20 διοργανώσεις σε 20 χρόνια: το μυστικό της μακροζωίας του Λούις Σκόλα

Ήρθε στη ζωή την τελευταία ημέρα του Απρίλη πριν από 39 χρόνια, στη γειτονιά Φλορέστα του δυτικού Μπουένος Άιρες. Με το μπάσκετ συνδέθηκε προτού καν… γεννηθεί, μια και ο πατέρας του Μάριο ήταν παίκτης των 70s. Τότε που “παιχνίδια του ΝΒΑ βλέπαμε μόνο από τις κασέτες των προπονητών” και δεν φανταζόταν πως ο γιος του θα γίνει τόσο τρανός. Ο ίδιος πρωτόπαιξε πριν εγγραφεί στην πρώτη τάξη του σχολείου και από τα 15 του, έφηβος ακόμη το 1995, είχε ήδη εκδώσει επαγγελματικό δελτίο.

24 χρόνια αργότερα, με κυκλωμένα πια τα 39 του, ο Λούις Σκόλα παραμένει ένας παίκτης χωρίς ημερομηνία λήξης. Ύστερα από φανταχτερή και άφθονη καριέρα σε Ισπανία (Χιχόν, Μπασκόνια) και ΝΒΑ (Ρόκετς, Σανς, Πέισερς, Ράπτορς, Νετς) συνεχίζει στην Κίνα. Έχει ήδη δυο σεζόν εκεί και δεν δείχνει διατεθειμένος να εγκαταλείψει. Το σώμα του αντέχει, η καρδιά του πολύ περισσότερο, το κοινό τον αποθεώνει.

Στα 20 από τα 24 της ατιθάσευτης καριέρας του, μιας καριέρας που δεν έχει μπει σε ηλικιακά καλούπια, ο Λούις Σκόλα αποτελεί μόνιμο στέλεχος της εθνικής Αργεντινής. Έχει ζήσει οτιδήποτε θα μπορούσε, θριάμβους και αποτυχίες, χαρές και λύπες: από την αδικία στο Παγκόσμιο της Ινδιανάπολις και το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην Αθήνα ως την 11η θέση στο Παγκόσμιο με 20άρα από τη Βραζιλία και την 8η στους Ολυμπιακούς με -27 από τους Αμερικανούς. Ήταν παντού παρών. Από την Αθήνα ως το Πεκίνο κι από τη Σαϊτάμα ή το Καράκας έως το Λονδίνο ή την Κωνσταντινούπολη. Χωρίς γκρίνια για το καλεντάρι ή άλλες ‘φθηνές’ δικαιολογίες.

Μάλιστα ο βετεράνος σέντερ, 9 μήνες πριν γίνει 40, θα εμφανιστεί σε δύο τουρνουά τούτο το καλοκαίρι. Πρώτα στους Παναμερικανούς Αγώνες που θα φιλοξενηθούν από το προσεχές Σάββατο στη Λίμα του Περού και κατόπιν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, ως ο σέντερ της ‘αλμπισελέστε’, ο συνδετικός κρίκος του χθες με το σήμερα. Είναι ο μόνος της ‘χρυσής γενιάς’ που συνεχίζει με αλκαλικές μπαταρίες στην πλάτη. Τζινόμπιλι, Νοσιόνι, Σκονοκίνι, Σάντσες, Πριτζόνι, Ομπέρτο, Ντελφίνο, Βολκοβίσκι έχουν αποσυρθεί. Αυτός εκεί, άγρυπνος φρουρός ενός εθνόσημου που έχει ριζωθεί στο μέρος της καρδιάς.

Το μυστικό του

Ο Λούις Σκόλα δεν έλειψε ούτε από την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου AP Photo/Christian Palma

Με τις δύο αυτές οι διοργανώσεις που ο Αργεντινός θα έχει συμμετάσχει θα γίνουν 20 σε ισάριθμα χρόνια! Γίνεται; Προφανώς. Ο ίδιος, χωρίς το μακρύ μαλλί πλέον αλλά εξίσου ‘φρέσκος’, εξηγεί: “Θα ήταν πολύ πιο εύκολο ν’ απαντήσω κάτι άλλο, αυτό που ο κόσμος δεν θέλει να διαβάσει. Όπως φράσεις του στιλ ‘για την εθνική ομάδα θα ερχόμουν κολυμπώντας’ ή άλλες τέτοιες.

Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν συμβαίνει μονάχα με την εθνική ομάδα. Με την ομάδα μου, τους Σαρκς της Σαγκάης, ήμουν ένα πρωινό του Φλεβάρη στην Ταϊβάν περιμένοντας το τρένο και αναρωτιόμουν ‘τι κάνω εδώ, στ’ αυτήν την ηλικία’. Διαπίστωσα πως ακόμη μ’ αρέσει η ομάδα: παίζει καλό μπάσκετ, είναι όμορφο, επαγγελματικό και διασκεδαστικό. Είναι πιο εύκολο για μένα. Αν είσαι χαρούμενος, δουλεύεις καλύτερα. Δεν λέω ψέματα, ενδεχομένως, αν η ομάδα ήταν κακή να ήμουν ξανά εδώ. Αλλά θα με επηρεάζε, χωρίς αμφιβολία.

Το σύνολο σε σηκώνει ή σε ρίχνει. Κάποιες φορές είσαι καλά, με ενέργεια και λες ‘ω, πάλι αυτός ο τύπος που παραπονιέται ή αυτός με την κακή αύρα’. Άλλες πάλι φορές ξυπνάς με πόνους στη μέση και δεν είναι εύκολο να σηκωθείς από το κρεβάτι και να κατέβεις τις σκάλες, αλλά τους βλέπεις και αναθαρρείς. Αυτό το σύνολο μου δίνει μια ανάσα δροσιάς“.

Η ολόδική του οπτική των πραγμάτων.

Η μοναδική φορά που έλειψε

Ο Σκόλα έλειψε μονάχα από ένα τουρνουά στο οποίο η Αργεντινή ήταν παρούσα, διότι στους Ολυμπιακούς του 2000, στο Σίδνεϊ, δεν είχε εξασφαλίσει το εισιτήριο πρόκρισης, έχοντας την προηγούμενη χρονιά καταταγεί τρίτη στο Πρωτάθλημα Νότιας Αμερικής.

Η μοναδική διοργάνωση που έχασε ήταν το FIBA AmeriCup του 2005, ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς στην Αθήνα. Ήταν το καλοκαίρι που όλοι οι αστέρες των Αργεντινών πήραν άδεια και η Ομοσπονδία παρέταξε ένα σύνολο με δεύτερης βαθμίδας παίκτες, κατακτώντας εν τέλει το αργυρό μετάλλιο. Αντίθετα από το 2007 ως το 2017 έπαιζε χωρίς διακοπή, ενώ βοήθησε πολύ στα προκριματικά του Παγκοσμίου. Στο Ρίο ήταν δικαιωματικά ο σημαιοφόρος της αποστολής, σήμερα είναι “ένας φανταστικός ηγέτης και αρχηγός. Ένας σπουδαίο παράδειγμα για όλους μας. Είναι ένας θρύλος“, όπως μετέφερε ο Νίκο Λαπροβίτολα, συμπυκνώνοντας σε μερικές λέξεις με παχύ περιεχόμενο την οντότητα του Σκόλα. To #4 είναι το επόμενο νούμερο που θ’ αποσυρθεί μετά το #5 του Τζινόμπιλι και το #13 του Νοσιόνι.

Ιδού μία προς μία οι παρουσίες του Λούις Σκόλα με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα: