Το 'Dunk of death' δεν ήταν άλλο ένα κάρφωμα του Vince Carter. Ήταν ό,τι είχε μέσα του
Ένα οργισμένο νιάτο που ήθελε να ξεσπάσει, ένας σέντερ 2.18 και μια εικόνα που δεν θα ξεπεραστεί ποτέ. Οι μάρτυρες που έζησαν το 'Κάρφωμα του Θανάτου' στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 γνωρίζουν ότι δεν θα επαναληφθεί ξανά. Ούτε από τον ίδιο τον Carter που απέτυχε παταγωδώς όταν το επιχείρησε.
Ας αρχίσουμε με το γεγονός συνοδεία της αδιάψευστης εικόνας.
Ο Vince Carter μόλις έχει 'πετάξει' πάνω από τον Γάλλο γίγαντα Frederik Weiss των 2μ18 και έχει ολοκληρώσει το πιο εντυπωσιακό κάρφωμα που έχουν δει τα μάτια μας. Gorgeous.
Αμφιβάλλεις; Δες πιο προσεκτικά τη φάση από διαφορετική λήψη.
Έγινε σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια (25 Σεπτεμβρίου 2000) στο ολυμπιακό τουρνουά του Σίδνεϊ. Η Team USA είχε επικρατήσει 106-94 των "τρικολόρ", σ' ένα πρώτο (αδιάφορο βαθμολογικά) συναπάντημα των δύο φιναλίστ του τελικού, στον Α' όμιλο της διοργάνωσης.
Οι χρηστικές πληροφορίες αρκούν. Ας δούμε το background της μνημειώδους στιγμής. Διότι δεν ήταν ένα απλό κάρφωμα. Δεν ήταν άλλη μία ημέρα στη δουλειά για τον εκρηκτικό Carter. Δεν ήταν η συνέχεια των όσων είχε κάνει στη δεύτερη σεζόν του στο ΝΒΑ, μετρώντας 25.7 πόντους, 5.8 ριμπάουντ, 3.9 ασίστ σε 82 αγώνες της κανονικής περιόδου κι ας 'σκουπίστηκαν' οι Raptors στον α' γύρο των playoffs από τους Knicks.
Οι Αμερικανοί αναλυτές εμβάθυναν, είδαν πίσω από την εικόνα. Συνέλεξαν μαρτυρίες και κατέληξαν πως το 'Dunk of Death' ήταν το ξέσπασμα του 23χρονου τότε 'Air Canada', ο οποίος στα 41 του συνεχίζει να παίξει μπάσκετ (στις 24/8 υπέγραψε συμβόλαιο με τους Hawks, την όγδοη ομάδα της καριέρας του).
Ήταν εκτός ομάδας και όχι μόνο
Φανταστείτε πως αρχικά ο Carter δεν είχε επιλεγεί στην ολυμπιακή αποστολή. Πιτσιρικάς ακόμα δεν χωρούσε δίπλα σε Gary Payton, Jason Kidd, Tim Hardaway, Steve Smith και Shareef Abdul-Rahim. Ο εκλέκτορας Rudy Tomjanovich είχε προτιμήσει τον 25χρονο σουτέρ Ray Allen του 42% από το τρίποντο για την περιφέρεια και ο Vince είχε μείνει εκτός. Τρύπα προέκυψε τον Μάρτιο όταν χτύπησε ο Tom Gugliotta και επιλέχθηκε ένας αθλητικός γκαρντ αντί ενός ψηλού, αφού υπήρχαν ήδη ο Kevin Garnett, o Vin Baker, o Antonio McDyess και ο μεγάλος Alonzo Mourning.
Ο Carter αντιμετώπισε τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες ως διέξοδο από ένα προσωπικό τούνελ στο οποίο είχε βρεθεί μετά από περιπετειώδη χρονιά που τον είχε ταρακουνήσει. Εντός κι εκτός παρκέ.
Έχουμε και λέμε...
* ο μάνατζέρ του και οικογενειακός φίλος Tank Black είχε κατηγορηθεί για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και έσοδα από παράνομες δραστηριότητες, στις οποίες φέρεται να περιλαμβανόταν η εξαπάτηση του Carter έναντι 100άδων χιλιάδων δολαρίων.
* μετά από μία 2ετία, την πρώτη του Carter στο Τορόντο, απολύθηκε ο κόουτς Butch Carter, αυτός που τον είχε χρίσει ηγέτη, ενώ ο Tracy McRady άφησε τους Raptors για τους Magic.
