Ποιος είναι τελικά ο κορυφαίος Έλληνας τερματοφύλακας

Οι κλήσεις του Μίχαελ Σκίμπε για τους αγώνες της Εθνικής Ελλάδας με Ουγγαρία και Φινλανδία στο Nations League έφεραν στο προσκήνιο ένα νέο όνομα στη θέση του τερματοφύλακα, εκείνο του Αλέξανδρου Πασχαλάκη, ωστόσο δεν περιλαμβάνουν για ακόμα μία φορά τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο.

Ο τελευταίος, παρά τις εκπληκτικές φετινές εμφανίσεις του με την Μπενφίκα, με αποκορύφωμα το πρόσφατο παιχνίδι Champions League κόντρα στην ΑΕΚ, δεν έχει κληθεί στην Εθνική Ελλάδας, παρότι έχει αγωνιστεί με όλες τις 'μικρές' εθνικές Γερμανίας και υπάρχει κίνδυνος να 'χαθεί' για τη χώρα μας.

Αντιθέτως, υπάρχουν κάποιες σταθερές αξίες, όπως ο Ορέστης Καρνέζης, ενώ ο Βασίλης Μπάρκας τείνει να μονιμοποιηθεί στο νο1.

Με αφορμή τη συζήτηση για το ποιος θα πρέπει να είναι ο βασικός τερματοφύλακας της Εθνικής Ελλάδας, το Contra.gr σταχυολόγησε τις οκτώ κορυφαίες περιπτώσεις και τις έβαλε σε μία σειρά κατάταξης.

Από αυτήν την οκτάδα, 'κόπηκαν' τελευταία στιγμή οι Γιάννης Ανέστης (ελεύθερος), Παναγιώτης Γλύκος (ΠΑΟΚ), Παναγιώτης Τσιντώτας (ΑΕΚ) και Δημήτρης Κυριακίδης (Παναιτωλικός), παρότι οι μετοχές τους βρίσκονται ψηλά.

Ψηφίστε κι εσείς στο poll ποιον θεωρείτε καλύτερο από τις οκτώ περιπτώσεις.

8. Σωκράτης Διούδης (25, Παναθηναϊκός)

Το όνομά του βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στο προσκήνιο, ωστόσο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και 'παλιός'. Η καριέρα του είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε διασυλλογικό. Άρχισε από τον Άρη, έπαιξε βασικός μετά από δύο χρόνια πάγκου, έφυγε για το Βέλγιο όπου κατέκτησε το κύπελλο με την Μπριζ χωρίς λεπτό συμμετοχής, γύρισε στον Πανιώνιο ως βασικός, έπαιξε στον Άρη της Football League.

Κι όμως, φέτος ο Σωκράτης Διούδης είναι ο άνθρωπος που διαδέχθηκε τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο στον Παναθηναϊκό (όπου ανήκει από πέρυσι) και μέχρι στιγμής μπορεί να περηφανεύεται ότι είναι ο τερματοφύλακας της μιας εκ των δύο ομάδων που δεν έχει χάσει βαθμό στη σεζόν. Ο διεθνής με την κ-21 έχει παίξει τον ρόλο του σε αυτό το επίτευγμα, ωστόσο δεν έχει χρειαστεί να προβεί σε πολλές επεμβάσεις και να αξιοποιήσει τα καλά αντανακλαστικά και την ευχέρεια στις αποκρούσεις.

7. Κώστας Λάμπρου (27, Άγιαξ)

Τον τελευταίο χρόνο ουσιαστικά δεν αγωνίζεται, αφού αποκτήθηκε από τον Άγιαξ ως αναπληρωματικός. Ήταν τόσο άδικος ο παραγκωνισμός του ονόματός του κάθε φορά που γινόταν συζήτηση για τους κορυφαίους Έλληνες τερματοφύλακες, που βρίσκεται στη λίστα κυρίως από αντίδραση. Όταν ήταν στα καλά του, προερχόμενος από τις ακαδημίες της Φέγενορντ, βρέθηκε στην πρώτη ομάδα του συλλόγου του Ρότερνταμ και έκανε συνολικά 19 εμφανίσεις από το 2009 μέχρι το 2014. Ο δανεισμός του στη Βίλεμ το 2014-2015 τον βρήκε βασικό και αναντικατάστατο, με συνέπεια ο σύλλογος να τον αγοράσει και τα επόμενα δύο χρόνια να μη χάσει λεπτό στην Eredivisie.

