Στον... ατελείωτο τελικό Κυπέλλου ΑΕΚ-Ολυμπιακός με τα 34 πέναλτι

Η προηγούμενη φορά που είχα παρακολουθήσει τελικό Κυπέλλου Ελλάδας από κοντά ήταν το 1994. ΑΕΚ και Παναθηναϊκός, 2-2 ο κανονικός αγώνας, 3-3 η παράταση, 4-2 στα πέναλτι οι 'πράσινοι'.

Από την κοπάνα την τελευταία ώρα στο σχολείο για να προλάβουμε να μπούμε εγκαίρως στο γήπεδο, μέχρι τις 3 μετά από τα μεσάνυχτα που φτάσαμε σπίτι περπατώντας από τον περιφερειακό του Γαλατσίου μέχρι τα Κάτω Πατήσια, μεσολάβησαν 120 λεπτά αγωνίας και συγκινήσεων τόσων μαζεμένων, που ακόμα και οι 'σκληροπυρηνικοί' των δύο ομάδων άφησαν στην άκρη την ανταλλαγή καθισμάτων και επικεντρώθηκαν στο ματς και ένα 20λεπτο χιτσκοκικής διαδικασίας πέναλτι.

Δεκαπέντε χρόνια μετά, 2 Μαΐου του 2009, στο ίδιο γήπεδο, πάλι σε τελικό, πάλι η ΑΕΚ η μία εκ των δύο φιναλίστ, ο Ολυμπιακός από την άλλη. Ντούσαν Μπάγεβιτς εναντίον Ερνέστο Βαλβέρδε. Η ΑΕΚ με Νάτσο Σκόκο, Γκουστάβο Μαντούκα, Εντίνιο, Ισμαέλ Μπλάνκο και το χαμένο -στα χαρτιά- πρωτάθλημα της προηγούμενης περιόδου, απέναντι στον άνθρωπο των τελευταίων ημερών, μετά από τον Λιονέλ Μέσι, που έκανε το... σκληρό αγροτικό του στην Ελλάδα στον πάγκο του Ολυμπιακού. Πάλι παράταση, πάλι πέναλτι, πάλι τον... ατελείωτο.

Οι Πειραιώτες του Σωκράτη Κόκκαλη συνέχιζαν τη δυναστεία τους στο ελληνικό ποδόσφαιρο και το σερί πρωταθλημάτων, η ΑΕΚ ήθελε το κύπελλο για το γόητρο, για την κούπα, για την 'απάντηση' στους 'ερυθρόλευκους'. Ο Τάσος Κάκος, εν μέσω διαμαρτυριών και από τις δύο πλευρές, ορίστηκε, ως ο κορυφαίος, τότε, διαιτητής, να διευθύνει το "ματς της χρονιάς" όπως το είχε 'βαφτίσει' στην υπερβολή του ο αθλητικός Τύπος. Πού να 'ξεραν, βέβαια, ότι θα εξελιχθεί σε 'ματς του αιώνα'...

Θέση στο ΟΑΚΑ από νωρίς διαπιστευμένος του Contra.gr, καταγραφή κλίματος, η ατμόσφαιρα 'εκρηκτική'. Το τεράστιο κενό που χώριζε τις θύρες με τους οπαδούς των δύο ομάδων καλυπτόταν από τον μεγάλο χορηγό της διοργάνωσης σε ένα από τα πιο αντιαισθητικά τηλεοπτικά πλάνα που έχουν καταγραφεί ποτέ. Οι δημοσιογράφοι στα θεωρεία δεκάδες, κάποιοι εξ αυτών απλοί θεατές, πολλοί εξ αυτών 'βυθισμένοι' στις οθόνες των laptop.

Πολύ πριν από τη σέντρα του τελικού, διεξαγόταν το clasico της Primera Division που συγκαταλέγεται στα ιστορικά, αφού η Μπαρτσελόνα διέλυσε με το περίφημο 6-2 την Ρεάλ Μαδρίτης στο 'Σαντιάγο Μπερναμπέου'. Ο Γιον Ασπιάθου, βοηθός του Βαλβέρδε, πηγαινοερχόταν, ζώντας τη δική του αγωνία για το ισπανικό ντέρμπι. Ρωτούσε τους δημοσιογράφους για το σκορ, ήταν έκπληκτος με τη διακύμανσή του, δεν έκρυψε το χαμόγελο για το προβάδισμα της Μπαρτσελόνα και ξάφνου δεν τον ξαναείδαμε. Λογικό. Πλησιάζαμε στη σέντρα του δικού μας ντέρμπι και όλα τα άλλα έμπαιναν στην άκρη.

