10 φορές που ο Παναθηναϊκός έπεσε στην παγίδα του ΝΒΑ
Από τον τρελο-Σάλεϊ μέχρι υποτονικό Τζόνσον, ο Παναθηναϊκός ξόδεψε αφειδώς χρήματα χωρίς ανταπόκριση σε παίκτες που ήρθαν από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Έχουμε 10 χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
Ο Γιάννης Φιλέρης εξήγησε στην επαρκέστατη ανάλυσή του τι ακριβώς πήγε στραβά με τον Τζίμερ Φριντέτ, στη μοναδική σεζόν του Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Ξεπατικώνουμε τη φράση που συνοψίζει όσο καμιά άλλη την ‘πανωλεθρία’ της επιλογής που έγινε πέρυσι το καλοκαίρι, καθώς ο Αμερικανός “θα ήταν ένας χρήσιμος γκαρντ για οποιαδήποτε σπουδαία ομάδα της Ευρωλίγκας, σε περίπτωση που αποδεχόταν έναν ρόλο να έρχεται από τον πάγκο για να δώσει λύσεις στο μακρινό σουτ, να αλλάξει λίγο τη ροή ενός αγώνα και μετά να καθίσει πάλι στις θέσεις των αναπληρωματικών“.
Ακόμη κι αν δεν ήταν στο 100% ένας παίκτης που ήρθε απευθείας από το Αμέρικα, οι ‘πράσινοι’ όφειλαν να ‘ναι προετοιμασμένοι και να μην ‘χαραμίσουν’ ένα τέτοιο ποσό για έναν μονοδιάστατο γκαρντ που πλην του σουτ από την περιφέρεια ήταν δύσκολο να χριστεί ηγέτης σ’ ένα σύνολο με πολλαπλές ανάγκες. Ούτως ή άλλως το παρελθόν, ιδίως στη μετά Γουίλκινς εποχή, τούς είχε διδάξει ότι ο θησαυρός είναι πολύ πιθανό ν’ αποδειχθεί άνθρακας, ανεξάρτητα από το αν ο αθλητής-σταρ που διάλεξαν είχε πλούσιες παραστάσεις από το ΝΒΑ. Σίγουρα δέκα περιπτώσεις εντοπίσαμε εμείς.
Τζον Σάλεϊ 1996-97
Δις πρωταθλητής με τα ‘κακά παιδιά’ του Ντιτρόιτ κι άλλη μία φορά με τους Μπουλς του Τζόρνταν, ήταν βέβαιο πως ο βετεράνος Αμερικάνος σέντερ του 1 εκατομμυρίου δολαρίων δεν πρόκειται να ‘κάνει χωριό’ με τον ιδιόρρυθμο και αυταρχικό Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ακόμη κι αν ο Τόνι Κούκοτς του ‘χε μεταφέρει τα καλύτερα για την προπονητική ευφυΐα του. Έφυγε δύο μέρες αφότου είχε ναυλώσει ιδιωτικό τζετ για να ταξιδέψει από το Παρίσι στην Αθήνα και ελικόπτερο για να μεταβεί από το Ελληνικό στο ΟΑΚΑ έτσι ώστε να προλάβει τον αγώνα κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, έχοντας προηγουμένως κάνει χρήση τριήμερης άδειας που προέβλεπε η συμφωνία του με τον Παύλο Γιαννακόπουλο. Όταν έφτασε στο γήπεδο τον ενημέρωσαν ότι έχει μείνει εκτός αποστολής. Παρόλο που έδειξε κατανόηση στην απόφαση του προπονητή του, ζήτησε ν’ αλλάξουν κάποια πράγματα για να παραμείνει. Δεν άλλαξαν κι έφυγε.
Άντονι Έιβεντ 1996-97
Άμα τη αποχώρηση του τρελο-Νεοϋορκέζου ο Παναθηναϊκός βγήκε στην αγορά για έναν σέντερ που είχε ανάγκη. Ο 27χρονος απόφοιτος του Σίτον Χολ είχε ήδη πίσω του τέσσερα χρόνια στο ΝΒΑ, ως επιλογή στο Νο15 του ντραφτ, και επιλέχθηκε ως μια αξιόπιστη λύση για τη φροντ λάιν των πρωταθλητών Ευρώπης. Ήταν όμως πολύ πίσω σε φυσική κατάσταση και γρήγορα αποφασίστηκε να φύγει για να πάρει τη θέση του ο Νιγηριανός Τζούλιους Νουόζου.
