Αυτό είναι το μπάσκετ του Πασκουάλ
Ο Τσάβι Πασκουάλ πρεσβεύει ένα στιλ προπονητή που εξελίχθηκε αλλά έμεινε ίδιο με την πάροδο των ετών. Ποια τα χαρακτηριστικά του Καταλανού κόουτς, ο οποίος παρουσιάζεται ως βασικός υποψήφιος για τον πάγκο του Παναθηναϊκού.
Στα 8,5 χρόνια του στην Μπαρτσελόνα χαρακτηρίστηκε νέος Ρενέσες, λόγω των διαδοχικών αποτυχιών σε Final-4, ασχέτως αν ήταν σχεδόν πάντα εκεί. Μα ο Τσάβι Πασκουάλ είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση. Ένας καταρτισμένος προπονητής που έφερε φρέσκες ιδέες στο παρκέ και προχώρησε το “τακτικό” μπάσκετ ένα βήμα παραπέρα.
Βέβαια αυτό που πάντα έχει σημασία είναι οι λόγοι που μια ομάδα επιλέξει έναν προπονητή. Διότι:
➔ Δεν είναι ο προπονητής μιας χρήσης και η δουλειά του δεν μπορεί να κριθεί σε λίγους μόνο μήνες. Έχει ανάγκη από χρόνο για να να εφαρμόσει το πλάνο και να εξελίξει τη δουλειά του. Οδήγησε την Μπαρτσελόνα στην κορυφή της Ισπανίας μετά από 1,5 χρόνο και στην αντίστοιχη της Ευρώπης στην τρίτη χρονιά του.
➔ Θεωρείται μετρ της τακτικής και επικεντρώνεται στη λεπτομέρεια. Έναν… άλλον Γκουαρδιόλα τον χαρακτήριζαν στην Ισπανία. Θέλει κάθε σύστημα να είναι τελειοποιημένο, αρνείται πεισματικά να δεχθεί την προχειρότητα και στην ευχέρεια των παικτών. Μετράει… μοίρες στο σκριν και εκατοστά στις αποστάσεις μεταξύ των παικτών.
➔ Είναι αυθεντία της προπονητικής. Συνδυάζοντας στοιχεία άλλων, δικές του ιδέες και εμπειρίες από την καθημερινή τριβή του με το σπορ, έχει συντάξει το δικό του playbook. Ένα… βαρύ βιβλίο γεμάτο συστήματα, αμυντικά και επιθετικά, στο οποίο οι παίκτες “διαγωνίζονται” σε κάθε προπόνηση. Απαιτεί απόλυτη προσήλωση στην κάθε λέξη – κίνηση, ζητάει την τελειότητα, ειδάλλως δεν νιώθει πως έχει εκπληρώσει το στόχο.
➔ Επιμένει στις λίγες κατοχές. Θέλει η ομάδα του να έχει τον έλεγχο του ρυθμού, να παίζει κοντρολαρισμένο (σετ) παιχνίδι και ν’ αναπτύσσει κάθε σύστημα στο χρόνο που απαιτείται. Δεν τον νοιάζει αν θα νικήσει με σκορ… δημοσιογραφικού πρωταθλήματος ή σκοράροντας 80-90 πόντους, αρκεί να έχει φέρει το παιχνίδι στα δική του μέτρα και θέλω.
➔ Δεν δίνει στον παίκτη πολλές ελευθερίες, δεν του αρέσουν οι εκτός πλάνου ατομικές πρωτοβουλίες, ακόμη κι αν αυτός λέγεται Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Άπαντες οφείλουν να υπακούν στις εντολές, να μην κάνουν του κεφαλιού τους και να τελειώνουν τις επιθέσεις που βγάζει το σύστημα γι’ αυτούς και όχι να ρισκάρουν. Χρειάζεται όμως ημίψηλους παίκτες (3-4) που εκτελούν καλά από την περιφέρεια.
➔ Παίζει πολύ από το “5”, πάντα είχε “θηρία” στο ρόστερ της Μπαρτσελόνα, και γ’ αυτό θέλει για βασικό σέντερ κάποιον που “σπάει” πολύ καλά την μπάλα. Στην Μπαρτσελόνα αναγέννησε τον Άντε Τόμιτς και με άξονα αυτόν ανέπτυσσε συστήματα. Στήνει πικ εν ρολ με τον ψηλό χωρίς απαραίτητα να τελειώνει αυτός την επίθεση, εύκολα μπορεί να είναι αυτός που πασάρει.
➔ Έχει σύστημα για κάθε φορά που η ομάδα του έχει ανάγκη από ένα καλάθι. Και συνήθως μετά από τάιμ άουτ η επιτυχία είναι εξασφάλισμένη, αρκεί η εντολή να εκτελεστεί στο βαθμό που απαιτείται.
➔ Η άμυνά του αρχίζει από την περιφέρεια και τους γκαρντ που πιέζουν την μπάλα. Ο Ρούμπιο, ο Έιντσον, ο Σατοράνσκι, ακόμη και ο Σάδα, είναι κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα παικτών που πέρασαν από τα χέρια του. Εκεί πόνταρε για να σταματάει πότε-πότε τους εκρηκτικούς κοντούς της Ρεάλ Μαδρίτης.
Αν όλα αυτά είναι δυνατόν να εφαρμοστούν (χωρίς δραστικές αλλαγές) σ’ έναν… αμερικανικό Παναθηναϊκό, αποτελεί αναμφίβολα ερωτηματικό. Στην Μπαρτσελόνα δούλευε σ’ ένα περιβάλλον που τον “προστάτευε” και τον περιέκλειε για 8,5 χρόνια με απόλυτη εμπιστοσύνη. Όσοι τον γνωρίζουν κάνουν λόγο για έναν ανασφαλή χαρακτήρα, έχει ανάγκη να αντιλαμβάνεται οως είναι αρεστός. Έφυγε γιατί ο κύκλος κρίθηκε ότι έκλεισε με την περυσινή κακή σεζόν εντός κι εκτός συνόρων, παρόλο που είχε συμβόλαιο για άλλον ένα χρόνο.
Ουδείς πάντως μπορεί ν’ αντιπαραβάλει με λόγια τους αριθμούς. Εκείνους που λένε πως στην καριέρα του είχε 617 παιχνίδια στην Μπαρτσελόνα και το ποσοστό επιτυχίας του ήταν 76.3%, έχοντας 77% στην ACB και 75.5% στην Ευρωλίγκα. Η δική του -απόλυτα ισορροπημένη- Μπαρτσελόνα της σεζόν 2009-10, ένα κομψοτέχνημα, κατέκτησε το τρόπαιο με ρεκόρ 20-2, το καλύτερο ρεκόρ ομάδας που έφτασε μέχρι τέλους, μετρώντας 79 πόντους από 58% στα δίποντα, 35% στα τρίποντα και μόλις 11 λάθη ανά αγώνα.
Στην Μπαρτσελόνα ο Τσάβι Πασκουάλ Βίβες άλλες φορές νίκησε και άλλες έχασε. Έζησε πάντως, κάνοντας λογοπαίγνιο με το δεύτερο επώνυμό του μαζί με τέσσερα πρωταθλήματα, τρία κύπελλα, τέσσερα σούπερ καπ και φυσικά την Ευρωλίγκα του 2010. Στον Παναθηναϊκό;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
