10 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για τον Ζακ Όγκαστ

Ο Ζακ Όγκαστ επιστρέφει στον Παναθηναϊκό. Δεν είναι ακριβώς όπως τον θυμάσαι από την παρουσία του στους 'πράσινους', τη σεζόν 2017-18. Δεν είναι και τελείως άλλος παίκτης. Να εξηγηθώ.

Από την τελευταία φορά που ήταν στην Ελλάδα (δηλαδή, στις σεζόν που πέρασε με τη Γαλατασαράι), έχει εμφανίσει πρόοδο. Κατ' αρχάς, έγινε πιο συνεπής, πιο αθλητικός, γρήγορος και αυτό που περιγράφεται ως 'σύγχρονος ψηλός'. Δηλαδή, ευκίνητος και γρήγορος, τόσο ώστε να μπορεί να παίξει άμυνα και σε γκαρντ, στις αλλαγές. Επίσης, 'βρήκε' το timing για τις τάπες. Δεν είναι post up παίκτης -έχει πρόβλημα απέναντι σε μεγαλύτερους ψηλούς κοντά στο καλάθι. Είναι pick and roll παίκτης. Είναι και light. Όπως και δεν έχει βελτιώσει το ποσοστό του στις βολές, ενώ κάποιες φορές εξακολουθεί να είναι πρόβλημα η συγκέντρωση του.

Επειδή μπορεί να μην τον θυμάσαι -άνθρωπος είσαι- ιδού δέκα πράγματα που τον αφορούν.

✍ Η ελληνική καταγωγή έχει να κάνει με τη μητέρα του, Λία Τζιμούλη. Εκ Κοζάνης -από εκεί ξεκίνησε ο πατέρας της για την Αμερική, το 1949. Εκείνη έκανε το γιο της ενεργό μέλος της ελληνική ορθόδοξης εκκλησίας των Αγίων Αναργύρων στο Malrborough της Μασαχουσέτης, όπου μεγάλωσε.

✍ Στη Μασαχουσέτη έγινε και ο ηγέτης του σχολείου του (New Hampton High School), με συνέπεια να τον ζητήσουν καλά πανεπιστημιακά προγράμματα και τελικά να πάει στο Notre Dame. Η κατεύθυνση των σπουδών του ήταν οι τέχνες. Δεύτερο πτυχίο πήρε στην τηλεόραση και το θέατρο.

✍ Ο πατέρας του λέγεται Jean Bazile Auguste, υπήρξε ημιεπαγγελματίας ποδοσφαιριστής και έχει ρίζες στην Αϊτή.

✍ Το 'Ιρλανδός' που έχει για παρατσούκλι, έχει να κάνει με το κολέγιο του. Oι αθλητικές ομάδες του Νotre Dame έχουν για nickname το Fighting Irish. Ο αστικός μύθος https://www.nd.edu/stories/whats-in-a-name/ θέλει έναν παίκτη της ομάδας football να ενέπνευσε comeback και νίκη, όταν στην ομιλία του στα αποδυτήρια κατά το ημίχρονο είπε στους συμπαίκτες του 'είστε Ιρλανδοί αλλά δεν έχετε ίχνος μαχητικότητας μέσα σας'.

✍ Με το Notre Dame απήλαυσε καλές στιγμές (πχ το Final Eight του NCAA Tournament) και ήταν αρχηγός, ως τελειόφοιτος. Έφυγε ως ο κάτοχος του δεύτερου καλύτερου ρεκόρ σε ριμπάουντ στον ίδιο αγώνα, στo Atlantic Coast Conference Tournament. Το πρώτο το 'χε ο Τιμ Ντάνκαν.

✍ Δήλωσε συμμετοχή στο 2016 NBA Draft, δεν επελέγη, πήγε στο Summer League του Λας Βέγκας με τους Λέικερς, υπέγραψε συμβόλαιο που δεν ήταν εγγυημένο και οι 'Λιμνάνθρωποι' τον αποδέσμευσαν τον Οκτώβρη.

✍ Έφυγε για την Ευρώπη και την Ουσάκ Σπορτίφ. Από εκεί, έφυγε το Μάιο του 2017, νύχτα. Χωρίς δηλαδή, να ενημερώσει κάποιον.Αργότερα, είπε πως οι γείτονες δεν τίμησαν τους όρους του συμβολαίου του, πολλάκις και όταν τους είχε θέσει προ των ευθυνών τους, εκείνοι τον στοχοποίησαν.

✍ Από τις αρχές του 2017 είχαν κινηθεί οι διαδικασίες έκδοσης ελληνικού διαβατηρίου. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους πήγε στο Summer League του Λας Βέγκας, με τους Χιτ. Δεν βρήκε δουλειά στο ΝΒΑ και πήγε στον Παναθηναϊκό.

