12 θρυλικοί αγώνες του ελληνικού μπάσκετ που αξίζει να ξαναδείς ολόκληρους στην καραντίνα

Μπασκετική δράση δεν υπάρχει στην ΕΚΟ Basket League ούτε στην Ευρωλίγκα ούτε στο NBA. Άρα, οι μέρες αυτές ενδείκνυνται για να ‘επισκεφθούμε’ ξανά το ένδοξο παρελθόν των ελληνικών ομάδων. Παρακάτω έχουμε έναν οδηγό με 12 ξεχωριστούς αγώνες από τα τελευταία 30+ χρόνια, που μπορούν να ταιριάξουν με κάθε διάθεση, με κάθε οπαδικό χρώμα, με κάθε μπασκετική αδυναμία. Ξεκινάμε.

Το Σήμερα δεν μπορεί να περιμένει

Tι μας έχει μείνει από τη φετινή σεζόν της Α1 -χωρίς τον Ολυμπιακό; Δύσκολο να προκύψει ένα ολοκληρωμένο συμπέρασμα από ένα εγχώριο τουρνουά που βρίσκεται στον ‘πάγο’. Κρατάμε ασφαλώς το απίστευτο ντέρμπι με την ΑΕΚ να ρίχνει στα ‘σχοινιά’ τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, ύστερα από μια εξουθενωτική αναμέτρηση.

Ένας μοναχικός θρίαμβος

Το 2018, η ΑΕΚ υποδέχτηκε τη Μονακό στο ΟΑΚΑ, σε ένα ματς που έμοιαζε με ατέλειωτο πάρτι, σε μια γιορτή που γέννησε μπασκετικές αναμνήσεις που θα ζουν για πολλά χρόνια στις διηγήσεις των Κιτρινόμαυρων. Ήταν πια πρωταθλητές.

Οι ανατροπές που βγήκαν από σενάριο οσκαρικής ταινίας

Δυο τελείως διαφορετικές ιστορίες, δυο μαγικά ματς, όπου το φαβορί στο κάθε ένα από αυτά, δέχτηκε στο φινάλε ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα από το αουτσάιντερ. Το 2016, ο Βασίλης Σπανούλης με διαστημικό τρίποντο χάλασε τη γιορτή του τελευταίου αγώνα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Σχεδόν 17 χρόνια νωρίτερα, ο Ντίνο Ράτζα είχε συμπαρασύρει τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, τον Νίκο Οικονόμου και τους υπόλοιπους Πράσινους, σε μια ονειρεμένη ανατροπή μέσα στο ΣΕΦ, που τους χάρισε το πρωτάθλημα και έγινε το πρώτο κεφάλαιο μιας 12ετίας γεμάτης από θριάμβους σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Τα ‘αστέρια’ της Ευρωλίγκας

Από τον πρώτο τελικό, του 1996, ως τον -μέχρι στιγμής- τελευταίο του 2011, ο Παναθηναϊκός έχει φροντίσει ώστε η φανέλα του να έχει πάντα άπλετο ‘χώρο’ για να ράβονται αστέρια. Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του, κατάφερε να ζευγαρώσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών της Βαρκελώνης (1997) με δυο back-to-back κατακτήσεις Ευρωλίγκας, το 2012 και το 2013, σε δυο από τους καλύτερους τελικούς που έχουμε δει στην ιστορία της διοργάνωσης.

Οι ‘μικροί’ που μεγάλωσαν ξαφνικά

Το 2001, το ‘μικρό’ Μαρούσι έφτασε ως τον ουρανό, κατακτώντας το Κύπελλο Σαπόρτα κόντρα στη γαλλική Σαλόν. Ο Τζίμι Όλιβερ είχε πετύχει 31 πόντους, με άξιους συμπαραστάτες τους Αλέξη Φαλέκα, Ασράφ Αμάγια, Βάσκο Εφθίμοφ, χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα τους με 74-72. Μερικά χρόνια πριν (1997), ο Άρης, των Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ, Παναγιώτη Λιαδέλη, Τζανή Σταυρακόπουλου, Ντίνου Αγγελίδη, Μάριο Μπόνι, είχε διαλύσει με 88-70 την τούρκικη Τόφας μέσα στην Προύσα, για να κατακτήσει το Κύπελλο Κόρατς. Σήμερα το Μαρούσι βρίσκεται στα ερασιτεχνικά στρώματα του ελληνικού μπάσκετ, ενώ ο Άρης παλεύει να παραμένει στην πρώτη κατηγορία. Ζητείται ελπίς.

Η μαγεία των 90s ντέρμπι

Δεν αρκεί ένας οδηγός με videos για να αποτυπώσουμε αυτήν τη μαγεία, δεν είναι εύκολο. Το πρωτάθλημα της Α1 είχε σχεδόν πάντα 7-8 ανταγωνιστικές ομάδες και 2-3 που μπορούσαν να κάνουν τη ζημία, αν τις υποτιμούσες. Κρατάμε τον αγώνα όπου ο ΠΑΟΚ του Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς ‘σκότωσε’ τον Ολυμπιακό μέσα στο σπίτι του, βάζοντας τέλος στο ένδοξο σερί των πρωταθλημάτων της εποχής Γιάννη Ιωαννίδη-Ντούσαν Ίβκοβιτς, αλλά κι ένα από τα καλύτερα ντέρμπι που έγιναν ποτέ σε γήπεδο των Αθηνών, με 228 πόντους και τον Σταυρακόπουλο των Αμπελοκήπων να χαρίζει απλόχερα μαγεία.

Στο παράλληλο σύμπαν της δεκαετίας του ’80

Από σεβασμό προς συναδέλφους δημοσιογράφους που έχουν φάει με το κουτάλι τα μπασκετικά γήπεδα των 80s, θα απομονώσω σε αυτό το κείμενο μόλις δυο αγώνες εκείνης της εποχής, που εκφράζουν ιδανικά τους εντελώς διαφορετικούς συσχετισμούς δυνάμεων του Τότε σε σχέση με το Τώρα. Το 1989, ο Ολυμπιακός ήταν μια από τις χειρότερες ομάδες της πρώτης κατηγορίας –έπαιξε και στην Ευρώπη!– κι ο εντός έδρας αγώνας με τον Άρη έμοιαζε με ένα ‘ξεμούδιασμα’ για την ομάδα του Νίκου Γκάλη, λίγο πριν από τις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις της. Αντίθετα, ο Πανιώνιος του Φάνη Χριστοδούλου ήταν μια ομάδα η οποία κάθε φορά που υποδεχόταν τους κορυφαίους του ελληνικού μπάσκετ Άρη και ΠΑΟΚ στην έδρα του, τους έκανε να φτύσουν ‘αίμα’ για να τον νικήσουν. Ας μείνουμε για λίγο σ’ αυτήν την τρελή, αλλά τόσο μπασκετικά αγνή εποχή. Άλλωστε, το Σήμερα του αθλητισμού και ολόκληρων των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών, τελεί υπό αναμονή.