Εκείνη τη σεζόν, 2008-2009, οι ελληνικές μονομαχίες του τέως ΠΟΚ δεν είχαν ιδιαίτερες συγκινήσεις. Τα δύο δικά μας clasico, Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός δηλαδή, είχαν λήξει χωρίς τέρματα σε ΟΑΚΑ και Φάληρο, αλλά τα ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ είχαν ισάριθμες νίκες για τους Πειραιώτες (0-1 και 2-0). Μάλιστα, σε αυτό της Καλογρέζας, ο Ολυμπιακός πήρε το 'διπλό' με το γρήγορο γκολ του Λουτσιάνο Γκαλέτι στο 5ο λεπτό.

Στον τελικό, στο ίδιο χρονικό σημείο, η ΑΕΚ ήταν μπροστά στο σκορ με τον Μπλάνκο (το έβαλε ένα λεπτό νωρίτερα), ενώ στο 8' πάλι ο Αργεντινός νικούσε για δεύτερη φορά τον Αντώνη Νικοπολίδη για το 2-0, στο καλύτερο ξεκίνημα που θα μπορούσαν να φανταστούν οι 'κιτρινόμαυροι'. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να συνέλθει από το σοκ, αλλά το 1ο μέρος πέρασε με μοναδική καθαρή φάση αυτή του Σεμπαστιάν Λέτο (όταν φορούσε τα ερυθρόλευκα) με σουτ που δεν ανησύχησε ιδιαίτερα τον Σεμπαστιάν Σάχα.

Το ΟΑΚΑ είχε κιτρινόμαυρο παλμό, το 2-0 έδινε σημαντικό πλεονέκτημα στην ΑΕΚ για την κατάκτηση του κυπέλλου, αλλά ο Βαλβέρδε κρατούσε το 'κρυφό χαρτί' του για το 2ο μέρος. Έβγαλε από τον αγώνα τον Χρήστο Πατσατζόγλου, άλλαξε το σύστημα της ομάδας του με 3 πίσω και πέρασε τον Ματ Ντάρμπισιρ, ο οποίος στο 47ο λεπτό, στην πρώτη επαφή του με την μπάλα, την έστειλε στα δίχτυα.

Η ΑΕΚ αντέδρασε χειρότερα απ' ό,τι θα περίμενε κανείς, ήταν σαν να δέχθηκε ισχυρό χτύπημα και έδειχνε να μη μπορεί να διαχειριστεί το υπέρ της 2-1. Ο Βαλβέρδε αντιλήφθηκε τον πανικό του αντιπάλου και στο 62' πέρασε στον αγώνα στη θέση του Λέτο τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, του οποίου ο αποκλεισμός από την αρχική ενδεκάδα ήταν μία μικρή έκπληξη στο άκουσμα των συνθέσεων.

Ο 'Τζόλε' μπήκε με τον 'αέρα' του φρέσκου κόντρα σε μία ταλαιπωρημένη, ψυχολογικά, ομάδα. Το παιχνίδι έδειχνε ότι θα πάει στην ισοφάριση, το έβλεπες στην ατμόσφαιρα, στις εξέδρες που βρίσκονταν οι οπαδοί του Ολυμπιακού και σε αυτές που βρίσκονταν οι οπαδοί της ΑΕΚ. Από τη μία ο ενθουσιασμός, από την άλλη η 'νεκρική σιγή'.

Η Ένωση έχει αποδεχθεί τη μοίρα του 2-2 και αυτό δεν αργεί. Στο 72', σε φάση διαρκείας στα καρέ του Σάχα, ο Ντουντού βρίσκεται στην κατάλληλη θέση και στέλνει την μπάλα στα δίχτυα για να ακολουθήσει ο απόλυτος πανζουρλισμός.

