Τα δάκρυα του Ντέρικ Ρόουζ είναι το ίδιο το μπάσκετ

Τα δάκρυα ήταν η λύτρωση. Ήταν η τίσις κάθε φιλάθλου, δημοσιογράφου, αντιπάλου που διέπραξε την ύβρι. Ο Ντέρικ Ρόουζ δεν είναι ξοφλημένος, δεν είναι ακόμα ένας πρώην. Ο νεαρότερος MVP στην ιστορία του NBA αυτήν τη φορά λύγισε, όχι υπό το βάρος ακόμη ενός τραυματισμού, αλλά υπό το βάρος των 50 πόντων που σημείωσε για τους Μινεσότα Τίμπεργουλβς στη νίκη επί της Γιούτα Τζαζ.

Πενήντα πόντοι που ισοδυναμούν με ρεκόρ καριέρας. Καριέρων, διότι κάθε ένας από τους 4 σοβαρούς τραυματισμούς της πορείας του τον οδηγούσε και σε ένα πρόωρο τέλος. Εκείνος πάντα εκκινούσε ξανά από την αρχή, οι υπόλοιποι γύρω του, όμως όχι. Έβλεπαν έναν άνθρωπο που όταν σε ηλικία 22 ετών και 6 μηνών κατέκτησε τον τίτλο του MVP (ο μόνος παίκτης των Σικάγο Μπουλς πλην του Μάικλ Τζόρνταν) τον έχρισαν διάδοχο. Πλέον, δεν ήταν...

Το καλοκαίρι του 2017 ο Ρόουζ παραδεχόταν ότι δεν υπήρχαν ομάδες να τον διεκδικούν, έστω και με το μίνιμουμ συμβόλαιο ενός βετεράνου. Το Σικάγο τον είχε εγκαταλείψει και η σεζόν στους Νιου Γιορκ Νικς, την ομάδα... νεκροταφείο παικτών, δεν βοήθησε στην ανασύνταξη των δυνάμεών του.

Ο Λεμπρόν Τζέιμς αντιλήφθηκε το έγκλημα της περιθωριοποίησης ενός τέτοιου πρωταθλητή χωρίς δαχτυλίδι, ενός τέτοιου ηγέτη χωρίς στρατό να ηγηθεί, ενός τέτοιου παίκτη που τον ξέβραζε το ίδιο το παιχνίδι. Οι Κλίβελαντ Καβαλίερς έψαχναν βάθος στη γραμμή των γκαρντ τους και του έδωσαν την ευκαιρία. Δεν την άδραξε...

Οι 4 εγχειρήσεις της καταστροφής

Σε ηλικία 29 ετών, ο Ρόουζ φλέρταρε με την κατάθλιψη. Ήταν το τελευταίο πλήγμα σε μία καριέρα γεμάτη προβλήματα υγείας. Συν αυτώ, έχασε δύο μήνες λόγω τραυματισμών και στους Καβς, με συνέπεια να επανεξετάσει τις πιθανότητες να σταματήσει την πορεία του στον μαγικό κόσμο του NBA, επτά χρόνια μετά από εκείνη την καταραμένη βραδιά του 2012 κόντρα στους Σίξερς.

Στον 1ο γύρο των playoffs, οι Μπουλς αντιμετώπιζαν την ομάδα της Φιλαδέλφεια και στο πρώτο παιχνίδι των δύο ομάδων, ο Ρόουζ των 21,8 πόντων, 7,9 ασίστ και 35,3 λεπτών στα μόλις 39 παιχνίδια της κανονικής περιόδου που αγωνίστηκε (λόγω τραυματισμών φυσικά), έκανε ένα άλμα και μία καταστροφική προσγείωση.

Οι Μπουλς ήταν 12 πόντους μπροστά με 1:22 να απομένει και τον Ρόουζ να έχει 23 πόντους, 9 ασίστ και 9 ριμπάουντ μέχρι εκείνο το σημείο. Όταν προσγειώθηκε στο παρκέ, ο Ρόουζ δεν είχε καριέρα και οι Μπουλς δεν είχαν ελπίδα να ξαναβιώσουν τις δόξες της δεκαετίας του '90. Ρήξη χιαστών στο αριστερό γόνατο και μάχη με τα νυστέρια.

