Μπενφίκα-ΑΕΚ: Το τρίλεπτο του μηδενικού

Από τη Σπαρτάκ Μόσχας τη σεζόν 2002-03 μέχρι την περσινή Μπενφίκα, υπάρχει ένα γκρουπ 10 ομάδων στο οποίο η ΑΕΚ δεν θα ήθελε να βρεθεί στο τέλος της εφετινής φάσης των ομίλων του Champions League. Είναι το 'μαύρο' γκρουπ με τις ομάδες που δεν κατάφεραν σε έξι αγωνιστικές να συγκεντρώσουν έστω ένα βαθμό.

Η ΑΕΚ πήγε στην Πορτογαλία για να παίξει με την Μπενφίκα έχοντας αυτό ως μοναδικό κίνητρο. Ολα τα άλλα είχαν χαθεί. Ο όμιλός της είχε ξεκαθαρίσει από την προηγούμενη αγωνιστική όταν Μπάγερν και Αγιαξ εξασφάλισαν την πρόκριση για τους '16' και οι 'αετοί' έμειναν με το εισιτήριο της παρηγοριάς (Europa League. Η Ενωση με το μηδέν να βαραίνει την πλάτη ταξίδεψε στη Λισαβόνα για να μην κλείσει η εφετινή ευρωπαϊκή χρονιά με αρνητικό ρεκόρ.

Ναι, η ΑΕΚ εφέτος έκανε τη δική της υπέρβαση, κατάφερε και προκρίθηκε στους ομίλους, κέρδισε το χαμένο ευρωπαϊκό της πρεστίζ, μπήκαν χρήματα στα ταμεία, πήρε «δάνειο ζωής» από δικά της έσοδα, όλα αυτά ωραία και καλά, αλλά οι 5 ήττες σε ισάριθμους αγώνες άφηναν μία πικρία, ειδικά σε μία χρονιά που ο κόσμος ήθελε να έχει αποκούμπι το Champions League.

Ο αγώνας με την Μπενφίκα δεν ήταν τόσο αδιάφορος όσο φαινόταν. Κίνητρο υπήρχε, το θέμα ήταν να υπάρχει και διάθεση. Ο Ουζουνίδης παρέταξε τους 'κιτρινόμαυρους' με 4-1-2-3 ελπίζοντας κατά κύριο λόγο πως θα 'χτυπήσει' τους γηπεδούχους από τα άκρα, με εξτρέμ τους Κλωναρίδη και Μπογέ. Μόνο που δεν περίμενε πως σε ολόκληρο πρώτο ημίχρονο το μόνο αξιοσημείωτο επιθετικά για την Ένωση θα ήταν ένα σουτ του Κλωναρίδη.

Υπήρχε, βέβαια και η αμυντική εικόνα που δεν άφησε περιθώρια στην πορτογαλική ομάδα να απειλήσει και αν μη τι άλλο το γιουχάισμα του κόσμου της Μπενφίκα στην ανάπαυλα ήταν μία κάποια ανταμοιβή για την προσπάθεια της ΑΕΚ. Αυτό που χρειαζόταν ήταν η αλλαγή εικόνας μπροστά. Και αυτή η αλλαγή εικόνας θα ερχόταν με αλλαγή στα χαφ για να κυκλοφορήσει καλύτερα η μπάλα.

Η είσοδος του Γιαννιώτα στη θέση του Κλωναρίδη έφερε το μομέντουμ για την πρώτη ευκαιρία της ελληνικής ομάδας, έστω από στημένη φάση. Ηταν αυτή του 63' όταν ο Τσόσιτς με κεφαλιά, μετά από κόρνερ, έστειλε την μπάλα ελάχιστα άουτ.

Η δεύτερη αλλαγή από τον Ουζουνίδη με την είσοδο του Μπάνταλου και το δοκάρι των γηπεδούχων στην κεφαλιά του Σεφέροβιτς ανέβασαν την ένταση του αγώνα και ζέσταναν το ενδιαφέρον ενός μονότονου αγώνα. Αλλά σαν παιχνίδι της μοίρας έφεραν και όλες τις εφετινές παθογένειες της ΑΕΚ μέσα σε λίγα λεπτά. Αποβολή του Γαλανόπουλου στο 86' με δύο κίτρινες μέσα σε τέσσερα λεπτά, γκολ του Γκριμάλδο με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο 88', δοκάρι στο 89' πάλι με τον Σεφέροβιτς και στο ενδιάμεσο μία αποβολή και του Ουζουνίδη για διαμαρτυρίες.

Ο,τι κρατούσε η ΑΕΚ (και όχι ό,τι έχτιζε γιατί ουδέποτε κατάφερε κάτι επί της ουσίας στον αγώνα) πέταξε στον άνεμο σαν τον αετό της Μπενφίκα και το μηδέν ήρθε να σφραγίσει την παρουσία της στους ομίλους. Ενα μηδενικό που στο τέλος της ημέρας και για τους ιστορικούς του μέλλοντος θα είναι μία από τις χειρότερες εμφανίσεις των 'κιτρινόμαυρων' στην Ευρώπη αν και στην αφετηρία οι προϋποθέσεις ήταν καλύτερες. Η εφετινή ΑΕΚ, όμως, αν έχει σε κάτι δυνατότητα αυτό είναι να βγάζει τα μάτια της...