Ο Κάκος προσπαθεί να κρατήσει εκτός τερέν τους οπαδούς του Ολυμπιακού που έχουν μπει για να πανηγυρίσουν, ο Βαλβέρδε προσπαθεί να συγκρατήσει τον πάγκο της ομάδας του που έχει εισέλθει σύσσωμος στο χορτάρι για τους πανηγυρισμούς και στα δημοσιογραφικά θεωρεία έχουν αρχίσει οι προβλέψεις για την ανατροπή του Ολυμπιακού. Το έβλεπες στον τρόπο παιχνιδιού και στη δύναμη που πήραν οι 'ερυθρόλευκη' από τη γρήγορη μείωση του σκορ από τον Ντάρμπισιρ.

Λίγο μετά το 2-2, ο Μπάγεβιτς κάνει την 3η αλλαγή του, βάζοντας τον Εντίνιο στη θέση του Ραφίκ Τζεμπούρ. Λίγο νωρίτερα είχε κάνει μαζεμένες δύο, τον Αγκουστίν Πελετιέρι στη θέση του Μαντούκα και τον Γιώργο Αλεξόπουλο στη θέση του τραυματία Σωτήρη Κυργιάκου.

Ο τελευταίος ήταν το 'κόκκινο' πανί για τους φίλους του Ολυμπιακού λόγω των γεγονότων στο περιβόητο ντέρμπι του Γιώργου Δούρου, από την περίοδο που ο διεθνής στόπερ φορούσε την φανέλα του Παναθηναϊκού. Ο ίδιος, γνωστός για τον εκρηκτικό χαρακτήρα του, απαντούσε στα 'γαλλικά' της εξέδρας, δυναμιτίζοντας το κλίμα σε υψηλό βαθμό επικινδυνότητας.

Παρά τις συστάσεις από τους ανθρώπους της ΑΕΚ, όχι μόνο δεν αποχώρησε από τον πάγκο, παρακολουθώντας εκεί το υπόλοιπο του ντέρμπι, αλλά ήταν ιδιαίτερα... εκφραστικός και κινητικός παρά τον τραυματισμό του και το μπανταρισμένο πόδι.

Η είσοδος του Εντίνιο έφερε την ισορροπία και η ΑΕΚ πήρε τα μέτρα και τις ανάσες, ανακόπτοντας την ορμή του Ολυμπιακού. Όσο πλησιάζαμε στο τέλος του 90λεπτου, οι προβλέψεις για ανατροπή των Πειραιωτών είχαν δώσει τη θέση τους στις προβλέψεις για παράταση, ενώ κάποιοι στα δημοσιογραφικά θεωρεία έβλεπαν ακόμα πιο μπροστά, περιμένοντας τα πέναλτι.

Στο μόνιτορ μπροστά μας, τα πλάνα από τις εξέδρες των επισήμων, επικεντρώνονταν στον αγχωμένο Κόκκαλη. Η συχνότητα που τον έδειχναν οι κάμερες ήταν ίδια με αυτές που έδειχναν τον Βασίλη Γκαγκάτση στον τελικό του Euro 2004.

Λίγο πριν από το φινάλε κι ενώ όλοι είναι βέβαιοι ότι θα έχουμε παράταση, ο Σκόκο 'χορεύει' την άμυνα του Ολυμπιακού, περνά τους παίκτες σαν σταματημένους και με ένα περίεργο -υπέροχο δεν το λες- πλασέ, στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα του... μπερδεμένου Νικοπολίδη.

Οι εξέδρες των φίλων της ΑΕΚ παίρνουν 'φωτιά', ο Κυργιάκος πανηγυρίζει έξαλλα κάνοντας χειρονομίες στον κόσμο του Ολυμπιακού και οι δημοσιογράφοι πέφτουν με τα μούτρα στα laptop για να ολοκληρώσουν τα κείμενά τους.

Από εκείνο το διάστημα του 3-2, μέχρι το 3-3 του Ντάρμπισιρ στο 90+6', υπάρχει το απόλυτο κενό. Ματς δεν βλέπω, γράφω για το Contra.gr την ανασκόπηση του τελικού, έχω κλείσει το κείμενο με θριαμβολογίες για την κατάκτηση του κυπέλλου από την ΑΕΚ, κοιτάζω το ρολόι περιχαρής που θα προλάβω να πιω κι ένα ποτάκι μετά από το ματς.

