Από το -15 στο +35: Η μεταμόρφωση του Ολυμπιακού Β’
Σε διάστημα μικρότερο των 400 ημερών η δεύτερη ομάδα του Ολυμπιακού έχει μετατραπεί στο ισχυρότερο σύνολο της Α2 και βασικότερο υποψήφιο για την κατάληψη της πρωτιάς που οδηγεί φυσικά στην Basket League. Αν θέλει, φυσικά, ν' ανέβει. Πώς έφτασε σε αυτό το σημείο;
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας (ίσως) δεν έχει κοιμηθεί πολύ το βράδυ της Παρασκευής. Από τη μία η ένταση ενός (νικηφόρου) αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, που πάντα θα εξαντλεί πνεύμα και σώμα, από την άλλη η αυτόματη μετατόπιση της σκέψης και η έναρξη της απαιτητικής προετοιμασίας για τη διπλή αγωνιστική που ακολουθεί στην Euroleague (με Μιλάνο και Μακάμπι εντός έδρας) αποτυπώνονται στο -σκληρό- πρόσωπό του. Ο φωτογραφικός φακός είναι μάρτυρας της κούρασης.
Ένα μικρό διάλειμμα, πάντα ενταγμένο στη συνολική εποπτεία των υπόλοιπων τμημάτων, είναι ευεργετικό. Παραδίπλα, σ’ ένα από τα καρεκλάκια του βοηθητικού στο ΣΕΦ, ο Κώστας Παπανικολάου. Πιο πέρα, όρθιοι, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης. Κάπου εκεί και ο Αργύρης Καμπούρης. Όλοι τους παρακολουθούν τη δεύτερη ομάδα του Ολυμπιακού ν’ αντιμετωπίζει με τον Οίακα Ναυπλίου για τη 2η αγωνιστική της Α2.
Οι ‘ερυθρόλευκοι’ τελειώνουν το ματς με 53% από το δίποντο, 18 περισσότερα ριμπάουντ (46 έναντι 28) και 26 ασίστ για 13 λάθη. Η κυριαρχία τους απέναντι σ’ ένα σύνολο με τους βετεράνους Πελεκάνο, Κουμπούρα και Καλλινικίδη να το ανεβάζουν επίπεδο αντανακλάται στο τελικό 94-59 του φύλλο αγώνος. Με το οποίο φτάνουν το 2/2 στη χαραυγή της νέας σεζόν. Στην πρεμιέρα είχαν νικήσει 91-75 τον Τρίτωνα, ξανά εντός, με τους μισούς παρά έναν πόντους της επιθετικής παραγωγής να προέρχονται από τρίποντα (15/27). Η μόνη ομάδα με αντίστοιχο ρεκόρ νικών-ηττών στον ίδιο αριθμό αγώνων είναι το Μαρούσι (του αειθαλούς Γιάννη Γκαγκαλούδη).
Μια αγωνιστική συνθήκη για τον Ολυμπιακό Β’ που αν συγκριθεί με την αντίστοιχη περυσινή την ίδια πάνω-κάτω χρονική περίοδο θα υπερισχύσει σ’ όλες τις επιμέρους παραμέτρους της. Θα θυμηθεί εύκολα κανείς (κι αν δεν έχει καλή μνήμη είμαστε εδώ εμείς) ότι στις 25/9 του 2019 η ομάδα του Δημήτρη Τσαλδάρη έχανε 91-76 από το Ανατόλια στο μικρό γήπεδο του ΣΕΦ και δεχόταν ένα ισχυρό πλήγμα πρεστίζ και αυτοπεποίθησης, πριν από την έναρξη μιας εντελώς πειραματικής σεζόν στη δεύτερη κατηγορία που θ’ άρχιζε με το βάρος της ποινής του -6. Αναπόφευκτο ήταν το αποτέλεσμα εκείνο να γεμίσει το ποτήρι της αμφιβολίας για την επιτυχία ή μη του εγχειρήματος της ‘διπλής ταυτότητας’, εντός κι εντός συνόρων. Πόσο μάλλον όταν στο δεύτερο ματς της Α2 οι ‘ερυθρόλευκοι’ απέτυχαν ν’ ανταγωνιστούν τον ισχυρό Χαρίλαο Τρικούπη και λίγες εβδομάδες αργότερα ηττήθηκαν στην Καρδίτσα έχοντας σκοράρει λιγότερους από 50 πόντους (58-49).
