Η αλήθεια που δεν παραδεχόμαστε για το VAR

Το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι τραγικό, μπορεί κάποιες φορές να είναι και κωμικό. Ο ασφαλέστερος δρόμος για να γίνει κωμικοτραγικό είναι το VAR. Η απόγνωση του Πεπ Γκουαρντιόλα μετά τον έξαλλο πανηγυρισμό του και η αποτύπωση της αίσθησης ότι "φίλε, τώρα νιώθω και βλακας" σε συνδυασμό με τα αμήχανα χαμόγελα των οπαδών της Τοτεναμ που, στις κερκίδες του Ίτιχαντ, είχαν πέσει από τον Μπιγκ Μπεν σηκώθηκαν, ξεσκονίστηκαν και πήγαν να εισπράξουν τα κέρδη από το δελτίο τζόκερ που βρήκαν κατά την προσγείωση τους, θα έκαναν τους αρχαίους Ελληνες τραγωδούς να νιώθουν πρωτάρηδες και τον Μπουνιουέλ να ανανεώνει την προσέγγισή του στον υπερρεαλισμό.

Αχταρμάς; Αυτό ακριβώς γίνεται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο με το περίφημο Video Assistant Referee. Όπου ο διάβολος πατάει το πόδι του στο ποδόσφαιρο ενδεδυμένος το κοστούμι του αρχάγγελου της κάθαρσης για να χαμογελάσει εν τέλει σαρδόνια με το μπάχαλο που έχει δημιουργήσει.

Μπορεί κάποιος να μην έχει την καλύτερη άποψη για την δικαιοσύνη. Το θέμα είναι ότι καλή ή κακή στην εφαρμογή της, στο γενικό της πλαίσιο (και στις διάφορες βαθμίδες της) ορίζει ποινές για όλα σχεδόν τα αδικήματα που μπορούσε να σκεφτεί ο νομοθέτης. Αυτό γινόταν και στο ποδόσφαιρο μέχρι τώρα. Με τη σημαντική διαφορά ότι στην απόδοση δικαιοσύνης στο ποδόσφαιρο, συνυπολογίζαμε και είχαμε αποδεχθεί ότι εμπεριέχεται και το ανθρώπινο λάθος, ως αναπόσπαστο κομμάτι του παιχνιδιού. Όπως ήταν (και είναι) και για τον παίκτη, έτσι ήταν και για τους διαιτητές της αναμέτρησης.

Μπορεί, ειδικά στην Ελλάδα, να ζούμε μέσα στην οργή, απόρροια της αδικίας (στο γήπεδο γιατί αλλού την κάνουμε γαργάρα ξεπλύματος συνείδησης), αλλά στις 10 λάθος αποφάσεις στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, στις 9 μιλάμε για ανθρώπινο λάθος και εξετάζουμε τον δόλο στη μία

Μέχρι τη στιγμή που ήρθε ένας δικαστής να βοηθήσει θεωρητικά τον δικαστή και να μπει πιο ψηλά από αυτόν, επιλέγοντας όμως τα αδικήματα όπου η δικαιοσύνη δεν αναγνωρίζει πλέον το ανθρώπινο λάθος. Με ποιο κριτήριο; Δεν υπήρξε κάποιος μαθηματικός τύπος απ' όπου προέκυψε η απόφαση για το ποιες φάσεις θα κρίνονται στο εφετείο του VAR. Προφανώς αυτές που σχετίζονται πιο άμεσα με το γκολ και βόλευε περισσότερο ώστε να μη διαταράσσεται η ομαλή ροή του αγώνα. Λογικό ίσως, αν αποφασίσεις να βάλεις μια τέτοια διαδικασία σε ομαδικό άθλημα. Το θέμα είναι, γιατί να το αποφασίσεις;

Ας αφήσουμε στην άκρη ότι, μετά την αρχική του εφαρμογή στο Μουντιάλ, οι αποφάσεις των διαιτητών VAR έχουν αρχίσει πλέον να αμφισβητούνται, παρά τη χρήση της τεχνολογίας. Ας μη σχολιάσουμε ότι θα μιλάμε για ένα ποδόσφαιρο των πλουσίων για τις διοργανώσεις που θα έχουν δυνατότητα εγκατάστασης του VAR άρα και (θεωρητικά) μεγαλύτερο βαθμό δικαιοσύνης και των φτωχών που δεν θα μπορούν να σηκώσουν τη επένδυση ή θα το κάνουν αλλά με εκπτώσεις στο τελικό αποτέλεσμα.

Αν όμως εγώ έχω στην ομάδα μου τον Μέσι (ή κάποιον 'Μέσι') που έχει 40-50% πιθανότητα να βάλει γκολ με απευθείας φάουλ έξω από την περιοχή γιατί εκεί δεν υπάρχει η αντίστοιχη δικαιοσύνη του VAR; Είναι δυνατόν μια γραμμή να ορίζει την απονομή δικαιοσύνης σε δεύτερο βαθμό;

ΟΚ, θα σταματούσαμε το παιχνίδι κάθε λίγο και λιγάκι. Δεκτόν, αλλά και τώρα δεν υπάρχει κανένα όφελος υπέρ του παιχνιδιού. Αντίθετα! Όταν ορίζεις μια επιτροπή με τεχνολογικό εξοπλισμό για να κρίνει την στιγμιαία απόφαση που πήρε το ανθρώπινο μάτι, παραδέχεσαι ότι αυτό το ίδιο μάτι είναι πολύ πιθανό να κάνει λάθη και σε άλλες φάσεις. Απλά εσύ δεν τις κρίνεις, αυτές, ως καθοριστικές. Με τη διαφορά ότι το παιχνίδι, άρα και το αποτέλεσμα του, είναι άθροισμα, φάσεων, επιλογών και αποφάσεων. Οπότε δεν μπορείς τελικά να ξέρεις ποια φάση είναι καθοριστική, καθώς μιλάμε μια αλυσίδα γεγονότων, στην οποία εσύ αυθαίρετα επιλέγεις να εξετάσεις μόνο κάποιους κρίκους.

Στην ουσία λοιπόν, είναι σαν να αλλοιώνεις την εικόνα και να μεγαλώνεις τη δυσπιστία για την ικανότητα του ανθρώπου να αποδώσει δικαιοσύνη στο ποδόσφαιρο. Τι είναι τελικά το VAR πέρα από...δειγματοληπτικός έλεγχος φάσεων, με τον οποίο η αρμόδια αρχή προσπαθεί να πείσει ότι κάνει πιο δίκαιο το άθλημα;

Μπορεί να είναι αιρετικό αλλά το δικαίωμα στο λάθος πρέπει να το έχουν όλοι οι συμμέτοχοι στον αγώνα, αναλαμβάνοντας και το βάρος της ευθύνης. Το να βλέπουμε όλο και περισσότερο ευνουχισμένους ή φοβικούς διαιτητές που αναζητούν τη βοήθεια του VAR ακόμα και σε ξεκάθαρες φάσεις που είναι υποχρεωμένοι να έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο, είναι κακό σημάδι.

Σε τελική ανάλυση, όταν βρεις τον τρόπο τεχνολογικά να κάνεις τη διαιτησία ηλεκτρονική συνολικά, πήγαινε στο επόμενο βήμα. Αλλά αυτό δεν το έχουν καταφέρει ακόμα ούτε στα αυτοκίνητα που το ανθρώπινο λάθος είναι πολύ πιο καθοριστικό απ' ό,τι στην μπάλα.

(φωτογραφίες: AP Images)