Συνέντευξη Ντομινίκ Γουίλκινς στο Contra.gr: Ο "Μπόζα" με είπε μ@@@@@!

11.04.1996. Μπερσί, Γαλλία. Τελικός Final Four και ο Παναθηναϊκός νικάει με 67-66 την Μπαρτσελόνα και κατακτά την πρώτη Ευρωλίγκα της ιστορίας του με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Ντομινίκ Γουίλκινς.

Φυσικά πρόκειται για ιστορική ημέρα για το Τριφύλλι. Το Contra.gr στις 11.04.2016, 20 χρόνια μετά τον θρίαμβο της Γαλλίας, επικοινώνησε με τον Ντομινίκ Γουίλκινς, ο οποίος άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για όλα στον Νίκο Γιαννόπουλο.

Το Retro Stories είναι εδώ για να θυμίσει όλα εκείνα που είχε πει ο Αμερικανός, τα οποία έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, ακόμη κι αν πλέον έχουν περάσει 21 χρόνια από εκείνο το τεράστιο αποτέλεσμα του Final Four της Γαλλίας. Η υποδοχή στο αεροδρόμιο, η τάπα του Βράνκοβιτς και η βρισιά του Μάλκοβιτς. Το πάθος των Γιαννακόπουλων, ο καυγάς με τον Σιγάλα, η απουσία απ'τον 5ο τελικό και το δίλημμα Τζόρνταν-Κάρι.

Απολαύστε την συνέντευξη όπως δημοσιεύτηκε τότε...

Οι πρώτες απόπειρες προσέγγισης του Ντομινίκ Γουίλκινς στην άλλη άκρη του Ατλαντικού στέφθηκαν από απόλυτη... αποτυχία. Οι συνεργάτες του που "τρέχουν" τη σελίδα του στο facebook δεν απάντησαν ποτέ στις συνεχείς οχλήσεις μας και η αλήθεια είναι ότι μία απογοήτευση μας κατέλαβε. Οταν έφυγε το e-mail προς τους ανθρώπους που εργάζονται στο γραφείο Τύπου των Aτλάντα Χοκς, φροντίσαμε να μην ενθουσιαστούμε. Μεσούσης της σεζόν, ο αντιπρόεδρος αλλά και θρύλος της ομάδας θα έχει πολλές υποχρεώσεις σκεφτήκαμε.

Η απάντηση, μόλις 24 ώρες αργότερα από τους κυρίους Ναρέν και Στάινμπεργκ, μας έφτιαξε το... μήνα (για να μην πούμε το χρόνο ολόκληρο). Η αυτού μεγαλειότητα, ο Human Highlight Film, θα ήταν στη διάθεσή μας έστω και για λίγα λεπτά. Ενα θεσπέσιο δώρο, μία καταπληκτική είδηση. Ο Ντομινίκ, αν και πλέον περπατά στα 56 του χρόνια, ακουγόταν φρέσκος και με μεγάλη νοσταλγία για το μακρινό πλέον 1996. Γέλασε δεν θυμόμαστε και εμείς πόσες φορές με εκείνο το πηγαίο γέλιο που εμφάνιζε πολλές φορές και στα ελληνικά γήπεδα. Μας ξύπνησε αναμνήσεις που σίγουρα δεν σβήνουν εύκολα και απέδειξε ότι είναι ένας απλός, πολύ απλός, όπως πρέπει να είναι ένας πραγματικά μεγάλος σαν και του λόγου του. Τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε. Και έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Τι λέει 20 χρόνια μετά ο Ντομινίκ για την τάπα του Βράνκοβιτς, τον Μάλκοβιτς, τους αδελφούς Γιαννακόπουλους, τον Παναθηναϊκό και τον... Γιώργο Σιγάλα!

Οι άνθρωποι ήταν τρελοί

-Κατακτήσατε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό στην πόλη που γεννήθηκες, στο Παρίσι....

