Ο Άγγελος έχει πολλά να κάνει ακόμη

Η νίκη επί του Λιχτενστάιν το Σάββατο δεν ήταν για να φωταγωγηθεί η Αθήνα. Ηταν κάτι το αυτονόητο που είχε χαθεί και ήταν ένα πρώτο δείγμα μίας Εθνικής που προσπαθεί να γίνει ξανά οικογένεια. Τούτη, τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι αυτό που προέχει.

Η ισοπαλία με τη Βοσνία υπό άλλες συνθήκες θα ήταν απλά ένα καλό, ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα. Ο τρόπος, όμως, με τον οποίο ήρθε δεν ανοίγει συζήτηση μόνο ως προς τα δεδομένα στη διάρκεια του ματς, αλλά βάζει στην κουβέντα και το θέμα της 'οικογένειας'.

Δεν κάναμε ποτέ δικιά μας την Εθνική

Εν πρώτοις, τα συμπεράσματα από τα δύο πρώτα ματς των προκριματικών έχουν θετικό πρόσημο για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Δύο παιχνίδια, εκτός έδρας αμφότερα, 4 βαθμοί. Καθόλου άσχημα για αρχή. Η Εθνική έβγαλε στοιχεία 'ομάδας', φαίνεται να αλλάζει χαρακτήρα, τώρα πρέπει να αρχίσει η δουλειά για όλους εμάς, τους υπόλοιπους.

Φαντάζει απίθανο, 'ξένο' για άλλες χώρες, αλλά συνηθισμένο στην Ελλάδα, να 'πετροβολούμε' την Εθνική και τον προπονητή. Το κάναμε ακόμα και λίγο καιρό μετά την κατάκτηση του Euro, γιατί να μην το κάνουμε και τώρα; Λατρεύουμε να μισούμε την ελληνική ομάδα γιατί, απλούστατα, δεν είναι κάτι δικό μας.

Η διαφορετική αντιμετώπιση στις ίδιες καταστάσεις στις ομάδες που υποστηρίζουμε και στην Εθνική δείχνει ακριβώς αυτό. Δεν δίνουμε άλλοθι, επιζητούμε αποτελέσματα, μπάλα, θέαμα, αλάνθαστους προπονητές, βιαζόμαστε, τρολάρουμε. Στις ομάδες μας εντελώς άλλη αντιμετώπιση.

Μπορεί ο Αγγελος Αναστασιάδης να αποδειχθεί ο χειρότερος προπονητής που προσέλαβε ποτέ η ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Μπορεί να φέρει τα χειρότερα αποτελέσματα στην ιστορία της Εθνικής. Τουλάχιστον, όμως, αξίζει μία πίστωση χρόνου, μία συμπεριφορά που αρμόζει πρωτίστως σε ό,τι ο ίδιος έχει αφήσει τόσα χρόνια στο ποδόσφαιρο.

Έκανε λάθη στο αρχικό σχήμα και στην αρχική του προσέγγιση στο παιχνίδι με τη Βοσνία. Οκ, αλλά αλήθεια, ο τρόπος που έρχονται τα δύο γκολ οφείλεται στο γεγονός ότι κατέβασε ενδεκάδα με 4 αμυντικά χαφ και βαριά κορμιά στο κέντρο; Ενα κακό 20λεπτο δεν είναι μόνο θέμα προπονητή, αλλά -κυρίως- των ποδοσφαιριστών που έδειξαν ότι δεν είχαν αντιληφθεί τη σημασία του αγώνα. Λάθη επί λαθών, ερασιτεχνικές αντιδράσεις, επιπόλαιες κινήσεις, έπαιζαν λες και ήταν φαγωμένοι.

Φταίει ο προπονητής γι' αυτό;

Στην προκειμένη περίπτωση, ναι, γιατί πρόκειται για τον Αγγελο Αναστασιάδη. Εξ αρχής αντιμετωπίστηκε ως παρωχημένος με το ανάλογο τρολάρισμα. Πισωγύρισμα το είπαν πολλοί επειδή για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 20 χρόνια προσλάβαμε Ελληνα προπονητή. Τι έχουν οι Ελληνες προπονητές, χολέρα έχουν; Οπως είχε πει παλιά και μια ψυχή..

Κάνει γι' αυτό που τον πήραν

Το 2-0 των Βόσνιων ήταν 'δώρο' της ελληνικής ομάδας και το 2-2 το δικό μας ήταν 'δώρο' των γηπεδούχων. Οι αλλαγές του Αναστασιάδη, το πέναλτι του Φορτούνη, η αποβολή δύο λεπτά μετά και ο φόβος για το εύθραυστο 2-1, έφεραν την Εθνική σε θέση ισχύος. Κι το χρονόμετρο είχε πέντε λεπτά ακόμα θα μιλούσαμε σήμερα για μία μεγάλη ανατροπή.

Πάει αυτό το ματς, τελείωσε. Οπως τελείωσε και το πρώτο 'γκρουπ' αγώνων του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Δεν προκριθήκαμε, δεν αποκλειστήκαμε, δεν παίξαμε σούπερ ντούπερ μπάλα, αλλά σιγά-σιγά γινόμαστε ξανά ομάδα. Το αν αυτή η φουρνιά των ποδοσφαιριστών είναι καλή θα είναι πάντα μία συζήτηση σε ώρες... κοινής ησυχίας. Το θέμα είναι ο 'καπετάνιος' και τη δεδομένη χρονική στιγμή η Ελλάδα χρειαζόταν έναν άνθρωπο που ξέρει καλύτερα τα πράγματα από κάθε ξένο προπονητή.

Πάντοτε θα είναι θέμα διαξιφισμών αν ο Αναστασιάδης είναι καλός προπονητής. Ουδείς, όμως, διαφωνεί πως είναι καλός 'πατέρας'. Και επειδή μιλάμε για παιδιά, κάποιος έπρεπε να τους... τα πει ένα χεράκι. Αν δεχθούμε ότι έχουν χαθεί οι προσωπικότητες από την ελληνική ομάδα, ας δεχθούμε ότι ο Μακεδόνας προπονητής έχει τη δική του που καλύπτει πολλές.

Photo: Eurokinissi