10 αλησμόνητοι ευρωπαϊκοί τελικοί μπάσκετ που έγιναν στην Ελλάδα

Προς τι όλη αυτή η επίκληση της μνήμης και η αναπόληση νωπών ή σκονισμένων εικόνων; Δύο οι συνιστώσες που οδηγούν στην ενθύμηση των δέκα άφθαρτων από το χρόνο τελικών συλλογικών διοργανώσεων που φιλοξενήθηκαν επί ελληνικού εδάφους σε βάθος μισού αιώνα.

➡ η πρόσφατη διαρροή της πληροφορίας πως η Euroleague δεν αποκλείει το ενδεχόμενο διεξαγωγής της τελικής φάσης (με όποια μορφή) στην ασφαλή και προστατευμένη από τον κορονοϊό Αθήνα, η οποία κατάφερε, σε σύγκριση με άλλα αστικά κέντρα της ηπείρου, να παραμείνει σχετικά ανέγγιχτη και από τη Δευτέρα να επανέλθει σ’ ένα πρώτο στάδιο επανόδου στην κανονικότητα. Αν λάβει το χρίσμα, η διοργάνωση θα επιστρέψει στην Ελλάδα ύστερα από 13 χρόνια, όταν το μεγαλύτερο διάστημα από την παρθενική φορά ήταν τα 8 έτη.

➡ η επέτειος 17 ετών από την 4η Μαΐου του 2003, όταν εντός έδρας ο Άρης κατακτούσε το τρίτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας του και συμμετείχε ενεργά στην περαιτέρω αύξηση των διεθνών επιτυχιών του ελληνικού μπάσκετ γενικότερα, ως ένας από τους βασικούς συντελεστές.

Εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία που προέκυψε εκατέρωθεν, συνθέσαμε χρονολογικά μια λίστα από το 1968 ως το 2018.

ΑΕΚ – Σλάβια Πράγας 89-82

Έτος: 1968

Γήπεδο: Παναθηναϊκό Στάδιο

Διοργάνωση: Κύπελλο Κυπελλούχων

Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: γιατί ήταν ο τίτλος ελληνικής ομάδας σε διεθνή διοργάνωση, για το παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης κόσμου σε αγώνα μπάσκετ και φυσικά τη λυρική περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου που μετέφερε συγκινητικά τις εικόνες σ’ αυτούς που άκουγαν από το ραδιόφωνο. Προτού όλο αυτό γίνει ταινία.

Μιλάνο – Ερυθρός Αστέρας 74-70

Έτος: 1972

Γήπεδο: Αλεξάνδρειο

Διοργάνωση: Κύπελλο Κυπελλούχων

Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: καθώς στους νικητές έπαιζε ο φοβερός και τρομερός Τσέζαρε Ρουμπίνι (ταυτόχρονα ήταν σπουδαίος πολίστας) και στον πάγκο των ηττημένων Γιουγκοσλάβων καθόταν ο πατέρας του Σάσα Τζόρτζεβιτς, Μπράτισλαβ έχοντας υπό τις οδηγίες του τον Ζόραν Σλάβνιτς (πολύ αργότερα προπονητή της Δάφνης και του Ηρακλή).

Σπαρτάκ Λένινγκραντ – Σπλιτ 77-62

Έτος: 1973

Γήπεδο: Αλεξάνδρειο (ξανά)

Διοργάνωση: Κύπελλο Κυπελλούχων

Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: ως ο τελικός που διεξήχθη χουντικό περιβάλλον μεταξύ δύο ομάδων που πρέσβευαν το κομμουνιστικό μπλοκ της Ευρώπης (ΕΣΣΔ και Γιουγκοσλαβία). Βαλερί Φιοντόροφ και Αλεξάνταρ Μπέλοφ είχαν σκοράρει μαζί 43 πόντους για τους νικητές, περισσότερους από τους μισούς, κατατροπώνοντας την Γιουγκοπλάστικα πολύ πριν γίνει η υπερδύναμη της Ευρώπης.

Τσιμπόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 87-78

Έτος: 1985

Γήπεδο: ΣΕΦ

Διοργάνωση: Κύπελλο Πρωταθλητριών

Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: ως η βραδιά που ο Ντράζεν Πέτροβιτς ‘έκλεισε’ τη μεταγραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Είχε πετύχει 36 πόντους με 11/23 δίποντα και 14/14 βολές. Έφυγε για τη Μαδρίτη τρία καλοκαίρια μετά, αφού χάρισε άλλους δύο ευρωπαϊκούς τίτλους στην ομάδα του Ζάγκρεμπ.