Ρόντνι Μπιούφορντ 2002-03
Μπασκετικά μερακλής, αλλά και θεριακλής σμολ φόργουορντ που όσο ταλέντο είχε τόσο μυαλό δεν έβγαζε με την εξωγηπεδική συμπεριφορά του. Έχοντας αγωνιστεί σε Χιτ, Σίξερς και Γκρίζλις, ήρθε στον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς για να φέρει την αθλητικότητα και το θράσος που έλειπε από ένα ρόστερ που στο μεσοδιάστημα είχε χάσει τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Σ’ έναν έλεγχο αντι-ντόπινγκ μετά από ματς πρωταθλήματος εντοπίστηκε θετικός σε ινδική κάνναβη, τιμωρήθηκε και σε μια κομβική περίοδο για την τροπή των πραγμάτων άλλαξε όλη η προσέγγιση. Έμεινε ως το τέλος της σεζόν και στην Euroleague είχε 9.3 πόντους με 51% στα δίποντα και 37% στα τρίποντα, ωστόσο στο Top16 που έκρινε μεγάλο μέρος της σεζόν ήταν απών.
Τρέισι Μάρεϊ 2004-05
Το Νο18 στο ντραφτ του 1992 και πρωταθλητής με τους Ρόκετς του Χακίμ Ολάζουον το ’95 θα ερχόταν στον Παναθηναϊκό ως βετεράνος. Μετρώντας 16.2 πόντους και 42% από το τρίποντο στην πιο παραγωγική σεζόν του στο ΝΒΑ (Ράπτορς), ο δίμετρος Καλιφορνέζος ταξίδευε τον Νοέμβριο του 2004 στην Αθήνα για να κλείσει την υπάρχουσα τρύπα στο ρόστερ του ‘τριφυλλιού’ και να δώσει λύσεις στο μακρινό σουτ δεδομένης της απώλειας του Αλβέρτη. Παρά τα 17/36 τρίποντα στην Ευρώπη, ή αλλιώς 47%, έφυγε τον Γενάρη γιατί δεν μπορούσε να παίξει με συνέπεια σ’ ένα σύνολο που ήθελε να πρωταγωνιστήσει.
Λόνι Μπάξτερ 2004-05
Ο αντικαταστάτης του Μάρεϊ ήταν ένα ψηλό παιδί που έψαχνε τη μονιμοποίηση στο ΝΒΑ. Ως πρωταθλητής στο κολεγιακό με το Μέριλαντ, ο πρώην παίκτης των Μπουλς, των Ράπτορς, των Ουίζαρντς και των Χόρνετς βρήκε ένα συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό, αλλά η θητεία του δεν διήρκεσε περισσότερους από λίγους μήνες, καθώς δεν μπορούσε να δώσει όσα ζητούσε από τους παίκτες ρακέτας ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Τόνι Ντελκ 2006-07
Όταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς υποστήριζε πως ο πρώην παίκτης του Ρικ Πιτίνο στο Κεντάκι “είναι μια εξαιρετική μεταγραφή” έλεγε τη μισή αλήθεια. Διότι ο Σέρβος κόουτς απλώς έκανε το χατίρι του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου για έναν περιφερειακό NBAer που θ’ αναβαθμίσει το ρόστερ στο δρόμο για το Final-4 της Αθήνας. Το βιογραφικό του Ντελκ ήταν ελκυστικό, έχοντας αγωνιστεί σε Χόρνετς, Γουόριορς, Κινγκς, Σανς, Σέλτικς, Μάβερικς, Χοκς και Πίστονς, ωστόσο λίγο πριν από τα 33 του δεν είχε τις αντοχές να ηγηθεί στο παρκέ. Υπήρξε βράδυ που έδωσε 23 πόντους, ωστόσο στο Top16 και στο Final-4 έπαιξε ελάχιστα. Το ότι δεν προκάλεσε προβλήματα και βολεύτηκε με τον εφεδρικό ρόλο του βοήθησε στην ηρεμία των αποδυτηρίων. Ούτως ή άλλως ανταμείφθηκε μ’ έναν ευρωπαϊκό τίτλο.
