Δέκα γεγονότα που θέλουμε να ξεχάσουμε από τα Final Four

Το φάιναλ φορ συνήθως μένει στην ιστορία ως τόπος θριάμβων για τους νικητές. Άλλωστε την ιστορία και στον αθλητισμό και στον πόλεμο τη γράφουν οι νικητές όπως τους βολεύει. Υπάρχουν όμως στιγμές, γεγονότα και καταστάσεις που πέρασαν στην ιστορία και θέλουμε να τις ξεχάσουμε για πολλούς και διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση...

10. Νίκος Γκάλης: Όχι δεν θέλουμε να ξεχάσουμε τον…Γκάλη αλλά το γεγονός ότι ποτέ δεν μπόρεσε να πάρει αυτό που δικαιωματικά του ανήκε. Ένα πρωτάθλημα Ευρώπης και σε συλλογικό επίπεδο παρότι το προσπάθησε τέσσερις φορές! Τον αδίκησε η ιστορία, οι συνθήκες; Ενδεχόμενα ναι. Υπάρχει και μια άλλη άποψη που ακούστηκε εκείνα τα χρόνια. Ανεβάζοντας σε αστρονομικά επίπεδα τις αποδοχές του εκείνα τα χρόνια στην ουσία εμπόδιζε τον Άρη να πάρει 1-2 καλούς παίκτες που θα άλλαζαν την ιστορία. Ναι αλλά οι καλύτεροι δεν πρέπει να έχουν και αποδοχές ανάλογες της αξίας τους;

9. Τις... οδομαχίες του Τελ Αβίβ: Το κλίμα που δημιούργησε η πρώτη συνύπαρξη ελληνικών ομάδων σε φάιναλ φορ το 1994 ήταν εκρηκτικό. Ο απόλυτος διχασμός με τη χώρα να ζει και να αναπνέει για το φάιναλ φορ. Οι φασαρίες ξεκίνησαν από το λιμάνι της Χάιφας που έπιασαν τα καράβια των οπαδών και συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια του τριημέρου όπου συναντιόντουσαν. Φυσικά λόγω ημερών δεν εύχονταν ο ένας στον άλλο ‘’Καλό Πάσχα’’. Ακόμη και οι σκληραγωγημένοι Ισραηλινοί αστυνομικοί σήκωσαν τα χέρια ψηλά!

8. Τις... οδομαχίες στην Πόλη: Η τελευταία –μέχρι τώρα συνύπαρξη- των δύο αιωνίων σε φάιναλ φορ το 2012 στην Πόλη έμοιαζε ακριβώς με την πρώτη. Τα σκηνικά με τις οδομαχίες στην πλατεία Ταξίμ, οι επιθέσεις σε πούλμαν, τα ανοιγμένα κεφάλια και οι τραυματισμένοι φίλαθλοι, πολλοί εκ των οποίων δεν είχαν πάει για φασαρίες στην Πόλη αλλά για να δουν μπάσκετ έμοιαζε με σκηνικό πολέμου. Οι Τούρκοι αστυνομικοί χαμογελώντας τις περισσότερες φορές άφηναν τους ‘’Yunan’’ να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους...

7. Τη διαιτησία του ημιτελικού της Μόσχας: Η ΤΣΣΚΑ έμοιαζε με το απόλυτο φαβορί, ένα εξπρές που κανείς δεν πίστευε ότι μπορούσε να χάσει μέσα στο σπίτι της. Στην πραγματικότητα η άνευ λόγου και αιτίας κόντρα του Ιβκοβιτς λίγες μέρες πριν το φάιναλ φορ με τον Χόλντεν και τον Μπράουν είχε μετατρέψει την ομάδα σε αποθήκη πυρομαχικών με αναμμένα φυτίλια. Ο Έλληνας διαιτητής Σταύρος Τσανίδης έκανε τα πάντα για να προκριθεί η ΤΣΣΚΑ αλλά οι Βάσκοι της Ταού είχαν διαφορετική γνώμη. Ο Φίλιππος Συρίγος είχε πει σε εκείνη τη μετάδοση: "Στον Τσανίδη θα κάνουν άγαλμα στην Κόκκινη πλατεία έτσι όπως το πάει". Δεν αρκούσε όμως η διαιτησία αφού οι δύο Αμερικάνοι που βρίσκονταν στον κόσμο τους πετούσαν τις βολές που κέρδιζαν γενναιόδωρα στα σκουπίδια.

