Τσιτσιπάς-Ναδάλ: Ένα άσχημο τέλος, μια φωτεινή αρχή

Το ταξίδι του Στέφανου Τσιτσιπά έφτασε στο τέλος του και μπορεί η αναμέτρηση με τον Ναδάλ, ο πρώτος ημιτελικός του Αυστραλιανού Όπεν, να μην είχε το στοιχείο της μάχης που όλοι ανέμεναν, πάντως ήταν τόσο υπερβατική η προσπάθειά του που όσοι την παρακολούθησαν, ακόμα και όσοι προέκυψαν στη διαδρομή, θα την εντυπώσουν στο μυαλό τους. Κυρίως διότι θα τους ξαναχρειαστεί, θα την χρησιμοποιήσουν ως το σημείο έναρξής του στο δρόμο προς τη δόξα, ως τη φωτεινή αρχή του.

Ο πρώτος από τους φιναλίστ του Αυστραλιανού Όπεν, του Major που άνοιξε το 2019, βγήκε από τα βάθη της ιστορίας του τένις: ο Ράφα Ναδάλ νίκησε άνετα τον Στέφανο Τσιτσιπά 3-0 σετ (2-6, 4-6, 0-6) σε 106 λεπτά (1 ώρα και 46 λεπτά) και προκρίθηκε στον 25ο τελικό Major της καριέρας του, στον οποίο μάλλον θα ανταμώσει, για να πάρει το 18ο τρόπαιο, με την αρχινέμεσή του. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι το γκράντε φαβορί απέναντι στον Λούκας Πούιγ, τον αθλητή της Αμελί Μορεσμό, στον δεύτερο ημιτελικό που θα γίνει την Παρασκευή στις 10:30.

Ο Ναδάλ θέλει να γίνει ο πρώτος τενίστας, μετά τον Ρόι Έμερσον και τον Ροντ Λέιβερ, που κατακτά κάθε ένα από τα τέσσερα Major, από δύο φορές

Δύο διαφορετικές ιστορίες στο πρώτο game του ματς: ο Τσιτσιπάς έστειλε ένα πρώτο σερβίς στη δεξιά πλευρά του Ναδάλ και ανέβηκε στο φιλέ, αφού γνώριζε ότι ο Ισπανός θα έπαιζε εξ ανάγκης ένα slice backhand με ύψος. Το serve and volley δούλεψε. Επίσης, έστειλε ένα δεύτερο σερβίς στη δεξιά πλευρά. Ο Ναδάλ αντέδρασε με ένα δυνατό backhand πάνω στον Τσιτσιπά, ο οποίος δεν μπόρεσε να επαναφέρει το μπαλάκι μέσα στο χώρο δράσης.

Ήταν δεδομένο ότι ο Ισπανός θα πίεζε από την αρχή το σερβίς του Τσιτσιπά. Οπότε ο Έλληνας τενίστας έπρεπε να πάρει τα μέτρα προσαρμογής του με βάση τον αντίπαλό του. Να παίξει τα χτυπήματα με το μικρότερο δυνατόν κόστος, αν μπορούσε βέβαια, διότι ο Ναδάλ παραδοσιακά είτε δεν δίνει επιλογές στον αντίπαλό του είτε δεν τον αφήνει να τις δει. Όταν ο Τσιτσιπάς έστειλε άουτ ένα forehand στην ευθεία και ο Ναδάλ του γύρισε return winner από ένα σερβίς στα δεξιά, το αυλάκι είχε ήδη αρχίσει να παίζει το ρόλο του ως φυσικού μεταφορέα.

Ο Ναδάλ έκανε νωρίς το break, στο 2-1, και κράτησε άνετα το σερβίς του, στο οποίο φάνηκε να αντιλαμβάνεται πλήρως ακόμα και τη θέση ετοιμότητας που λάμβανε ο Τσιτσιπάς. Σε μία περίπτωση, στην οποία κάνει ένα πλάγιο βήμα στα αριστερά, για να είναι έτοιμος να παίξει ένα βαθύ backhand στα πόδια του, ο Ισπανός έστειλε το σερβίς του στο forehand του, σε ένα χώρο που ήταν ανοιχτός.