Η Βίλεμ δεν δέχθηκε ποτέ πάνω από 53 γκολ αυτές τις τρεις σεζόν και οι εντυπωσιακές εκτινάξεις του Ευβοιώτη τερματοφύλακα έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτό. Με τις γρήγορες αντιδράσεις του αναπληρώνει το μικρό ύψος (1,78μ.) και ο Άγιαξ δεν είχε πρόβλημα να του δώσει θέση αναπληρωματικού το καλοκαίρι του 2017. Μάλιστα, στο τέλος της σεζόν έκανε κάποιες εμφανίσεις με τη δεύτερη ομάδα του 'Αίαντα', κερδίζοντας την Eerst Divisie, αλλά η ομάδα δεν επιτρεπόταν να προβιβαστεί και να αγωνιστεί στην ίδια κατηγορία με την πρώτη. Αν και διεθνής με την κ-21, κλήθηκε απλά σε αποστολές από τον Φερνάντο Σάντος το 2011 και το 2012, δεν αγωνίστηκε ποτέ κι έκτοτε δεν ξανακλήθηκε.

6. Στέφανος Καπίνο (24, Βέρντερ)

Η μετάβασή του από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό, έστω και μέσω Μάιντς, πυροδότησε μεγάλες αντιδράσεις, αδίκως όπως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος. Προϊόν των ακαδημιών του 'τριφυλλιού', αν και Πειραιώτης, βρέθηκε στην πρώτη ομάδα το 2011 και σταδιακά ανέβαινε τα σκαλιά της ιεραρχίας. Τα σωματικά προσόντα του ήταν τέτοια που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα τον έφερναν στο νο1, κάτι που συνέβη το 2013-2014.

Η γερμανική ομάδα προσέφερε 2.200.000 ευρώ για να τον αποκτήσει. Ο Καπίνο έδωσε μάχη (και έχασε) με τον Λόρις Κάριους για τη θέση του βασικού και ακολούθως υποχώρησε σε τρίτη επιλογή. Όντας ήδη διεθνής με την αντρική ομάδα από το 2011 αλλά με σποραδικές συμμετοχές, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Ολυμπιακού το 2015, για να εκτοξεύσει τις μετοχές του. Η πρώτη σεζόν έπαιξε προπαρασκευαστικό ρόλο, πίσω από τον Ρομπέρτο, για να αναλάβει την πλήρη ευθύνη το 2016. Το 'πρότζεκτ', όπως χαρακτηρίστηκε, στηρίχθηκε για λίγους μήνες, μέχρι η κακή συμπεριφορά και ορισμένες άσχημες εμφανίσεις να τον θέσουν εκτός ομάδα. Εκδιώχθηκε και συνέχισε στη Νότιγχαμ και από εκεί φέτος πήρε μεταγραφή για μόλις 300.000 ευρώ στη Βέρντερ. Επιχείρησε να αναπτερώσει την καριέρα του, όμως τέθηκε νοκ άουτ για τρεις μήνες με τραυματισμό.

5. Ορέστης Καρνέζης (33, Νάπολι)

Η πλέον 'παλιά καραβάνα' της λίστας. Κάποτε, όταν έπαιρνε μεταγραφή από τον Παναθηναϊκό στην Ουντινέζε, ήταν ο καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας. Ελλείψει ανταγωνισμού, έμεινε με αυτόν τον τίτλο, είτε τον άξιζε πια είτε όχι. Επικρίθηκε αρκετά για την απόδοσή του στη διαδικασία των πέναλτι στη φάση των 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014, ωστόσο δεν έχασε τη θέση του βασικού ούτε επί Μίχαελ Σκίμπε.