Τζέισον Καπόνο 2012-13
Πρωταθλητής με τους Χιτ του Γουέιντ και δύο φορές νικητής στον διαγωνισμό τριπόντων του All Star Game, ο Καλιφορνέζος ήρθε στην Αθήνα δίχως γνώση για το τι πρόκειται να συναντήσει. Ήξερε μόνο να εκτελεί πίσω από τη γραμμή των τριών πόντων (43.4% ποσοστό καριέρας) και ό,τι παραπάνω τού ζητούσαν ήταν εκτός του μονότονου ρεπερτορίου του. Για τον Αργύρη Πεδουλάκη που, υπό πίεση για αποτελέσματα, έψαχνε πολυδιάστατο περιφερειακό αυτό δεν έφτανε. Τον κράτησε όσο ήταν (από τον Νοέμβριο του 2012 ως τον Μάρτιο του 2013) και όταν ο Αμερικανός του εξέφρασε παράπονα για το χρόνο συμμετοχής του τον παρέπεμψε στη διοίκηση. Το συναινετικό διαζύγιο ήρθε με συνοπτικές διαδικασίες.
Μάρκους Μπανκς 2012-13
Πανηγύριζε επιδεικνύοντας τους καλογυμνασμένους δικεφάλους του, αλλά πέραν τούτου λίγα πράγματα από τον πόιντ γκαρντ από το Λας Βέγκας που ήρθε τον Νοέμβριο του 2012 για να καλύψει την έλλειψη δημιουργίας από την περιφέρεια. Είχε πίσω του καλές σεζόν στη Μινεσότα και στο Φίνιξ, αλλά όχι διάρκεια με αποτέλεσμα να μην στεριώσει στο ΝΒΑ και να ψάξει μέσω του Παναθηναϊκού ένα νέο ξεκίνημα. Δεν το έκανε, διότι ο Αργύρης Πεδουλάκης δεν τού είχε εμπιστοσύνη παρά τα ξεσπάσματα στην απόδοσή του. Μετά τον αποκλεισμό στα πλέι οφ από την Μπαρτσελόνα προτιμήθηκε να έρθει ο πιο έμπειρος στην Ευρώπη Ραμέλ Κάρι. Σοφή επιλογή για το φινάλε της σεζόν.
Σον Κιλπάτρικ 2018-19
Ο Ρικ Πιτίνο είχε πιέσει πολύ για την προσθήκη ενός σουτέρ που θ’ ανεβάσει επίπεδο τον Παναθηναϊκό και ο έμπειρος σούτινγκ γκαρντ βρέθηκε στην Αθήνα τον Γενάρη του 2019 για να γίνει η λύση στο μεγάλο πρόβλημα απέναντι στις άμυνες που έκλειναν μέσα. Μόνο που τα ποσοστά του στο ΝΒΑ (Γουλβς, Νάγκετς, Νετς, Μπακς, Κλίπερς, Μπουλς) δεν ήταν ποτέ τέτοια που θα τον καθιστούσαν ρυθμιστή στο επιθετικό πλάνο του ‘τριφυλλιού’ και κατέληξε να γίνει απλώς ένα κομμάτι του ροτέισον. Τίποτα περισσότερο.
Γουέσλι Τζόνσον
Παίκτης για σπίτι, όχι για υπέρβαση όμως. Ο Τεξανός φόργουορντ παρουσιάστηκε ως συμπαίκτης του Κόμπε Μπράιαντ στους (χειρότερους) Λέικερς και η απόκτησή του πανηγυρίστηκε δεόντως χωρίς να αποσαφηνιστούν οι αδυναμίες του. Αδυναμίες τρανταχτές που υπερτονίστηκαν απέναντι σε αντιπάλους που επιστράτευαν τη δύναμη. Του δόθηκε χρόνος, αλλά ο ίδιος δεν έδειξε θέληση να προσαρμοστεί σ’ έναν άλλο στιλ μπάσκετ, όπως ο Φριντέτ, και έναν διαφορετικό ρόλο απ’ αυτόν του ρολίστα πολυτελείας. Μόλις 3.3 οι πόντοι του στα ευρωπαϊκά παιχνίδια και 26% το τρίποντό του, δεν αποδείχθηκε σε καμία περίπτωση ο παίκτης που θα κάνει τη διαφορά σ’ ένα σύνολο με δομικά προβλήματα.