Σηκώνοντας το βλέμμα από την οθόνη, βλέπω εκείνη την μακρινή μπαλιά προς την εστία του Σάχα. Εκείνη την απέλπιδα προσπάθεια του Ολυμπιακού στα τελευταία δευτερόλεπτα. Μία σκάρτη προσπάθεια μήπως και... Ο Παρασκευάς Άντζας παίρνει την πρώτη κεφαλιά, ο Ντάρμπισιρ τη δεύτερη, ο Σάχα είναι έξω από την εστία του τόσο όσο χρειάζεται, για να περάσει από πάνω του η μπάλα και το 3-3 μοιάζει σαν τον νόμο του Μέρφι.

Δίπλα μου ρεπόρτερ Ολυμπιακού να πανηγυρίζουν σαν τρελοί για την ισοφάριση και ταυτόχρονα να βρίζουν που πήγε τσάμπα ο κόπος τους με τόσο γράψιμο, σε μια στιγμή βουτηγμένη στον απόλυτο σουρεαλισμό. Μπροστά μου, ο συγχωρεμένος ο Βασίλης Λυριτζής που από την αγωνία του είχε αλλάξει θέση και στους πανηγυρισμούς έπεσε στην αγκαλιά μου (σ.σ. δεν γνωριζόμασταν). Δεξιά οι εξέδρες του Ολυμπιακού με τον κόσμο να ζει την απόλυτη ονείρωξη και απέναντι, στις εξέδρες των ΑΕΚτζήδων, τα καπνογόνα να σβήνουν μονομιάς. Αν το κοντράστ συναισθημάτων γινόταν πίνακας ζωγραφικής, θα ήταν ακριβώς αυτό το στιγμιότυπο.

Στην παράταση ο Ολυμπιακός μπαίνει πιο δυνατά και παίρνει για πρώτη φορά το προβάδισμα με γκολ του Γκαλέτι στο 102ο λεπτό. Ο Αργεντινός γιορτάζει έξαλλα την ανατροπή και βγάζει τη φανέλα του για να πανηγυρίσει, ξεχνώντας το ότι έχει ήδη κίτρινη κάρτα.

Ο Κάκος του δείχνει τη δεύτερη και ο Ολυμπιακός ζει την ψυχρολουσία του 4-3 και του αριθμητικού μειονεκτήματος. Σαν να μην έφτανε αυτό, δύο λεπτά μετά, στις καθυστερήσεις του 1ου μέρους της παράτασης, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος κάνει σκληρό φάουλ στον Παντελή Καφέ, 'κουβαλά' κι αυτός κίτρινη από το 90λεπτο και, όπως ο συμπαίκτης του λίγο νωρίτερα, παίρνει την άγουσα για τα αποδυτήρια, αφήνοντας τον Ολυμπιακό με 9 παίκτες για 15 λεπτά.

Για τους 'ερυθρόλευκους' είναι η απόλυτη παράνοια. Από τον ενθουσιασμό του 4-3, στο ξενέρωμα των δύο αποβολών. Από τους πανηγυρισμούς στο γκολ του Γκαλέτι, στο άγχος αν θα μπορέσουν να κρατήσουν το υπέρ τους αποτέλεσμα με δύο παίκτες λιγότερους.

Η ΑΕΚ, όμως, αδυνατεί να απειλήσει τον αντίπαλο. Έχει την κατοχή στο 2ο μέρος της παράτασης, αλλά το άγχος της επιβολής, φέρνει λανθασμένες επιλογές. Χρειάστηκε ξανά ο Σκόκο κι η προσωπική έμπνευση για να έρθει το 4-4. Ο Αργεντινός μπήκε από τα αριστερά και έκανε κάτι σαν σέντρα - σουτ, μόνο ο ίδιος ήξερε τι ακριβώς ήθελε να κάνει. Η μπάλα πήρε περίεργη τροχιά και άφησε τον Νικοπολίδη εμβρόντητο να παρακολουθεί την πορεία της μπάλας στα δίχτυα του.

Όγδοο γκολ σε 106 λεπτά αγώνα, ήταν πλέον κάτι... φυσιολογικό, οι σφυγμοί της καρδιάς δεν είχαν άλλη δύναμη για να ανεβάσουν ξανά την αδρεναλίνη. Το γκολ πανηγυρίστηκε, ο πάγκος της ΑΕΚ έστησε ξανά 'πάρτι', αλλά το πάθημα του... 90+6' είχε γίνει μάθημα και όλα ήταν ένα κλικ κάτω πιο συγκρατημένα.

