18 θρυλικοί φύλακες-άγγελοι των ελληνικών γκολπόστ

Η 8η Νοεμβρίου ανήκει στους... Άγγελους (Μιχαήλ και Γαβριήλ) που γιορτάζουν. Τους -κατά τη θρησκεία- απεσταλμένους του Θεού με στόχο να μεταδώσουν τα μηνύματά του στους ανθρώπους και ταυτόχρονα να τους προστατεύσουν από το κακό.

Με ποδοσφαιρικούς όρους, είναι οι τερματοφύλακες. Ο τελευταίος φρουρός της αμυντικής γραμμής και της εστίας κάθε ομάδας. Συνοδεύεται από το 'φύλακας' και προσδιορίζει αυτόν που προσέχει και καθοδηγεί όλους τους υπόλοιπους.

Χρόνια πολλά, λοιπόν, σ' όλους εκείνους που έγιναν αυτοκόλλητα της Panini και συνόδευσαν τα παιδικά μας χρόνια.

Επιλέξαμε 18 εξ αυτών, μια ολόκληρη ομάδα δηλαδή, όχι πάντως εκείνους που φαντάζεσαι. Τους λιγότερο δημοφιλείς σε βάθος 30ετίας.

Πάμε με αλφαβητική σειρά...

Γιώργος Αμπαδιωτάκης

Πριν από τον Αντώνη Νικοπολίδη, ήταν ο Κορίνθιος γκολκίπερ. Μόνο το 1989-90 έκανε 15 συμμετοχές, παίζοντας μάλιστα 25 λεπτά στο αλησμόνητο 4-3 του Παναθηναϊκού στο Φάληρο, αφού ακόμη δεν είχε αποκτηθεί ο Γιόζεφ Βάντσικ. Πήγε το καλοκαίρι του '93 στον Πανιώνιο και έγινε βασικός, αλλά στο ματς της 18ης Φεβρουαρίου του '96 με το περίφημο πέναλτι του Σπανέα δεν αγωνίστηκε λόγω πράσινου παρελθόντος.

Γιώργος Γιουργούσης

Όταν η Ξάνθη ανέβηκε στην πρώτη κατηγορία, ο 25χρονος τότε Καβαλιώτης έγινε για κάμποσα χρόνια ένας από τους προστάτες των γκολκπόστ της. Έμεινε ως το τέλος της σεζόν 1993-94, συνεχίζοντας στον Ιωνικό του Κανελλάκη.

Γιάννης Γκιτσιούδης

Ο Ηρακλής τον σύστησε στο ποδοσφαιρικό κοινό, με τον ΠΑΟΚ συνέδεσε το όνομα του. Από το 1987 ως το 1992 έπαιζε με τ' ασπρόμαυρα, έστω κι αν την τελευταία σεζόν του στην Τούμπα είχε βρεθεί πίσω από Τόντσι Γκάμπριτς και Νίκο Μιχόπουλο.

Γιώργος Δαύκος

Οι 'μύστες' θα θυμούνται πως έχει μετρήσει 16 παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό (1982-83). Οι 'κοινοί θνητοί' τον έχουν ταιριάξει με τη Δόξα Δράμας, ως ντόπιο προϊόν, και φυσικά τον Αθηναϊκό. Ασχέτως αν στα δύο παιχνίδια με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε προτιμηθεί (από τον Γκερντ Πρόκοπ) ο Νίκος Σαργκάνης. Έκλεισε τον κύκλο του στην Παναθηναϊκή το 1997.

Δημήτρης Δοξάκης

Από τους πρεσβύτερους της λίστας, πρόσωπο που αποτυπώθηκε στο σκληρό δίσκο λόγω του... κουμπωτού μαλλιού του. Μολαταύτα είχε γεμάτες σεζόν σε Ρόδο, Εθνικό (όταν έπαιζε ακόμη ο Ντανιέλ Μπατίστα) και Ιωνικό.

Βαγγέλης Καρασάββας

Διαδρομή που εκίνησε από τη Δόξα Δράμας, την ομάδα της γενέτειράς του, αλλά ταίριαξε με τον Εθνικό, την Παναχαϊκή και την Προοδευτική. Μια, ομολογουμένως, ευγενική φυσιογνωμία.

Αλέκος Κατσιαούνης

Αν αφαιρέσουμε από την εξίσωση τον Χρήστο Καρκαμάνη, ο πρώτος γκολκίπερ του Άρη που έρχεται στο μυαλό του καθενός είναι ο πολύπειρος Θεσσαλονικιός. Ήταν άλλωστε ο προκάτοχός του και για κάποια χρόνια αναπληρωματικός του. Έφυγε στα 32 του από τους 'κίτρινους' παίζοντας λίγα ματς με την Παναχαϊκή και πολλά με τα Τρίκαλα στη Β' Εθνική.

Νίκος Κουρκούνας

Του πήγαιναν τα κυανόλευκα και τα προτιμούσε. Έκανε την αρχή στον Απόλλωνα των Κάτσεμπαχ-Γέφτοβιτς, πήγε στον Ιωνικό επί Βαμβακούλα-Αναστόπουλου, συνέχισε στον Εθνικό με Καψή-Κόντη και έπαιξε τέλος στον Πανελευσινιακό, προτού γυρίσει στη Ριζούπολη.

