Ατλάντα Χοκς: Από τον Φάνη Χριστοδούλου στον Γιάννη Αντετοκούνμπο

Οι Ατλάντα Χοκς είναι η ομάδα, που θα μπει στο δρόμο του Γιάννη Αντετοκούνμπο και των Μιλγουόκι Μπακς για τον τίτλο της καλύτερης ομάδας στην Ανατολή, ένα βήμα πριν από τους τελικούς του ΝΒΑ. Μια ομάδα που έχει συνδεθεί με το ελληνικό μπάσκετ, καθώς 34 χρόνια πριν είχε “κεντράρει” τον Φάνη Χριστοδούλου, κάνοντάς του απευθείας πρόταση να παίξει στο ΝΒΑ, αμέσως μετά το Ευρωμπάσκετ 87. Τρεις κορυφαίοι μπασκετμπολίστες που με πρώτο και καλύτερο τον Ντομινίκ Γουίλκινς (στο τοπ-50 των καλύτερων παικτών του ΝΒΑ) έπαιξαν στην Ελλάδα. Οι άλλοι δυο ήταν ο Τζος Τσίλντρες που ήρθε χρόνια αργότερα για λογαριασμό του Ολυμπιακού και ο Κλιφ Λέβινγκστον, που πριν πάει στο Σικάγο για να πάρει δυο πρωταθλήματα με τους Μπουλς και εν συνεχεία παίξει με τον ΠΑΟΚ, ήταν κι αυτός ένα “γεράκι’.

Αλλά και μια ομάδα που έχει … και πολύ Μιλγουόκι μέσα της, αφού για κάμποσα χρόνια ήταν οι “πρόδρομοι” των Μπακς, εδρεύοντας στην μεγαλούπολη του Γουινσκόσιν (από το 1951 μέχρι το 1955), ενώ πριν από τρία χρόνια έφτανε για πρώτη φορά στους τελικούς της Ανατολής, έχοντας για κόουτς τον Μάικ Μπουντελχόζερ. Τον τωρινό προπονητή των ελαφιών!

Η ιστορία του Φάνη

Στην Ελλάδα, λοιπόν, μάθαμε τους Χοκς λίγες μέρες μετά τον θρίαμβο της Εθνικής το 1987. Ο Φάνης Χριστοδούλου, που παρακολουθείται, χωρίς ο ίδιος να το υποψιάζεται, από τον Έρικ Κόνερ, “λαγωνικό” των γερακιών, που κρατάει σημειώσεις στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και ενημερώνει τον Μάικ Φρατέλο ότι “αυτός που θέλουμε, μας κάνει”.

Οι Αμερικανοί και ειδικά οι Χοκς, που τότε έβλεπαν πολλούς Ευρωπαίους, αξιολογούν τον Έλληνα άσο, πάνω απ’ όλους. Επιλέγεται στο νο 90, ενώ ο Χουάν Αντόνιο Μοντέρο, ο Ρίκι Μοραντότι, ο Φράνιο Αράποβιτς, που επίσης επιλέχθηκαν στο ντραφτ εκείνης της χρονιάς ήταν από το 120 και μετά. Όπως και οι τρεις της προηγούμενης χρονιάς: Αουγκούστο Μπινέλι, Βαλερί Τιχονένκο και Σάσα Βολκόφ.

Αν σκεφτούμε ότι ο τελευταίος ήταν και ο μόνος, που έπαιξε καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι ο Φάνης είχε πολλές πιθανότητες, αν έλεγε το ναι, να γίνει ο πρώτος Έλληνας (και ένας από τους πρώτους Ευρωπαίους) που θα έπαιζε στο ΝΒΑ.

