Οι Rockets νικούν γιατί ο Anthony έπαψε (προ πολλού) ηγέτη να θυμίζει

Στις 5 Ιουνίου η περιουσία του Carmelo Anthony εκτιμήθηκε από το Forbes στα 33.2 εκατομμύρια δολάρια. Είναι, για το 2018, ο 38ος πλουσιότερος αθλητής παγκοσμίως.

Την ίδια στιγμή:

- Οι Houston Rockets αναζητούν τον πιο κομψό τρόπο ν' απαλλαγούν από την παρουσία του, πριν καν συμπληρωθεί ένας μήνας από την έναρξη της σεζόν.

- Στα 34 χρόνια του και μετά από 15 επαγγελματικές χρονιές δεν έχει ακόμη κατακτήσει δαχτυλίδι πρωταθλητή.

- Ούτε μία ομάδα εξ όσων φαντάζουν ως διεκδικήτριες του εφετινού τίτλου σκοπεύουν ν' ανοίξουν ή να φτιάξουν χώρο για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους.

Το 'γιατί' βρίσκει μια εύκολη απάντηση στο 109-99 των Rockets επί των Nuggets μέσα στο Ντένβερ. Ήταν η δεύτερη σερί νίκη χωρίς τον 'Melo' για τους περυσινούς φιναλίστ της Δύσης, οι οποίοι βρίσκουν ξανά τις σταθερές τους. "Θα πάρει χρόνο, αλλά φτάνουμε εκεί. Αν συνεχίσουμε να μαρκάρκουμε και να αμυνόμαστε σε υψηλό επίπεδο, η επίθεση θα ακολουθήσει. Μόλις συνδυάσουμε αμφότερα, θα είναι τρομακτικό", δήλωσε ο James Harden, αφήνοντας να εννοηθεί πως το σύνολο είναι πιο λειτουργικό πλέον.

"Αρχίζει να κυλάει λίγο καλύτερα", συμπλήρωσε ο Mike D'Antoni, ο οποίος με Ennis III και Clark δίνει ξανά ταυτότητα στην ομάδα του. Μια ομάδα που δεν θύμιζε αυτήν που πέρυσι είχε την 6η καλύτερη άμυνα (103.9 πόντοι), επιτρέποντας μονάχα 22.4 ασίστ σε κάθε αντίπαλό της.

Πώς κατέληξε ανεπιθύμητος

Υπερβολική ίσως η παρομοίωση, μα ο Carmelo έμοιαζε σαν ένας 'παρασιτικός οργανισμός' ως τώρα.

Όχι κάτι που ήταν δύσκολο να προβλεφθεί, αφού η πορεία του Νεοϋορκέζου σταρ ξύνει πλέον τον πάτο του πηγαδιού. Μαύρο σκοτάδι. Η απόφαση των GM Morey και του coach D'Antoni να τον αποδεσμεύσουν προς όφελος του υπόλοιπου συνόλου, κόντρα στην άποψη του Chris Paul πως "είναι σπουδαίος και δουλεύει καθημερινά, είναι ένας μελλοντικός hall of famer" αποτελεί το 'σημείο μηδέν' για την καριέρα ενός παίκτη που μπήκε στον επαγγελματισμό το ίδιο καλοκαίρι με τον (συνομήλικό του) LeBron James, ως πρωταθλητής μάλιστα από το NCAA, αλλά πέρα από τα τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια (2008, 2012, 2016) και τέσσερα στο σύνολο (χάλκινο του 2004), πλατσούριζε στα ρηχά νερά χωρίς να κολυμπήσει παραμέσα και λογίζεται πλέον ως 'ο πιο αποτυχημένος σταρ' της γενιάς του.

Χρόνο με το χρόνο η φήμη του ξεφτίζει, η λάμψη του ξεθωριάζει. Όσο βροντερή και στεντόρεια η φωνή που ύψωνε εκτός παρκέ, από τα χρόνια του στο Κολοράντο κιόλας, υπερασπιζόμενος τους αδύναμους. Όσο ισχυρή προσωπικότητα περικλείεται στο κορμί των 203 εκατοστών και τα τεράστια χέρια, τόσο η ισχύ και η έντασή του έπεφταν εντός. Είναι ένας cool τύπος που όλοι θα ήθελαν για παρέα. Για φίλο που θα τους σταθεί στα δύσκολα. Για συμπαίκτη με το... ζόρι!

Προφανέστατα δεν έγινε ποτέ αυτός που φάνταζε ο ίδιος πώς ήταν. Διέθετε όλα τα στοιχεία για ν' αγγίζει το άπειρο. Μέγεθος, οξύ πνεύμα, επιθετικό ταλέντο, γνώστη του αντικειμένου, ηγετικά χαρακτηριστικά. Κατέληξε ένας παραπλανημένος (από τις επιλογές του) που παραπλάνησε (τους άλλους), αν και εκ των κορυφαίων σκόρερ όλων των εποχών (19ος). Αυτός που από τα 2 χρόνια του έμαθε να ζει χωρίς την πατρική φροντίδα, καθώς ο πατέρας του απεβίωσε από νεφρική ανεπάρκεια, και δεν έμπλεξε με τα ναρκωτικά και τις συμμορίες στην κακόφημη γειτονιά της Βαλτιμόρης που μεγάλωσε, δεν 'επιβίωσε' στο δεύτερο κόσμο που εισήλθε το 2003.