Σωκράτης Κοψαχείλης

Τον πρωτογνωρίσαμε σ' ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, όταν χτύπησε ο Ταληκριάδης (σύγκρουση με Σαραβάκο). Τότε έκανε ορισμένες σπουδαίες επεμβάσεις προτού δεχθεί το 3-0 από τον Βαζέχα. Δεν βρήκε όμως χώρο και έφυγε για Πελοπόννησο (Καλαμάτα, Πανηλειακός, Μεσσηνιακός, Παναργειακός), κάνοντας 1-2 στάσεις στην Αττική (Θρασύβουλος, Ηλιούπολη). Επαγγελματικά έπαιζε ως το 2013, στα 41 του!

Παναγιώτης Λογαράς

Στις αρχές των 90s τον έφερε στον αφρό η Δόξα Δράμας. Ωστόσο ο γεννημένος στη Γερμανία τερματοφύλακας μεταπήδησε στην Καβάλα στα μέσα της 10ετίας κι έγινε μέλος της 'αργοναυτικής εκστρατείας' που έφτασε να διεκδικεί έξοδο στην Ευρώπη.

Γιώργος Μύρτσος

Ο θρύλος που τον ήθελε να έχε ραδιοφωνάκι στα δίχτυα για ν' ακούει τραγούδια δεν έχει επιβεβαιωθεί. Από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς στην Παναχαϊκή για δύο σπουδαίες σεζόν και από 'κει στον Ολυμπιακό (συνδυάζοντας μια από τις 6 ευρωπαϊκές συμμετοχές του με το 1-0 στο Μονακό), στην Ξάνθη, στην Καστοριά και ξανά στους 'Πόντιους' της Θεσσαλονίκης.

Σπύρος Οικονομόπουλος

Από το 1977 ως το 1996 ανήκε στην ΑΕΚ και μόνο. 19 χρόνια δεν δυσανασχέτησε, μολονότι ήταν στη σκιά του όποιου έπαιρνε το χρίσμα του βασικού, ακόμη κι αν έπαιζε ο Κοφινάς. Ήταν στο τέρμα όαν η Ένωση δέχθηκε τα έξι γκολ από τον Ολυμπιακό, πριν από την τραγωδία της Θύρας 7. Η στιγμή της προσωπικής λύτρωσης ήρθε τη σεζόν 1988-89 όταν ο 'Αυστραλός', με 30 90λεπτες συμμετοχές, αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας. Έπαιξε για τελευταία στο κυπελλικό 7-1 επί του Αστέρα Αμπελοκήπων.

Θεολόγης Παπαδόπουλος

ΑΕΛ, ΑΕΚ, Πανιώνιος και Ιωνικός. Μια διαδρομή 270 επίσημων αγώνων για τον Θεσσαλονικιό και μετρ των πέναλτι γκολκίπερ, το όνομα του οποίου είχε εμπλακεί σε απόπειρα δωροδοκίας από τον Γιώργο Κοσκωτά για να έχει μειωμένη απόδοση στον ημιτελικό κυπέλλου. Αθωώθηκε, αλλά είχε ήδη μετατραπεί σε μαύρο πανί για κόσμο και συμπαίκτες, με αποτέλεσμα να φύγει από την Ένωση.

Ευγένιος Πηνιώτης

Φιγούρα... ξωτική, καθώς, αν ο κινηματογραφικός Άρχοντας είχε γυριστεί τη 10ετία '85-'95 θα διεκδικούσε το ρόλο του Λέγκολας Γκρίνλιφ από τον Ορλάντο Μπλουμ. Η πορεία του είχε πάρα πολύ Απόλλωνα Καλαμαριάς και λίγο Παναργειακό και Λεβαδειακό.

Γιώργος Πλίτσης

Το 'Α' της μεγάλης ΑΕΛ, βασικός στο κύπελλο του '85, προτού παραδώσει τα σκήπτρα στον Χρήστο Μιχαήλ και φύγει για τον Ολυμπιακό. Έπαιξε λίγο και μονιμοποιήθηκε ξανά στον Ηρακλή, παίζοντας σταθερά από το 1988 ως το 1996.

Ράντεκ Ράμπουσιτς

Αν ο Πασσαλής, ο Κόλεφ και ο Σκάρα ήταν οι πιο προβεβλημένοι του ανταγωνιστικού Εδεσσαϊκού τον 90s, o Τσέχος τερματοφύλακας είχε το δικό του μερίδιο στην επιτυχία. Γεννηθείς στο Μπρέτσλαβ και μεγαλωμένος στο Μπρνο, δεν δυσκολεύτηκε να εγκλιματιστεί σε μια πόλη της ελληνικής περιφέρειας.

Ηλίας Ταληκριάδης

Η καριέρα του συνδέθηκε με τον Ολυμπιακό των 'πέτρινων' χρόνων. Για επτά σεζόν στον Πειραιά, τις τέσσερις εξ αυτών ήταν το Νο1 των 'ερυθρόλευκων'. Έπαιξε επίσης στην Ξάνθη (δις), στον Ηρακλή, στην Καστοριά και στον Άρη.

Βαγγέλης Χοσάδας

Ένας Στερεολλαδίτης (γεννηθείς στην Άμφισσα) που έγινε... Κρητικός. Έπαιζε σταθερά με φόρμα και ενίοτε με καπέλο. Στον ΟΦΗ από το καλοκαίρι του '83, παρέμεινε ως το 1995, πότε ως βασικός και πότε ως εφεδρικός (του Κώστα Χανιωτάκη) προτού φύγει για την Ξάνθη και τον Εθνικό Αστέρα. Η επιστροφή του στο Ηράκλειο ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να του συμβεί για να κλείσει την καριέρα του.

Photo credits: eurokinissi