Επέστρεψε στις προπονήσεις τον Ιανουάριο του 2013, ήταν έτοιμος να παίξει τον Μάρτιο, αλλά επέστρεψε τελικά τον Οκτώβριο, στη νέα σεζόν, έχοντας χάσει εντελώς το 2012-2013. Τον Νοέμβριο, σε αγώνα κόντρα στους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, τραυματίστηκε στον μηνίσκο του δεξιού γονάτου. Νέα χειρουργική επέμβαση, νέοι μήνες απουσίας, νέο πρόωρο τέλος σεζόν.

Οκτώβριος 2014 και ο Ρόουζ κάνει τη δεύτερη επιστροφή στα παρκέ μετά από πολύμηνη απουσία. Όλα έδειχναν να κυλούν ομαλά, αφού συμπλήρωσε 51 αγώνες στη σεζόν, τους περισσότερους από 2010-201. Μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου 2015, όταν χρειάστηκε νέα σειρά επεμβάσεων στον μηνίσκο του δεξιού γονάτου, με το ιατρικό ανακοινωθέν να μην είναι ενθαρρυντικό. Ίδιος τραυματισμός με τον Νοέμβριο του 2013, όμως χωρίς εκτίμηση για τον χρόνο επιστροφής του.

Έχασε μόλις 20 παιχνίδια, αλλά επέστρεψε με περιορισμό λεπτών, για να μην υποτροπιάσει. Αγωνίστηκε ξανά σε playoffs και με 23 πόντους και 7 ασίστ (9/16 σουτ εντός πεδιάς) κόντρα στους Μιλγουόκι Μπακς, δήλωσε ξανά 'παρών'. Οι 'ταύροι' κατασπάραξαν τα 'ελάφια' του Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά στη συνέχεια λύγισαν μπροστά στους Καβαλίερς.

Το 2015-2016 ήταν η καλύτερη σεζόν του στο Σικάγο μετά από τους τραυματισμούς, με 31,8 λεπτά συμμετοχής. Οι Μπουλς δεν ήταν οι ίδιοι, όμως, με συνέπεια οι 16,4 πόντοι και οι 4,7 ασίστ να πάνε στράφι. Το τέλος της χρονιάς τον βρήκε να γίνεται trade με τον Τζάστιν Χόλιντεϊ στους Νικς και τους Χοσέ Καλδερόν, Τζέριαν Γκραντ και Ρόμπιν Λόπεζ να παίρνουν το αντίθετο δρομολόγιο.

Η σεζόν, τουλάχιστον σε ατομικό επίπεδο, πήγαινε καλά. Με 18 πόντους μέσο όρο, ήταν ο συμπαραστάτης που έψαχνε όλο αυτό το διάστημα ο Καρμέλο Άντονι. Φευ... Τον Απρίλιο του 2017 υπέστη νέο τραυματισμό στον μηνίσκο, στο αριστερό γόνατο αυτήν τη φορά, και χρειάστηκε νέα σοβαρή επέμβαση, την 4η σε 9 χρόνια καριέρας.

Η αποθέωση από όσους τον πίστεψαν

Το τέταρτο comeback του Ρόουζ άργησε να έρθει. Ακόμα κι όταν τον φετινό Μάρτιο, μετά από trade με τους Τζαζ στους οποίους είχε καταλήξει τον Φεβρουάριο, επανενώθηκε με τον Τομ Θίμποντο, υπήρχε ακόμα ένα μεγάλο ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι του. Οι 14,2 πόντοι σε 23,8 λεπτά στα playoffs κόντρα στους Χιούστον Ρόκετς βοήθησαν, όμως το πρόβλημα ήταν ξανά ορατό: γιατί μόνο 23,8 λεπτά;

Ο προπονητής του δεν σταμάτησε να τον πιστεύει. 'Εφόσον είναι υγιής, θα είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος', δήλωνε, όταν του προσέφερε νέο συμβόλαιο το καλοκαίρι, έστω και με τις ελάχιστες δυνατές απολαβές για το στάτους του.