✍ Το ελληνικό διαβατήριο ήταν και ένας από τους λόγους που τον είχε προσεγγίσει και ο Ολυμπιακός τότε (βάσει των πληροφοριών που είχαν διαρρεύσει). Υπήρχε και συμφωνία που ανέφερε πως αν βρει περισσότερα χρήματα, από άλλη ομάδα της Euroleague, μπορούσε να πάει. Οι 'πράσινοι' φέρονται να του έδωσαν τα διπλάσια χρήματα (500.000 ευρώ) -από τους 'ερυθρόλευκους' που δεν μπήκαν στη διαδικασία δημοπρασίας.

Σε κείμενο του Αυγούστου του 2017 (άτιμο Internet) είχα γράψει πως “για πρώτη φορά, μετά το 2012, ο Παναθηναϊκός έδειξε διάθεση οικοδόμησης ρόστερ που θα διατηρηθεί για χρόνια. Θεμέλιος λίθος ήταν οι Έλληνες. Τώρα μένει να αναγνωριστεί η αξία της υπομονής".

Το κατ' αρχάς δεδομένο είναι πως ό,τι έταξε ο Τσάβι Πασκουάλ, έγινε. Σε συνέντευξη του, μετά το τέλος της περασμένης αγωνιστικής περιόδου, είχε ενημερώσει ότι το νέο ρόστερ -το πρώτο που θα αφορούσε 100% δικές του επιλογές- θα 'οικοδομηθεί' πάνω σε Έλληνες. Είχες ακούσει πολλά κατά καιρούς και ενδεχομένως να ήσουν λίγο επιφυλακτικός, αλλά πλέον είναι ξεκάθαρο πως εννοούσε κάθε λέξη. Η διοίκηση προφανώς και ήταν σύμφωνη και κάπως έτσι, δημιουργήθηκε αυτό που θα δεις τη σεζόν 2017-18 και όχι μόνο. Γιατί φέτος έγιναν μεταγραφές για διάστημα μεγαλύτερο του 1 (+1) και επενδύσεις που αν προσεχθούν, θα αποδώσουν τα μέγιστα -με έμφαση στο 'αν'.

Το βέβαιο είναι πως η εφετινή μεταγραφική περίοδος δεν ήταν εύκολη. Για πολλούς λόγους. Στη λίστα υπήρχαν παλαιές αμαρτίες που έκαναν κάποιους παίκτες επιφυλακτικούς έως αρνητικούς, όπως και το πρόβλημα με τη φορολογία που ναι, φτάνει το 140% στην Ελλάδα.

Ως προς αυτό, μια επισήμανση είναι αρκετή για να σε βοηθήσει να καταλάβεις την πραγματικότητα: ο Παναθηναϊκός έφτασε έως το 1.000.000 ευρώ, στην προσπάθεια του να διεκδικήσει τον Κιθ Λάνγκφορντ. Αν οι "πράσινοι" μπορούσαν να διαθέσουν το μεικτό ποσό που θα πλήρωναν για τον Αμερικανό (1.960.000 ευρώ), ως "καθαρό" και αν η φορολογία ήταν σε επίπεδα που είναι στις άλλες χώρες (12%, 18% κλπ), θα τον είχαν εντάξει στο ρόστερ τους, με συνοπτικές κινήσεις. Το παράδειγμα, δεν ήταν τυχαίο.

Η επιστροφή σε μια βάση που συγκροτούν Έλληνες ήταν μονόδρομος, ώστε να οικοδομηθεί κάτι ικανό να δημιουργήσει δυναστεία, σαν και αυτή που απήλαυσε ο Παναθηναϊκός έως το 2012. Είχε επιχειρηθεί κάτι ανάλογο, αλλά σε πρώιμη φάση, προ τριετίας όταν έγινε "παιδομάζωμα", χωρίς όμως -όπως αποδείχθηκε- να ακολουθήσει η σωστή διαχείριση, η εξέλιξη και η αξιοποίηση αυτών των παιδιών. Φέτος τέθηκε σε πιο ρεαλιστική φάση και σε πρώτη ανάγνωση η επένδυση στους Μήτογλου, Όγκαστ και Θανάση Αντετοκούνμπο είναι αξιόλογες κινήσεις. Πολλώ δε σε συνδυασμό με την επιστροφή Βουγιούκα, τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη που λογικά θα απολαύσει ο Παππάς, την παραμονή του Μποχωρίδη και τον -επιτέλους- δανεισμό του Χαραλαμπόπουλου, ώστε να πάρει χρόνο και εμπειρίες και να αποδείξει πως μπορεί να "σταθεί" στην Euroleague.

