7 χαρακτήρες wrestling για 7 θρυλικούς παίκτες της Α1
Το wrestling και το μπάσκετ της 90s Α1 συγκρούονται σε ένα crossover επεισόδιο με πρωταγωνιστές τους: Γουόλτερ Μπέρι, Φάνη Χριστοδούλου, Χρήστο Τσέκο, Φραγκίσκο Αλβέρτη, Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς, Παναγιώτη Γιαννάκη, Νίκο Γκάλη.
To wrestling το γνωρίσαμε στην Ελλάδα ως 'Οι Γίγαντες του Κατς', σχεδόν την ίδια εποχή που έμπαινε στα ελληνικά σπίτια και το μπάσκετ της Α1, μέσα από δεκάδες τηλεοπτικές μεταδόσεις. Παρακάτω επιχειρήσαμε να κάνουμε το αδιανόητο: Να φανταστούμε επτά παίκτες της 90s Α1, ως χαρακτήρες του wrestling. Προσοχή στο Κινούμενο Βουνό, πουλάει το έλεος του πολύ ακριβά.
Γουόλτερ Μπέρι
- Όνομα: The Creepy Gum (ελεύθερη μετάφραση: 'Η Τσίχλα του Τρόμου')
- Κίνηση: Θα γράπωνε παρατεταμένα τον αντίπαλο από το κεφάλι, σε σημείο που και το κοινό και ο διαιτητής και οι εκφωνητές θα απορούσαν "μα τι κάνει τόση ώρα;". Στη συνέχεια, θα τον σήκωνε στον αέρα και θα τον έριχνε στην αντίθετη κατεύθυνση με την πλάτη!
- Είσοδος στο ρινγκ: Χαλαρή, όπως ήταν πάντα και ο ίδιος ο Μπέρι υπερβολικά χαλαρός και ταυτόχρονα, μια διαρκής απειλή για τα αντίπαλα καλάθια. Θα έπαιζε κάτι από Dr.Dre & Eminem ίσως.
Φάνης Χριστοδούλου
- 'Όνομα: The Moving Mountain (ελεύθερη μετάβαση: 'Το Κινούμενο Βουνό')
- Κίνηση: Οι αντίπαλοι θα τον υποτιμούσαν, πιστεύοντας πως δεν είναι και τόσο ταχύς. Όμως o Φάνης Χριστοδούλου με τα δυνατά του γόνατα και με τον 'ατσάλινο' κορμό του, θα μπορούσε εύκολα να σηκώσει κάθε αντίπαλο και να τον πετάξει έξω από το ρινγκ, για να τον διαλύσει στη συνέχεια, με μια ευρεία γκάμα αυτοσχεδιαστικών κινήσεων.
- Είσοδος στο ρινγκ: Θα μπορούσαμε άνετα να τον φανταστούμε με μια μάσκα του Bane από τη σειρά ταινιών 'Batman', με μουσική υπόκρουση από Ραχμάνινοφ. Αλλά θα ήταν διακριτικός, τρομακτικά ήσυχος.
Φραγκίσκος Αλβέρτης
- Όνομα: The Flaming Crane ('Ο Φλεγόμενος Γερανός')
- Κίνηση: Μιμούμενος το trademark στυλ με το οποίο σούταρε τρίποντα, θα έπαιρνε σανίδες, λοστάρια, ξύλινα και ατσάλινα αντικείμενα και θα τα πέταγε στα σώματα των αντιπάλων του, μέχρι να οριζοντιωθούν στο πάτωμα.
- Είσοδος στο ρινγκ: Λαμπερή. Σαν ένας πραγματικός μύστης. Θα του ταίριαζε το 'Pretty Fly (For A White Guy)'.
Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς
- Όνομα: Serbian Lucky Luke ('Ο Σέρβος Λούκι Λουκ')
- Κίνηση: Δεν θα ήθελε χρόνο, δεν θα ήθελε κόπο. Ο Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς γράπωνε τον αντίπαλο του και θα τον έκανε ελατήριο' στα σχοινιά του ρινγκ και στο τέλος, όταν τα γόνατα του δεν θα τον κρατούσαν πια, με μια προβολή θα τον ξάπλωνε φαρδύ-πλατύ.
- Είσοδος στο ρινγκ: Θα είχαμε να κάνουμε με έναν μοναχικό χαρακτήρα, άρα θα χρειαζόμασταν κάτι εξαιρετικό.Θα μπορούσε να παίζει από Γιάννη Πάριο μέχρι Μπράιαν Άνταμς.
Χρήστος Τσέκος
- Όνομα: The Mellow Cage (ελεύθερη μετάφραση: 'Το Χαλαρό Κλουβί)
- Κίνηση: Θα άφηνε τον αντίπαλο να επιτεθεί πρώτος. Ύστερα θα τον παγίδευε σε ένα κλουβί, θα πέταγε τα κλειδιά και θα τον βασάνιζε μέχρι τελικής πτώσης.
- Είσοδος: Πολύ θα ήθελα να τον δω να μπαίνει στο ρινγκ με μαύρα γυαλιά, με υψωμένη την -βαριά σαν βρεγμένη σανίδα-γροθιά του και να παίζει στο background το 'Βουκολικό' από τα Ημισκούμπρια. Δεχόμαστε εναλλακτικές προτάσεις.
Παναγιώτης Γιαννάκης
- Όνομα: The Sting of Patience (ελεύθερη μετάφραση: 'Το Τσίμπημα Της Υπομονής')
- Κίνηση: Η 'υπομονή' είναι μια λέξη που έχει χρησιμοποιήσει αρκετές φορές σε δηλώσεις του ως προπονητής αλλά και ως παίκτης ο Παναγιώτης Γιαννάκης, μια αρετή στην οποία δεν έχει σταματήσει να πιστεύει. Η κίνηση του δεν θα ήταν κάτι πολύ κραυγαλέο, αλλά θα ήταν ουσιώδης και αποτελεσματική: Θα περικύκλωνε τον αντίπαλο, θα τον κοίταζε στα μάτια και θα 'διάβαζε' την ψυχολογία του. Στη συνέχεια θα άφηνε τον αντίπαλο να εκδηλώσει πρώτος επίθεση και θα χτυπούσε με τα δυνατά του χέρια κατευθείαν στο αδύνατο του σημείο.
- Είσοδος: Τον φανταζόμαστε με κάτι μελωδικό και hard rock. Ίσως με το 'Sweet Child of Mine' των Guns n'Roses.
Νίκος Γκάλης
- Όνομα: The Jumping Train (ελεύθερη μετάφραση: 'Το Ιπτάμενο Τρένο')
- Κίνηση: Ο Νίκος Γκάλης θα έκανε θόρυβο. Πολύ θόρυβο. Μπορούμε να τον φανταστούμε να ορμά στους αντιπάλους του με άλματα πάνω από σκαλωσιές που θα πάγωναν τη ροή του χρόνου και στη συνέχεια να τους άφηνε στα πατώματα, εκτός ρινγκ, χωρίς ανάσα.
- Είσοδος στο ρινγκ: Ανέκφραστος. Σοβαρός. Σίγουρα με μουσική υπόκρουση κάτι 'ξεσηκωτικό' και 80s. Ίσως με το "Eye Of The Tiger'.