Εφές-Ολυμπιακός: Τα 5,5 λεπτά της φρίκης

Η πλήρης Εφές της τελευταίας διετίας, ξέχωρα από το αν εφέτος έχει χάσει ένα ποσοστό από την περυσινή σαρωτική ορμή της, έχει φερθεί απάνθρωπα στον Ολυμπιακό εκθέτοντας μία προς μία τις αδυναμίες του και δεν του έχει επιτρέψει, εντός ή εκτός έδρας, να βρει νίκη στους πέντε αγώνες που έχουν δώσει μεταξύ τους από τις 21 Φεβρουαρίου του 2019. Το -23 (76-53) της Πέμπτης στο ‘Σινάν Ερντέμ’ ήταν η βίαιη αντανάκλαση μιας πολύ σκληρής πραγματικότητας που δείχνει ν’ αφήνει την ελληνική ομάδα εκτός τροχιάς οκτάδας στην Euroleague, μια και πλέον υστερεί στις περισσότερες από τις πιθανές ισοβαθμίες που ενδεχομένως προκύψουν στο φινάλε της κανονικής περιόδου. Ισοβαθμίες που προβλέπεται να κρίνουν τις τελευταίες δύο-τρεις θέσεις των πλέι οφ.

Στα τελευταία επτά παιχνίδια τους στη διοργάνωση οι ‘ερυθρόλευκοι’ νίκησαν μόνο τη Βιλερμπάν στη Λιόν, από αντίπαλη απερισκεψία, και έχοντας υποστεί πέντε διαδοχικές ήττες μοιάζουν ανήμποροι ν’ αντιστρέψουν μια κατάσταση που έχει παγιωθεί και τους ρουφά σαν μαύρη τρύπα όλο και πιο βαθιά στον πυρήνα της. Η μακρά απουσία του καίριου Κώστα Παπανικολάου, συνδυαστικά με αυτήν του Σάσα Βεζένκοφ (που είχε λείψει σε δύο σερί παιχνίδια) εγκλώβισαν τον Γιώργο Μπαρτζώκα σ’ ένα ροτέισον χωρίς διέξοδο που διαβάζεται συνεχώς από τον εκάστοτε αντίπαλο και αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά.

Αποπειράθηκε ο Έλληνας κόουτς, στο ξεκίνημα του αγώνα με την Εφές, να λειτουργήσει με αντιπερισπασμό ενεργοποιώντας τον Λαρεντζάκη αντί του Τζένκινς στο πλευρό του Σλούκα και τον ΜακΚίσικ στο άλλο ‘φτερό’ προκειμένου να ισορροπήσει τη αντίπαλη δυναμική στην περιφέρεια, αλλά όταν πήρε την απόφαση να τροποποιήσει στα σχήματα και ν’ αλλάξει πρόσωπα δεν βοηθήθηκε καθόλου απ’ όσους χρησιμοποιήθηκαν. Ο ‘Λάρι’ των 8 πόντων και των 4 ασίστ ως το 11-26 του 10′ δεν αντικαταστάθηκε επάξια από τον Σπανούλη, ο Τζένκινς δεν αποδείχθηκε, άλλη μία φορά, το κατάλληλο κούμπωμα δίπλα του και ο Πρίντεζης δεν μπορούσε να τραβά έξω τους πιο δυνατούς αντιπάλους και ν’ απειλεί όσο ο Βεζένκοφ. Μοιραία έμεινε 11’32” στο παρκέ, μένοντας άποντος ύστερα από 2 χρόνια!

Προτού ο Μπαρτζώκας επέμβει ξανά, είχε ήδη μεσολαβήσει ένα ‘γεμάτο’ πεντάλεπτο στη διάρκεια του οποίου η Εφές έφτασε στο -2 (26-28, τετράποντο Λάρκιν) και τίποτα δεν ήταν έκτοτε ικανό να διακόψει τη φόρμα της.

Οι ‘ερυθρόλευκοι’ παρασύρθηκαν αναπόφευκτα από τον μπλε χείμμαρο. Στο 37-30 ο Λάρκιν είχε 11 πόντους και ο Μπομπουά 9 όχι γιατί ήταν τρομερά εύστοχοι, αλλά γιατί άλλαζαν ταχύτητα δίχως ν’ αφήσουν το πόδι από το γκάζι. Ξόδευαν το ένα σουτ, δοκίμαζαν το επόμενο. Ξανά και ξανά, άνευ διακοπής. Από τη στιγμή που η άμυνα του Ολυμπιακού αδυνατούσε να τους φρενάρει (μόλις 2 λάθη για 10 ασίστ οι γηπεδούχοι στο πρώτο μισό) το 32-8 ως επιμέρους σκορ περιόδου και το 43-34 ως σκορ ημιχρόνου όρισαν το μομέντουμ για το υπόλοιπο του αγώνα. Οι ‘ερυθρόλευκοι’ ξόδευαν διαρκώς επιθέσεις, όχι γιατί σούταραν άσχημα, αλλά γιατί πετούσαν τις μπάλες. Μόνο από λάθη των Πειραιωτών η Εφές βρήκε 25 πόντους και άλλους 9 από τη δεύτερη ευκαιρία του επιθετικού ριμπάουντ.

Ο Ολυμπιακός ήταν κλεισμένος σ’ ένα δωμάτιο πανικού και κάθε προσπάθειά του διαφυγής έπεφτε σε άθραυστο τοίχο. Πώς ήταν αδύνατο ν’ αποδράσει από τις φυλακές ο ήρωας στο ‘Εξπρές του Μεσονυχτίου’, φτάνοντας λίγο πριν από το φινάλε να γυρνά γύρω από μια κολόνα; Κάπως έτσι. Γιατί εκείνος βρήκε τον τρόπο να ξεφύγει. Αντιθέτως σε τρεις ολόκληρες περιόδους οι Πειραιώτες πέτυχαν έναν περισσότερο πόντο απ’ όσους στην πρώτη και οι 53 στη λήξη της αναμέτρησης έγιναν η τέταρτη χαμηλότερη επίδοσή τους από καταβολής διοργάνωσης. Το δίποντο του Σλούκα απέτρεψε την ισοφάριση του ιστορικού χαμηλού (51) που είχε συμβεί δύο φορές στο παρελθόν (Μιλάνο το ’14 και Μπαρτσελόνα το ’17). Αν ήταν αυτό το μόνο στραβό…