Ηταν πραγματικά εκπληκτικό αυτό. Ιδιαίτερα θετικό και συμβολικό, αν θέλετε, να πάρω το Κύπελλο στη συγκεκριμένη πόλη. Η υποστήριξη βέβαια που είχαμε από τους Ελληνες φιλάθλους εκεί ήταν κάτι παραπάνω από σημαντική, όλη η χώρα περίμενε γι' αυτό το Κύπελλο. Και η αλήθεια είναι ότι περίμενε για πολλά χρόνια. Οπότε ό,τι έγινε ήταν αξέχαστο.

-Να πάμε λίγο στα δύσκολα...Τα ονόματα των συμπαικτών σας τα θυμάστε;

Μα φυσικά. Αλβέρτης, Οικονόμου, Μυριούνης. Στόγιαν Βράνκοβιτς, Κόρφας. Εντάξει, δεν μπορώ να τους θυμηθώ όλους, ελπίζω να με συγχωρέσουν.

-Και με ποιον είχατε τις καλύτερες σχέσεις;

Είχα εξαιρετικές σχέσεις με όλους, αλλά με τον Στόγιαν Βράνκοβιτς ήμουν πραγματικά πάρα πολύ κοντά. Αλλά και με τον Αλβέρτη και τον Μυριούνη. Αυτό νομίζω που μας έκανε να ξεχωρίσουμε είναι ότι ήμασταν μία πραγματικά καλή ομάδα.

-Οταν μάθατε ότι είχατε πρόταση από την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό ποια ήταν η πρώτη αντίδρασή σας;

Σκέφτηκα ότι οι άνθρωποι που μου κάνουν την πρόταση είναι τρελοί (γέλια). Είπα wow, αν είναι δυνατόν!

-Τι θυμάστε από την εντυπωσιακή υποδοχή στο αεροδρόμιο;

Μου συνέβη πρώτη φορά τέτοιο πράγμα. Τόσος κόσμος να έρθει στο αεροδρόμιο για να με δει, δεν το είχα ξαναζήσει μέχρι τότε. Βγήκα από το αεροπλάνο και είδα περίπου 15.000-20.000 κόσμο για μένα. Δεν μπορείς να πεις κάτι άλλο πάνω σ' αυτό.

Όταν ο Μάλκοβιτς με είπε μαλάκα

Ολα τα περιμέναμε σ' αυτή τη συνέντευξη από έναν αυθόρμητο και ακομπλεξάριστο τύπο όπως ο Ντομινίκ αλλά να πλέξει και το εγκώμιο του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς δεν ήταν και το πλέον αναμενόμενο. Οι σχέσεις τους σ' όλη τη διάρκεια εκείνης της σεζόν είχαν περάσει από χίλια κύματα και ο ...αντιτουριστικός Σέρβος δεν έχανε την ευκαιρία να "καρφώνει", ακόμα και δημοσίως, το σταρ της ομάδας του. Και όμως ο Γουίλκινς, αν συναντούσε τώρα τον Μπόζα, θα του έλεγε ένα μεγάλο ευχαριστώ... Μέγας είσαι κύριε!

-Προσωπικά είχατε μία εντυπωσιακή μεταμόρφωση στην απόδοσή σας από τον Φεβρουάριο και έπειτα...

Οταν άρχισε η σεζόν ξέραμε ότι είχαμε πολύ καλή ομάδα και ότι θα μπορούσαμε να τα πάρουμε όλα. Τους δύο τίτλους στην Ελλάδα και την Ευρωλίγκα. Ο προπονητής μας, ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ήταν επίσης πολύ καλός και ήξερα ότι είχε ήδη κατακτήσει και άλλους τίτλους στην Ευρωλίγκα. Οταν έχεις τέτοιο κόουτς και τέτοιο ρόστερ, όλοι περιμένουν από αυτήν την ομάδα να νικά. Και νομίζω ότι στα κρίσιμα παιχνίδια της σεζόν, από τον Φεβρουάριο και μετά, αυτό ακριβώς κάναμε.