Οι Τίμπεργουλβς έκαναν κακή εκκίνηση στη σεζόν, ωστόσο ο Ρόουζ -θεωρητικά- βελτίωσε τους αριθμούς του σε σχέση με πέρυσι, όπως αποδεικνύουν οι 14,3 πόντοι σε 28,4 λεπτά (έστω κι αν είχε μόλις 13,7 σουτ εντός πεδιάς). Μέχρι το βράδυ της Τετάρτης, όταν ο χρόνος γύρισε πίσω στο 2011.

Ο Ρόουζ οδήγησε την ομάδα της Μινεσότα σε νίκη 128-125 επί της πρώην ομάδας του, ευστοχώντας σε 19/31 σουτ, εκ των οποίων 4/7 τρίποντα και 8/11 βολές. Οι 50 πόντοι αποτελούν ρεκόρ καριέρας, καταρρίπτοντας τους 44 που είχε σημειώσει στις 6 Μαΐου 2011 κόντρα στους Ατλάντα Χοκς.

'Ακόμα δεν το έχω αντιληφθεί. Τα λόγια δεν μπορούν να εξηγήσουν τα συναισθήματά μου', έλεγε μετά από το τέλος του αγώνα. Ενός αγώνα όπου σημείωσε 34 πόντους στο 2ο ημίχρονο και 15 στην 4η περίοδο, 6 από τους τελευταίους 7 της ομάδας του, αναπληρώνοντας επάξια το κενό του Τζίμι Μπάτλερ που έμεινε εκτός για λόγους... ξεκούρασης.

'Πέρασε πολλές κακουχίες. Ίσως είναι ένας από τους πιο δυνατούς ψυχικά ανθρώπους που έχω συναντήσει', φώναζε ο Θίμποντο, ο άνθρωπος που προπόνησε τον Ρόουζ στις καλές εποχές του, τις πρώτες, στο Σικάγο.

Η μεγαλύτερη αναγνώριση ήρθε από αλλού. 'Κάθε φίλαθλος του μπάσκετ στον κόσμο πρέπει να αισθάνεται καλά για τον DRose. Απόψε ήταν ένα παράδειγμα του να μην παρατάς τον εαυτό σου όταν οι άλλοι σε πιστεύουν. Μπορούν να συμβούν απίθανα πράγματα. Χαμογελάω σαν να σκόραρα εγώ 50 πόντους. Συγχαρητήρια σε ένα καλό παιδί', έγραψε ο Ντουέιν Γουέιντ στο twitter του.

Τα δάκρυα της ευτυχίας

Τα δάκρυά του στο τέλος του αγώνα, όταν οι συμπαίκτες του πήγαν να τον αγκαλιάσουν, αντιπροσώπευαν τους πόνους, τις αγωνίες, τις εσωτερικές ήττες μετά από κάθε τραυματισμό.

Όταν έδινε flash interview στο FOX και το κοινό τον αποθέωνε, λύγισε ξανά. Έσκυψε χαμηλά, σηκώθηκε και τα μάτια του ήταν πρησμένα από το κλάμα.

Τα λόγια, ήταν το τελευταίο πράγμα που θα πρόσεχε. 'Ι worked my ass off, bro', είπε με τρεμάμενη φωνή και το κοινό στο 'Τάργκετ Σέντερ' ξεσηκώθηκε. 'Σημαίνει τα πάντα για μένα. Έβγαλα την καρδιά μου. Οι συμπαίκτες μου είπαν πριν από το τζάμπολ απλά να κάνω το παιχνίδι μου'. Και το έκανε....

Photo credits: AP Photo/Jim Mone, Nam Y. Huh