“Είναι το πιο όμορφο νέο που έχω ακούσει” ήταν η πρώτη δήλωση του Φάνη που τότε ήταν 22 ετών και αρχικά ενθουσιάστηκε με την προοπτική να παίξει στο ΝΒΑ. Όπως λέει τώρα “έκανε το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του” όταν πρώτα η οικογένεια του και στη συνέχεια ο Πανιώνιος τον έπεισαν να παραμείνει στην Ελλάδα. Η απόκτηση του αδερφού του Χρήστου από τους Νεοσμυρνιώτες σε συνδυασμό με τα περισσότερα χρήματα που του πρόσφεραν από την Ατλάντα (το συμβόλαιό του ήταν της τάξης των 75.000 δολαρίων) έμοιαζε με διπλή κίνηση ματς για να ξεχάσει το αμερικάνικο όνειρο ο Φάνη.

“Είπα πως δεν ξέρω καλά αγγλικά, ενώ αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Θα μάθαινα τη γλώσσα εκεί και στο κάτω-κάτω αν δεν έπιανα στο ΝΒΑ θα γυρνούσα στην Ευρώπη σε κάποια άλλη μεγάλη ομάδα” λέει τώρα ο Φάνης, αλλά με το μυαλό του 55άρη, που κοιτώντας πίσω την καριέρα του αισθάνεται πως εκείνο το καλοκαίρι αποφάσισε λανθασμένα…

Οι Χοκς ιδρύθηκαν το 1946, στην αρχή ήταν οι Bufallo Bisons, παίζοντας στο Μπούφαλο της Νέας Υόρκης, πριν μετονομαστούν σε μαύρα γεράκια (Tri Cities Blachawks) και μετακομίσουν στο Ιλινόι για μια πενταετία (1946-51) και γίνουν απλά γεράκια, πηγαίνοντας στο Μιλγουόκι (1951-55) όπου χρησιμοποιούσαν σαν έδρα την παλιά αρένα της πόλης. Ούτε εκεί στέριωσαν, πάντως, καθώς ο πρώτος ιδιοκτήτης Μπεν Κέρνερ, έκανε μια ακόμη μετακόμιση. Σαν Σεντ Λούις Χοκς, μάλιστα, και έχοντας για σταρ τον Μπομπ Πέτιτ (ο πρώτος MVP του ΝΒΑ) πήραν και τον μοναδικό τίτλο του franchise (το 1958). Στους τελικούς είχαν νικήσει τους Σέλτικς με 4-2, με τον Πέτιτ να σκοράρει 50 πόντους στον έκτο αγώνα.

Ο πρώτος ολοκληρωμένος φόργουορντ και ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών, έπαιξε εννιά χρόνια με τα γεράκια, πήρε ένα ακόμη MVP (το 1959) σκόραρε 20.880 πόντους στην καριέρα του και μέχρι να εμφανιστεί ο Ντομινίκ Γουίλκινς ήταν ό,τι καλύτερο είχαν εμφανίσει οι Χοκς στο ΝΒΑ

Οι Χοκς ήταν μια από τις καλύτερες ομάδες του ΝΒΑ τα επόμενα χρόνια, αλλά έπεσαν πάνω στους φοβερούς Σέλτικς που άρχισαν να σαρώνουν τους τίτλους στα 60’s. Αντιμετωπίζοντας πρόβλημα με το γήπεδο στο Σεντ Λούις, ο Μπεν Κέρνερ αποφάσισε να θέσει την ομάδα προς πώληση.

Το 1968 οι Χοκς άλλαξαν χέρια, με τον επιχειρηματία Μπομπ Κάζινς να παίρνει το πλειοψηφικό πακέτο μαζί με τον κυβερνήτη της Τζόρτζια, Καρλ Σάντερς, που αποφάσισε να μετακομίσει την ομάδα στην Ατλάντα. Ο Πιτ Μάραβιτς πριν φορέσει τη φανέλα των Γιούτα Τζαζ έκανε τα μαγικά του, για τέσσερα χρόνια, με τους Χοκς που στα μέσα της δεκαετίας του 70, άλλαξαν για μια ακόμη φορά χέρια. Αυτή τη φορά τα ηνία πήρε ο επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης των Μπρέιβς του μπέιζμπολ, Τεντ Τέρνερ που είχε εισβάλλει σαν σίφουνας στο σόου μπίζνες. Ένα χρόνο αργότερα θα δημιουργούσε τον κολοσσό CNN και στη συνέχεια θα παντρευόταν την Τζέιν Φόντα.