-Σε ανύποπτη στιγμή είχατε πει ότι ο Μάλκοβιτς σας φέρθηκε σαν να ήσασταν σκυλί...

Ναι, το είχα πει. Είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν μπορούσα να προπονηθώ δύο φορές την ημέρα, τουλάχιστον όχι πάντα. Τον πληροφόρησα λοιπόν ότι τη μία φορά που μπορούσα θα έδινα τα πάντα. Θυμάμαι κάποια στιγμή που μάζεψε τους συμπαίκτες μου και τους είπε: "ο Ντομινίκ Γουίλκινς είναι μαλάκας, αλλά τον χρειαζόμαστε".

-Αν τον βλέπατε τώρα, 20 χρόνια, μετά, τι θα του λέγατε; Θα του μιλούσατε κατ' αρχήν;

-Φυσικά, χωρίς συζήτηση. Ήταν ο προπονητής μας. Θα τον ευχαριστούσα γιατί έφτιαξε μία σπουδαία ομάδα!

Νομίζω ότι βάλαμε τις βάσεις για να πάει ακόμα καλύτερα η ομάδα τα επόμενα χρόνια. Και να που μετά ήρθαν άλλοι πέντε τίτλοι σ'αυτό το επίπεδο.

-Το τσιπ άλλαξε κατά πολύ μετά την πρόκριση επί της Μπενετόν; Είναι αλήθεια αυτό;

Ναι, όντως. Μετά από εκείνα τα απίστευτα παιχνίδια και τον τρόπο με τον οποίο ήρθε η πρόκρισή μας στο τελευταίο παιχνίδι στο Τρεβίζο, κατάλαβα ότι θα μπορούσαμε να τα πάρουμε όλα.

-Η τάπα του Βράνκοβιτς στον τελικό ήταν νόμιμη;

Ηταν η καλύτερη τάπα που έχω δει στη ζωή μου και ναι, ήταν νόμιμη. ΟK, δημιούργησε έναν εκνευρισμό στους αντιπάλους μας εκείνη τη στιγμή, αλλά ήταν νόμιμη σίγουρα.

-Εχετε κρατήσει ενθύμια από εκείνο το ματς;

Φυσικά. Εχω ακόμη το μετάλλιό μου, αλλά και την εμφάνιση εκείνης της βραδιάς στο σπίτι μου. Να μην κρατήσω και εγώ κάτι από εκείνο το Κύπελλο;

-Μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στο Παρίσι, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε άλλες πέντε φορές στην Ευρωλίγκα μέχρι σήμερα. Νιώθετε ότι ξεκινήσατε μία αυτοκρατορία;

Ωραία ερώτηση! Νομίζω ότι βάλαμε τις βάσεις για να πάει ακόμα καλύτερα η ομάδα τα επόμενα χρόνια. Και να που μετά ήρθαν άλλοι πέντε τίτλοι σ'αυτό το επίπεδο.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ, Ο ΚΑΥΓΑΣ ΜΕ ΣΙΓΑΛΑ, Ο ΜΑΙΚΛ ΤΖΟΡΝΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΣΤΕΦΕΝ ΚΑΡΙ

Η κουβέντα μπαίνει από εδώ και πέρα σε διαφορετικά μονοπάτια. Ο Ντομινίκ μας αφηγείται τις εντυπώσεις του για τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο, ανασύρει από τη μνήμη του καυγά με τον Γιώργο Σιγάλα, ξεκαθαρίζει γιατί δεν έπαιξε στον τελευταίο τελικό της Α1 και δηλώνει πανέτοιμος να επιστρέψει στην Αθήνα, αρκεί να του τηλεφωνήσουν. Κύριοι του Παναθηναϊκού τι καλύτερο να ξαναπατήσει στο ΟΑΚΑ αυτός ο μεγάλος αθλητής, έστω και για ένα ματς! Φαντάζεστε την αντίδραση του κόσμου που εκείνη την εποχή γέμισε το κλειστό για να τον δει στην πρώτη προπόνησή του. Ακόμα καλύτερα, αν ο Παναθηναϊκός προκριθεί στο final four της Ευρωλίγκα, καλέστε τον στο Βερολίνο!