Στην Ιταλία ήταν αρκετά καλός κατά μέσο όρο στα τέσσερα χρόνια που ανήκε στους 'μπιανκονέρι' (το 2013-2014 παραχωρήθηκε δανεικός στη Γρανάδα), ωστόσο όταν το 2017 πήγε στη Γουότφορντ, έμοιαζε με τον Σαμψών που έχασε την πλούσια κόμη του. Τις φορές που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Εουρέλιο Γκόμες παρουσιάστηκε πολύ κάτω από τα στάνταρ του. Επέστρεψε στη Serie A, με τη Νάπολι να τον εμπιστεύεται για ρόλο αναπληρωματικού του πρώην συμπαίκτη του στην Ουντινέζε, Άλεξ Μερέτ. Ο τελευταίος τραυματίστηκε σοβαρά στην εκκίνηση της σεζόν, με συνέπεια οι 'παρτενοπέι' να αποκτήσουν κι άλλον τερματοφύλακα, τον Νταβίντ Οσπίνα, με τον οποίο δίνει μάχη (και χάνει) για τη θέση του βασικού.

4. Αλέξανδρος Πασχαλάκης (29, ΠΑΟΚ)

Αν έπαιζαν ρόλο μόνο τα σωματικά προσόντα, ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης θα βρισκόταν πολύ ψηλότερα στη σχετική κατάταξη. Παρ' όλα αυτά, ίσως οι άνθρωποι των ακαδημιών της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού να αξιολόγησαν και άλλα στοιχεία του παιχνιδιού και του χαρακτήρα του, όταν τον άφησαν να φύγει από τις ομάδες τους και να πάει στην Ηλιούπολη το 2005. Με αυτήν έκανε ντεμπούτο σε αντρικό επίπεδο, για να ακολουθήσει Λεβαδειακός, ΠΑΕΕΚ (Κύπρος) και Πανθρακικός. Το 2016 πήρε μεταγραφή στον ΠΑΣ Γιάννινα, όπου παρότι αγωνίστηκε μόλις 20 φορές στο πρωτάθλημα, άφησε το στίγμα του και έκανε άλμα στην καριέρα του.

Το 2017 πήρε μεταγραφή στον ΠΑΟΚ και παρά τον συναγωνισμό από τον Παναγιώτη Γλύκο και τον Ροντρίγκο Ρέι, κατάφερε να κερδίσει τις περισσότερες συμμετοχές. Η εκρηκτικότητα, η αλτικότητα, οι εκτινάξεις και οι άμεσες αντιδράσεις ήταν τα στοιχεία που έκαναν τον Ραζβάν Λουτσέσκου να τον χρίσει βασικό. Φέτος η θέση του δεν αμφισβητείται στην ομάδα, παρότι παραμένει επιρρεπής στην αχρείαστη παραπάνω ενέργεια και κάνει αβίαστα λάθη που συνήθως κοστίζουν. Ίσως γι' αυτό μέχρι στιγμής δεν έχει αγωνιστεί στην Εθνική Ελλάδας, κάτι που θα αλλάξει στο προσεχές διάστημα, όταν θα είναι πλέον μέλος της ομάδας.

3. Ανδρέας Γιαννιώτης (25, Ολυμπιακός)

Προέρχεται από μία σούπερ σεζόν στον Ατρόμητο, ενώ ήταν εξαιρετικός και στον διετή δανεισμό του στον Πανιώνιο. Ο Ολυμπιακός τον πήρε πίσω (με ανταλλαγή τον Σπύρο Ρισβάνη) αυτό το καλοκαίρι με σκοπό να αποτελέσει εκείνος το πρότζεκτ που δεν κατάφερε να γίνει ο Καπίνο. Στηρίχθηκε στην εκκίνηση της σεζόν, όταν έδειξε ορισμένα καλά στοιχεία που είχε φανερώσει και τα προηγούμενα χρόνια, όμως γρήγορα αντιλήφθηκε ότι οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες.

