Αντίπαλοι ξανά... Μάτζικ και Μπερντ

Η ιστορία ξεκινά από το μακρινό 1979, όταν οι δύο τους τέθηκαν για πρώτη φορά αντιμέτωποι στο κολεγιακό πρωτάθλημα και εξελίσσεται μέσα στο πέρασμα των χρόνων, με τον έναν να ηγείται των Μπόστον Σέλτικς και τον άλλο των Λος Άντζελες Λέικερς. Το τέλος της παράστασης τους βρίσκει αγκαλιά να πανηγυρίζουν το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στην Βαρκελώνη, μετά τον νικηφόρο τελικό για τις ΗΠΑ των Μάικλ Τζόρνταν, Τσαρλς Μπάρκλεϊ και Σκότι Πίπεν απέναντι στην Κροατία των Ντράζεν Πέτροβιτς, Τόνι Κούκοτς και Ντίνο Ράτζα.

"Ήμασταν νικητές, ήμασταν ανταγωνιστές, θα κάναμε τα πάντα για να κερδίσουμε...", σχολιάζει ο Μάτζικ Τζόνσον, προσπαθώντας να αποδώσει με τα λόγια, την "αύρα" της εποχής εκείνης.

Δύο σκηνές της παράστασης μάλιστα είναι αυτές που προκαλούν ρίγη συγκίνησης... "Η πρώτη είναι αυτή που επισκέπτομαι τον Λάρι στο σπίτι του και η μητέρα του με παίρνει και με σφίγγει στην αγκαλιά της. Πραγματικά είναι εξαιρετική η σκηνή αυτή, έτσι γίναμε φίλοι. Η δεύτερη σκηνή είναι αυτή που καλώ τον Λάρι για να του πω ότι έχω HIV", εξομολογείται ο Μάτζικ Τζόνσον.

Στο σενάριο, ο σταρ των Σέλτικς, Λάρι Μπερντ, περιγράφεται ως έντονα ανταγωνιστικός, ασυμβίβαστα ειλικρινής, επιφυλακτικός ως προς τους ξένους και πιστός προς τους φίλους του.

Από την άλλη, ο Μάτζικ παρουσιάζεται ως χαρισματικός, η ψυχή της παρέας, γεμάτος ενέργεια. Επίσης θεωρείται έντονα ανταγωνιστικός, εξωστρεφής, με απεριόριστη φιλοδοξία, εγωισμό αλλά και γοητεία.

Οι παραγωγοί της παράστασης είναι οι Φραν Κίρμσερ και Τόνι Ποντούρο, οι οποίοι έχουν προηγούμενη εμπειρία από τη μεταφορά αθλητικών ιστοριών στο θέατρο, καθώς είχαν κάνει κάτι ανάλογο με την ιστορία του αστέρα των Γκριν Πέι Πέικερς, Βινς Λομπάρντι.