Ρεάλ Μαδρίτης – Καζέρτα 117-113 παρ. (102-102 κ.α)

Έτος: 1989

Γήπεδο: ΣΕΦ

Διοργάνωση: Κύπελλο Κυπελλούχων

Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: ως το ‘ματς του 20ου αιώνα’, μια αρμονική ραψωδία δύο εκ των μεγαλύτερων σκόρερ που εμφανίστηκαν στον μπασκετόκοσμο τούτο. Τη βραδιά που Οσκάρ Σμιντ σταματούσε στους 44 πόντους (με τον Νάντο Τζεντίλε να δίνει άλλους 32), ο Ντράζεν Πέτροβιτς ως βασιλιάς της ‘βασίλισσας’ (κατά το κύριος της κυρίας) φόρτωνε το καλάθι της ιταλικής ομάδας με 62! Στην κορυφαία, πιθανόν, βραδιά της σύντομης καριέρας του. Ο Γιάννης Φιλέρης ήταν αυτόπτης μάρτυρας, εμείς από την τηλεόραση.

Λιμόζ – Τρεβίζο 59-55

Έτος: 1993

Γήπεδο: ΣΕΦ

Διοργάνωση: Κύπελλο Πρωταθλητριών

Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: γιατί, δυστυχώς για το σπορ, θριάμβευσε το αντιμπάσκετ του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, με συνέπεια να επιβληθεί για μια 5ετία, και όχι η πληθωρικότητα του Τόνι Κούκοτς. Ο Κροάτης φόργουορντ, που πληρωνόταν από τον Τζιλμπέρτο Μπένετον, έφυγε ηττημένος για το Σικάγο, λίγα χρόνια πριν ζήσει από την πρώτη ως την τελευταία φιγούρα το Last Dance των Μπουλς.

Παναθηναϊκός – Μακάμπι Τελ Αβίβ 73-67

Έτος: 2000

Γήπεδο: Κλειστό Πυλαίας

Διοργάνωση: Euroleague

Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: για τα μεγάλα σουτ του Όντεντ Κάτας απέναντι στην πρώην ομάδα του κι έραψαν δεύτερο αστέρι στη φανέλα του ‘τριφυλλιού’. Ήταν η τελευταία προσωπική παράταση του Ισραηλινού κόμπο γκαρντ ως παίκτη, καθώς μέσα στους επόμενους μήνες αναγκάστηκε να σταματήσει και να γίνει προπονητής.

Άρης – Πρόκομ Τρεφλ 84-83

Έτος: 2003

Γήπεδο: Αλεξάνδρειο

Διοργάνωση: Champions Cup

Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: προφανέστατα ως ο τρίτος ευρωπαϊκός τίτλος των ‘κίτρινων’ της Θεσσαλονίκης, σ’ ένα κατάμεστο και παλλόμενο Παλέ που ήρθε με τρόπο πολύ πιο δραματικό κι από εκείνον στο Τορίνο, 10 χρόνια νωρίτερα, ή στην Προύσα το ’97.

Παναθηναϊκός – ΤΣΣΚΑ Μόσχας 93-91

Έτος: 2007

Γήπεδο: ΟΑΚΑ

Διοργάνωση: Euroleague

Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: ως η ‘τιτανομαχία’ της σύγχρονης εποχής του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ένα παιχνίδι μεταξύ των δύο πληρέστερων ομάδων εκείνης της περιόδου στην Ευρώπη, ο ρυθμός του οποίου γέμισε το κοινό με κάθε λογής συναισθήματα και δεν ήθελες να τελειώσει, μια παρτίδα σκάκι ανάμεσα σε δύο αυθεντίες της προπονητικής. Και ένας Νίκος Γκάλης στα λευκά!

ΑΕΚ – Μονακό 100-94

Έτος: 2018

Γήπεδο: ΟΑΚΑ

Διοργάνωση: FIBA Champions League

Μνημονεύεται μέχρι σήμερα: διότι η Ένωση γιόρταζε με άλλη μία ευρωπαϊκή κούπα, την τρίτη δική της, το Ιωβηλαίο του ‘έπους’ στο Καλλιμάρμαρο. Όχι με (μόνο ένα) Αμερικάνο, αλλά με (πολλούς) Αμερικανούς.