Βλέπετε, το ματς είχε ακόμα πολλά να δώσει μέχρι να φτάσουμε στη διαδικασία των πέναλτι. Άλλο, τελικά, που δεν έδωσε τίποτα και οι δύο ομάδες επιδόθηκαν στη σωστή διαχείριση του αποτελέσματος λες και ήθελαν να παίξουν το τρόπαιο στα πέναλτι. Ίσως ήταν το τιλτ του μυαλού που από τις συνεχόμενες συγκινήσεις αδυνατούσε να λειτουργήσει φυσιολογικά.

Έτσι, ο τελικός οδηγήθηκε στο δημοσιογραφικό κλισέ της 'ρώσικης ρουλέτας' και ο κόσμος (δημοσιογράφοι και θεατές) έμοιαζε σαν να είχε παίξει ο ίδιος εκείνα τα δραματικά 120 λεπτά. Ιδρώτας, επιφωνήματα κούρασης, τα τσιγάρα να ανάβουν το ένα μετά το άλλο και οι φορτιστές να δίνουν παράταση ζωής στα laptop. Είχε κι άλλο.

* Τα πέναλτι είχαν διάρκεια περίπου 40 λεπτά, όταν μία συνηθισμένη διαδικασία δεν ξεπερνά το 15λεπτο.

* Εκτελέστηκαν συνολικά 34 πέναλτι (!).

* Ένα από αυτά έχασε και ο Τζόρτζεβιτς. Μάλιστα, αν ευστοχούσε θα ήταν το νικητήριο (με 5-4) και για να καταλάβετε τη σημασία του γεγονότος, δείτε την μοναδική αντίδραση του Κόκκαλη, δευτερόλεπτα μετά από την απώλεια του 'Τζόλε'. Κάπου εκεί καταλάβαμε όλοι ότι δεν θα φύγουμε ποτέ...

* Ο Λυριτζής γελάει νευρικά με τη διαδικασία και το... ατελείωτο του τελικού και επαναλαμβάνει μηχανικά τη φράση: "Θα προλάβω να πάω στην εκπομπή τη Δευτέρα;" (σ.σ το ματς έγινε Σάββατο).

* Από κάποιο σημείο και μετά, αρχίζουμε και βάζουμε στοιχήματα μεταξύ μας για την εξέλιξη του επόμενου πέναλτι.

* Από κάποιο σημείο και μετά, έχουμε σηκωθεί όρθιοι, έχουμε αφήσει τα πληκτρολόγια και βλέπουμε τα πέναλτι με μεγαλύτερη χαλαρότητα από αυτή που επιβάλει η διαδικασία από μόνη της.

* Για πρώτη φορά σε ελληνικό τελικό που έχει κριθεί στα πέναλτι, ποδοσφαιριστές εκτέλεσαν δύο φορές, ενώ λίγο έλειψε να πάμε και σε τρίτο κύκλο, δηλαδή ο ίδιος παίκτης να βαρέσει τρία!

* Για πρώτη φορά τερματοφύλακες (στην προκειμένη περίπτωση ο Νικοπολίδης και ο Σάχα) εκτέλεσαν από δύο (εύστοχα) πέναλτι, ενώ ο γκολκίπερ του Ολυμπιακού ήταν αυτός που με το δικό του έκρινε -επιτέλους- τον τελικό, 'γράφοντας' το 15-14.

* Μετά από το τέλος του αγώνα, στη συνέντευξη Τύπου, ο Βαλβέρδε ρωτήθηκε για το μέλλον του στον Ολυμπιακό (ήταν η περίοδος που ακολούθησε η ιστορική ατάκα Κόκκαλη "τι έχει ο Κετσπάγια, χολέρα έχει;"), με τον Ισπανό να μένει με ανοιχτό το στόμα: "Είναι δυνατόν μετά από ένα τέτοιο ματς να με ρωτάτε για το μέλλον μου;"

* Ίδια ερώτηση και στον Κόκκαλη, κατά την αποχώρησή του από το ΟΑΚΑ, αναφορικά με τον Βαλβέρδε και ένα απλό "καληνύχτα" ως απάντηση στους -εξουθενωμένους- δημοσιογράφους.