Από τους καλύτερους με την μπάλα στα πόδια, διαθέτει καλή αντίληψη, ωστόσο έχει πρόβλημα στις εξόδους και γενικά όταν απομακρύνεται από τη μικρή περιοχή του. Παρ' όλα αυτά, δεν είναι επιρρεπής στα λάθη και γι' αυτό η γκάφα του στην ήττα από τον ΠΑΟΚ συζητήθηκε τόσο πολύ, ως μία σπάνια στιγμή.

2. Βασίλης Μπάρκας (24, ΑΕΚ)

Ντεμπούτο έκανε τον Μάιο του 2015, ωστόσο ήρθε στο προσκήνιο στο τέλος Ιανουαρίου 2016, όταν κατέβασε 'ρολά' σε αγώνα του Ατρομήτου με τον ΠΑΟΚ. Έκτοτε έγινε βασικός και μέσα σε μισό χρόνο ουσιαστικά εξελίχθηκε σε 'εκλεκτό' του Δημήτρη Μελισσανίδη. Η ΑΕΚ δαπάνησε περίπου 1.000.000 ευρώ για να τον αποκτήσει από τους Περιστεριώτες και για ένα διάστημα έδινε μάχη με τον Γιάννη Ανέστη για τα γάντια του βασικού. Μία πολύ άτυχη στιγμή, ένα κάταγμα στο χέρι, τον έθεσε νοκ άουτ και πέρασε σε δεύτερο πλάνο.

Επανήλθε δριμύτερος, έστω κι αν ο Παναγιώτης Τσιντώτας πήρε τη θέση του Ανέστη, όταν ο τελευταίος ήρθε σε ρήξη με τη διοίκηση της ΑΕΚ για λόγους συμβολαίου. Από τα τέλη της περσινής χρονιάς, όμως, έγινε προφανές ότι το ύψος (1,95μ.), τα μακριά άκρα, το ένστικτό, οι σωστές τοποθετήσεις του Μπάρκα, δεν μπορούσαν να μην εκτιμηθούν και όχι μόνο έγινε βασικός και αναντικατάστατος στην ΑΕΚ, αλλά πλέον είναι και η πρώτη επιλογή του Σκίμπε στην Εθνική Ελλάδας.

1. Οδυσσέας Βλαχοδήμος (24, Μπενφίκα)

Το αδιαμφισβήτητο νο1 της λίστας, τουλάχιστον από φέτος. Στους κορυφαίους της Μπενφίκα σχεδόν σε κάθε αγώνα, το απέδειξε και πρόσφατα με αντίπαλο την ΑΕΚ στο Champions League. Οι Πορτογάλοι, που τα προηγούμενα έτη μοσχοπούλησαν Έντερσον και Γιαν Όμπλακ, πίνουν νερό στο όνομά του, το οποίο ήδη άρχισε να γράφεται για ομάδες όπως η Μπάγερν, με όσα... μηδενικά στο ποσό συνεπάγεται μία τέτοια μεταγραφή. Το προηγούμενο ποσό μεταγραφής του ήταν μόλις 2.500.000 ευρώ (σχεδόν τα μισά κατέληξαν στον Παναθηναϊκό, αφού είχε ποσοστό μεταπώλησης η Στουτγκάρδη και υπήρχε μερίδιο σε ατζέντηδες και οφειλές προς τον παίκτη που έπρεπε να καλυφθούν).

Ο διεθνής με όλες (από κ-15 μέχρι και κ-21) τις 'μικρές' εθνικές της Γερμανίας, πρωταθλητής Ευρώπης με την κ-21 το 2017, με τις τρεις συμμετοχές στην Bundesliga ως τερματοφύλακας της Στουτγκάρδης και τις δύο γεμάτες σεζόν στον Παναθηναϊκό, έχει μόνο μία κηλίδα στο βιογραφικό του: δεν έχει κληθεί στην Εθνική Ελλάδας. Ο Σκίμπε φέρεται να έχει μιλήσει μαζί του και να τον ενημέρωσε ότι βρίσκεται στα πρόθυρα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, ωστόσο ακόμα έχει την επιλογή μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας και τίποτα δεν είναι βέβαιο.

Photo credits: Eurokinissi