Σταδιακά η αγωνιστική εικόνα βελτιώθηκε και η διακοπή του πρωταθλήματος βρήκε τον Ολυμπιακό Β’ με τη δεύτερη ανώτερη επίδοση (17-4), αλλά 6ο στην κατάταξη λόγω της τιμωρίας του. Αναγκαστικά ωστόσο τα συμπεράσματα έμειναν μισά και ουδείς μπήκε στη διαδικασία να προβλέψει αν θα γινόταν χρήση του δικαιώματος ανόδου, εφόσον η ομάδα του Πειραιά κρατούσε τη θέση στα πλέι οφ και κατόπιν τερμάτιζε δεύτερη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι προκειμένου να καλυφθεί η απόσταση από το σοκαριστικό -15 έως το +35 υπήρξαν βελτιωτικές ενέργειες και τροποποιήσεις του σχεδιασμού, παράλληλα με ατομική πρόοδο.
Εντοπίζουμε ορισμένες απ’ αυτές, τις πιο τρανταχτές:
Έπαψε να ‘ναι (καθαρά) αναπτυξιακή ομάδα
Σε μια ανελέητα απαιτητική και σχεδόν ‘άσπλαχνη’ για τα νιάτα κατηγορία που πάνω απ’ όλα μετράει η ουσία και το αποτέλεσμα, ο Ολυμπιακός Β’ όφειλε να συμβιβαστεί με τους κανόνες. Το αρχικό σχέδιο ήθελε η προσπάθεια να στηρίζεται, κατά 80% τουλάχιστον, σε παιδιά Κ20. Μόνο που η αλλαγή κατεύθυνσης από την αρχή της περασμένης σεζόν ήταν σχεδόν υποχρεωτική προκειμένου το ‘ερυθρόλευκο’ σύνολο να δυναμώσει στη ρακέτα και να κερδίσει σε εμπειρία. Ο Πέτρος Μελισσαράτος και ο Θωμάς Νίκου βοήθησαν πολύ σε αυτό το σκέλος. Ο πρώτος ήταν ούτως ή άλλως ένας από τους κυριαρχικούς σέντερ της Α2, ενώ ο δεύτερος, κουβαλώντας παραστάσεις χρόνων, ήταν εύκολο να καθοδηγήσει τους μικρότερους σε ασφαλή μονοπάτια, να γίνει η πυξίδα, εντός κι εκτός παρκέ.
Έλα, Απόλλωνα, έλα
Ανταγωνίζεται με τον Χάρη Γιαννόπουλο για την πιο δημοφιλή γενειάδα του ελληνικού μπάσκετ. Ωστόσο ο Κεφαλλονίτης πλέι μέικερ, στα 37 του πλέον, είναι πολλά περισσότερα από… τρίχες. Ιδανικός οργανωτής με την μπάλα στα χέρια, διαβάζει καλά το παιχνίδι και έχει την ικανότητα να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του, βελτιώνοντας την ατομική στατιστική τους. Ομολογουμένως τα χρόνια πέρασαν και να μην έχει την ευχέρεια να αποτελεί πρώτη-δεύτερη λύση σε ομάδα της ελίτ, αλλά στα λεπτά που πατά στο παρκέ λειτουργεί ως εγγύηση σταθερότητας και συνέπειας για τους ‘ερυθρόλευκους’, αποφεύγοντας τα λάθη, κάτι εξόχως σημαντικό.