* ο νεότερος αδερφός του Chris είχε συλληφθεί με πολλαπλές κατηγορίες περί ναρκωτικών ουσιών.
Όλα τα παραπάνω αποδείχθηκε πως είχαν επηρεάσει την ψυχοσύνθεση του Vince Carter. Οι ίδιοι οι συμπαίκτες του σ' εκείνη την ομάδα μιλούσαν για ένα παιδί φορτισμένο, ηλεκτρισμένο, που έψαχνε τρόπους να ξεσπάσει.
Τι έβλεπαν και τι είδαν οι γύρω του
" Βλέπαμε απίθανα πράγματα στις προπονήσεις. Ο τρόπος που ορμούσε στους ψηλούς μας, αυτή η έκρηξη. Θυμάμαι να κοιτάω τον Kidd και τον Payton με την έκφραση του 'αυτό που συμβαίνει δεν είναι πραγματικό'. Ήταν κάτι περισσότερο από τα καρφώματα", έχει θυμηθεί ο Steve Smith στο oral history που είχε στηθεί από το ESPN γι' αυτήν ακριβώς τη στιγμή.
Μέχρι και στοιχήματα έπαιζαν μεταξύ τους οι πασέρ της ομάδας ποντάροντας στο αν ο Carter θα πιάσει μια χαμένη μπάλα. " Υποτίθεται ότι προσπαθούσαμε να του πετάξουμε την μπάλα πίσω του για να δούμε πόσο μακριά μπορεί να τεντωθεί, αν θα την πιάσει. Δεν γνωρίζαμε ότι θα τα καταφέρει", έλεγε στο ίδιο αφιέρωμα το Tim Hardaway.
Ο Carter ήταν ο κορυφαίος των ΗΠΑ σ' αυτό του τουρνουά. Μιας ομάδας που κινδύνευσε με την πρώτη ήττα αφότου οι επαγγελματίες του ΝΒΑ έλαβαν την έγκριση να παίζουν σε διεθνείς διοργανώσεις. Είχε 14.8 πόντους ανά αγώνα, 50% στα σουτ εντός πεδιάς και 40% πίσω από το τρίποντο. Στα 41 εύστοχα καλάθια του τα 25 ήταν καρφώματα στην αήττητη πορεία (8-0) ως το χρυσό μετάλλιο.
Εκείνη τη βραδιά απέναντι τη Γαλλία είχε 6/7 δίποντα και 13 πόντους σε 13 λεπτά.
Ο Weiss δεν θυμάται τι ακριβώς συνέβη. Ή δεν ήθελε να θυμάται, αποφεύγοντας να δει το video. Σίγουρα δεν πήδηξε. Στάθηκε ορθός, έκλεισε τα μάτια και περίμενε την κατάληξη. " Έμαθα ότι οι άνθρωποι μπορούν να πετάξουν", κατά τον Γάλλο σέντερ, ο οποίος μάλλον κυνικά συμπλήρωσε πως" στο τέλος-τέλος για δύο πόντους μέτρησε".
Δεν ήταν ακριβώς έτσι. Διότι " ο χρόνος σταμάτησε για ένα δεύτερο", υποστήριξε ο Smith, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει " τι είχε συμβεί".
" Είμαστε εδώ και το είδαμε, το είδαμε", αλλάλαζαν στον πάγκο ο Tomjanovic και ο Kidd που δεν μπορούσε να φανταστεί πως ο Carter δεν θα σκοντάψει πάνω στον αντίπαλό του.
" Ήταν σαν να ονειρεύομαι, δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου", εκμυστηρεύτηκε ο Ray Allen, όταν ο Carter έλεγε πως " εκείνη τη στιγμή ήμουν σ' ένα παράλληλο σύμπαν".
Μέχρι και ο Γάλλος γκαρντ Sonko ζητωκραύγαζε απ' αυτό που είχε μόλις δει. " Έκανε σαν να είχα καρφώσει εγώ", παραπονέθηκε ο Weiss που στον τελικό έσπευσε να κάνει φάουλ στον Carter πριν γίνει... posterized.
Από το κάρφωμα του Carter έχουν μεσολαβήσει 18 χρόνια. Ο ίδιος επιχείρησε πολλές φορές από τότε να επαναλάβει το επίτευγμά του. Σε προπόνηση ή αγώνα. Φιάσκο! Σκόνταφτε κι έπεφτε.
Ο μύθος του 'Dunk of the death' δεν θα σβήσει ποτέ!