Ο Τέρνερ έμεινε 27 χρόνια στο τιμόνι των γερακιών, βάζοντας την ομάδα στη νέα εποχή του ΝΒΑ. Παρότι η Ατλάντα δεν έφτασε ποτέ στα μεγαλεία του παρελθόντος των Χοκς, εμφάνισε ένα σούπερ-σταρ που έμεινε στην ιστορία. Τον Human Highlight Film, τον Ντομινίκ Γουίλκινς, ίσως τον μοναδικό άνθρωπο που μπορούσε να περπατήσει περισσότερο στον αέρα από τον Μάικλ Τζόρνταν.

Οι συναρπαστικές μονομαχίες τους στους διαγωνισμούς καρφωμάτων στη δεκαετία του 80 (ενδιάμεσα πήρε μέρος και ο κοντοστούπης Σπαντ Γουέμπ που με ύψος 1.68, κάρφωνε σαν τον Ουίλκινς), έμειναν στην ιστορία. Όπως άλλωστε και τα περισσότερα καρφώματα του Ντομινίκ (μ.ο καριέρας 24.8π, 6.7 ρ και 2.5 ασίστ) που χόρτασε θέαμα ολόκληρο το ΝΒΑ για δώδεκα χρόνια (1982-94). Έξω από την Φίλιπς Αρένα υπάρχει το άγαλμά του, καθώς είναι μακράν ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία της ομάδας.

Δυο χρόνια αργότερα, ο εννιά φορές ολ-σταρ, ερχόταν στην Ελλάδα. Ο Παναθηναϊκός δαπανούσε σχεδό 1 δις δραχμές, για να πείσει τον τεράστιο άσο να φορέσει τα “πράσινα” και να είναι ο MVP του φάιναλ-φορ στο Παρίσι, στο πρώτο από τα έξι ευρωπαϊκά Κύπελλα του ΠΑΟ, έστω κι αν η καριέρα του στην Ελλάδα είχε άδοξο τέλος λόγω του τραυματισμού και των μόνιμων καυγάδων με τον Μπόζα Μάλκοβιτς.

Με κόουτς τον Λένι Γουίλκενς είχαν κάνει 57 νίκες τη σεζόν 1993-94 και πάλι όμως δεν μπορούσαν να φτάσουν ψηλά στην post season. Η μοίρα των Χοκς έμοιαζε κάθε φορά προγεγραμμένη. Καλοί παίκτες (όπως ο Ντικέμπε Μουτόπο, ή ο Τζόε Τζόνσον κι ο Αλ Χόρφορντ) αλλά μηδέν εις το πηλίκον από πλευράς διάκρισης. Η ιδιοκτησία άλλαξε άλλες δυο φορές. Το 2004 όταν οι μετοχές μεταβιβάστηκαν στην Atlanta Spirit LLC, που έντεκα χρόνια μετά, έναντι 850 εκατομμυρίων δολαρίων πουλούσε την ομάδα στον δισεκατομμυριούχο Τόνι Ρέσλερ, επικεφαλής του γκρουπ στο οποίο, ανάμεσα σε άλλους, συμμετέχει και ο πρώην ΝΒΑερ Γκραντ Χιλ.

Και Μπουλντελχόζερ και Γιανγκ

Ήδη από το 2013, είχε αναλάβει προπονητής ο πρώην ασίσταντ του Γκρεγκ Πόποβιτς στο Σαν Αντόνιο, Μάικ Μπουντελχόζερ. Ήταν αυτός που το 2015 έφτιαξε μια σπουδαία ομάδα με Τζεφ Τιγγκ, Κάιλ Κόρβερ, Πολ Μίλσαπ και Αλ Χόρφορντ, με την ομάδα να φτάνει μέχρι τους τελικούς της Ανατολής, για πρώτη φορά στην ιστορία της. Είχε κάνει και το κορυφαίο ρεκόρ της ιστορίας της (60-22). Αποκλείοντας διαδοχικά Νετς (4-2) και Γουίζαρντς (4-2), είχαν προκριθεί σε δεύτερο γύρο πλέι-οφ, για πρώτη φορά μετά από το 1867, όμως στους τελικούς της ανατολής … σκουπίστηκαν από τους Κλίβελαντ Καβαλίερς του ΛεΜπρον Τζέιμς.

