ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ: Ο συγκινητικός λόγος του Γκάλη στο Hall of Fame
Ο Νίκος Γκάλης είναι και επίσημα μέλος του Hall of Fame, με τον λόγο του την ώρα που ανέβηκε στο βήμα να καθηλώνει. Διαβάστε αναλυτικά τα όσα δήλωσε ο "Νικ" σε ένα βράδυ που θα περάσει στην ιστορία (VIDEO).
Ιστορικό ήταν το βράδυ της Παρασκευής (8/9) για τον Νίκο Γκάλη, αλλά και για την Ελλάδα ολόκληρη. Ο πρωτεργάτης της επιτυχίας του 1987, ο άνθρωπος που έφερε ουσιαστικά το μπάσκετ στη χώρα μας, ο "Νικ" των Ελλήνων, έγινε και επίσημα μέλος του Hall of Fame του ΝΒΑ σε μια λαμπερή τελετή που έλαβε χώρα στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame.
Ο Γκάλης ανέβηκε στο βήμα και πραγματοποίησε ένα ακόμη όνειρό του, μπαίνοντας στην ελίτ του παγκόσμιου μπάσκετ. Το πιο συγκλονιστικό κομμάτι της βραδιάς δεν ήταν άλλο από το λόγο που έβγαλε κάνοντας την αίθουσα να πλημμυρίσει από θαυμασμό και συγκίνηση.
Αναλυτικά τα όσα ανέφερε:
"Θα ήθελα να πω ότι αποτελεί μεγάλη μου τιμή να γίνομαι μέλος του Hall of Fame. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα κι εδώ δίπλα μου είναι ο Μπομπ ΜακΑντού ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου. Μας συνδέουν σπουδαίες μονομαχίες με τον Μπομπ. Ευχαριστώ τους φίλους μου που με ακολούθησαν εδώ, είναι σαν αδέρφια για μένα. Παλιοί συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ. Τότε, στο Σίτον Χολ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα εδώ.
Το όνειρό μου ήταν να παίξω στο ΝΒΑ, επιλέχθηκα από τους Σέλτικς μαζί με τον τρομερό Λάρι Μπερντ. Είχα προτάσεις από αρκετές ομάδες από την Ελλάδα. Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι υπήρχε μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο Άουερμπαχ ήθελε να μείνω, αλλά πήρα μια απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσω ποτέ στη ζωή μου. Πήγα στην Ελλάδα και το 1987 η Ελλάδα κατέκτησε το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όλο το έθνος βγήκε στους δρόμους, το μπάσκετ έγινε εθνικό άθλημα και η Ελλάδα είναι από τις κορυφαίες ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τότε σε κάθε αυλή σπιτιού, σε κάθε αυλή σχολείου τοποθετήθηκε μια μπασκέτα.
Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό που ζω σήμερα. Το θέμα δεν είναι η κατάκτηση τίτλων αλλά και άλλο πιο σημαντικό που θα σας αποκαλύψω σήμερα. Μια μέρα περπατούσα στη γειτονιά μου στη Θεσσαλονίκη και με σταμάτησε μια κυρία. Νόμιζα ότι ήθελε μια αναμνηστική φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο. Με φώναξε "Νίκο, Νίκο", έτσι με φωνάζουν. Μου είπε "θέλω να σ’ ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί έσωσες τον γιο μου, του έκανες το μεγαλύτερο δώρο". Μετά μου εξήγησε ότι ο γιος της ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά αλλά το ξεπέρασε, βρήκε το νόημα της ζωής κι έγινε αθλητής μπάσκετ. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές μου και τους συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ, τον σύλλογό μου τον Άρη Θεσσαλονίκης που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου, τη γυναίκα μου και την κόρη μου Στέλλα".
AP Photo/Stephan Savoia