Αν υπήρχε μία υπόνοια, με τις δύο χαμένες challenges, ότι ο Ναδάλ δεν αισθανόταν άνετα, η ίδια η πραγματικότητα του διασφάλιζε ότι η προσέγγισή του στο παιχνίδι ήταν σωστή. Ο Έλληνας τενίστας ήξερε ότι μπορούσε να νιώθει κάπως πιο άνετα παίζοντας το πρώτο σερβίς του στο Τ του κορτ του Ναδάλ, ότι θα τον υποχρέωνε να βγει από το χώρο, να παίξει κάποιο slice με ανάποδα φάλτσα, που θα τον έφερναν κοντά στο φιλέ, αλλά δεν μπορούσε να βρίσκει συχνά ένα τέτοιο σερβίς, συν ότι θα έχανε τα πλεονεκτήματά του σε βάθος χρόνου.

Ο Τσιτσιπάς, αντιθέτως, με το 40-15 υπέρ του στο 2-4, έκανε δύο διαδοχικά double fault στα οποία ο Ναδάλ σχεδόν δεν κουνήθηκε. Όταν, δε, έπαιξε, στο advantage του Ισπανού, ένα drop shot, ο αντίπαλός του το πρόλαβε και με ένα βόλεϊ στην πλευρά ανισορροπίας του Έλληνα τενίστα, ο οποίος είχε το σώμα του στραμμένο προς το κέντρο του κορτ, πήρε το δεύτερο break του και στο σερβίς του, με συνοπτικές διαδικασίες, έκλεισε το σετ, 6-2.

Η δική του αντεπίθεση

Υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη στο κορτ που, αν σερβίρεις, ο αποδέκτης μειονεκτεί. Ο Τσιτσιπάς ανέβασε το επίπεδο ενέργειας και συγκέντρωσης στο δεύτερο σετ. Άρχισε να σερβίρει πιο σωστά, να ανεβαίνει πιο συχνά στο φιλέ, από τις συνολικά δύο φορές που είχε επιλέξει στο πρώτο σετ και τελικά να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, 0-4 και 2-2 στο σετ, ενώ σέρβιρε. Ο Ναδάλ έκανε μία επιτυχημένο challenge σε ένα backhand από το μπροστινό μέρος του κορτ και έπειτα έστειλε έναν τυχερό winner, με το μπαλάκι να βρίσκει στο φιλέ και να προσγειώνεται πίσω από τον αντίπαλό του.

Εκεί ήταν που ο Τσιτσιπάς ανέβασε ακόμα περισσότερο την ένταση, παίζοντας με ευεργετική απελπισία. Δύο βόλεϊ βγαλμένα από τις ένδοξες εποχές του Μπόρις Μπέκερ και στο τέλος ένα smash ήταν τρεις από τους πέντε πόντους στη σειρά, για να σώσει το game και να δώσει πνοή και στον κόσμο, που ήταν υπέρ της ψυχαγωγίας, έρεπε προς τον Έλληνα και ασφαλώς δεν είχε πληρώσει εκατοντάδες ευρώ για να παρακολουθήσει ένα παιχνίδι που θα είχε έναν αμνό επί σφαγή.

Ο Τσιτσιπάς είχε αποκλείσει όλες τις πιθανές επιλογές του, οπότε έμοιαζε με η προσπάθειά του έμοιαζε με ένα μακροβούτι που είχε βάλει στοίχημα να μείνει όσο περισσότερο μπορούσε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, κρατώντας τη μύτη του. Ο Ναδάλ, βλέποντας έναν τόσο ενεργητικό και απελπισμένο αντίπαλο, επαναπροσάρμοσε το παιχνίδι του. Τα χτυπήματά του προσγειώνονταν λίγα εκατοστά μακρύτερα ή κοντύτερα από αυτό που θα ήθελε ο Τσιτσιπάς. Σαν καμικάζι, κάλυπτε πολύ χώρο στο κορτ, αποφάσισε, εν πάση περιπτώσει, να έχει τον Ναδάλ σε θέση άμυνας, τον προκαλούσε να χτυπήσει winners. Όμως, πρόκειται για έναν τενίστα που είχε 918 νίκες και 158 ήττες πριν από αυτόν τον ημιτελικό. Και ακόμα κι αν τον έχεις δει τόσες φορές, ποτέ δεν χορταίνεις τα χτυπήματά του όταν βρίσκεται σε μειονεκτική θέση.

Το χτύπημά του μπροστά στο φιλέ, στα πόδια του Τσιτσιπά, στο 4-4 του δεύτερου σετ, ήταν βγαλμένο από text book. Εκείνο το break ήταν και το τέλος της αναμέτρησης, 4-6.