* Ο τελικός είχε και επεισόδια, μέσα κι έξω από το γήπεδο. Είχε και σπασμένα καθίσματα. Είχε, τέλος πάντων, όλα όσα συνθέτουν ένα ελληνικό ντέρμπι. Και το τρομερό είναι ότι ακόμα και στην κορύφωσή του, με τα γκολ να πέφτουν βροχή και τα συναισθήματα να γίνονται πινγκ πονγκ, κάποιοι ανεγκέφαλοι συνέχιζαν να αδιαφορούν για το παιχνίδι.

* Σε τέτοιους αγώνες που βγάζουν ένταση και ιστορίες, οι ατάκες που ακούγονται ανήκουν σε ανθολόγιο. Ένα τέτοιο ντέρμπι έπρεπε να κλείσει με δύο κορυφαίες που ακούστηκαν από συναδέλφους. "Αν έπαιζα τέτοιο ματς στο Playstation, θα πατούσα το quit στο 3-3", η πρώτη και "λίγο ακόμα να κρατούσε και αύριο η εφημερίδα θα έβγαινε με β' έκδοση" η δεύτερη.

Η σειρά των πέναλτι

1-0: Καφές

1-1: Όσκαρ

2-1: Μπλάνκο

2-2: Ντουντού

3-2: Σκόκο

3-3: Ντιόγκο

4-3: Εντίνιο

4-4: Ντομί

4-4: Ο Μαϊστόροβιτς έστειλε την μπάλα στο δοκάρι

4-4: Ο Σάχα απέκρουσε το πέναλτι του Τζόρτζεβιτς

5-4: Ενσαλίβα

5-5: Τοροσίδης

6-5: Σάχα

6-6: Μπελούστσι

7-6: Πελετιέρι

7-7: Νικοπολίδης

7-7: Ο Νικοπολίδης απέκρουσε το πέναλτι του Γεωργέα

7-7: Ο Σάχα απέκρουσε το πέναλτι του Αντζα

8-7: Καφές

8-8: Όσκαρ

9-8: Μπλάνκο

9-9: Ντουντού

10-9: Σκόκο

10-10: Ντιόγκο

11-10: Εντίνιο

11-11: Ντομί

12-11: Μαϊστόροβιτς

12-12: Τζόρτζεβιτς

13-12: Ενσαλίβα

13-13: Τοροσίδης

14-13: Σάχα

14-14: Μπελούτσι

14-14: Ο Νικοπολίδης απέκρουσε το πέναλτι του Πελετιέρι

14-15: Ο Νικοπολίδης ευστοχεί και χαρίζει το κύπελλο στον Ολυμπιακό!

Τα επόμενα χρόνια από εκείνον τον μυθικό τελικό έως σήμερα, μεσολάβησαν πολλά. Η ΑΕΚ έπεσε στη Γ' Εθνική, επέστρεψε και πήρε το πρωτάθλημα, ο Κόκκαλης αποχώρησε από τον Ολυμπιακό, το ίδιο και ο Βαλβέρδε, ο Βαγγέλης Μαρινάκης ανέλαβε και επανέφερε τον Βάσκο προπονητή, αλλά πάντα θα μένει η... προφητική ατάκα του Κόκκαλη σε εκείνη τη συνέντευξη Τύπου που προσπάθησε να απομυθοποιήσει τον νυν τεχνικό της Μπαρτσελόνα:

"Πείτε μου εμένα πότε στη ζωή του ο Βαλβέρδε θα ξαναδεί πρωτάθλημα και κύπελλο; Πότε θα ξαναδεί δηλαδή αυτό το πράγμα που έζησε στον Ολυμπιακό; Και πότε το εκτίμησε; Κι εγώ αν πάω προπονητής στη Μπαρτσελόνα, μια θέση στην πρώτη τριάδα του ισπανικού πρωταθλήματος θα την πάρω!"

Ακούστε το Pod-οσφαιρο #16, με σίγουρη πρόβλεψη για την κατάκτηση του Champions League, σπέκουλα για το μέλλον του Λουτσέσκου και λίγο από Σίτι και Λίβερπουλ.

Photo credits: Eurokinissi