Οι πρωταθλητές
Πλην του Μελισσαράτου που παρέμεινε και δίνει ήδη 12.5 πόντους – 9 ριμπάουντ – 3.5 ασίστ στα πρώτα δύο ματς, οι άνθρωποι του Ολυμπιακού πήγαν το καλοκαίρι σε παίκτες – πρωταγωνιστές. Όχι απλώς χρήσιμα εργαλεία που θα ενσωματωθούν στο σύνολο και θα καλύψουν τρύπες του ροτέισον (Νοέας, Τζόλος, Πετρόπουλος), αλλά παιδιά που θ’ αναλάβουν κρίσιμους ρόλους, θα παίζουν σταθερά πάνω από 25 λεπτά και θα ‘κουβαλούν’ τους υπόλοιπους όταν υφίσταται ανάγκη. Ο Διονύσης Σκουλίδας και ο Στάθης Παπαδιονυσίου ήρθαν από τον πρωταθλητή Χαρίλαο Τρικούπη γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Ο πρώτος, ένας παίκτης με παραστάσεις από Περιστέρι, ΑΕΚ και Χολαργό, είναι ένας ολοκληρωμένος (για την κατηγορία) σμολ φόργουορντ με συμβολή στις δύο πλευρές του παρκέ, ενώ ο δεύτερος ήταν εκ των πρώτων δέκα σκόρερ πέρυσι (τη στιγμή της διακοπής) με 15.6 πόντους με 56% στα δίποντα και 40% στα τρίποντα. Σε πρώτη φάση ο Σκουλίδας έχει αρχίσει καλύτερα τη χρονιά, αλλά ο δρόμος είναι μακρύς.
Το ‘άγουρο’ δίδυμο που ωρίμασε
Δεν είναι τυχαίο πως οι Βασίλης Χρηστίδης και Αλέξανδρος Νικολαΐδης έχουν ξεχωρίσει στα μάτια του Γιώργου Μπαρτζώκα κι έχουν δηλωθεί στην ευρωπαϊκή λίστα του Ολυμπιακού (παρέα με τον Αλεξέι Ποκουσέφσκι). Έχοντας ακολουθήσει την προετοιμασία της πρώτης ομάδας, αμφότεροι ‘ψήλωσαν’. Δεν σήκωσαν τη μύτη, αλλά το μπασκετικό μπόι τους. Δούλεψαν πιο εντατικά, κοντραρίστηκαν με τους… άνδρες της ομάδας και μοιάζουν πιο ‘ψημένοι’. Μονιμοποιημένος στο ‘4’ κι έχοντας δίπλα του ένα κορμί να σπρώχνει σταθερά (Μελισσαράτος) ο ‘ψηλός’ μετράει κιόλας 10 πόντους, 7 ριμπάουντ και 2.5 ασίστ ανά 19 λεπτά συμμετοχής, ενώ ο ‘κοντός’, συνεχίζοντας να παράγει ενέργεια, αλλά κυρίως συνέπεια πλέον μένει στο παρκέ περισσότερο από κάθε άλλον περιφερειακό του Ολυμπιακού (σχεδόν 25 λεπτά) προσφέροντας οργάνωση, ριμπάουντ, αλλά και σκορ, όποτε του δίνεται χώρος.
Η βελτίωση στην καθοδήγηση
Η σταθερότητα στον πάγκο παρέχει την απαιτούμενη ασφάλεια. Ο Δημήτρης Τσαλδάρης δούλευε με Εφήβους ως τη στιγμή που κλήθηκε να διαχειριστεί μια νέα, περίεργη αν μη τι άλλο, κατάσταση. Αναμενόμενο ήταν να χρειαστεί χρόνο για να προσαρμοστεί στις ανάγκες μιας δουλειάς διαφορετικής απ’ αυτήν που είχε ως υπεύθυνος των τμημάτων υποδομής. Εντελώς άλλο είναι να κοουτσάρεις στην Α2, συγκριτικά με το Πανελλήνιο των Εφήβων. Χρειάστηκε χρόνο για να μοιράσει ρόλους, να καταλήξει πως το μείγμα έμπειρων-νέων θ’ αποδώσει καλύτερα, ποια θα είναι η επόμενη ημέρα στην ομάδα και σε ποιους θα στηριχθεί περισσότερο. Πιο… σοφός από την περυσινή σεζόν, έφτιαξε ένα σύνολο πολύ πιο ανταγωνιστικό και κατά βάση ‘κλασάτο’. Πιο ελκυστικό.
Ορίστε πώς ο Ολυμπιακός Β’ κάλυψε μια διαφορά… 50 πόντων!