Η εγκατάλειψη και το πιο βαθύ σκοτάδι

Τόσες και τόσες φορές, τόσοι και τόσοι αντίπαλοι απέναντι στον Ράφα Ναδάλ παθαίνουν το συγκεκριμένο πράγμα. Εγκαταλείπουν. Νιώθουν ότι κάνουν αγγαρεία που βρίσκονται στο κορτ μαζί του. Το ανταγωνιστικό πνεύμα τους λυγίζει, σαπίζει, οι προσδοκίες τους τελειώνουν και στέκονται μπροστά σε έναν εφιάλτη, ένα τέρας που τα χέρια-μέγκενη δεν τελειώνουν ποτέ. Πρόκειται για έναν τύπο που έχει 23 νίκες σε 38 παιχνίδια απέναντι στον Ρότζερ Φέντερερ και έχει χάσει στις τελευταίες τέσσερις αναμετρήσεις τους.

Στο τρίτο σετ ο Τσιτσιπάς είχε μόνο εκλάμψεις. Πέταξε τα τρία πρώτα service games του από αγανάκτηση. Απέναντί του ήταν μία μηχανή

Όσες φορές κι αν έκανε το ίδιο πράγμα, έπαιρνε το ίδιο αποτέλεσμα. Θαρρείς ότι είναι ένα πλάσμα χωρίς μνήμη, χωρίς αντανακλαστικά. Στα ελληνικά υπάρχει η σωστή έκφραση για αυτό που έπαθε: είδε και αποείδε. Η ειρωνεία ήταν ότι κέρδισε τον πρώτο break point του στο τελευταίο game του παιχνιδιού, ίσα ίσα για να σώσει το bagel (6-0). Και πάλι δεν τα κατάφερε. Ο Ναδάλ δεν σκεφτόταν να πειραματιστεί σε κάτι και ήθελε να μειώσει το διαθέσιμο χρόνο παιχνιδιού, διότι η αποκατάσταση παίρνει χρόνο, ειδικά σε τέτοιου τύπου τενίστα, που είναι το αισθητικό ισοδύναμο ενός λεηλάτη.

Είδαμε ξανά πώς είναι να παίζει ένας υπεραθλητής στο απόγειο του φορμαρίσματός του, με το πρόγραμμα προετοιμασίας του να είναι ακριβές σαν ρολόι ελβετικό. Απέναντι, πάντως, στην αντάμωση του Ράφα με το ελβετικό ρολόι, ένα δημιούργημα κάποιου αλχημιστή-φάντασμα σε μία μακρινή καλύβα στις Άλπεις, ο Στέφανος Τσιτσιπάς ήταν που παρενέβη. Εξαιτίας του δεν έγινε σε αυτό το Αυστραλιανό Όπεν ο ημιτελικός Φέντερερ-Ναδάλ.

Ο Τσιτσιπάς είναι μόνο στην αρχή του. Στο Αυστραλιανό Όπεν του 2009, ο Αργεντινός Χουάν Μαρτίν ντελ Πότρο, στα 20 του, έχασε 3-0 (6-3, 6-0, 6-0) από τον Ρότζερ Φέντερερ στον προημιτελικό. Πέντε μήνες μετά, τον πήγε στα πέντε σετ στον ημιτελικό του Ρολάν Γκαρός, λυγίζοντας λόγω απειρίας. Και τον Σεπτέμβριο εκείνου του έτους, λίγο πριν κλείσει τα 21 του, τον νίκησε στον τελικό του US Open. Ο Τσιτσιπάς δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να σκέφτεται ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει αυτήν τη διαδρομή. Να θέλει να βρει, δεν θα μπορεί.

Ο Ναδάλ του επιδαψίλευσε επαίνους: κυρίως τη γενναιότητα, το γεγονός ότι ανέβαινε στο φιλέ, ότι έπαιζε τα χτυπήματά του πληρώνοντας όλο το κόστος. Στο πιο βαθύ σκοτάδι μίας εύκολης ήττας, το μοναδικό λάθος είναι να τη μετρήσεις με αριθμούς. Η απόσταση είναι πολύ πιο μικρή από ό,τι φαίνεται εκ του αποτελέσματος.

Για τον Στέφανο Τσιτσιπά είναι βέβαιο ότι αρχίζει μία μεγαλειώδης καριέρα, η οποία δεν είναι απαραίτητο να έχει από νωρίς σημαντικούς τίτλους, πάντως θα γεμίζει με παρουσίες τη δεύτερη εβδομάδα των Major, με σπουδαία παιχνίδια στα τουρνουά ΑΤΡ1000, με νέα ταξίδια σε όλο τον κόσμο. Κι αυτό, από μόνο του, είναι χαραυγή.

(φωτογραφίες: AP Photos)