Χάσαμε όπως χάνουν οι Έλληνες (στο μπάσκετ)

Στο τέλος της ημέρας πρέπει να είμαστε υπερήφανοι πως στα δύσκολα υπηρετήσαμε το μπάσκετ που νομίζουμε πως ανήκει στο DNA μας: το ονομάζουμε ελληνική άμυνα και καρδιά. Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα πολύ αργό μπάσκετ που ρίχνει τις κατοχές.

Ο αγώνας πάει στους 68-70 πόντους και λέμε αμυνάρα. Αυτή ήταν η ιστορία (και την Τετάρτη) της καλύτερης ευκαιρίας από το 2009 για να φτάσουμε στα μετάλλια. Γιατί καλύτερη; Διότι είχαμε πραγματικά ικανούς παίκτες και το αρχικό πλάνο μας εκτελέστηκε στο άριστο. Πιθανώς να έγινε το ίδιο και στο β' μέρος, αλλά εκ του αποτελέσματος ήταν λάθος.

ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΠΛΑΝΟ

Προφανώς υπήρχε ο πραγματικός φόβος της κόπωσης των βασικών και αναντικατάστατων παικτών βάσει του σχεδιασμού. Αυτό όμως ήταν το πρόβλημα. Ότι ο σχεδιασμός του προπονητικού τιμ ήταν ένας.

Ο Κώστας Μίσσας είναι ένας καλός προπονητής, αλλά όπως πιέστηκε να κοουτσάρει όλα ήταν λάθος. Ναι και χρυσό να έπαιρνε πάλι όλα θα τα κάναμε λάθος. Αυτή η ομάδα με την ποιότητα που διέθετε, ήταν για μετάλλιο. Όταν όμως μέσα στο ίδιο το τουρνουά ψάχνεις να βρεις πώς θα παίξεις και καταλήγεις να έχεις δύο στα επτά καλά παιχνίδια, προφανώς το… λάθος σε νίκησε.

ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ...

Το τιμ βρήκε την καλή πεντάδα και το πλάνο ήταν εξαιρετικό για το χαρακτήρα της ομάδας. Έκαναν σπουδαία δουλειά να βάλουν τους παίκτες να παίξουν κάτι πρωτόγνωρο για την Ελλάδα: γρήγορα. Γρήγορα σε άμυνα κι επίθεση. Διότι στα μέρη μας ανακαλύψαμε την αξία της ταχύτητας σε σκέψη, εκτέλεση, άμυνα, στους δύο καλούς μας αγώνες. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, αλλά ως φαίνεται δεν το πίστεψαν με φανατισμό.

Από το β' μέρος, το πλάνο έγινε αργό. Έγινε συντηρητικό, έγινε… ελληνικό. Ο σκοπός ήταν να μην καταρρεύσουν οι βασικοί, αλλά αυτή υπήρξε η πηγή του κακού. Ο Καλάθης δεν είχε πρόβλημα κόπωσης, ούτε ο Πρίντεζης ούτε ο Σλούκας από το 20' ως το 32', όταν χάθηκε η διαφορά και μαζί ο αγώνας. Βεβαίως από το 14' μέχρι το 20' κουράστηκαν οι παίκτες και σίγουρα από το 30' ως το τέλος μία πεντάδα δεν θα επιβίωνε. Αλλαγές; Δεν ήταν στο φετινό πλάνο για καλό λόγο.

Όταν μέσα σε ένα τουρνουά βρίσκεις την κατεύθυνσή σου, δεν έχεις εναλλακτικές. Και όταν ο προπονητής βλέπει την ομάδα του για πρώτη φορά μέσα Ιουλίου και από αρχές Αυγούστου αρχίζει το σχεδιασμό του για ένα τουρνουά εθνικών ομάδων, δεν μπορείς να προσδοκάς κάτι καλύτερο.

