Η Μπαρτσελόνα έζησε και πέθανε ξανά με το σπαθί του Μέσι

Ήταν 6 Ιουνίου του 2015, όταν ως τυπικά φιλοξενούμενη, η Μπαρτσελόνα κατακτούσε το Champions League στον τελικό του Βερολίνου. Ράκιτιτς, Σουάρες και Νεϊμάρ είχαν βάλει τα γκολ των "μπλουγκράνα" στο 3-1 επί της Γιουβέντους και κάπου εκεί ήταν λες και η ομάδα της Βαρκελώνης πίστεψε πως ξεμπέρδεψε μια και καλή με τα παιχνίδια εκτός "Camp Nou".

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να γίνεται ακόμη ντόρος μετά την ήττα-σοκ από την Λίβερπουλ το βράδυ της Τρίτης (7/5). Με τον τρόπο που είχαν διαμορφωθεί τα δεδομένα μετά το πρώτο ματς, η ρεβάνς στο "Anfield" έμοιαζε με τυπική διαδικασία, έστω κι αν κάτι τέτοιο φάνταζε ως απαγορευμένη σκέψη στο στρατόπεδο των Ισπανών. Το περσινό κάζο στην Ρώμη έφτανε και περίσσευε για να λειτουργήσει ως οδηγός και ψυχολογική προετοιμασία για το παιχνίδι στο Λίβερπουλ.

Απόλυτα φυσιολογική μοιάζει και η συγκυρία με τους back to back αποκλεισμούς με τέτοιον τρόπο, που γιγαντώνουν το γεγονός αυτό καθεαυτό. Στην ουσία τα καμπανάκια για την Μπαρτσελόνα είχαν βαρέσει τρεις σεζόν νωρίτερα.

Το πρόβλημα ήταν πάντα εκεί

Φτάνοντας στην προημιτελική φάση του Champions League της περιόδου 2015-2016, οι "μπλαουγκράνα" συναντήθηκαν με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο Λουίς Ενρίκε ήταν στον πάγκο της Μπαρτσελόνα και στην ενδεκάδα της υπήρχαν ακόμη οι Ντάνι Άλβες, Χαβιέρ Μαστσεράνο, Αντρές Ινιέστα, Νεϊμάρ. Αναλογικά με το σήμερα, η ποιότητα εκείνης της ομάδας συνολικά ήταν σαφώς μεγαλύτερη.

Στο "Camp Nou" ο Φερνάντο Τόρες έβαλε μπροστά στο σκορ τους "ροχιμπλάνκος" στο 25', αποβλήθηκε στο 35' και με δύο γκολ του Λουίς Σουάρες στο δεύτερο ημίχρονο η Μπαρτσελόνα έφτασε μετά κόπων και βασάνων στο υπέρ της 2-1. Στη ρεβάνς της Μαδρίτης, ο Αντουάν Γκριεζμάν πήρε το όπλο του και με γκολ στο 36' και το 88' (χέρι - πέναλτι του Ινιέστα) έδωσε στην Ατλέτικο την πρόκριση. Σε παιχνίδι που η κατοχής μπάλας είχε φτάσει ακόμη και στο 72% για την Μπαρτσελόνα...

Ο Λουίς Ενρίκε χρησιμοποίησε την ίδια ενδεκάδα και στα δύο παιχνίδια, ο Τσόλο Σιμεόνε είχε στη ρεβάνς μια αναγκαστική αλλαγή στην ενδεκάδα (Αουγκούστο Φερνάντες) εξαιτίας της τιμωρίας του Φερνάντο Τόρες. "Κλειδί" στην εξέλιξη της αναμέτρησης ήταν η ένταση που έβγαλε η Ατλέτικο στο χορτάρι, την οποία δεν μπόρεσε να ακολουθήσει η Μπαρτσελόνα.