6. Τα τελευταία 34-35 δευτερόλεπτα του τελικού στο Παρίσι: Μπορεί το μπλοκ του Βράνκοβιτς να έδωσε τον πρώτο τίτλο σε ελληνική ομάδα αλλά τα τελευταία 34 δευτερόλεπτα αποτελούν παράδειγμα προς... αποφυγή. Τα μέλη της γραμματείας άνοιγαν και έκλειναν το χρονόμετρο όποτε το θυμόντουσαν, οι διαιτητές ξέχασαν να σφυρίξουν και στο τέλος μιας ατελείωτης βραδιάς η ΦΙΜΠΑ υποχρεώθηκε να ζητήσει συγνώμη από τη Μπαρτσελόνα που ήταν η τελική χαμένη. Ακόμη και η Ισπανική El Pais την επόμενη μέρα παραδέχτηκε ότι με τα όσα έγιναν τα τελευταία 34 δευτερόλεπτα ο τελικός ήταν απλά ένας αγώνας για...τρελούς.

5. Τη χειραψία Ομπράντοβιτς- Μεσίνα στο Βερολίνο: Το γεγονός ότι ήταν η πιο ψυχρή χειραψία μετά από τελικό δεν λέει απολύτως τίποτα. Ήταν ο επίλογος μιας αισχρής διαιτησίας που παραλίγο να αρπάξει το κύπελλο από τον Παναθηναϊκό, απροκάλυπτα και χωρίς... αιδώ! Ο αναψοκοκκινισμένος Ομπράντοβιτς την ώρα της χειραψίας σκύβει και ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του Μεσίνα που σε κλάσματα του δευτερολέπτου κοκκινίζει και αυτός. Και μετά ο συνήθως ευγενικός και τζέντλεμαν Ομπράντοβιτς φεύγει χωρίς να περιμένει εξηγήσεις. Για το τι είπε έχουν ακουστεί διάφορα αλλά όλες οι απόψεις συμφωνούν ότι ψιθύρισε κάτι προσβλητικό για τον Μεσίνα σε σχέση με τη διαιτησία που είχε προηγηθεί. Μια χειραψία που είναι για το μπάσκετ ότι η αντίστοιχη Βαρουφάκη- Ντάισενμπλουμ για την πολιτική σκηνή.

4. Τις άδειες εξέδρες του ΣΕΦ: Το φάιναλ φορ του 1993 στο ΣΕΦ σημαδεύτηκε από την αποχώρηση των οπαδών του ΠΑΟΚ αμέσως μετά το τέλος του μικρού τελικού. Δείγμα αδιαφορίας για τον τελικό, κίνηση διαμαρτυρίας, ότι και αν ήταν αποτέλεσε ένα πολύ ισχυρό κτύπημα στο υπογάστριο μιας απόλυτα πετυχημένης διοργάνωσης.

3. Όχι άλλη... Λιμόζ: Ο έξυπνος παίρνει από τον δυνατό, ήταν το μότο του ανθρώπου που καθιέρωσε την ελεγχόμενη επίθεση με το χρονόμετρο, του Πιτ Καρίλ, εμπνευστή της Princeton offence που παίζεται μέχρι σήμερα από συναδέλφους του. Ο Μάλοβιτς αποδείχθηκε πολύ έξυπνος με το σύστημα των ελεγχόμενων επιθέσεων που εφάρμοσε με τη Λιμόζ, το πλέον ατάλαντο γκρουπ παικτών που κέρδισε ποτέ τον τίτλο. Το άσχημο είναι ότι καθιέρωσε μια μόδα που την ακολούθησαν πιστά τα επόμενα χρόνια όλοι οι Ευρωπαίοι προπονητές και παραλίγο το μπάσκετ να μετατραπεί σε ένα αργό, βαρετό παιχνίδι που θύμιζε πιο πολύ... κλωτσοπατινάδα.

2. Τον... Κορνέλιους Τόμπσον: Συνήθως, ο Θεός του μπάσκετ είναι με τις ελληνικές ομάδες σε όσους τελικούς έχουν κριθεί οριακά και όχι με διαφορές. Όταν το ματς πάει στον πόντο στο τέλος χαμογελάνε οι Ελληνικές ομάδες. Μοναδική εξαίρεση ο Κορνέλιους Τόμπσον στο Τελ Αβίβ που χάλασε τη συνταγή.

1. Όχι άλλο... 2001: Η χρονιά του απόλυτου διχασμού με δύο διοργανώσεις που αποδυνάμωσαν το μπάσκετ και μπέρδεψαν τον κόσμο που δεν ήξερε ποιος παίζει που! Η τραγική φωτοκόπια που λεγόταν Σουπρολίγκα είχε φάιναλ φορ που έγινε στο Παρίσι ενώ η πρώτη βερσιόν της Ευρωλίγκας έγινε με σειρά best of five. Τελικά, και οι δύο διοργανώσεις απασχόλησαν ελάχιστο κόσμο και ουσιαστικά μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους. Η Σουπρολίγκα έπαψε να υπάρχει αμέσως μετά και η Ευρωλίγκα αντιλαμβανόμενη το σφάλμα της ιστορίας επανέφερε άμεσα τη διεξαγωγή των φάιναλ φορ.