Θα άξιζε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα σίγουρα, με δεδομένο πως και κόντρα στη Ρωσία διαθέταμε περισσότερες ποιοτικές επιλογές, αλλά όταν στηρίζεσαι σε ένα λάθος θες πολλές συγκυρίες να είναι υπέρ σου. Είχαμε κάποιες, όχι όλες.

ΛΑΘΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ, ΟΧΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Η Εθνική είχε όντως ανάγκη από έναν έμπειρο προπονητή από νωρίς. Αν αυτός ήταν ο Κώστας Μίσσας με τον Θανάση Σκουρτόπουλο κανένα πρόβλημα. Αλλά όταν φώναζαν άπαντες, όσοι απλά αγαπούν πραγματικά την εθνική, πως το τιμ έπρεπε από Απρίλιο το αργότερο να δουλεύει, δεν είχαν καμία τύχη. Διότι ο Βασιλακόπουλος δεν αποδέχεται συστάσεις, παρατηρήσεις και λοιπές παραινέσεις.

Τώρα όμως έρχεται η πραγματικότητα. Η προσπάθεια στην Πόλη, η αγάπη παικτών, προπονητών, φιλάθλων, δημοσιογράφων για την εθνική, δύο καλοί αγώνες, κάλυψαν πολλά. Τώρα τα φράγματα πρέπει να καταρρεύσουν και η εθνική ομάδα να μπει στο πλάνο διετίας. Θέλει - δεν θέλει διότι έτσι είναι το πρόγραμμα. Το Ευρωμπάσκετ τελείωσε και δεν θα είχε ούτως ή άλλως σχέση με την ομάδα που πρέπει να πάει στο Μουντομπάσκετ της Κίνας το 2019 μέσω προκριματικών.

Αναζητούμε 16 καινούργιους παίκτες για το διάστημα 20-28 Νοεμβρίου. Bon courage. Πιθανώς να χρειάζεται και κόουτς έγκαιρα. Είναι μια ιδέα.

DNA ΕΙΧΕ Ο ΜΠΑΖΑΡΕΒΙΤΣ

Όσο για τη σχολή μας και το DNA μας; Από τον τελικό της Σαϊτάμα μέχρι τον προημιτελικό της Κωνσταντινούπολης, τα καμπανάκια έγιναν καμπαναριά ολόκληρα. Εννοείται πως το ταλέντο της ομαδάρας του 2005-2010 είναι μοναδικό , αλλά και με τόσο ταλέντο δεν δείξαμε εξέλιξη, κάποια σταθερότητα.

Το να παίξουμε γρήγορα, το να βάλουμε την ταχύτητα στην εξίσωση δεν σημαίνει πως θα πάμε επιθετικά, χαρούμενα που λένε οι προπονητές. Μπορούμε... τεθλιμμένοι να παίζουμε, αλλά οι κινήσεις να γίνονται πιο γρήγορα επίθεση κι άμυνα.

Διότι αν θες να παίξεις άμυνα, δεν γίνεται να είσαι αργός στις αντιδράσεις σου. Αν στην επίθεση ένα ποστάρισμα, ένα φάουλ, ένα τυχερό καλάθι σε σώζει. Στην άμυνα σε κρεμάει ανάποδα. Αν δεν είσαι γρήγορος όταν μαρκάρεις, εκεί που αρχίζεις με μειονέκτημα, απλά ο παίκτης με την μπάλα θα σε περάσει.

Δεν πρόκειται να υπάρξει καμία συνολική απόφαση να φτιάξουμε τα μπασκετικά μειονεκτήματά μας, όπως το σουτ, ούτε θα γίνουμε πιο γρήγοροι. Ούτε ατομική.

Βέβαια δεν έχει προσληφθεί προπονητής για τα προκριματικά στα οποία από την παρούσα ομάδα λογικά δεν θα παίξει κανείς, το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε ως μέλλον είναι να υπάρχει Θεός και όντως να έχει ελληνικές ρίζες. Όπως ο... Μπαζάρεβιτς για παράδειγμα.