Η ομάδα εκείνη διαλύθηκε την επόμενη σεζόν. Ο Μπουντελχόζερ έφυγε το 2018 για να αναλάβει τους Μιλγουόκι Μπακς, με τον τζένεραλ μάνατζερ Τράβινς Σκλενκ να προσλαμβάνει προπονητή τον Λόιντ Πιρς ξεκινώντας το χτίσιμο της καταπληκτικής ομάδας, που θαυμάσαμε φέτος. Πρώτα απ’ όλα απαλλάχτηκαν από τον Ντένις Σρέντερ, που τον έκαναν τρέιντ στους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Ο Γερμανός είχε παίξει μια πενταετία στην Ατλάντα και ζητούσε επίμονα μεταγραφή.

Τον Ιούνιο του 2018 οι Χοκς επέλεξαν τον Λούκα Ντόντσιτς στο νο 3 του ντραφτ, αλλά τον αντάλλαξαν αμέσως με τους Ντάλας Μάβερικς, για τα δικαιώματα του Τρε Γιανγκ. Φαινομενικά, κίνηση αυτοκτονίας, αν και ο Σκλενκ μάλλον έβλεπε μπροστά εμπιστευόμενος ένα γεννημένο σκόρερ όπως ο απίθανος φέτος Γιανγκ, με το … ακόμη πιο τρελό μαλλί να ανεμίζει σε κάθε ντράιβ, ή τρίποντο από μακριά. Δυο χρόνια αργότερα ο αέρινος γκαρντ, γινόταν ο πρώτος παίκτης των Χοκς μετά το 1998 και τον Ντικέμπε Μουτόμπο που έπαιζε στο ολ-σταρ γκέιμ.

Σιγά-σιγά έμπαιναν τα κομμάτια του παζλ, καθώς οι Χοκς υπέγραφαν σταδιακά όλους τους άσους που θα έφεραν την ομάδα ξανά στον τελικό της Ανατολής. Ο Κένιν Χέρτερ, ο Σιντ Καπελά, ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς και ο Ντανίλο Γκαλινάρι, έφταναν στην Philips Arena, όπου έβρισκαν τον βετεράνο Λου Γουίλιαμς. Οι Χοκς ξεκίνησαν φέτος με αρνητικό ρεκόρ (14-20), άλλαξαν προπονητή (στη θέση του Λόιντ Πιρς ο βοηθός Νέιτ Μακ Μίλαν, που αποδείχθηκε καταλύτης) και βρήκαν ένα φρενήρη ρυθμό.

Στα πλέι-οφ ήταν ακόμη καλύτεροι αποκλείοντας τους Νικς, στην επιστροφή των Νεοϋορκέζων στην post season, αλλά και τους Φιλαλντέφια Σξερς με μειονέκτημα έδρας και στη σεζόν που όλοι στην πόλη της αδελφικής αγάπης, πίστευαν ότι είχε έρθει η ώρα της δικαίωσης του πρότσες. Τελικά το πρότσες που δικαιώθηκε ήταν αυτό των Χοκς, των αντιπάλων τα ξημερώματα της Τετάρτης των Μιλγουόκι Μπακς στον τελικό της ανατολής. Εκεί όπου τα γεράκια θα παίξουν για δεύτερη φορά στην ιστορία τους. Ξέρουν ότι δεν είναι το φαβορί, αλλά χωρίς άγχος και όπως έχουν πάρει φόρα είναι για όλα ικανοί. Ο Γιάννης και οι συμπαίκτες του, μαζί με τον πρώην κόουτς των Χοκς, Μάικ Μπουλντεχόζερ πρέπει να έχουν τα μάτια τους δεκατέσσερα…