Την σεζόν 2016-2017, ξανά για την προημιτελική φάση της διοργάνωσης, η Μπαρτσελόνα κληρώθηκε με την Γιουβέντους. Το εκτός έδρας ματς -αυτή τη φορά στο Τορίνο- ήταν και πάλι εφιάλτης για τους "μπλαουγκράνα". Δύο γκολ του Ντιμπάλα μέχρι το 22' και ένα ακόμη του Κιελίνι στο 55', έφεραν το θριαμβευτικό 3-0 για τους "μπιανκονέρι".

Η Μπαρτσελόνα ξανά δεν κατάφερε να ακολουθήσει την αντίπαλο της στην ένταση που έβγαλε σε τρεξίματα και προσωπικές μονομαχίες. Το 0-0 της ρεβάνς στο "Camp Nou" απλά επιβεβαίωσε τον αποκλεισμό. Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι χρησιμοποίησε την ίδια ενδεκάδα και στα δύο ματς, ο Λουίς Ενρίκε είχε ξανά διαθέσιμους τους Άλμπα και Μπουσκέτς στη ρεβάνς, τους οποίους και χρησιμοποίησε αντί των Ματιέ και Μαστσεράνο.

Εξετάζοντας το μοτίβο των εκτός έδρας αγώνων την τελευταία πενταετία, στον προηγούμενο γύρο της διοργάνωσης την ίδια χρονιά η Μπαρτσελόνα είχε ηττηθεί με σκορ 4-0 στην έδρα της Παρί Σεν Ζερμέν, για να κάνει την τεράστια -και πολυσυζητημένη- ανατροπή (6-1) στη Βαρκελώνη. Ξέχωρα από την κατάληξη εκείνου του ζευγαριού, η συντριβή των "μπλαουγκράνα" στο Παρίσι ήταν ένα ακόμη ισχυρό δείγμα της ανεπάρκειας των εκτός έδρας αγώνων στο Champions League την τελευταία τετραετία.

Κάπως έτσι φτάσαμε στα περσινά. Ξανά για την προημιτελική φάση του Champions League, ήταν το βατερλό της Ρώμης που τελείωσε τα όνειρα της Μπαρτσελόνα για τον τελικό. Το πρώτο ματς ολοκληρώθηκε με 4-1 υπέρ των "μπλαουγκράνα", η ρεβάνς στο "Οlimpico" εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Ήττα με σκορ 3-0 και αποκλεισμός, με τον Κώστα Μανωλά να δίνει την χαριστική βολή.

Φέτος θα περίμενε κανείς πως δεν υπήρχε περίπτωση να την πατήσει ξανά η ομάδα του Βαλβέρδε με τον ίδιο τρόπο. Τελικά την πάτησε με χειρότερο, αφού είχε ακόμη καλύτερο σκορ πριν τη ρεβάνς του "Anfield". Κατάφερε όμως να δεχτεί 4 γκολ και να μείνει εκτός συνέχειας, βλέποντας από την τηλεόραση τον τελικό της 1 Ιουνίου.

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη...

Το δείγμα της τετραετίας είναι ισχυρό και δείχνει το ανησυχητικό μοτίβο στους εκτός έδρας αγώνες της Μπαρτσελόνα στο Champions League, όταν η διοργάνωση φτάνει προς το τέλος. Με διαφορετικούς προπονητές στον πάγκο, με παίκτες όπως οι Ντάνι Άλβες, Χαβιέρ Μαστσεράνο, Αντρές Ινιέστα, Νεϊμάρ ή χωρίς, όχι μόνο χάνει προκρίσεις ή με μεγάλα σκορ, αλλά δείχνει ανήμπορη να ακολουθήσει παιχνίδια σε πολύ υψηλό τέμπο, με προσωπικές μονομαχίες, σκληράδα και ένταση. Κόντρα σε Ατλέτικο, Παρί ΣΖ, Γιουβέντους, Ρόμα, Λίβερπουλ, η Μπαρτσελόνα δεν κατάφερε καν να βρει γκολ, ενώ δέχτηκε 16!