Το υπεροπτικό "who me?", κατά την παρουσίασή του από τους Thunder τον Σεπτέμβριο του 2017 περιγράφει με ακρίβεια και αντανακλά με πάσα λεπτομέρεια μια καριέρα που δύει, μάλλον απότομα.

Ο Anthony ήταν ο παίκτης που οι Nuggets επέλεξαν στο Νο3 του draft, σκόραρε 30 πόντους στο έκτο παιχνίδι του ως rookie, έγινε ένας 'clutch player', τούς κατεύθυνε επτά φορές στα πλέι οφ, αλλά μονάχα μία μετά τον πρώτο γύρο. Καταστροφή.

Ήταν επίσης ο πρώτος σκόρερ της σεζόν 2012-13 και αυτός που στέρησε από τον James την ομόφωνη ανάδειξή του σε MVP το 2013, γιατί έλαβε μία ψήφο.

Ο παίκτης που οι Knicks τοποθέτησαν σαν ισχυρή βάση προκειμένου να στεριώσουν το σκελετό της αναγέννησης. Επανήλθαν στα πλέι οφ, αλλά... Φιάσκο.

Ήταν ο παίκτης που θα συμπλήρωνε ιδανικά τους Westbrook - George στην απόπειρα των Thunder να διεκδικήσουν ξανά τον τίτλο στη μετά Durant εποχή. Όλεθρος.

Ήταν το κομμάτι του παζλ που έλειπε από τους Rockets λίγες εβδομάδες αφότου έμειναν για ένα παιχνίδι μακριά από τους τελικούς του ΝΒΑ. Φούσκα.

Ήταν όλα τα παραπάνω και τίποτα εξ αυτών. Έρμαιο των επιλογών του.

Τι συνέβη στους Rockets

Προτού αρχίσει η εφετινή preseason, σε μια στιγμή αυτογνωσίας, δήλωνε ότι "θα κάνω ό,τι πρέπει να κάνω για να βοηθήσω αυτήν την ομάδα να κατακτήσει το πρωτάθλημα". Είχε διάθεση να προσαρμοστεί, ν' ακούσει, να συμβιβαστεί. Ειδάλλως δεν θα δεχόταν να φύγει από την Οκλαχόμα Σίτι, να τον αποδεσμεύσουν οι Hawks όπως οποιονδήποτε άλλον τυχάρπαστο και στο φινάλε να καταλήξει με το μίνιμουμ των απολαβών στο Χιούστον.

Θα ήταν ο τρίτος πόλος μιας καλοκουρδισμένης μηχανής που στο μεσοδιάστημα ωστόσο είχε ξεκουρδιστεί. Διότι η καλοκαιρινή απώλεια του Ariza κατά κύριο λόγο και του Mbah a Moute - Anderson σε δεύτερο πλάνο προκάλεσε αρρυθμία στην αμυντική λειτουργία.

Αποδείχθηκε πως ο Anthony ήταν εκτός κάδρου, ήταν αδύνατο ν' ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο. Του αμυντικού ισορροπιστή και κυρίως του πασέρ. Να γίνει κάτι που δεν ήταν. Το σουτ από τη γωνία και μόνο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αντίδοτο, ασχέτως αν την προηγούμενη σεζόν είχε 2.2 εύστοχα τρίποντα σε 6.1 προσπάθειες ανά αγώνα. Ταυτόχρονα όμως είχε μόλις 1.3 ασίστ. Τη στιγμή που το σύστημα των Rockets είχε ως βασική αρχή την έξτρα πάσα.

Αγωνίστηκε στα πρώτα 8 παιχνίδια της σεζόν. Ανά 29.8 λεπτά στο παρκέ έδινε 13.4 πόντους και 5.4 ριμπάουντ. Μόνο όμως 0.5 τελικές πάσες, μόλις 33% από το τρίποντο και 68% στις βολές. Ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος. Κατόπιν 'αρρώστησε' ξαφνικά και έμεινε εκτός. Η αλήθεια δεν άργησε να κυκλοφορήσει. Είχε μείνει ολόγυμνος. Δίχως φανταχτερά ρούχα και στέμμα. Δίχως βασίλειο να διαφεντεύει και εξουσία.

Τι ακολουθεί

Ο Anthony έχασε το τρένο. Σφύριξε τέσσερις γι' αυτόν, όσες οι ομάδες που αγωνίστηκε ως τώρα στην καριέρα του, και δεν πρόλαβε. Εγκλωβίστηκε στην ιδέα να οδηγήσει τους Knicks στην επιτυχία και αφέθηκε να πολεμάει με σφεντόνες. Δεν αντιλήφθηκε ότι τα χρόνια φεύγουν σαν νερό, δεν ακολούθησε το παράδειγμα του 'αδερφού' του Lebron, που δεν έπαψε να δουλεύει στην εξέλιξή του, και λοξοδρόμησε.

Όταν κατάλαβε πως έχει χάσει το δρόμο, όταν επιχείρησε να προσγειωθεί στην πραγματικότητα ήταν πλέον πολύ αργά για να μπει σε νέο καλούπι.

Θα του άξιζε, ενδεχομένως, να βρει μια δουλειά που θα του επιτρέψει να κυνηγήσει το άπιαστο. Πιθανότατα ωστόσο θα συνεχίσει να είναι, μέχρι να κλείσει ο κύκλος του, ο παίκτης με τους περισσότερους πόντους της τελευταίας 25ετίας στο ΝΒΑ χωρίς δαχτυλίδι στο χέρι του.

Θα είναι αυτός που δεν ξεπέρασε τους φόβους του. Οι γάτες τον τρομάζουν ακόμα.

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Darron Cummings