-Ποια ήταν η σχέση σας με τους αδελφούς Γιαννακόπουλους; Το ξέρετε ότι ο γιος του Παύλου, ο Δημήτρης, "τρέχει" τώρα την ομάδα;

Το ξέρω, ναι, έχει πάρει τη σκυτάλη από τον πατέρα και το θείο του. Τα αδέλφια θυμάμαι ότι ήταν πολύ παθιασμένα με την ομάδα και το μπάσκετ. Είχα κάποια προβλήματα όταν έφυγα αλλά οκ αυτές είναι τώρα παλιές ιστορίες τις οποίες δεν θυμάμαι πλέον.

-Μπορείτε να επαναφέρετε στη μνήμη σας στιγμές από τα μεγάλα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό; Σ' ένα από αυτά πετύχατε 32 πόντους...

Θυμάμαι έναν τύπο από τον Ολυμπιακό που με εξαγρίωσε. Με έπαιζε συνέχεια σκληρά στην άμυνα και θυμάμαι μία αγκωνιά που με ταρακούνησε και πραγματικά με τσάντισε πάρα πολύ....

-Το όνομα Γιώργος Σιγάλας σας λέει κάτι; Είχατε και ένα καβγά...

Ναι, αυτός είναι ο τύπος, ο Σιγάλας! Ε, δεν ήταν και πολύ καλό αυτό που μας συνέβη (γέλια).

-Ο Παναθηναϊκός έχασε το πρωτάθλημα στην Ελλάδα εκείνη τη σεζόν με μία συντριπτική ήττα σ' ένα παιχνίδι που δεν είχατε παίξει. Τι είχε συμβεί;

Το θυμάμαι χαρακτηριστικά. Είχα χτυπήσει στον δεξιό αγκώνα και δεν μπορούσα να τον εκτείνω καν. Ως εκ τούτου, δεν μπορούσα να παίξω.

-Αν ταξιδεύατε στην Αθήνα στο άμεσο μέλλον που ακριβώς θα πηγαίνατε;

Στην Αθήνα όπου και να πήγαινα μου φέρονταν σαν να είμαι βασιλιάς. Θα πήγαινα σίγουρα σε ελληνικά εστιατόρια, είχα ξεχωρίσει μερικά τότε, ελπίζω να είναι ακόμα ανοιχτά. Το φαγητό στην Ελλάδα είναι το κάτι άλλο, ξεχωριστό.

-Στους διαγωνισμούς καρφωμάτων ποιος ήταν καλύτερος εσείς ή ο Μάικλ Τζόρνταν;

Και οι δύο ήμασταν καλοί, σπουδαίοι, ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω.

-Είναι ο Στέφεν Κάρι ο Τζόρνταν της νέας εποχής;

Οχι, σίγουρα όχι!

-Τον Γιάννη Αντετοκούνμπο τον έχετε δει, θα τον θέλατε στους Χοκς;

Δεν μπορώ να σχολιάσω το δεύτερο κομμάτι γιατί δεν μου επιτρέπεται, αλλά είναι πολύ καλός παίκτης και νεαρός.

-Οταν έγιναν τα αποκαλυπτήρια του αγάλματός σας στην Ατλάντα, πως νιώσατε;

Ηταν εξωπραγματικό, δεν ξέρω τι άλλο να πω. Η πόλη της Ατλάντα με τίμησε και ακόμα δεν το έχω συνηθίσει. Είναι καταπληκτικό συναίσθημα, απίθανη εμπειρία.

-Τελευταία ερώτηση: Πότε θα σας ξαναδούμε στην Αθήνα;

Εάν θέλετε να γυρίσω, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να μου τηλεφωνήσετε (γέλια).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Αντόνιο Βράνκοβιτς: "Wow, αυτός είναι ο πατέρας μου!"