Πριν προχωρήσω στους υπόλοιπους παίκτες, θα ήταν χρήσιμο να διευκρινίσω ότι όλες οι επιλογές ήταν του Πασκουάλ, με τον Καταλανό να κινείται εξόχως μεθοδικά. Τι εννοώ; Ας πούμε ότι στο Νο1 της λίστας των σκόρερ ήταν ο Λάνγκφορντ. Ακολουθούσαν άλλα ονόματα, βάσει της αξίας τους και όλα ανταποκρίνονταν στα "θέλω" του κόουτς, που κατ' αρχάς ζητά από τους παίκτες του να μπορούν να "διαβάζουν" το παιχνίδι και να δρουν αναλόγως. Οι Μάρκους Ντένμον και Λούκας Λεκαβίτσιους λοιπόν, ήταν ονόματα που ζήτησε ο Πασκουάλ, γιατί ήξερε πως μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του. Όπως και από την πρώτη στιγμή είχε ξεκαθαρίσει πως ο Λοτζέσκι είναι παίκτης της φιλοσοφίας του.

Από το ρόστερ που κατέκτησε το νταμπλ, τη σεζόν 2016-17 έμειναν οι Καλάθης, Παππάς, Ρίβερς, Γκάμπριελ, Γκιστ και Σίνγκλετον και πριν σκεφτείς το παραμικρό για τον τελευταίο, να θυμίσω ότι μιλάμε για επαγγελματία παίκτη οπότε πάμε να δούμε τι έχει δημιουργηθεί.

Ο φετινός Παναθηναϊκός σίγουρα θα είναι πιο αθλητικός στους ψηλούς, από πέρυσι, πιο ευκίνητος και θα 'χει λιγότερες αμυντικές "τρύπες". Όπως έχει διαφανεί ο Βουγιούκας θα χρησιμοποιείται όταν θα είναι ανάγκη το inside game και όπως αποδείχθηκε και πέρυσι (με τον Μπουρούση), υπάρχει τρόπος να τον βοηθήσουν οι συμπαίκτες του, αμυντικά. Γενικά, κράτα πως ο ανταγωνισμός που θα υπάρχει στους ψηλούς (κάποιοι έχουν τη δυνατότητα να μετακινούνται σε άλλες θέσεις και αυτό επίσης, ανήκει στα plus), θα τους κάνει όλους καλύτερους.

Βασική προϋπόθεση για αυτό, αλλά και για όλα τα άλλα, είναι να υπάρχει υπομονή. Δηλαδή, να μη ξεχνάς πόσων χρόνων είναι τα παιδιά που αποκτήθηκαν, μηδέ την ανάγκη τους να εμπλουτίσουν τις εμπειρίες τους, ώστε να βελτιωθούν. Διαφορετικά, δεν θα δεις ποτέ πού μπορεί να φτάσει αυτό το ρόστερ, πραγματικά.

Στα πόιντ γκαρντ, ο Λεκαβίτσιους θα είναι αυτός που θα αλλάζει τον Καλάθη, καθώς πρόκειται για παίκτες με ίδιες δυνατότητες (είναι play maker) και ίδια ελαττώματα (δεν είναι ο ορισμός των σουτέρ). Ικανότητες έχει ο Λιθουανός, αλλά ξεκάθαρα θα χρειαστεί το χρόνο του”.

✍ Οι 'πράσινοι' τελείωσαν τη σεζόν ως πρωταθλητές Ελλάδος, ενώ αποκλείστηκαν στα playoffs της Euroleague από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το καλοκαίρι ο Όγκαστ επέστρεψε στην Τουρκία, για τη Γαλατασαράι. Με μονοετές. Τελικά, η ομάδα τον έπεισε πως θα ήταν χρήσιμο να μείνει για άλλη μια σεζόν. Έπαιξε και στο Eurocup, όπου είχε 13.4 πόντους, με 69.4% στα δίποντα, 50% στις βολές (τρίποντα δεν έχει -για την ακρίβεια, μέτρησε 0/1), 7.1 ριμπάουντ, 0.9 ασίστ, 1.2 κλεψίματα και 2.4 λάθη, σε 25.20 συμμετοχής, ανά ματς -στο σύνολο των 16 αγώνων. Η ομάδα του αποκλείστηκε στο ΤΟΡ16. Στην Τουρκία είχε 12.39 πόντους (60.4% στα δίποντα, 51% στις βολές), 1.39 ασίστ, 6.7 ριμπάουντ, 1 τάπα και 1.7 λάθη, σε 23' ανά ματς (στο σύνολο 23 αγωνιστικών).