Πηγαίνοντας λίγο πιο πίσω, διαπιστώνει κανείς πως την τελευταία δεκαετία ένα θεματάκι ανέκαθεν το είχαν οι "μπλαουγκράνα", ακόμη και στην ακμή τους. Το 2010 ηττήθηκαν με σκορ 3-1 από την Ίντερ και στη συνέχεια αποκλείστηκαν (1-0 στη ρεβάνς), το 2013 ήρθε η βαριά ήττα με 4-0 από την Μπάγερν Μονάχου (νωρίτερα και από τη Μίλαν με 2-0 - προκρίθηκαν στη ρεβάνς), το 2014 αποκλείστηκαν ξανά από την Ατλέτικο, χάνοντας τη ρεβάνς εκτός έδρας δίχως να σκοράρουν.

Με τα χρόνια να περνάνε και να προστίθενται στις πλάτες των Μέσι, Σουάρες, Ράκιτιτς, Μπουσκέτς, Πικέ, Άλμπα γίνεται ακόμη πιο προφανές ότι η Μπαρτσελόνα δυσκολεύεται αφάνταστα να ανταποκριθεί σε εκτός έδρας παιχνίδια, όπου ο αντίπαλος επιβάλει ένα παιχνίδι φυσικών δυνάμεων. Μόλις οι "μπλαουγκράνα" χάσουν την κυριαρχία που τους προσφέρει ένα σετ παιχνίδι, ήπιου ρυθμού, αδυνατούν να βρουν λύσεις.

Ακόμη κι αν ο Βαλβέρδε προσπάθησε να ρίξει φέτος στροφές στη La Liga και να δώσει ανάσες στον Μέσι (16 συνολικά τα παιχνίδια που είτε δεν αγωνίστηκε καθόλου, είτε πέρασε στο ματς ως αλλαγή), αποδείχθηκε πως δεν ήταν αρκετό για να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό η ομάδα του σε ένα εκτός έδρας ματς που ο αντίπαλος αποφάσισε να το πάει στα "κόκκινα" από πλευράς έντασης.

Προφανώς και οποιαδήποτε απόπειρα απαξίωσης του Λιονέλ Μέσι χαριεντίζεται αισθησιακά με την απόλυτη έννοια της γραφικότητας (όπως συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις με τον Κριστιάνο Ρονάλντο), ωστόσο είναι αλήθεια πως όσο υπάρχει ο Αργεντίνος, το στυλ της Μπαρτσελόνα θα προσαρμόζεται πρωτίστως στις δικές του ανάγκες και τα όσα αυτός μπορεί να υποστηρίξει. Φυσιολογικό, ως τον βαθμό όπου η λογική επιτάσσει πως οι "μπλαουγκράνα" οφείλουν να βρουν κι άλλους πρωταγωνιστές, αν θέλουν να φτάσουν ξανά στην κατάκτηση του Champions League.

Η εξάρτηση είναι προφανής, ενδεχομένως και αναπόφευκτη, ωστόσο αν δεν γίνει βιώσιμη θα διατηρήσει την Μπαρτσελόνα στην ίδια παθογένεια των εκτός έδρας αγώνων. Και το πρόβλημα θα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο όταν παίκτες με την ποιότητα και την εμπειρία του Άλμπα κάνουν γκάφες πρωτάρη που οδηγούν στα δύο πρώτα γκολ της Λίβερπουλ στο "Anfield", ή όταν μια ολόκληρη άμυνα δέχεται ένα τέρμα με "εγκληματικά" ερασιτεχνικό τρόπο όπως το δεύτερο του Ορίγκι, όσο κι αν η οξυδέρκεια του Αλεξάντερ-Άρνολντ στη φάση αξίζει το χειροκρότημα...

Photo credits: AP Photo/Manu Fernandez