι Τζόνσον, Σον Έλιοτ, Βίνι Ντελ Νέγκρο, Τσακ Πέρσον και τον θεότρελο (πλην άκρως αποτελεσματικό) Ντένις Ρόντμαν. Οι Σπερς έφθασαν σχετικά άνετα, ως τους τελικούς της Δύσης όπου τους περίμεναν αγριεμένοι οι Τεξανοί του Ρούντι Τομγιάνοβιτς. Τα δύο πρώτα ματς στο Σαν Αντόνιο εξελίχθηκαν σε παράσταση για ένα ρόλο (του Ολάζουον), ή αν προτιμάτε σε βατερλό του «Ναυάρχου». Ακολούθως τα «σπιρούνια» βρήκαν την ψυχική δύναμη να κλέψουν τα δύο επόμενα ματς μέσα στο Χιούστον και πάνω που το μομέντουμ φάνηκε να αλλάζει πλευρά, ήρθε το «όνειρο» να καταστήσει σαφή την πραγματικότητα. Όπερ σημαίνει διέλυσε σχεδόν μόνος του την ομάδα του Σαν Αντόνιο, παίρνοντας θριαμβευτική πρόκριση για τους τελικούς. Για να καταλάβει κανείς την τεράστια διαφορά και την καθολική επικράτηση του Ολάζουον, σας παραθέτουμε τον πίνακα με τα νούμερα

5ο ματς Σπερς-Ρόκετς 90-111

Ολάζουον: 42 πόντοι, 9 ριμπάουντ, 8 ασίστ, 5 τάπες

Ρόμπινσον: 22 πόντοι, 12 ριμπάουντ, 0 ασίστ, 3 τάπες

6o ματς Ρόκετς-Σπερς 100-95

Ολάζουον: 39 πόντοι, 17 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 5 τάπες

Ρόμπινσον: 19 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 1 τάπα

ΣΥΝΟΛΑ: 81-41, 26-22, 11-5, 10-4

"Σωτηρία" μέσω… Τιμόθεου

Όσο κι αν φαντάζει περίεργο, αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που οι δυο τους μονομάχησαν στα πλέι-οφ του ΝΒΑ. Μπορεί να έπαιξαν στην ίδια περιφέρεια για 12 χρόνια και συνολικά να συνυπήρχαν στη λίγκα για 13, αλλά ποτέ άλλοτε δεν διασταυρώθηκαν.

Αυτό μάλλον βοήθησε τον Ρόμπινσον, όχι όμως τόσο, όσο η παρουσία του Τιμ Ντάνκαν στο πλευρό του. Ο «ναύαρχος» ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος και με μεγάλη πειθαρχία, την οποία αρχικά είχε εμφυσήσει ο αξιωματικός του Ναυτικού πατέρας του και στην συνέχεια οι αξιωματικοί που τον είχαν υπό την εποπτεία τους στην διετή θητεία του στο Αμερικανικό Ναυτικό.

Από την πρώτη στιγμή, λοιπόν, που ο… Τιμόθεος εντάχθηκε στους Σπερς, του παραχώρησε ευγενικά τα κλειδιά της ομάδας. Έτσι το 1999 πανηγύρισε το πρώτο του πρωτάθλημα απέναντι στους (δίχως τον τραυματία Γιούιν) Νικς και το 2003 το δεύτερο με αντίπαλο τους Νιου Τζέρσει Νετς των Κιντ, Μάρτιν, Τζέφερσον, Κιτλς και Μουτόμπο. Ήταν το ιδανικό τέλος στην σπουδαία καριέρα του…

Άδοξο φινάλε για Γιούιν

Αντίθετα, ο Γιούιν δεν έφθασε ποτέ στην γη της επαγγελίας και το δικό του φινάλε, επ’ ουδενί δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ένδοξο. Μετά την αποτυχία του 1994, τα πράγματα έγιναν χειρότερα ένα χρόνο μετά, όταν αστόχησε σε ένα εύκολο λέι-απ απέναντι στους Πέισερς, που θα είχε χαρίσει στους Νικς την πρόκριση στους τελικούς της Ανατολής.

Το 1996, ο… Μιχάλης επέστρεψε με τους Μπουλς και τα κεφάλια μπήκαν μέσα στην Ανατολή, ενώ το 1999 με τον κύριο… Ιορδανίδη να απολαμβάνει την… σύνταξη του, o Τζαμαικανός σέντερ δεν μπόρεσε να ενισχύσει την ομάδα της Νέας Υόρκης. Στους ημιτελικούς της Ανατολής κομμάτιασε το χέρι του σε έναν τραυματισμό που συνήθως συμβαίνει σε ατυχήματα με μηχανές. Οι Νικς έκαναν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών, καθώς από το Νο 8 έφθασαν ως τους τελικούς με τρία διαδοχικά μπρέικ απέναντι σε Μαιάμι, Ατλάντα και Ιντιάνα.

Την επόμενη σεζόν, ο Γιούιν επέστρεψε, αλλά δεν ήταν ποτέ ο ίδιος. Θεώρησε πως ο Τζεφ Βαν Γκάντι είχε μειώσει τον ρόλο του κι απαίτησε να γίνει ανταλλαγή, απλά και μόνο για να αποδειχθεί ότι οι… γόνιμες μέρες του είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Στο Σιάτλ πέρασε μια κακή χρονιά, δίπλα στον Γκάρι Πέιτον, τον Βιν Μπέικερ και τον Ρασάρντ Λιούις, καθώς οι Σόνικς ούτε καν προκρίθηκαν στα πλέι-οφ. Ανάλογα αδιάφορη ήταν και η τελευταία του περίοδος στο Ορλάντο. Απλά οι Μάτζικ των Τρέισι Μακ Γκρέιντι και Γκραντ Χιλ, υπό την καθοδήγηση του Ντοκ Ρίβερς, είχαν φθάσει στην post season, όπου είχαν αποκλεισθεί εύκολα από τους Σάρλοτ Χόρνετς.

Στα 40 του και μετά από 16 χρόνια υπηρεσίας, ο Γιούιν αποχώρησε από την ενεργό δράση, έχοντας ως παράσημα αμέτρητες ατομικές διακρίσεις και τα δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια του 1984 και του 1992, αλλά το στίγμα πως στις κρίσιμες στιγμές, φάνηκε αδύναμος να βοηθήσει τους Νικς να πετύχουν την υπέρβαση.

Ποιος ξέρει, ίσως αυτό να παίζει ρόλο στο ότι εδώ και μια δεκαετία που βρίσκεται στους πάγκους ως βοηθός, καμία ομάδα δεν τον έχει εμπιστευτεί ως χεντ κόουτς.

Αντίθετα, ο Ρόμπινσον δεν έχει τέτοια άγχη… Έχει απομακρυνθεί από το μπάσκετ και κάνει επιλεκτικές εμφανίσεις στο AT&T Center. Αμφότεροι πρόσφεραν εκπληκτικές στιγμές στον κόσμο του μπάσκετ, με το πολύπλευρο ταλέντο τους και τα εντυπωσιακά σωματικά τους προσόντα. Ωστόσο έζησαν το όνειρο από την ανάποδη…